ကံတရားပေလား ?
သူ …………
သူပဲ ………
စာသင်ခန်းရှေ့မှ စတိတ်စင်ပေါ်သို့တစ်လှမ်းခြင်းတက်လှမ်းသွားတဲ့ ဆရာမလေးတစ်ယောက်ကို 'မိုးဝသန်လွင်' ငေးမောကြည့်နေမိလေသည် ။
အသက်ပင်ရှုဖို့အထိ သူမေ့နေပါပြီ ။
ရှေ့ဝဲကျနေတဲ့ဆံပင်စလေးတွေရဲ့ အပေါ်နားလေးမှာ ကျစ်ဆံမြီးသေးသေးလေး ၂ ချောင်းကိုစုကျစ်ထားပြီး အနောက်က နှင်းဆီပန်းကလေးတစ်ပွင့်ထိုးထားသောဆံထုံးထဲကို ထိုးထည့်ထားသည် ။ အင်္ကျီလက်ရှည်အဖြူလေးဖြင့် လည်ထောင်ရင်ဖုံးလေးကို သပ်ရပ်လှပစွာဝတ်ဆင်မြန်းထားသူ မြန်မာဆန်လှသည့် သူမရဲ့အလှကာ မြင်သူယောကျာ်းမှန်သမျှ ရှုးသွပ်သွားမည်မှာအမှန် ။ မိန်းကလေးတွေတောင် ငေးမောသွားရသည့်အဖြစ်တွင် 'မိုးဝဿန်လွင်' ဆိုသည့်သူမပါ ပါဝင်ခံစားနေရပေပြီ ။
စတိတ်ခုံပေါ်မတ်တပ်ရပ်ကာ တပည့်တွေဘက်သို့ ကြည့်၍
" မင်္ဂလာပါ ကလေးတို့ ………… "
ချိုသာညိမ့်ညောင်းလှသည့် အသံလေးဖြင့် ရင်ဘတ်ပေါ်လက်အုပ်လေးတင်ကာ ယဉ်ကျေးမှုကိုပြသသောအားဖြင့် သူမဘက်မှ စတင်နှုတ်ဆက်လေသည် ။ ဆရာမလေး စဝင်လာထဲက မတ်တပ်ထရပ်၍ရင်ဘတ်ပေါ် လက်အုပ်ချီမိုးထားကြသည့် အတန်းသူ အတန်းသားများအားလုံးထံမှ တညီတညာထွက်ပေါ်လာသော အသံကတော့
" မင်္ဂလာပါ ဆရာမ ………… "
ပါးလေးနှစ်ဖက်မှာ ပါးချှိုင့်ကလေး ချိုင့်ဝင်သွားလောက်တဲ့အထိ ဆရာမလေးကပြန်ပြုံးပြရင်း
" ဆရာမရဲ့ နာမည်ကတော့ လင်းဝတ်ရည်သော် ပါ ……… ဆရာမက ကလေးတို့ကို အင်္ဂလိပ်စာ ဘာသာရပ် သင်ကြားပေးမဲ့ ဆရာမပါ ……… "
" ဆရာမ ကအရမ်းချောတာပဲ ……… "
တစ်ယောက်တစ်ပေါက်ထွက်ပေါ်နေတဲ့ အသံတွေထဲကနေ ကျောင်းသားတွေအုပ်စုထဲမှ ထွက်ပေါ်လာတဲ့စကားတစ်ခွန်းကြောင့် 'လင်းဝတ်ရည်သော်' ဆိုသည့်ဆရာမလေးအား ငေးမောကြည့်နေသည့် မိုး ရဲ့မျက်လုံးမှာ ဖတ်ခနဲဆို ညာဘက်ထောင့်သို့ရွေ့လျားသွားသည် ။ စောစောကပြောလိုက်တဲ့ 'ကောင်းထက်' ဆိုတဲ့ စပ်ဖြဲဖြဲရုပ်ပြောင်ဖြစ်နေသည့်ကောင်ကို မျက်မှောင်ကြုတ်ကြည့်လိုက်လေသည် ။ သူမနဲ့အကြည့်ချင်း လာဆုံသော ကောင်းထက်မှာ သူမရဲ့အကြည့်ကြောင့် အိုးတိုးအမ်းတမ်းဖြစ်သွားရရှာသည် ။
ခဏအကြာမှာတော့ ဆရာမကပုံနှိပ်စာအုပ်လေးတစ်အုပ်ကိုင်ကာ သူတို့အားလုံးကို စာစသင်ပေးပါတော့သည် ။
The Bridge ဆိုတဲ့ကဗျာလေးကို သူမကရှေ့မှ လိုက်တိုင်ပေးလေသည် ။ ဆရာမရဲ့ချိုသာတဲ့အသံလေးနဲ့ english အသံထွက်မှာ အလွန်ကောင်းမွန်သောကြောင့် ကျောင်းသူ ကျောင်းသားတွေအဖို့ သဘောကျနေကာ အားမာန်နဲ့ နောက်မှတိုင်ပေးတာကို လိုက်ဆိုနေကြလေသည် ။
တက်လာသောအတန်းမှန်သမျှ၌ ရှေ့ကဆရာမတိုင်ပေးလျှင် ပါးစပ်မျှသာမကောင်းတတ်လို့လိုက်လှုပ်ပြီး နှုတ်မှလိုက် မဆိုတတ်သည့် မိုးဝသန်လွင် မှာတော့ ယခုတွင် အသံထွက်ကာ လိုက်ဆိုနေမိပါသည် ။
အဲ့ဒါကို သူမကိုယ်တိုင်လဲ တအံ့တသြဖြစ်နေမိချေသည် ။
