A/N: dedicated sa kanya na super galing rin gumawa ng stories. Guys, please sana mabasa nyo rin yung stories nya ;)
~~
Chapter 27 - Jealous
CHUCK'S POV
"Okay, and now here's for Dominador Machonimo for his AC Latest Big Bike V201 Commercial Video. And he got a total number of..." napatigil siya at saka tumingin sa aming lahat na nasa board room, "768,105 likes!"
"Yes!" my Dad and I both cried silently.
Palakpakan naman ang mga directors na kapartido namin.
"I know you'll win son," Dad taps my shoulder.
I just nodded and smile. Pagtingin ko naman kina Andrea at Dom, obvious na disappointed ang mukha. At ayun, they all congratulated me. Nakipag-shake hands pa si Dom saken. Tss, plastic.
Tinapik ko naman nang mahina sa balikat si Andrea at saka binulungan, "Too much expectation can kill a person, Sweety." I gave her my legendary smirk.
And then she gave me her legendary death glare.
'Haha! Pikon!'
Bumaba muna ako at nagpunta sa parking. Nagsindi ng sigarilyo at saka tuloy-tuloy na hinithit ito.
"Ahh, it feels so good to be a winner."
*bzzt!*
I looked at my phone to see kung sinong nagtext.
Boss, naniningil na siya sa kalahati ng dapat niyong ibayad.
"Psh, hindi makapaghintay? Kelangang-kelangan hah! Pasalamat sya hindi sya pumalpak!"
Sumakay na ko sa kotse ko at saka pinaandar nang mabilis. While driving, I checked the envelope sa tabi ng seat ko. Kinapa ko 'to at saka napangiti nang makumpirmang andun pa ang laman nito. When I finally reached my destination, I parked the car and abruptly goes out together with the envelope. Pumasok ako sa isang madilim na ware-house and as expected, sinalubong ako ng mga mokong.
"Boss, kamusta? May celebration ba tayo d'yan?"
"Ano boss, bibili na ba ako ng isang case? Ay mali! Kulang pala saten yun—"
"Shut that f*ck up, Brando!" natahimik naman sya at inilagay nalang ang dalawang kamay sa magkabilang bulsa ng pantalon nya.
"Asan yung ungas na yun?" tukoy ko dun sa hinire ko na hindi makapaghintay sa fully-payment sa pagtatrabaho niya.
"Andun sa loob boss, payosi-yosi nalang. Kanina pa nga putak nang putak. Gusto ko na nga'ng tirahin eh! Aba, pasarap buhay na nga dito, nagrereklamo pa!"
"Akin na'ng baril mo, Brando."
"Pero boss—" bakas ang pagkagulat sa mukha nya.
"Ibigay mo saken ngayon din yang baril mo kung ayaw mong sa ulo mo mismo ko ipaputok yan!"
Taranta naman niyang ibinigay saken yung 45 kalibreng baril nya. I walked towards the room kung san nila tinuro yung ugok na technical manager ng AC. Oo, siya nga ang dahilan ng pagkapanalo ko ngayon.
Flashback...
"Boss, tignan nyo 'to oh! Ang laki na ng lamang sa inyo nung halimaw na Dom na yun! Kahapon lang lamang na lamang kayo—"
"P*ta! Anong nangyari?!" lecheng-buhay 'to, kung kelan naman ilang oras nalang bago mag-cut off ng bilangan saka lumamang yung bwiset na Dominador na yun?! "Gawan mo ng paraan yan Brando kung ayaw mong ipalibing kita nang buhay, ungas ka!"
"Yess Boss, kami na ni Arthur ang bahala dito!" at sumaludo pa ang g*go.
At ayun na nga nalaman ko nalang na etong technical manager ang kinasabwat nila para dayain yung number of likes ko. Ang nangyari, nung cut-off na yung kay Dom lang yung itinigil nila ang pagbibilang at yung saken naman tuloy-tuloy pa rin ang pagbibilang. hahaha, matalino din 'tong dalawang ungas na 'to eh!
