İYİ OKUMALAR...
Multimedya: İNCİ
Doruk'tan;
Değişen duygularıma ve ruh hallerime ben bile şaşırır oldum. Eski Doruk'u düşünüyorum tavrından ödün vermeyen, annesi dışındaki hiçbir kızı ya da kadını umursamayan o kişiyi... Ve bir de son zamanlar da duygularını dışa vuran, bir kız için endişelenen onu merak eden ve hayatında olduğu için mutlu olan kişiyi... Tek bedende iki farklı karakter... Ve zamanla değişen duygular. Bu değişimden mutlu muyum? Evet kesinlikle mutluyum.
Yurda doğru ilerlerken gördüğüm kişi yüzünden her zerremin gerildiğini hissedebiliyordum.
-Doruk.
-Ne var?
-Üslubunu yumuşatmanı öneriyorum.
-Benim üslubum sizi ilgilendirmez Handan Hanım. Ne istiyorsun?
-Ben sadece Arya'yı bıraktığını gördüm. O iyi mi? Yani şey bir problem yok değil mi?
-Bundan sana ne! Ha eğer kötü olsaydı şuan anne ve babasının yanında olurdu. Yani ailesinin!
-Onun annesi benim Doruk. Kızımı merak etmem çok doğal.
-Güldürmeyin beni Handan Hanım. Eğer onun annesi olsaydınız onu bırakmazdınız ve şuan yanında olurdunuz. Siz ne yaptınız? Onu bıraktınız! Buda yetmezmiş gibi benim ailemin hayatına el attınız. Babam ile annemin şuan bu durumda olmalarının tek sebebi sizsiniz! Nesiniz siz? Aile bozucu falan mı?
-Doruk!
-Kendi ailenizin hayatını bozduğunuz yetmiyormuş gibi birde benim ailemin hayatını mahvettiniz.
-Çok ileri gidiyorsun Doruk! Sus artık!
-Ne oldu Handan Hanım? Gerçekleri duymak bu kadar mı kötü hissettirdi?
-Hiç bir şey düşündüğün gibi değil. Annen ile babanın ayrılmasının sebebi ben değilim. Bu suçlamalarını asla ama asla kabul etmiyorum.
-Biliyor musunuz ister kabul edin ister etmeyin umurumda bile değil.
- Bu kadar umursamaz biri olduğunu bilmiyordum. Umarım kızımı üzmüyorsundur. Eğer kızımı üzersen Doruk...
-Ne olur Handan Hanım? Söyleyin... Ne olur...
-Çok...
-Merak etmeyin ben onu sizden daha çok düşünüyorum. Şimdi önümden çekilin.
-Doruk?
-İyi günler Handan Hanım!
-Peki... Görüşürüz.
Handan Hanım arabasına doğru giderken bende yürümeye başladım. Üç dört adım atmışken duyduğum tuhaf bir sesle arkamı döndüm. Etrafıma baktığımda kimseyi göremedim. Önüme dönüp tekrardan yürümeye başladım.
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
1 saat sonra;
Handan ile konuşmam aklıma geldikçe çıldıracak gibi oluyordum.
-Yeter be abi.
-Doruk? Neyin var kardeşim.
-Hiçbir şeyim yok.
-Tabi 1 saattir bir o yana bir bu yana giden de benim. Yani abi biraz daha dolanmaya devam edersen üstüne kusacağım. Bende ki de mide. Seni takip etmekten feleğim şaştı.
-Cem, kardeşim ateşin falan mı var. Doruk' u niye takip ediyorsun. Git dışarıda kelebeği, arıyı falan takip et. Lidya'ya yakalanmam diyorsan git karı kız takip et.
-Nasıl düşünmedim ben bunu ya! Sen harikasın Utkucum! Gel biz birlikte çıkalım dışarıya. Akalım gecelere. Eskisi gibi ha? Ne dersin?
-Süper olur da... Olmaz.. Bade bu sefer öldürür beni.
