There is no remedy for love but to love more.
-Henry David Thoreau
Tyler's POV
Nauna akong umuwi kay Kath galing school. Hinintay ko na lang siya sa may living room. Yayayain ko sana siyang pumunta ng park. *crosses fingers*
Narinig ko na may paparating na sasakyan. Baka siya na yan. Dahil na-excite ako, ako na yung nagbukas ng gate.
Nag-park na yung kotse sa garage at bumaba na si Kath. Lumapit naman ako. Napansin kong ika-ika siyang maglakad at may bukol siya sa noo. Nakipag-away ba 'to?
"Kath, what happened to you? Bakit may bukol ka at may pilay ka pa yata? Hinabol ka ng aso?"
"Hindi ah, hinabol ka dyan! Na-sprain ako," sagot niya.
"Nakipag-away ka?" I asked in curiosity.
"I'm not a war freak like you!" bulyaw niya.
"Okay? Let me help you," di naman siya tumanggi.
Pagkapasok namin sa loob, kumuha agad ako ng icebag at inabot sa kanya.
"Here."
"Help me get up! Aakyat na 'ko sa taas," tinulungan ko naman siya. Chance ko na 'to para maging mabait sa kanya at higitan yang Charles na yan. Mwahaha! Kaso di ko na siya pwedeng yayain sa park niyan. Pero okay lang aalagaan ko na lang siya dito.
"Loko, may gusto ka bang kainin?" tanong ko.
"Nothing. I want to sleep," tapos pumikit siya.
"Can you sing for me?" request niya.
Ano bang pwedeng kantahin? Dapat yung mata-touch siya. I'll be na nga lang.
Nagsimula na kong kumanta habang nakatingin ng diretso sa mga mata niya. Nakatingin din siya sa mga mata ko.
"♪The strands in your eyes that color them wonderful
Stop me and steal my breath.
And emeralds from mountains thrust towards the sky
Never revealing their depth.
Tell me that we belong together,
Dress it up with the trappings of love.
I'll be captivated,
I'll hang from your lips,
Instead of the gallows of heartache that hang from above.♪"
Hindi ko pa ein inaalis yung tingin ko sa kanya. Ang sarap niyang titigan. Sana ganito na lang kami lagi.
"♪I'll be your crying shoulder,
I'll be love's suicide
I'll be better when I'm older,
I'll be the greatest fan of your life.♪"
Hinawakan ko yung kamay niya habang kumakanta. Pinabayaan niya lang ako.
"♪And rain falls angry on the tin roof
As we lie awake in my bed.
You're my survival, you're my living proof.
My love is alive and not dead.
Tell me that we belong together.
Dress it up with the trappings of love.
I'll be captivated,
I'll hang from your lips,
Instead of the gallows of heartache that hang from above♪"
Hinalikan ko muna yung kamay niya bago kantahin yung chorus.
"♪I'll be your crying shoulder,
I'll be love's suicide
I'll be better when I'm older,
I'll be the greatest fan of your life.
And I've dropped out, I've burned up, I've fought my way back from the dead.
I've tuned in, turned on, remembered the things that you said
I'll be your crying shoulder,
I'll be love's suicide
I'll be better when I'm older,
I'll be the greatest fan of your...
I'll be your crying shoulder,
I'll be love's suicide
I'll be better when I'm older,
I'll be the greatest fan of your life.
The greatest fan of your life.
...greatest fan of your life♪"
Pagkatapos kong kumanta, ngumiti ako sa kanya. Nagulat na lang ako sa sumunod niyang ginawa.
She kissed me on my lips. I closed my eyes to feel it much better. It took seconds before our lips parted and we're both gasping for air.
**
Kath's POV
Kinantahan ako ni Tyler ng I'll be. In fairness, maganda pala ang boses ng retarded na monster na 'to. Gusto ko na sanang kiligin eh! Kaso tinulugan ba naman ako. Hanggang second chorus lang yung tinapos niya, nakatulog na agad. Ganun ba siya kapagod sa school para makatulog ng ganyan? Eh parang wala naman siyang ginagawa eh! Papaturo pa naman sana ako sa kanya sa Geometry. Later na nga lang, pag gising na siya.