Surely, money makes them all.
'Humanda ka Dom at kayong mag-amang Chant, mapapasamin din ang lahat ng kayamanan nyo!'
ANDREA'S POV
Haay, nakaka-stress talaga! Lalo na pag makikita mo pang sobrang lungkot ng asawa mo. T___T
Mama, tulong! Bat nyo naman po hinayaang matalo si Dom...
Nilapitan ko si Dom, "Hubby okay ka lang?"
Tumango sya nang malungkot and then nag-smile ng pilit.
I sighed. Di ko na carry 'to. Di ko kayang nakikita siyang ganyan.
"Hubby, I have an idea!" I exclaimed.
"Ano yun?" he asked with the same expression on his face.
"Why don't we go on a camp?"
"Nah, ang dami na nga'ng problema sasabayan pa natin ng ganyan. Next time nalang Honey."
"Pero Hubby—"
"Andrea," he held my hand and looked straight into my eyes, "Next time, okay?"
I pouted.
'Bakit ba ayaw nya? Anong balak niyang gawin magmukmok nalang parati dito sa bahay?'
Then suddenly, I heard him sighed. "Okay okay. I know what you're thinking. Tara, mag-empake na tayo."
"Really?!" I suddenly got excited.
He pats my head, "Yeah, kaya bilisan mo na d'yan baka magbago pang isip ko Honey."
Agad-agad na kong nagtungo sa cabinet at saka inempake ang mga gamit namin. Mahirap na, baka magbago pa nga'ng isip nya.
*****
"I've missed this place!" I exclaimed.
"Lagi kang nandito dati?" tanong ni Dom.
"Yep, nung buhay pa si Mama."
"Uhm, Andrea?"
"Yes?"
"Pwede bang magtanong?"
"Oo, ano yun?"
"Yung mama mo?" napansin kong medyo naiilang siya sa sinasabi niya.
"What about my mom?"
"Bakit ba siya namatay?" halos pabulong lang yung tanong niyang yun, pero rinig na rinig ng tenga ko.
"Sabi nila, nalunod 'daw."
"Daw?"
Malungkot akong tumango, "Oo, sabi lang nila yun. Pero hanggang ngayon hindi pa rin ako naniniwala na accident lang yung pagkamatay ni mama."
"What do you mean," curious niyang tanong.
"Hmm, wala. Basta alam ko sa sarili ko na someday malalaman ko rin ang katotohanan. Hindi ako pababayaan ni mama." I opened the car, "Tara na Hubby bago pa tayo abutan ng init."
Then nagtungo ako sa likod ng kotse pero bago ko pa man buksan yun ay tinulungan na ko ni Dom, "Ako na sa mabibigat. Yang handbag mo nalang ang dalhin mo."
"Wow! Ang gentleman naman ng Hubby ko!"
"Psh, wag ka nang mambola d'yan. Tara na!" while holding our luggage, he held my hand using his free hand.
****
"Hubby, anong lulutuin natin?" I asked him.
Nandirito na kami ngayon sa itaas ng bundok at kakatapos lang rin namin itayo yung tent na tutulugan namin mamaya. Yes, d'yan kami matutulog. Mehehe, and I'm so excited na makatabi sya d'yan habang malamig ang gabi. hahaha!
"Ikaw, ano bang gusto mo?" balik-tanong nya.
"Adobong pusit! Saka inihaw na bangus at liempo saka—"
"Teka, teka! Ang dami mo namang gusto, kumpleto ba tayo sa mga gamit?" hinalungkat nya yung lalagyan ng lahat ng gamit at pagkain.
Then napansin kong parang may hinahanap sya. Hanap sya nang hanap. Hanggang sa sumimangot na sya nang tuluyan.
"Ano ba yan Honey, kulang-kulang naman 'to eh."
"Ganun ba, anu-ano bang kulang?"