-Ne olacak kardeşim. Gelir bir fatiha okur helvanı yeriz. Mezar taşına da "ölmeden önce çok güzel eğlendi" diye yazdırırız. Bundan daha şahane bir ölüm olur mu?
-Cem!
-Bana bakın susun artık. Lan neden hepiniz buraya toplandınız. Odanıza gi....
Telefonuma gelen mesaj sesiyle durdum. Daha doğrusu telefonlarımıza gelen mesaj sesleriyle durdum. Telefonlarımızı açıp gelen mesajı okuduk.
-Hepimize aynı mesajın geldiğini söylemeyin.
-"Her şeyi duydum. Arya hepsini bilecek. Ona zevkle gerçekleri söyleyeceğim." Bu ne lan?
-Doruk neler oluyor?
-Bilmiyorum Demir.
-Kim bu abi?
-Bilmiyorum dedim ya Utku.
-Neden hepimize aynı mesaj geldi? Kim lan bu?
-Demir bir arkadaşın vardı senin. Onu ara ve kimin bu mesajı attığını öğren.
-Tamam arıyorum hemen.
-Hey hey hey... Şimdi anladım.
-Neyi anladın Cem?
-Doruk sen anlatmak ister misin? Odaya geldiğinden bu yana hep bir düşünceli haller filan. Ne olduğunu soruyoruz cevapta vermiyorsun! Ve sonra bom! Hepimize aynı mesaj. Ve kimin attığını bilmiyoruz. İşin tuhaf tarafı Arya ile ilgili bir mesaj. Şimdi kardeşim olayları baştan anlatmaya ne dersin?
Cem'in hayatında ilk defa bu kadar mantıklı bir cümle kurduğuna mı şaşırsam yoksa onlara Handan ile konuşmamı birinin duyabileceğini mi söylesem bilemedim.
-Tebrik ederim kardeşim. Bu olayı çözdüğün için seninle gurur duyuyorum.
-Geç dalganı sen Utku! Lan şurada gizemli bir mesaj alıyoruz ama sen hala bana tak!
-Ne güzel kafamız dağılır.
-Cem! Utku! Kesin gevezeliği. Başımızda yeterince iş yokmuş gibi birde sizinle uğraşmayalım!
-Doruk. Çocuk buldu kimin mesaj attığını.
-Kimmiş?
-Çok şaşıracaksınız.
-Demir lafı uzatmada söyle! Kim?
-İnci.
-Ne?
-Evet. İnci. Utku'yu öpen İnci. Doruk, İnci neden böyle bir mesaj attı?
-İnci'nin numarasını bulun bana.
-Onu da buldum ben.
Demir'den numarayı alıp aramaya başladım. Bu kızın Arya ile derdi neymiş öğrenelim.
-Alo.
-Ne biliyorsun?
-Ooooo Doruk Bey. Bende iyiyim sen nasılsın?
-Bana bak İnci ne biliyorsan söyle. Aklında ne var da bu boktan mesajı hepimize atıyorsun.
-1.si kibar ol. 2.si mesajın boktan bir mesaj olmadığını sende biliyorsun. 3.sü her şeyi duydum.
-Ne duydun?
-Handan Hanım ile konuşmanın hepsini duydum Doruk. Ve biliyor musun Arya'ya bunları zevkle söyleyeceğim. Onu nasıl kandırdığınızı... Gerçek annesinin kim olduğunu... Bütün duyduklarımı hepsini anlatacağım.
-Eğer o ağzını açarsan...
-Tehditlerin beni korkutmaz Doruk SANCAKTAR!
-Seni tehdit etmiyorum. Eğer Arya'ya bir şey söylersen olacakları söylüyorum. Bir daha konuşabileceğin bir ağzının olmayacağını söylüyorum.
-Hah! Yarın okulda herkesin önünde Arya gerçekleri duyunca neler yapacağını sabırsızlıkla bekliyorum.