After an hour, binalikan ko siya sa room ko. Tulog pa rin? Geez, sarap ng tulog ah? Nananaginip pa siguro 'to.
"Hey sleepy head! Wake up!" hinampas-hampas ko siya ng pillow.
"Mmm?" bumangon siya na humihikab-hikab pa.
"Hey! Slave, patulong naman sa Math. May homework kasi ako. I need to finish it!" fourth year na kasi siya. Syempre, napag-aralan na nila 'to kaya nagbabakasakali akong alam niya 'to. Para naman kahit sa academics lang may maitulong naman siya sakin.
"Maka-slave ka naman. Parang kanina lang HINALIKAN MO 'KO!" he said while stretching.
"WHAT?! What the hell are you talking about? Hey! I said wake up! Why are you still dreaming, you dumbass!" sigaw ko sabay tadyak sa kanya.
"Do you have amnesia? Don't pretend that you didn't do something! YOU.KISSED.ME!" parang adik niyang sabi.
Did he just say that I KISSED HIM? Yuck! That's gross! That's not going to happen over my sexy gorgeous dead body!
"You're dreaming! Just go back to sleep. Mukhang may continuation pa yang panaginip mo!"
"But I'm telling the truth," di ko na siya pinansin. Tinalukuran ko siya at pumunta sa banyo.
Kumuha ako ng tabo at nilagyan tubig at ibinuhos sa kanya.
"Now what? Are you wide awake now? You know the difference between reality and your fantasy now?" tanong ko.
"Fuck! Is it only a DREAM? Damn it! Damn it! Damn it! Ugh! Pahiya ako dun ah!" yeah! That's what you call reality.
"So now na nagising ka na sa katotohanan, naaalala mo na rin bang slave kita?" tanong ko. Naninigurado lang. Kasi kung hindi pa rin siya totally gising, hindi lang isang tabo ang ibubuhos ko sa kanya, ilulublob ko na siya sa pool.
"Yeah," expressionless niyang sagot.
"Good. Slave, tulungan mo 'kong gawin yung homework ko sa Geometry," utos ko.
His face frowned. Did I say something wrong?
"Hey! What's the matter?" I asked.
"Wala akong alam sa Geometry," sabi niya sabay kamot ng ulo.
I laughed hard at him.
"Seriously? What a dickhead! Dumbass moron! Whahahaha! Stupid monster!" then I laughed continuously.
"Stop insulting me! Kala mo kung sinong matalino! Nagpapaturo ka lang din naman!" sabat niya.
"I admit, I'm not that smart but I'm not like you dickhead, moron, silly, dummy, retarded, stupid monster," pang-iinsulto ko.
"But at least, I can cook! Not like you. Parang hindi ka babae!" aaaarrrrggghh! So he's insulting me back, huh? He's really testing my patience!
"Hey dummy! What about your quizzes and exams? I'm sure you didn't pass it all 'cause you're a dickhead, moron, silly, dummy, retarded, stupid monster! How 'bout your entrance exams for college? Oh poor kid, you would not be able to enter any college 'cause you can't pass their admission tests and that's because you're—" hindi niya na pinatapos yung sasabihin ko.
"Oh, how are you going to live if you don't know how to cook? How are you going to eat if you don't have cooked food to eat? Are you going to eat raw food just to survive? That's gross!"
*insert exploding volcano here*
"Oh, how can you cope if you don't know anything about everything?" bawi ko.
"HOW CAN LOVE EXIST IF YOU'RE ALWAYS FIGHTING, ARGUING AND INSULTING EACH OTHER?" nagulat kami sa nagsalita.
Si MANANG ELISA?!?
"M-manang?!" we yelled in unison.