"Marami! tss, sabi ko naman sayo kanina tulungan na kita, ang tigas ng ulo mo gusto mo ikaw nalang laging—"
"Eh sa gusto kong ako ang mag-asikaso ng mga gamit natin eh! Bakit ba? Diba ganun naman ang dapat na ginagawa ng isang asawa?!"
"Kahit na, bilang asawa mo dapat tinutulungan rin kita!"
"Psh, ewan ko sayo!"
"Tss, tara na nga!"
"Aray ko! Bat mo ba ko hinihila?!"
"Bababa tayo, bibilhin natin lahat ng kelangan. Ako na ang kukuha lahat sa grocery ang gawin mo, pagmasdan mo nalang yung ginagawa ko—" inalis ko yung pagkakahawak nya saken.
"Tsk! Ikaw lang naman pala gagawa ng lahat eh, ano pang silbi ko?"
"Aish! Kaya nga kita isasama para matuto ka. Panuorin mo ko para next time na maggo-grocery tayo maalam ka na!"
"Para mo naman sinabing bobo ak—"
"Wala akong sinasabi! Halika na!"
Haist! Wala na kong nagawa kundi magpadala nalang sa kanya. Ang persistent eh. >.<
~~
"Ang cute nyo naman, bagay na bagay kayo! Miss, boyfriend mo sya?" psh, echusera naman 'tong cashier na 'to.
"Hindi 'ho," sagot ko nalang.
"Ah, asawa mo?"
Lalong kumunot ang noo ko. At dahil galit ako kay Dom ngayon, "Hindi rin 'ho!"
Mula sa peripheral vision ko ay nakita kong gulat na napatingin saken si Dom.
"Ay ganun ba, sayang naman. Bagay pa naman sana kayo."
"Kuya ko 'ho siya. Kapatid ko sa 'labas'."
"Ehem! Ehem!" nasamid pa ang mokong kong asawa.
"Ah sige 'ho, mauna na 'ho kami. Mukang pagod na rin 'tong 'kapatid' ko eh. Salamat 'ho," si Dom na pinagkadiinan pa ang salitang 'kapatid'.
DOM'S POV
Bwiset ha! Kapatid nya nalang pala ako ngayon? Tss.
"Andrea? Andrea Chant, ikaw ba yan?" sino naman 'tong ungas na 'to?
Mukhang hindi naman kilala ng asawa ko kasi nakakunot-noo sya. Hahawakan ko na sana ang kamay nya upang umalis na kami nang biglang, "Miguel? Miguel Evangelista?"
"Yup! Kaklase mo nung elementary! I'm glad naalala mo pa rin ako." tuwang-tuwang sabi pa ng ungas.
"Of course, pano ko naman malilimutan ang 'first crush' ko." psh, kelangan ipagkadiinan ang first crush?!
Eto namang si ungas, namula pa. Tss, anong akala nyo mga PBB Teens pa kayo!? Argh! >__<
"Oy Andrea tara na nga, gutom na ko!"
"Ah, asawa mo?"
"Nope!" winave pa ang dalawang kamay nya na tangging-tangging asawa nya ko. "Kuya ko. Kuya!"
"Ehh? Diba wala ka namang kapatid dati?"
"Anak yan sa labas, kelan lang natagpuan."
"Ah ganun ba. Nice to meet you Kuya." Psh, makikipag-shake hands pa ang mokong.
Di ko nga tinanggap. Bwiset eh. "Tara na nga! Gutom na gutom na ko!"
"Ah teka lang Andrea!" pahabol pa ng ugok.
"Yes?" ngiting-ngiting lumingon pa 'tong malantod kong asawa.
"Pwede ba mahingi number mo?"
"Ah sure," nilapitan nya ulit yung bwiset na lalaki at mukhang nagpalitan na nga ng number. "Bye Miguel, hope to see you again."
Bwisit! Nag-hope to see you again pa! Kainis! >___<
~~
A/N: May kasunod pa pa yan, kasalukuyang tina-type ko. Abangan later ^^