//
~ Macky
"Wow. Ang galing. She's so cool." Sabi ko kay ice habang naglalakad kami papunta sa tambayan. Isang napaka gandang laban ang pinakita ni nerd ngayong araw. Kaso parang nagmamadali sya kanina dahil bigla nalang syang nawala after nung game.
"Yeah. She's unbelievable" -Ice
"Nga pala bro, dadating na si Englebert bukas." Sabi ko. Tumawag kasi sakin kanina.
"Yeah. I know."-Ice
Napatingin ako sa harap namin. Nakatayo si shirley sa dadaanan namin.
Mugto ang mga mata nya. Halatang galing sya sa matinding pag iyak. Tsk. Mahirap to.
Lumingon ako kay Ice. Seryoso lang sya sa paglalakad at parang walang balak na pansinin si shirley.
_____
~ shirley
Kanina pa sobrang sakit ng loob ko. Kaninang umaga nagtext ako kay Ice na manood sya ng laban ko pero wala. Hindi sya dumating pero sa laban ng nerd na yun dumating sya?!
Yung feeling na parang wala nakong maramdaman habang nakatingin ako sa kanya, sa kanila nung babaeng yun. Parang pinipiga ang puso ko ng paulit ulit.
I can't take this anymore.
"Shirley let's go. Umalis na tayo" yaya ni genesis sakin pero ayoko pang umalis. Hindi pwede. Hindi ko na kaya to.
"Mauna kana. Kailangan ko syang makausap" -ako
"Sinasaktan mo lang ang sarili mo eh! Tama na! Hayaan mo na sya------"
"No! W----we need to talk" umiiyak na sabi ko.
"Tsk. Bahala kana dyan magpakatanga!"-genesis
Naglalakad silang dalawa ni macky. Hindi ako umaalis sa kinatatayuan ko. Kailangan ko syang kausapin. Hindi pwede ang pambabalewala nya sakin.
Naglalakad na sila papunta sa pwesto ko. Sinadya kong gumitna para harangin sya pero parang wala syang nakikita. Para akong isang multong invisible sa kanya. Nang malapit na sila, ngumiti sakin si macky pero si Ice...
Dire diretso lang sya sa paglalakad. Lalampasan nya pa sana ako ng hawakan ko ang wrist nya para pigilan sya.
"Stop.It.Already."
(Silence)...
Tumigil sila sa paglalakad. Walang nagsasalita kahit si macky. Magkasalungat ang mga direksyon ng tingin namin.
.
.
.
.
.
.
.
.
"What do you want"-Ice
"T-tama na....m-masakit na" sabi ko gamit ang basag kong boses. Pinipigilan ko ang pag iyak.
"Mauna nako"-Macky
Humarap ako sa kanya habang hawak pa din ang wrist nya. Kumakawala sya sakin pero hinihigpitan ko ang paghawak sa kanya.
"Ikaw paba si Ice na kilala ko?" Tanong ko sa kanya. Dahan dahan syang humarap sakin..
"No." Sabi nya habang nakatingin sa mga mata ko. Hinawakan nya ang kamay kong nakahawak sa kanya at sapilitang tinanggal ito.
Pagtalikod nya sakin, dun ko lang pinakawalan ang mga luhang nag uunahan sa paglandas sa pisngi ko...
___________________________________________
~ Stacy
Nandito ako ngayon sa hospital malapit sa condo namin. Nakatingin ako kay mommy habang nakahiga sya hospital bed. Hawak ko ang kamay nya at kanina ko pa sya kinakausap.
I'm sorry mommy..
Ekkkkkkk... (bukas ng pintuan)
"Hey. Bukas daw pwede na syang lumabas. Masyado lang daw kasing stress ang mommy mo. Tapos kanina ganun pa ang nadatnan nya sa condo so she painted" sabi ni tito adrian paglapit nya sakin.
"Si Dad?" -ako
"Tinawagan ko na sya. Uuwi dapat yun pinigilan ko lang dahil alam kong ora mismo ay dadalhin kayong lahat nun sa korea. Magpasalamat ka sakin dahil may panahon ka pang magpaalam sa mga naging kaibigan mo."
Hindi nako nabigla sa sinabi nya. Alam kona ang sasabihin nya. Ayaw ko man, pero kailangan kong sumunod.
