Chapter Thirty Four
Nakausap ni Gen ang caretaker ng building at pinayagan siya nito na Makita niya ang CCTV footage ang gabing hinatid siya ni Cain sa apartment niya.
"Ma'am may nawala ho ba sa unit niyo?" nag aalalang tang ni Mang Leon nang samahan siya nito sa control and maintenance room kung saan iyon ang nagsisilbilng viewing area ng mga cameras sa labas at loob ng building.
Umiling siya sa matanda. "Hindi po manong. Gusto ko lang po Makita kung sino ang huling tao sa labas ng unit ko pagkapasok ko."
Sabay silang pumasok sa loob ng silid sa ilalim ng hagdan patungo sa ikalwang palapag ng builing. May dalawng monitor ang nakapatong sa isang wooded table. Tapos isang plastic chair naman sa harapn niyon. Inalok ng matanda sa kanya ang upuan ngunit tumanggi siya. Kaya ito na lamang ang umupo doon at si naman ay pumuwesto sa likuran nito. Saka ito tumipa sa keyboard at binuksan ang mga videos.
"Matagal na ko dito pero wala pa naman akong nababalitaan na nakawan o anumang krimen dito sa lugar." Ani nito habang nakatutok ang mga mata sa monitor. "Anong oras ba ang kailangan mong Makita?"
Hating gabi na nang dumating sila ni Cain sa apartment niya. "Tignan niyo po ang pagitan ng las onse medya at alas dose hanggang madaling araw po."
Sinunod mng matanda ang sinabi niya. Siya naman ay nakatutok lang ang mga mata sa monitor at minamasdan iyon. Catching if she will saw something in there. "Kayo po marahil ito Ma'am." Ani ni Mnag Leon nang may babae at lalaki sa tapat ng pinto.
Siya iyon at si Cain. "Kasama ko ang lalaking iyan kagabi."
They continued watching the video hanggang sa matapos sila mag uspa ni Cain sa labas ng apartment niya at tuluyan na itong magpaalam sa kanya. Pumasok siya sa loob ng apartment. Iyon ang natatandaan na niya na nagbhis lang siya at inahyos ang sarili saka natulog na. tahimik na ang gabi at may ilang oras silang naghihintay kung may kakaiba pa silang makikita ngunit wala na. eksaktong alas dos ng madaling araw nang saka nila nakita ni Mnag leon sa video ang pagdaing ng isang tao.
Nakita niya ang paglinga linga nito sa paligid saka tumayos a harapan ng ppintuan niya at may kung anong dinukot sa bulsa nito at inilabas iyon.
"Sandali lang po. Ipause niyo sandali." Aniya sa matanda.
Sumunod naman ito s akanya agt saka niya pinakatitigan ang tao. Ngunit hindi niya matukoy kung babae ba iyon o lalaki. Maluwag ang pants na suot nito maging ang hoodie jacket nito. Hindi rin Makita ang mukha nito dahil naka cap ito na itim at may face mask pa. Malabo din ang angulo kung saan may iniwan itong papel sa harapan ng pinto niya dahil nang umalis ito ay nakayuko at patalikod na sa camera.
"Iyan ba hija ang sinasabi mo?" tanong ng matanda.
Hindi niya alam kung tatango ba siya o iiling. "Siya yung nag iwan ng sulat sa labas ng pinto ko." Tanging naisagot niya.
"Hindi mo ba nakikilala?" Kaswal na tanong lang ng matanda.
Umiling lang siya. Hindi niya maidentify kung sino ang taong iyon at ano ang sdahilan nito para takutin siya o bigyan ng babala. Hindi naman pumayag ang caretaker na humingi siya ng kopya ng nasabing footage. Under privacy management daw iyon at mahigpit na piangbabawal sa kanila ang magpakalap ng mga video o anuman. At naiintidihan niya iyon.
Bago siya lumabas ay kinuha niya ang cellphone sa bulsa at kinuhanan na lamang niya ng litrato ang bawat anggulo ng tao na nasa harapan ng pintuan niya kaninang madaling araw. Tatawagan din niya si Kennedy para sabihin dito ang natuklasan niya.
Nagpasalmat siya sa matankda at saka tuluyan na itong iniwan sa loob. Siya naman ay bumalik sa unit niya. Patuloy na naglalaro sa isip niya ang tanong kung sino ang tao s alabs ng unit niya kaninang mdaling araw at ano talaga ang kailangan nito s akanya maliban sa pag iiwan ng malit na sulat sa labas ng ppintuan niya. Sino man iyon ay nasisiguro niya na may dahilan ito at kilala siya nito.
Sakto na ipinatong niya ang cellphone s aibabaw ng mesa nang mag ring naman iyon. Agad niyang kinuha upang Makita lamang ang numero ni Cain na siyang nakarehistro sa screen. Hindi niya alam kung ano muli ang kailangan sa kanya ng binata kaya nagdadalawang isisp siya kung sasagutin nga ba niya iyon o hindi. Sa huli ay pinili niyang sagutin iyon.