-Bana bak lan! O ağzını açarsan seni öldürürüm. Eğer Arya'ya bir şey söylersen seni gebertirim. Duyuyor musun lan!
-Korkmuyorum senden. Boş tehditlerinle ağzını yorma. Çünkü yarın Arya'ya yeterince açıklama yapacağını düşünüyorum. Tabi Arya seni dinlerse...Şimdi kapatıyorum. Yarın görüşürüz Dorukçum.
-İnci? Alo?
Lanet olsun! Bu kız... Bizi dinlemiş. Bu kıza hak ettiği dersi kesinlikle çok iyi bir şekilde vereceğim.
-Artık anlatacak mısın neler olduğunu?
-Neler olduğunu bilmek istiyor musun Cem?
-Evet söyle Doruk.
-Ne oldu biliyor musun? O lanet olası teyzen...
-Hey. Dur orada Doruk! Sözlerine dikkat et. Teyzem o benim.
-Gerçekleri duyunca da teyzem o benim diyebilecek misin?
-Doruk, kardeşim sakin ol ve bize gerçekleri söyle.
-O kadın herkesin hayatını boka çevirdi. Benim hayatımı, annemin hayatını, abimin hayatını, Arya'nın hayatını... Hepimizin hayatını mahvetti.
-Ne? Ne diyorsun Doruk sen?
-Hayatlarımızı nasıl mahvetti duymak ister misin Cem?
-Ben...
-Annem o teyzen olacak kadın yüzünden bu halde. Babam ile... Babam ile ilişkisini duyunca o kadar üzüldü ki... Annem ile babamın boşanma sebebi sadece Handan.
-Teyzem... Teyzem öyle şeyler yapmaz.
-Yaptı ama Cem! Ona her baktığım da o kadar iğreniyorum ki. Sırf sen varsın diye hiç bir şey yapmadım bu zamana kadar. Sırf sen bu dünyada ki tek akrabanı kaybetme diye söylemedim.
-Ben... bu nasıl....
-Sadece bu değil Cem. Devamını dinlemek ister misin?
-Tamam Doruk yeter bu kadar. Cem ile biz hava almaya gidelim.
-Siz sordunuz Utku. Bende cevap veriyorum.
-Her şeyi bilmek istiyorum. Devam et Doruk.
Durdum... Sustum... Ve Cem'e baktım. Her şeyi bilmeliydi. Ya bunlar ağır gelirse ona?
-Doruk susma. Devam et...
-Teyzenin terk ettiği bir kızı var.
-Ne?
-Ne diyorsun abi?
-Evet. Teyzen küçücük bir kızı terk etti. Sadece kariyeri için.
-Kim? Yani kız kim?
-Çok yakından tanıdığın biri Cem.
-Ben anlamıyorum. Teyzem... Teyzem bu dediklerinin hiç birini yapmaz. O sadece her zaman iyi olmaya çalışır. Bir kızı olsaydı bana söylerdi. Yani ben bilirdim. Ben....
Hepimiz başını ellerinin arasına alan ve söylediklerimi anlamaya çalışan Cem'e bakıyorduk.
-Arya? Arya mı? Kızı Arya mı?
Sadece başımı salladım. Ve Cem'in yanağından süzülen gözyaşına baktım. Telefonunu çıkarıp birini aradı. Ve hoparlörünü açıp telefonunu yatağın üstüne bıraktı.
-Canım benim.
-Doğru mu teyze?
-Efendim Cem? Ne doğru mu?
-Sen böyle bir şeyi nasıl yaptın.
-Neden bahsettiğini bilmiyorum Cem.
-Ben sana her zaman güvendim teyze. Bu dünyada kalan tek varlığım olan sana her zaman güvendim. Sen ne yaptın. Bana hep yalanlar söyledin.
-Cem?
-Nasıl yaptın ha? Söylesene nasıl yaptın? Şimdi Arya'yı görünce ne hissediyorsun ha. Söylesene teyze?