"Yes. Thanks tito" wala sa sariling sagot ko.
Napatingin sya sakin.
"Are you sure?" Takang tanong nya.
"Y-yes" sagot ko kahit masakit sakin na pinaghirapan kong umuwi dito sa pinas tapos sa isang iglap lang mapapapayag nila akong bumalik agad ng korea.
Ang hirap...
Ang hirap tanggapin ang pagkatalo ko sa point nato. Wala man lang akong nagawa kahit isa man lang sa mga dahilan ng pag uwi ko dito. Wala man lang nangyari.
"Kung yun ang ikabubuti ng lahat." Sagot ko sa kanya.
"Very good. Tama lang na sundin mo ang parents mo para hindi naman sila nangangamba palagi sayo na baka may nangyayari na sayong masama." -tito adrian
"I know tito. Pero may itatanong lang sana ako sayo since nandito kana din naman.. kamusta na yung pinapahanap namin sayo??" Tanong ko sa kanya. Ang night and shining armor ko ang tinutukoy ko.
"Ha? A-ahmm yung tungkol dun, nakita ko na sya. Pero...."
Napatayo ako sa narinig ko.
"PERO????!" -ako
"PERO ANO PO TITO???!" Tanong ko kay tito adrian. Nagiging exaggerated ako masyado. Pero ang marinig ang sinabi nya, parang bigla akong nabuhayan ng loob.
"Stacy, wala ng saysay pa kahit na malaman mo kung sino sya. Para saan pa?? Hayaan mo na sya. Wala na rin namang------"
"Tito wag mo nakong paliguy liguyin pa, Please!"
"Stacy---"
"Tito naman! Wala akong pakealam kung wala ng saysay! Basta sabihin nyo lang sakin! Kailangan kong malaman! Ano ba?! Nasan sya?! Nandito lang ba sya malapit????! Gusto ko syang makita!" Sigaw ko. I know I'm being rude pero matagal kong hinintay to eh! Eto na! Abot kamay kona kaya kailangan kong malaman.
"He's----"-Tito adrian
"A-anak.S-stacy b-baby"-mommy
Napatingin ako kay mommy na nakamulat na. Hinawakan nya ang kamay ko at ng makita ko ang kawawang mommy ko habang nakahiga sa kama ng hospital, parang nawala na sa isip ko ang pinag uusapan namin ni tito adrian.
"Mommy!" I shouted. I hug her so tight. I miss my mom so much!
"Anak.."
"Mom. I'm sorry" sabi ko habang hinahaplos ko ang buhok nya.
"No anak. It's okay. Umuwi ka lang okay na sakin. Bumalik kana anak. Sumama kana sakin sa korea.. ha? Please anak.." -mommy
"Shhhhh... yes ma. Uuwi nako pero bigyan mo muna ako ng ilang linggo para maayos ko ang lahat okay?" Pakiusap ko kay mommy.
"Of course anak. Syempre naman. Hihintayin nalang kita dito sabay na tayo----"
"No ma. Bumalik kana. Ayoko ng mangyari pa sayo yung nangyari ngayon okay? Susunod nalang kami, I promise." Sabi ko sa kanya.
"Okay anak" sabi nalang ni mommy. Alam nya kasi na once na nagpromise ako, totoo.
. . . . . . . . . . . . . . .
~ Lyca
Hindi ko mapigilang hindi maiyak habang nakikinig ako sa usapan nila dude at nila tito adrian sa loob ng kwarto ni tita stephie. (Mommy ni stacy)
Dahan dahan kong binuksan ang pintuan. Pumasok ako dala ang pagkain na binili ko para kay dude. Sabay kaming pumunta dito kanina nung after ng game nya.
Dude I'm sorry... bulong ko sa isip ko habang nakatingin sa kanya.
Napalingon silang tatlo sakin.
"Dude, kain ka muna. Alam kong hindi kapa nakain." -ako
"Thanks dude pero wala akong gana ngayon. Baka mamaya nalang" sagot nya sakin habang nakatingin kay tita stephie.
"Sige dude. Lagay ko muna dito tapos kainin mo nalang mamaya okay?" -ako
"Uhmm" tipid na sagot nya.