အတန်းထဲတွင်လှည့်ပတ်လျှောက်ကာ စာတိုင်ပေးနေသည့် ဆရာမလေးရဲ့ခြေလှမ်းတွေဟာ အနောက်ဆုံးပြူတင်းတံခါးပေါက်ကခုံတန်းသို့ ရောက်သောအခါဝယ် တုံ့ခနဲရပ်တန့်သွားလေသည် ။
စားပွဲခုံဘေးနား လာရပ်နေသည့် ခြေထောက်ဖွေးဖွေးလေးတစ်စုံကို မိုးဝသန်တွေ့လိုက်တာမို့ ခေါင်းကိုအသာအယာလှည့်၍ ဘေးသို့မော့ကြည့်လိုက်သောအခါ၌ …………
" ဒုတ် ဒုတ် ဒုတ် ………… "
" ဂလု ……………… "
သူ့ကိုပါးချိုင့်လေးနဲ့ သဘောကျစွာဖြင့်ပြုံးကြည့်နေသည့် ဆရာမလေးရဲ့အပြုံးကြောင့် မိုးဝသန်လွင် ခမျာနှလုံးခုန်နှုန်းတွေ သိပ်ကိုမြန်ဆန်လာလေသည် ။ ထို့ကြောင့် မသိမသာတံတွေးကိုလျင်မြန်စွာမျိုချလိုက်ရလေပြီ ။
သူ့ဘာသာသူတောင် သတိမထားမိလိုက်စဉ်မှာပဲ မိုးဝသန်လွင် ရဲ့မျက်နှာပေါ်၌ ပျောက်ဆုံးနေတာ ကြာပြီဖြစ်သော ဆွဲဆောင်မှုရှိလှသည့် ချစ်စဖွယ်အပြုံးလေးတစ်ခု ပေါ်ပေါက်လာလေတော့သည် ။
သူကအဲ့လိုပြုံးပြလိုက်တာနဲ့ ဆရာမလေး လင်းဝတ်ရည်သော်ရဲ့ လက်ဖဝါးနုနုလေးက မိုးဝသန်လွင်ရဲ့ ခေါင်းကဆံစလေးတွေကို ပွတ်သပ်နေပြီဖြစ်သည် ။
အောက်မှာထိုင်နေတဲ့ မိုးဝသန်လွင်ရဲ့ အမှုအရာကတော့ ချစ်စဖွယ် ပါပီလေးတစ်ကောင်းအလားပင် ။
ပြီးတော့စာတိုင်ပေးနေရင်းနှင့်ပင် မိုး ရဲ့ပုံနှိပ်စာအုပ်အဖုံးလေးကိုလှန်ကြည့်လေသည် ။ ကွက်လပ်ဖြစ်နေသော အမည်မတပ်ရသေးသည့်နေရ
ာလေးကို လက်ညှိုးသွယ်သွယ်လေးဖြင့် ထောက်ပြရင်း သူ့ကိုမော့ကြည့်နေသည့် မိုးဝသန်လွင်အား မျက်ခုံးလေးပင့်ပြလေသည် ။
အထာနပ်သော မိုးဝသန်လွင်လဲ ချက်ချင်းဆိုသလို ဘောပင်ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး နေရာကွက်လပ်ကလေး၌ 'မမိုးဝသန်လွင်' ဟုထင်ထင်ရှားရှားရေးထိုးလိုက်လေတော့သည် ။
ကဗျာလေးတစ်ပုတ်ကို လိုက်တိုက်ပေးပြီးသည်အပြီးသတ်မှာတော့ ဆရာမလေး လင်းဝတ်ရည်သော်၏နှုတ်မှ လေသံသဲ့သဲ့လေးထွက်ပေါ်လာလေသည် ။
" မိုးဝသန်လွင်တဲ့လား ………… နာမည်လေးက လှလိုက်တာ …… "
" မ ရဲ့နာမည်က ပိုပြီးလှတာပါ ……… မ ……… "
နှုတ်အစုံကထွက်မကျလာတဲ့ စကားသံတစ်ခွန်းဟာတော့ သူမရဲ့ရင်ထဲ ပဲ့ထပ်သွားသည်အထိ မြည်ဟည်းသွားပါသည် ။
မိုးဝသန်လွင် ဆရာမလေးကိုငေးကြည့်ရင်းနဲ့ပင် လှပစွာပြန်ပြုံးပြလိုက်လေသည် ။ သူမရဲ့ညာဘက်မျက်စိပေါ်အုပ်နေသည့် ဆံနွယ်စလေးတွေဟာတော့ ဘေးပြူတင်းပေါက်က တိုးဝင်လာတဲ့လေပြေကြောင့် နဖူးထက်ပေါ်သို့ ပျံဝဲတက်သွားပါတော့သည် ။
ဖြူဥနေတဲ့ မိုးရဲ့မျက်နှာကလေးကတော့ ကလေးငယ်လေးလို အပြစ်ကင်းစင်ပြီး အလွန်မှချစ်ဖို့ကောင်းသည်ဟု ဆိုနိုင်ပေသည် ။
ထို့အတူ သူမရဲ့ဘေး၌ ရပ်နေသည့် ကျောင်းဆရာမလေးဟာလဲ အလွန်အင်မတန်မှ ချောမောလှပပေသည် ။
သူတို့ ၂ ယောက်ကို ဒုတိယအကြိမ်ဆုံဆည်းခွင့်ပေးခဲ့တာဟာ မသိနိုင်တဲ့ ရေစက်ဆိုသော ကံတရားပင်ပဲလား ?
🌧️ 🌧️ 🌧️