* Hoofdstuk 62 *
[Justin]
Terug op weg naar huis zat ik de hele tijd met een raar gevoel. Een gevoel alsof ons iets te wachten stond thuis. Een blik op ons huis vertelde me dat ik helemaal gelijk had. Bryan staat breed glimlachend bij ons huis. Het is helemaal versierd. Bakken bier opgestapeld bij de deur en de ramen waren afgeplakt. " Veel plezier jullie twee " riep Bryan terwijl hij terug weg rende en de sleutel nog net naar ons toe gooide. Dit is echt de eerste en laatste keer dat ik hem op ons huis laat passen. En de laatste keer dat we hem iets kopen ook. De helikopter zal bij ons blijven.
Ik help Brooke uitstappen en ga daarna de schade aan ons huis bekijken. De bakken bier moet ik eerst allemaal opzij schuiven voor we naar binnen kunnen. En ik vond het buiten al zo erg ... Binnen ligt er overal rommel. Bryan had waarschijnlijk het ' geweldige ' idee gehad om hier een feestje te geven. Wacht maar, mijn wraak zal zoet zijn!
Brooke begint met opruimen, toch de zaken waar ze zich niet voor moet bukken of die te zwaar zijn. Ondertussen zet ik de bakken bier in de garage, voor ik onze koffers naar boven breng. Boven is er gelukkig niets gebeurd. Alles ligt nog proper en netjes.
Tegen 's avonds is alle rommel eindelijk opgeruimd. Ik ben doodop. Omdat er heel erg veel op de grond lag moest ik het meeste opruimen. Alles zit in vuilniszakken en straks ga ik ze allemaal op Bryan's oprit uitgooien. Kinderachtig, ik weet het. Maar dan moet hij nu eenmaal niet een feestje geven.
" Ik ga slapen. Veel plezier tijdens je wraak " Ze drukte een kus op mijn wang en gaat daarna naar boven, voor ik met de auto naar Bryan's huis rij een paar straten verderop. Er brandt nog licht. Hij is dus nog thuis. Ik bel pas aan nadat ik alle vuilniszakken over zijn auto heb uitgekieperd. Zodra hij het opmerkt rent hij naar buiten, in zijn boxershort en begint te schelden. " Serieus gast? Echt waar? Had je niets beters kunnen verzinnen? Ik hoop maar dat er niets kapot is "
Zeker 5 minuten heb ik gelachen. Zijn gezicht was ook echt de moeite waard. Zodra hij wat vuilnis naar mij begint te gooien stap ik in mijn auto en ga terug huis. Via de garage ga ik naar de keuken. Waar had ik mijn rugzak nu ook alweer gezet? Oja, in de woonkamer. Ik loop er naartoe maar blijf in de deuropening staan.
Jullie gaan boeten voor wat jullie Taylor hebben aangedaan!
Het staat in een rode verf op de muur tegenover de deuropening. Meteen ren ik naar boven, naar Brooke. Laat haar alsjeblieft in de slaapkamer zijn. Zodra ik de slaapkamer inren zie ik dat ze er niet is. " Brooke! " Ik roep haar naam een aantal keer en krijg antwoord uit de badkamer. Daar staat ze bij de lavabo. " is er iets? " Ze klinkt bezorgd. Waarschijnlijk zie ik zo bleek als iets. Na even twijfelen besluit ik haar toch mee te nemen naar beneden en laat ik haar de tekst op de muur zien.
Ik stuur ook meteen een foto door naar een collega van mij en vraag of ze naar hier kunnen komen. Brooke is al eens ontvoerd en sindsdien neem ik alles serieus. Taylor had ons toen ook al gewaarschuwd dus wie dit ook is, hij of zij is gevaarlijk! Alleen ga ik er alles aan doen om Brooke te beschermen!
--------------------------------------------
A/N: En de actie is begonnen haha :p Sorry als het wat snel gegaan is de laatste 2 hoofdstukken maar ik wou snel aan het echte verhaal beginnen.
Wie zou het zijn? Heeft iemand een idee?
Spoiler alert bij de verhaalinformatie.
Vote/Comment/Follow