-Cem neredesin? Bak kim sana ne dedi bilmiyorum ama hiçbir şey göründüğü gibi değil.
-Ne göründüğü gibi değil ha? Arya'yı terk ettiğin mi göründüğü gibi değil. Doruk'un anne ve babasının şuan ki durumumu göründüğü gibi değil. Söyle teyze! Beni nasıl yalanlar içinde yetiştirdiğin mi göründüğü gibi değil.
-Cem. Canım. Lütfen ben dinle.
-Hayır teyze. Seni artık dinlemeyeceğim. Artık yalanlarını dinlemeyeceğim.
-Cem böyle söyleme. Beni çok üzüyorsun.
-Sadece tek bir soru soracağım. Tek bir soru. Şimdi kimin hayatını mahvedeceksin. Terk ettiğin kızının hayatını tekrardan mı mahvedeceksin yoksa başka birinin hayatını mı mahvedeceksin?
-Cem! Ben kimsenin hayatını mahvetmedim. Sadece Arya'yı bırakmak zorundaydım. Ama şimdi zorunda değilim. Kızıma gerçekleri söyleyeceğim.
-Sakın teyze. Sakın böyle bir şey yapma. Arya'dan uzak dur. Onun tekrardan hayatını mahvetme.
-Cem?
-Kendine iyi bak teyze.
Cem eline telefonu alıp kapattıktan sonra yatağın üstüne fırlattı. Sonra da ayağa kalkıp odada gezmeye başladı.
-Cem iyi misin?
-Evet iyiyim Demir. Neden iyi olmayayım ki. Arya'nın kuzenim olduğunu öğrendim. Zaten o kızı gördüğümden bu yana hep sevmiştim. Demek ki kan çekiyor. Hem siz şimdi beni düşüneceğinize İnci'yi düşünün.
-Cem ben böyle bilmeni istemezdim.
-Doruk. Kalbimi kırıyorsun ama. Geç bile öğrendim.
Cem'e gülümseyip ona sarıldım. Sonra Demir gelip sarıldı. Ardından da Utku. Cem'in şuan büyük bir şok yaşadığının ve bunu bize belli etmemeye çalıştığının farkındayım. Güçlü durmaya çalışıyor duyduklarından anlam çıkarmaya çalışıyor. O her ne kadar hayat umrunda değil gibi yaşasa da şuan kendi içinde doğru yolu bulmaya çalışıyordu.
-Arka dörtlüyü kim üzer be.
-Abartma Utku. Erkek olmazsam hüngür hüngür ağlayacaktım.
-Hadi be. Sen! Güldürme beni Cem!
Hepimiz birden gülmeye başlayınca daha fazla dayanamayıp sırtımda olan Utku'yu, belime yapışmış olan Cem'i itip rahat bir nefes aldım.
-Şimdi ne yapacağız Doruk?
-Sabah olup İnci'nin okula gelmesini bekleyeceğiz.
-Sonra?
-Sonrası bende Demir. O kız hiçbir şey söyleyemeyecek. Şimdi herkes odasına.
Yarının sorunsuz bir şekilde geçmesini umarak yatağıma uzandım. Odadaki karanlığı aydınlatan ışıkla komodinin üstünde duran telefonumu aldım. Arya'dan gelen mesajı açıp okudum.
"İyi geceler J"
Gülümseyip "Sana da" yazıp gönderdim. Sonra da kendimi uykunun kollarına bıraktım.
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Ne yapacağımı, ne diyeceğimi bilmediğim kafamın karışık olduğu bir sabah. Sanki içim gökyüzüne yansımış. Hava kara bulutlarını üzerimizden çekmiyordu. Pencerenin kenarından dışarıyı seyrettim. Okula erkenden gidecektik. Hazırlanıp kapıda bekledim. Herkes indiğinde kimsenin benden farksız olmadığını gördüm. Herkes dün öğrendikleri bu Handan entrikasının şokunu yaşıyordu.
