Het is al 03.00 uur. Ik lig hier nog steeds in mijn bed naar het raam te kijken.
Hij stond daar...
Hij bleef naar me kijken met zijn ogen wijd open. Zijn glimlach verliet zijn gezicht niet terwijl hij zat te wachten totdat ik mijn ogen sluit, zodat hij me komt vermoorden...
Jeff the Killer
Hij was het. Door zijn glimlach wist ik het gewoon. Ik sloot mijn ogen toen er tranen uit begon te komen.
Ik wou niet opgeven...
Toch was er geen andere keuze. Ik kan niet schreeuwen om hulp, niemand is hier. Ik ben hier alleen met hem...Ik opende mijn ogen en keek vol met angst naar het raam.
Hij is weg...
Nu wist ik dat ik ècht in gevaar ben. Ik weet dat hij dichter bij mij is nu; ik voelde hem op m'n schouder tikken. Ik zou wel moeten opgeven, er is niets anders dat ik kan doen.
Dit is het einde...
~•~•~•~•~•~•~•~
Dit is eigenlijk een van de nachtmerries over Jeff The Killer die ik vaak heb, ik had geen inspiratie dus why not? xD