"Luto na ang hapunan, kumain na kayo at tigilan niyo na yang pag-aaway niyo. Rinig na rinig sa baba ang mga boses niyo! Jusmiyo!" stressed na sabi ni manang.
"Opo manang," sabi ni Tyler.
"Sige po," sabi ko naman.
"Mauna ka ng bumaba stupid monster!" tinulak ko siya sa may hagdan.
"Ooops. Uh-oh," napakagat-labi ako.
Nalaglag kasi siya sa hagdan pero hindi naman as in pang mga teleserye na OA yung pagkalaglag sa hagdan, yung tipong nawalan siya ng malay at kailangan ng dalhin sa ospital. Paupo lang kasi yung pagkakalaglag niya. Pero syempre masakit pa din yun. Hohoho! I'm so mean!
"Hijo! Anong nangyari sayo?" nag-aalalang tanong ni manang na halatang nagmadali para tingnan kung ano yung kumalabog.
Tyler gave me a death glare.
"Itanong niyo po sa mabait niyong alaga," sagot niya with coldness in his voice.
Shrek! Mukhang nagalit siya sakin. Hindi ko ma-imagine kung anong itsura ng nagagalit na poging monster pero kinakabahan ako.
Tumingin din sakin si manang. Binigyan niya ako ng anong-ginawa-mo look.
"Ahehehe," sabay kamot ng ulo. Bumaba na rin ako sa hagdan habang si Tyler, di pa rin nakaka-move on sa pagkakahulog niya sa hagdan. Mukhang nasarapan pa siya sa pag-upo. Bipolar!
"Tinulak ko po siya, manang," nakangiti kong sabi. Proud pa ko eh 'no?
"Nakangiti ka pa dyan! Katherine, delikado yang ginawa mo. Eh paano kung mali ang bagsak ni Tyler? Hindi ka na bata, dapat alam mo na ang tama at mali," sermon ni Manang Elisa.
Parang nanay ko na kasi yan. Naalala niyo pa ba nung sinagot ko si mommy? Totoo naman kasi yun. Siya. Si Manang Elisa yung nagpalaki sakin kaya nga siya din yung favorite yaya ko. Siya yung pinagsasabihan ko ng problems nung bata pa lang ako. Alam niyo ba kung ano yung palagi kong problema? Ang parents ko. Naiinggit kasi ako sa mga classmates ko noon na nagfa-family bonding, na kapag recognition or may program or meeting ng mga parents uma-attend sila. Naiingit ako sa sweetness ng mga magulang nila sa kanila. Pero nasanay na rin ako later on. Hindi ko na nga sila hinahanap eh. Maski sa birthday ko, di ko na ine-expect na darating sila. Nagulat na nga lang ako nung umuwi sila dito last month. May kailangan lang naman pala. Tsk!
Okay, tama na ang drama, back to the current situation.
Nag-pout ako.
"Hindi mo ko madadaan sa ganyan. Isusumbong kita sa parents mo. Masyado ng lumalala yang ugali mo," pagbabanta ni manang.
"Wala naman paki sakin yung parents ko eh," bulong ko.
Tumayo na rin si Tyler, finally! I thought forever na siyang mag-iinarte dyan sa staircase eh!
"Ah-Ouch! Crap! It fucking hurts!" natumba ulit siya.
"Serves you right, mister!" with that, I walked away.
"Kita panty mo!" he shouted.
Shit! Nakaangat pala yung skirt ko! Waaaaaaaaaaaaaaaaaaah! This is so embarrasing! Lupa, bumuka ka please. Kainin mo na 'ko! Kainin mo koooo!
"Serves you right," he chuckled teasingly. Damn! That jerk! He's making fun of me! Ugh.
"I saw it, hahaha, it's hahahaha red."
Oh God! He's really a maniac. I can't believe I'm going to marry a maniac stupid monster!
"Maniac!" I slapped him hard on his face.
He doesn't know how to respect ladies, huh? I will teach him a lesson then. *insert evil laugh*