-Doruk ben dün gece çok düşündüm. Eğer teyzem Arya'nın öz annesi ise bunu öğrenmeli.
-Öğrenmeli ama bunu ne benden ne senden ne İnci'den ne de teyzenden öğrenmeli. Bunu sadece babası ve Esra teyzeden öğrenmeli. Arya'nın ailesine çok bağlı olduğunu biliyorum. Ve böyle bir gerçek sonunda sarsılacağınıda biliyorum. Hatırlayın.. Handan Hanım ailesi hakkında yorumlar yaptığında neler yaşadığını hatırlayın.
-Teyzem söyleyecektir. Ona engel olabilirim. Ama İnci konusunda ne yapacağımızı bilmiyorum.
-Diğer kızların haberi bu olanlardan var mı acaba? İnci ya onlara da aynı mesajı atmışsa.
-Sanmıyorum Utku. Bakın sakin olun. Doruk, Cem, Utku sabırlı ve sakin olun. Eğer mantıklı düşünmezsek istemediğimiz şeylere yol açarız. Hepinizin kafasının karışık olduğunu biliyorum. Şimdi hiçbir şey olmamış gibi okula gidiyoruz ve İnci'nin hareketlerini bakalım. Ben o kızın hiçbir şey elde etmeden Arya'ya gerçekleri söyleyeceğini sanmıyorum.
-Yani söylememek için bizden bir şey mi isteyecek?
-Bence öyle ve sanırım Utku bu kız sana kafayı takmış. Büyük ihtimalle ucunun sana dokunacağı bir şeydir.
-İyide derdi bensem neden Arya'ya bulaşsın.
-Çünkü elinde başka kozu yok ve Doruk'un Arya'ya verdiği önemi görüyor. Doruk'un seni ikna edebileceğini falan düşünüyordur.
-Bu çok saçma.
-Saçma ama İnci şuan tam olarak bunu amaçlıyor.
Demir haklı olabilirdi. Şuan aramızda en mantıklı düşünenin Demir olduğuna emindim ve bu yüzden hepimiz onu dinledik. Okula gittiğimizde henüz kimse gelmemişti. Sıralarımıza oturup hiçbir şey olamamış gibi tavır takındık. Daha sonra sınıfa İnci geldi. Bizi gördüğünde yüzü zafer kazanmışçasına bir gülüş şekli aldı.
-Aa erken geleceğinizi tahmin ettiğim için bende erken gelmeye karar verdim. Nasılsınız gençlik?
Sakin ve rahat hareketler sergilemeye çalıştım.
-Amacın ne İnci? Senin gibi bir kızın Arya'ya gerçekleri söyleyerek bir şey elde edeceğini düşünmüyorum.
-Bunu da nerden çıkardın Doruk?
Ağzımı açmış İnciye bir şeyler söyleyecekken Demir araya girdi.
-Çünkü senin gibi kızların eline bir koz geçtiyse ve bunu kullanmak isterlerse böyle küçük oyunlara başvurur.
-Beni fazla küçümsüyorsun Demir Tunay.
-Seni gözümde büyütmemeye çalışıyorum diyelim. Elinde işine yaramayacak sadece bir kızın hayatını etkileyeceğini düşündüğün ve sonunda senin hiç bir şey elde edemeyeceğin bir bilgi var.
-Ben bir şeyler elde etmeyeceğimi düşünmüyorum.
-Güzel sonunda amacına geldin. Ne istiyorsun?
İnci durup düşünür gibi yapmaya başladı. Demir ile olan konuşmasına hiç birimiz dahil olmamıştık. Arya ile ilgili bir konuda bu kadar sessiz kaldığım hiç olmamıştı.
-Sanırım ne istediğimi hepiniz biliyorsunuzdur. Bade'nin Utku ile aramızdan çekilmesini istiyorum. Hemen itiraz etme Utku. Eğer Bade olmasaydı ikimiz içinde güzel şeyler olabilirdi biliyorsun.