"Dude, tita, tito adrian mauna na muna po ako. I'll just check the condo kung okay na. Pinaasikaso ko na po ang lahat." Paalam ko sa kanila.
"Ah yes iha. Okay lang. Salamat" sabi ni tita step.
Tinap ko muna sa balikat si dude bago ako umalis.
-
"Lyca.." tawag ni tito adrian sakin. Sumunod pala sya sakin paglabas ko kanina.
"Tito please... ayoko munang makipag usap sayo."
"Lyca please! Ginagawa natin to para sa bestfriend mo! Alam kong galit ka. Ginagawa natin tong lahat para sa kanya kaya naman kailangan mong suportahan lahat-----"
"No! Kaligayahan at karapatan nya ang pinag uusapan dito tito! Kung tutuusin, kung ako ang masusunod ayoko ng magsinungaling sa kanya!"
"Stop it lyca. I know your stubborn and i know you really love her. But her life is the most important here. At isa pa, nagsisinungaling tayo sa kanya para din sa kanya! Gusto mo ba syang masaktan pag nalaman nya ang lahat lahat???!"
"Yes. Mas gugustuhin ko pa yun at least, maluwag na ang dibdib ko dahil hindi ako nagsisinungaling sa kanya! at least isang sakitan nalang! At least alam na nya! Makaka move on din naman sya! Isang napaka selfish na desisyon ang ginagawa nyo sa kanya tito!"
"Look, you know all the fucking reasons. Kailangan nating panindigan lahat to. Naumpisahan na, wala ng magbabago. Hindi ka din pwedeng gumawa ng kahit na anong bagay na ikakagulo ng lahat maliwanag?"
Hindi ako sumagot. Tinap nya lang ako sa balikat bago naglakad pabalik sa loob ng hospital.
Nakatingin lang ako sa kanya hanggang sa hindi ko na sya makita. Bigla nalang tumulo ang luha ko. Nakakainis. Hanggang kailan nila itatago ang lahat kay stacy?!
Bakit napaka selfish nilang lahat!!
Naglakad nako papunta sa kotse ko. Pagpasok ko palang may tumawag na sakin. Pinunasan ko ang mga luha sa pisngi ko.
"Yes hello"
[Ma'am maayos na po ang lahat. Pati ang condo at mga cctv po ay balik na sa dati.]
"Ok good. Thanks."
_____________________________________________
~ 2days later..
~ Stacy
Nakabalik na si mommy at tito adrian kahapon sa korea. Hinatid namin sila ni dude sa villamore company dahil private plane namin ang ginamit nila pauwi dito at ganun din pabalik.
Kasabay ng pagbalik ni tito adrian dito, nalaman ko na din sa wakas kung anong dahilan ng mga masasamang taong yun, kung bakit nila ako gustong patayin. Tungkol pala sa business ang dahilan. Dating business partner pala ni daddy ang gustong pumatay sakin. Nalaman ko na gusto daw pala akong ipakasal nung mga yun sa anak nila pero hindi pumayag si daddy kaya nagalit ang mga ito at bigla nalang daw akong gustong patayin.
At isa pa..... isang nakakalungkot ang nalaman ko sa kanya tungkol kay night and shining armor ko...
<|3
FLASHBACK
Nakauwi na kami sa condo. Pagkabalik ni dude sa hospital, sya ring pagpunta ng doctor sa kwarto ni mommy.. Pwede na daw iuwi si mommy kaya inuwi na namin sya. Safe naman na daw sa condo dahil inasikaso na ni dude lahat at nangako naman daw ang management ng RV Condominium na mas lalong hihigpitan ang security at hindi na daw muling mauulit ang nangyari kanina.
Natutulog sya ngayon sa kwarto. Uuwi na sila agad bukas kaya pinagpahinga ko na sya agad. Nasa sala ako ngayon habang nakaharap sa laptop ko. Si dude naman ay nag grocery for dinner namin mamaya at ihahanda naming breakfast for tomorrow para kay mommy at tito adrian.
Habang Nakaharap ako sa monitor ng laptop ko, biglang nag sink in sa utak ko yung pinag uusapan namin ni tito kanina lang sa hospital bago magising si mommy.