"Good morning." Narinig niyang bungad ng lalaki agad s akanya.
Kumunot lang ang noo niya. "Anong kailangan mo?" naitanong lang niya.
May mga importante siyang gutsong gawin ngayon at hindi mkasama doon ang makipagpalitan ng Good morning greetings dito.
"Woke up in the wrong side of the bed?"
Hindi siya nagsalita. Pero umimik pa rin ito. "Itatanong ko lang sana if you are free for lunch?"
Kumunot ang noo niya. "Are you asking me for a date?" deretsong tanong niya.
"Bahala ka kung ano ang tawag mo sa lunch na inaalok ko. Hindi tayo nakakain ng maayos kagabi. So, I thought I owed you a decent meal for today."
At saka nga naalala muli ni Gen ang nangyari kagabi. Hindi niya kayang ideny sa sarili na iba ang saya na naramdaman niya habang kasama ito. Saya na tila nasa ibang mundo siya at bumabalik sila sa mga panahong pwang mga bata sila. And the kiss? Pinilig niya ang ullo. Hindi na niya gustong maalalala iyon. Nadala lamang sila ng pagkakataon at hindi iyon sinasadya.
"Are you thinking about the kiss happened last night?" sa tanong na iyon ni Cian ay uminit ang magkabilang pisngi niya.
"H-Hindi ah." Tanggi niya. "H-Hindi ko na nga naaalala iyon eh. Pinaalala mo lang." tanggi naman niya muli dito.
"Akala ko naiisip mo rin. Hindi kasi iyon nawala sa isip ko hanggang sa pag gising ko kaninang umaga."
Napapikit siya dahil sa mga sinasabi nito. "Stop it. Sandoval!"
Narinig niya s akabilang linya ang pagtawa nito. "Alright. Are you gonna come with me?"
Hindi siya nagsalita. Hindi siya maaaring sumama dito dahil may mga gagawin siyang importanteng bagay. "I'm sorry, but it's a no. marami akong gagawin kaya iba nalang ang ayain mo."
"Sayang nandito na kasi ako sa labas. Waiting for you to come out."
Napanganga naman si Gen at saka nilingon ang pintuan at binuksan iyon. Only to see his smiling face habang nasa tenga ang cellphone.
"No pa rin ba?"
Ibinaba niya ang cellphone na hawak. "K-Kanina ka pa?"
"Papalapit ako dito sa unit mo nang nagmamadali kang puamsok sa loob. Kaya hindi mo ako napansin." Paliwanag ni Cain sa kanya.
"Bakit?"
Nagsalubong ang kilay ng binata sa knaya at saka siya muli tinaong. "Anong bakit?"
"Bakit ka nandito? Bakit ka pumunta?"
"Is it obvious? I am inviting you for lunch." Deretsong sagot nito sa kanya.
Gen just looked at him in disbelief.
"I am here to invite you for lunvh. Iyon lang." Cain explained.
Umatras siya at saka sumandal sa lamesa. "Paano kung hindi ako sumama?"
Nagkibit balikat nalang si Cain. "Maybe I'll try my luck next time."
Ano nga ba ang nangyayari kay Gen? paorang hindi na niya kilala ang sarili niya sa tuwing mapapatitig siya sa binata. From how she stare to his eyes ay tila naluluod siya at nadadala siya sa ibang dimension na hindi niya alam kung saan at paano. Ang mga bagay sa paligid niya ay lahat naglaho.
"Sige. Sasama ako sayo pero lunch lang ha?"
Ayaw ng isip niya pero may tila bumubulong sa kanya na sige pagbigyan niya ang kanyang sarili. That once in her life ay gagawa siya ng hakbang na hindi niya planado at tantiyado.
Muli niyang nakita ang pagngiti ni Cain sa kanya. "Just lunch and then ihahatid kita dito ulit."
Tumango si Gen. wala namang mawawala s akanya kung muli niyang pagbibigyan ang sarili. Hindi lang niya maunawaan kung anong klase ng magnet mayron ang lalaki at nahahatak siya nito ng ganoon lang.
She told him to wait for him for few minutes dahil magbibihis lamang siya. Pumayag ang lalaki kaya naiwan niya ito sa maliit na salas niya. Pumasok siya s aloob ng silid niya at saka naghanap nang damit na isusuot.
She was pulling her pants uo when her eyes caught their photo of her and Claire. Bigla ay natigilan siya. Tila may biglang bumundol sa dibdib niya at tila may bulong sa tenga niya. Gusto muli niyang tanungin ang sarili kung tama nga ba itong ginagawa niya? Na kung naririto at nakikita siya ni Claire ay matutuwa nga ba ito sa ginagawa niya? Ito pa nga ba ang paraan sa paghahanap niya ng hustisya? Pero bakit iba na yata ang natagpuan niya?
Nasaan man si Claire ngayon ay ipiangdadasal niya na sana ay tulungan siya nito na malutas ang lahat. sa mabuti o masakit mang paraan. Kahit damdamin pa niya ang magiging mahigpit niyang kalaban.