Dinsdag, Amsterdam
Lizzy's POV:
'Doei meiden!' Ik zwaai naar mijn vriendinnen en loop naar buiten. Ik slenter het plein op, ik moet de bus naar huis nemen omdat mijn fiets vorige week gestolen is. Als ik van mijn telefoon opkijk zie ik een bekende auto voor staan.
'Papa! Wat doe jij nou hier?' Ik laat me stevig omhelzen door mijn vader. 'Ik kom jou ophalen om gezellig met mij naar de stad te gaan, om te gaan eten en te winkelen. Dat heb je wel verdiend.' Hij houdt de deur voor me open en glimlacht. Het is een maand geleden dat het uitging met Kaj, en ik heb nooit meer iets van me laten horen. Hij ook niet, overigens. 2 weken lang heb ik als een dode ziel in mijn bed gelegen, ik was er kapot van. Nog steeds wel, maar het wordt met de dag minder. Ik heb nog eens met een jongen gezoend in de Jimmy, maar het was niet hetzelfde. Niet als met Kaj, en dat zal het met niemand anders zijn.
'Hoe was het op school?' Mijn vader zet de verwarming aan. 'Goed, ik heb een 8 op biologie gehaald, en Nova heeft ook eindelijk een keer een 7 gehaald!' 'Dankzij jouw hulp, wat ben je toch een geweldige vriendin.' Hij glimlacht trots.
'Kom, we gaan eerst wat eten.' Mijn vader legt zijn hand op mijn rug en leidt me het restaurant in voor een late lunch. Als de serveerster een dampend hete thee voor mijn neus zet vouw ik mijn handen om het glas. 'Heb je nog van hem gehoord?' Vraagt mijn vader voorzichtig. Ik schud mijn hoofd. 'Ik verwacht het ook niet meer.' 'Ik wou dat ik iets voor je kon doen.' Zucht hij. 'Dat doe je al door de beste vader in de wereld te zijn.' Zeg ik glimlachend. 'Ik zal je missen als je weg bent.' 'Ik jou ook, papa.'
'Bedankt hé.' Mijn vader knikt naar de serveerster en we gaan weer naar buiten, de winkelstraten in. Nadat ik zo ongeveer de Zara leeg gekocht heb en een paar nieuwe sneakers rijker ben loop ik tevreden achter mijn vader aan. 'Pap, de auto staat die kant op.' 'Dat weet ik, we gaan nog niet naar de auto.' Zegt hij geheimzinnig. 'Waar gaan we dan heen?' 'Ik heb misschien een verrassing voor je.' 'Wat is het?!' Vraag ik nieuwsgierig. 'Dat zal je zo wel zien.'
'Hell no!' Roep ik als we voor de Chanel staan. Mijn vader houdt de deur voor me open en als een opgewekt kind loop ik naar binnen. De vrouw achter de toonbank herkent mijn vader en glimlacht. 'Momentje.' Ze verdwijnt door een deur. Ik kijk dromerig om me heen. Al die zonnebrillen, schoenen en geweldige tassen..
'Lizzy?' Mijn vader roept me naar de toonbank. Een grote Chanel doos ligt voor mijn neus. 'Dit, is dit voor míj?' Vraag ik ongelovig. 'Maak het maar open.' Ik til de deksel van de doos en haal het wittige papier er vanaf. Mijn mond valt open. Een zwarte, kleine tas met een zilveren ketting en een glimmend Chanel teken krijgt al mijn aandacht. Voorzichtig pak ik het vast. Daarna kijk ik naar de medewerkster en mijn vader. 'Dit is een grap!' Mijn vader moet lachen. 'Omdat je je dochter soms moet verwennen. Hij is van jou, schoonheid.' Ik vlieg mijn vader om zijn hals. 'Dankjewel pap, dit had echt niet gehoeven! Ik vind hem zo prachtig..' Ondertussen pakt de medewerkster hem weer in en schuift de doos in een grote Chanel tas. 'Gelukkig kreeg ik een dikke bonus deze maand.' Grijnst mijn vader. 'Heel veel plezier ermee.' Ik neem de grote tas aan en we gaan weer naar buiten.
17.43: Jullie raden NOOIT wat ik nu in mijn handen heb!
17.48 - Nova: Een piemel?
17.50 - Feline: Lizzy, waarom gaan wij ook alweer met Nova om?
Ik schiet in de lach. Ik ga naast mijn vader in de auto zitten en maak een foto van de tas waar mijn eigen tas in zit.
18.00: U heeft een afbeelding gestuurd
18.03 - Feline: You must be kidding
18.04 - Nova: OMG!
18.07: Van papa gekregen, gaaf hé?! Ik maak thuis een foto
18.09 - Feline: Wat is het?
18.11: Een tas!
'Ik ben er zo blij mee pap.' Zeg ik opgewekt als we de trap op lopen naar ons huis. De pret wordt bederft als ik zie dat Luna gezelschap heeft aan de keukentafel. Kaj staart me met doffe ogen aan. 'Hey, Lizzy.'