Dali dali akong tumayo at pumunta sa terrace dahil kakapunta lang ni tito adrian dun habang kausap si daddy sa cellphone.
"Tito!" Sigaw ko. Sakto. Parang kakatapos lang nilang mag usap.
"Oh yes iha?" Tanong nya.
"Tito, please tell me! Yung sinasabi mo kanina??? Sino sya? Hindi ba sabi mo nahanap mo na sya??"
"Ah. Yeah. Yeah.. maupo ka muna iha." Sabi nya. Naupo ako at ganun din sya. Nakatutok ang mga mata ko sa kanya at handang handa ng makinig sa kanya.
"Iha. Tulad ng sinabi ko, nakita ko na sya at malapit lang sya sayo. Sa katunayan nga sobrang lapit lang"
"What?! What do you mean tito?!"
"Sya si Red Clinton. At nag aaral din sya sa school na pinapasukan nyo ni lyca. Isang varsity player ng basketball. Mayaman, gwapo, but---"
Nagulat ako sa sinabi nya.
"Pero ano tito?????!"
"But he's already taken. He is handsome so he do have a beautiful girlfriend too."
Hindi ako nakapag salita. So may girlfriend na pala sya? Ang night and shining armor ko all this time malapit lang sakin???! Ang taong matagal ko ng hinahanap ay nasa paligid ko lang pala? Nasa iisang school lang pala kami? Oh my gad. Kung wala syang girlfriend, masasabi kong soul mate ko nga sya pero... hindi. Nahuli nako.
"T-tito, are you sure about it?" Alanganing tanong ko kay tito.
"Yes iha. I'm 100% sure about it. Na check ko na ang buong background ng lalaking yun at napag alaman kong may long time girlfriend na pala sya. But.... tsk. I'm sorry pero, kung tatanungin mo ako kung ano pa ang mga nalaman ko, baka mas lalo ka lang ma disappoint sa kanya. Mas magandang ikaw na ang kumilala sa kanya."
I don't understand.. anong ibig nyang sabhin????
"What do you mean by that tito??"
"He's a spoiled brat. Nag iisang anak kaya walang magawa sa buhay. Sinasabi ng iba na mahal nya ang girlfriend nya pero minsan madalas syang nasa bar with some random girls. At first, hindi ako naniwala but then i doble check his background. Ako mismo ang nagpatunay na totoo ang mga nakasulat sa report ng tao ko" sabi nya pagkatapos ay may kinuha sya sa isang envelope at inilapag nya ito sa lamesa. Mga papel at mga pictures. Lumantad sakin ang mga larawan nya. Parang pamilyar. Sunod kong tinignan ang papel. Nakasulat ang buong pagkatao nya, at kung anong klase sya ng tao sya. Nakasulat din ang mga details kung paano napatunayan na sya nga ang nagligtas sakin eighth years ago.
Hindi ako makapagsalita. I can't believe this.! No.Way!
"Ito ang dahilan kung bakit ayoko na sanang sabihin pa sayo to. Pero alam kong may karapatan kang malaman kaya sinabi ko sayo. Ikaw na ang bahala. Pwede ka namang humingi ng pasalamat sa kanya pero hindi mo na kailangan pang dumikit sa kanya."
"Pero paano nang---" Hindi ko matanggap. Alam ko hindi sya ganung klase ng tao. Alam ko yun! Unang kita ko palang sa kanya, unang tingin ko palang sa mga mata nya, alam kong mabait sya kahit na masungit sya kaya panong......
"Walang permanente sa mundo stacy. Lahat ng bagay pwedeng magbago. Marahil ay nakilala mo sya sa ibang paraan pero maaari din na nagiba na sya."
I really don't believe this! Kailangan ko syang makilala. Kailangan ko syang makausap! Kailangan ko ng mas matinding pruweba!
END OF FLASHBACK
❤❤❤
Itutuloy..
Tutok lang guys! Ano nga ba ang tinatago nila lyca at ng pamilya ni stacy sa kanya? Sino nga ba si Red Clinton? Sya na nga ba ang totoong night and shining armor ng ating bida?
Abangan ang mga nakakagulat pang eksena sa mga susunod pang chapters readers! Love you a lot guys! Keep voting!😙😘😚