-Ama Bade var ve sen hiçbir şey yapamayacaksın amacına ulaşamayacaksın. Sen takıntılı pisliğin tekisin. Senden nefret ediyorum.
-İşte bende bu yüzden Doruk'tan yardım istiyorum. Bana yardım edeceksin değil mi ? Hem ben istediğimi elde etmiş olacağım hemde sen Arya'nın öğrenmemesini sağlayıp amacına ulaşacaksın.
- Söylemeyeceksin. Bunu o kalın kafan alıyor mu? Söylemeyeceksin seni mahvederim.
-Senden korkmadığımı daha öncede söylediğimi sanıyordum. Senden korkmuyorum. Yapabileceklerin umrumda bile değil. Eğer ben istediğimi elde edemezsem kendimle birkaç kişiyide yakmaktan zevk alacağım. Sanırım bundan en karlı sen çıkacaksın Demir. Cem kuzeninin ve teyzesinin arasında kalacak. Utku seçim yapmak zorunda kalacak. Doruk sevdiği kızın üzüntüsü ile üzülecek.
-Hayal dünyana hayran kaldığımı söylemeliyim. Bizi tanımıyorsun neler yapabileceğimizden haberin bile yok. Küçük kız çocuğu oyununda sana başarılar diliyorum çok üzülüp ağlama olur mu?
-Beni çok güldürdün be Demir. Ne o diğerleri şuan panik içinde ne diyeceklerini bilmiyorlar diye sen mi konuşuyorsun. Beni iyi dinleyin arka dörtlü! Tekrar ediyorum. Hiç birinizden korkmuyorum yapabilecekleriniz umrumda bile değil. Ben yanarsam sizide yakarım. Şimdi size bir iyilik yapıyorum. Seçimini yap Utku. Akşama kadar süreniz var belki Utku'yu ikna etmek için zamana ihtiyacın olabilir.
Sonra hepimize baktı ve sınıftan dışarı çıktı.
-Bu kız kafayı yemiş. Manyak bu manyak! Deliler hastanesine gitsin. Bade ile aramı bozmaya çalışıyor ya. Ben... ben Bade'den ayrılamam Doruk. Bade beni o kızla görürse yıkılır. Ben bunu ona yapamam. Onu çok seviyorum.
-Senden böyle bir şey istemiyorum Utku. Böyle bir şey istersem bunun bencillik olduğunun farkındayım. Ama bu kız dediğini yapacak. Ben senden bunu isteyemem ama Arya'nın üzülmesini de istemiyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum.
-Teyzem uyandığımızdan bu yana beni arıyor. Onunla konuşmaya hazır hissetmiyorum. Kendimi küçük bir çocuk gibi hissediyorum. Canımdan öte kadının bir ailenin düzenini bozduğunu , küçücük çocuğunu bırakıp gittiğini düşünemiyorum. Ben kendimi çok suçlu hissediyorum.
Kalkıp Cem'e sarıldım. O bunları hak etmiyordu. Şuan hiç birimiz bu durumda olmayı hak etmiyorduk ve bu durumun tek suçlusunun Handan denen o kadın olduğunu düşünmeden edemiyordum.
-Ne yapacağız?
-Bence kızların haberinin olması gerekiyor.
-Utku haklı Doruk. Onlara haber vermeliyiz.
-Tamam ben Arya'yı alıp bahçeye çıktığımda kızlara olan biteni anlatın.
Böylece kızları beklemeye başladık. Sınıf yavaşça dolmaya başlamıştı. Arya ve diğer kızlar içeri girdiğinde hemen arkalarından İnci'de sınıfa girdi. Bize dönüp o iğrenç gülümsemesini yolladı. Yapabileceğim hiçbir şey yoktu. Eğer varsa da şuan bunu düşünemiyordum. Tek umudum kızların bir şey bulmasıydı.
