* Hoofdstuk 66 *
[Justin]
De volgende twee dagen gaan perfect. Charlotte sliep de eerste nacht goed en had ons niet wakker gemaakt. Waar we allebei heel blij om waren. Ze is echt een gemakkelijke baby. Ze slaapt wanneer ze moet slapen, ze eet goed, ...
Bryan was gisteren nog langs geweest in het ziekenhuis, voor we vertrokken naar huis. Met een cadeautje natuurlijk. Hij had een grote beer bij zich. Charlotte past er zeker een paar keer in, maar nu ze haar ogen de hele tijd open heeft kijkt ze er met grote ogen naar. Hij is haar nieuwe vriendje. Diezelfde Bryan was ook haar peter. Hij was onze eerste keuze, aangezien hij altijd wel binnen en buiten loopt bij ons thuis. Naar een meter is het nog zoeken. We dachten eerst aan één van onze moeders, maar zij wonen allebei best wel ver.
Met Charlotte tegen mijn borst loop ik de keuken in. Brooke staat net een flesje te maken. " Goeiemorgen " Ik druk een kus op Brooke's voorhoofd. " Het flesje is bijna klaar. Nog een minuutje geduld " Ze aait over Charlotte's hoofd en net als ik haar iets wil vragen gaat de deurbel. We kijken mekaar even aan, voor ik Charlotte aan haar geef. " Ik ga wel "
De deurbel gaat nog een tweede keer, dus ik versnel mijn passen. Alleen zie ik niemand als ik de deur open doe. Wel ligt er een pakje. Ik pak het pakje en loop ermee naar binnen. Op de eettafel leg ik het neer. " wie was het? " vraagt Brooke me vanuit de keuken. " Geen idee. Er lag alleen een pakje " Ze komt de keuken uitlopen, terwijl ze Charlotte een flesje geeft.
" Een pakje? " vraagt ze me. Ze komt naast me staat en kijkt naar het pakje. Er staat geen afzender op of iets dergelijks. Vreemd. Ik loop naar de keuken, om een mes te halen zodat ik het pakje kan opensnijden. Zodra ik dat gedaan heb open ik het pakje. De inhoud schokt ons allebei. Er ligt een pop in, met een mes in het hartje.
Snel doe ik het pakje terug dicht en draai me naar Brooke. Ze houdt Charlotte stevig tegen zich aan en bibbert. " Er zal haar niets gebeuren, schat. Ik beloof het " Ik sla mijn arm om haar heen en druk ze allebei dicht tegen me aan. Daarna open ik het pakje terug, zonder dat Brooke ernaar kijkt en vind onder de pop een briefje.
Gefeliciteerd met jullie dochter. Geniet ervan zolang het duurt, want ik kom haar halen.
Er staat geen naam bij of dergelijke. Alleen weet ik zeker dat het dezelfde persoon is als de boodschap op de muur. Even had ik gedacht dat die persoon het had opgegeven, omdat er al een hele tijd geen boodschap meer geweest was. Nu weten we wel wat die persoon wil: Charlotte. Alleen zal die persoon haar nooit krijgen. Over mijn lijk.
Net zoals de vorige keer trommel ik een paar agenten van onze eenheid op. Ze nemen het pakje mee en een paar blijven achter om het huis te beveiligen. Buiten worden enkele camera's opgehangen. We worden bijna in een bunker gestoken. Maar ik heb het ervoor over om Charlotte zo te kunnen beschermen.
A/N: Zoals ik al gezegd heb kunnen de nieuwe hoofdstukken even op zich laten wachten. Dat komt omdat ik weinig tijd heb en ik van plan ben om Undercover Academy zo snel mogelijk af te werken :)
Vote/Comment/Follow