Öğle arasına kadar sorunsuzca dersleri atlatmıştık. Arada İnci'nin imalı bakışları ve sinsi gülüşlerine maruz kalmıştık. Arya'yı alıp bahçeye çıktım. Ne konuşacağımı bilmiyordum. Neyse ki bu konuda Arya'nın bir sorunu yoktu. Okuduğu kitaplardan sevdiği yazarlardan bahsederek konuşma başladı.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Bade'nin ağzından;
Doruk Arya'yı alıp dışarı çıktıktan sonra Utku sınıfta kalmamızı söyledi. Bir şeyler olduğunu anlamıştım. Sabahtan beri tuhaflardı. Herkes çıktıktan sonra Utku'nun yanına gittim.
-Neler oluyor?
Diye sordum ve duyduklarım karşısında şok oldum. Utku konuştukça yanağımdan akan gözyaşlarımı durduramıyordum. Ağzımı açıp tek kelime bile edememiştim. Sadece ben değil. Ne Güneş Ne Ecem ne de Lidya... Duyduklarıma anlam veremiyordum. Arya'nın annesinin Handan Hanım oluşu. Yani benim teyzem... benim teyzem onun annesi değildi. İnci'nin bunu bilmesi Utku'yu istemesi. Şaka gibiydi. Sanki bir rüyadaydım. İnanamıyordum...
-Şaka mı bunlar? Siz ne dediğinizin farkında mısınız. Arya'nın annesi Esra teyze. Onun öz annesi o. Siz bilmiyorsunuz belki ama Esra teyze onu canından öte sever. Hiçbir insan kendisinin olmadığı çocuğu öyle sevmez. Evet çok yoğun iş temposundan dolayı çok fazla ilgilenemiyor olabilirler. Ama Arya'nın burada saçının teline zarar gelse Esra teyze kendini harap eder. Saçma o kadın.. o kadın annesi olamaz. Yanlış biliyorsunuz. Siz...
-Güneş tamam. Şaşkınsın hepiniz şaşkınsınız farkındayız ama gerçekler bu. Bizimde düne kadar haberimiz yoktu. İnci'nin oyunu ortaya çıkardı her şeyi ve şimdi Arya'ya söylemekle tehdit ediyor.
-Söyleyemez Utku. Diyemez. Arya mahvolur. Arya küçücük bir bebekken bırakılıp gittiği psikolojisine dayanamaz. Yıllarca kandırıldığını düşünerek baş edemez. Empati kurun. Bir kadın çıkıyor 18 yıldır annen bildiğin kadının annen olmadığını söylüyor. Ve karşındaki kadın seni küçücük bir bebekken bırakıp gitmiş biri. Üstelik çok sevdiğin kişinin Doruk'un annesini ve babasını ayırmış babasıyla ilişkisi var. Ben düşünemiyorum. O İnci'yi mahvederim. Onu öldürürüm. Yemin ederim bunu kardeşim için yaparım.
Güneş'in dedikleri kafamın içinde yankılanıyordu. Haklıydı. Sonuna kadar haklıydı. Düşüncelerimi bölen Utku'nun konuşması oldu.
-Akşama kadar zamanımız var. Benden bir cevap bekliyor.
-Bu kız delirmiş. Bizi biliyor Utku. Senin beni sevdiğini benim seni sevdiğimi biliyor. Nasıl böyle bir şey der. Ne yapacağız?
-Bilmiyorum canım bilmiyorum.
Gidip Utku'ya sıkıca sarıldım. Bu olanların şaka olmasını umuyordum .
-Eğer onun o dilinin koparırsak konuşamaz bence harika bir fikir gidip onun o dilini koparıp eline vermeliyim.
-Güneş saçmalama.
-Bence bu çok mantıklı Ecem. Kız söyleyecekmiş. Söyleyecek Ecem!
-Eğer o bize oyun oynuyorsa bizde ona oyunla karşılık veririz sevgili ikizim...