Yüzüne düşen mektup zarfı sayesinde Mine, gülümseyerek uyandı.
Hemen yatağından fırladı ve pencerenin kenarında bekleyen baykuşun önüne bir avuç buğday bıraktı. Baykuş, buğdayı beğenmedi ve Cooper'a doğru bir hamle yaptı. Mine'nin: "Hoşt!" diye bağırışından sonra çirkefçe ciyakladı ve yuvasına dönmek üzere kanat çırpmaya başladı.
Mektup Fred'dendi, yine. Yaz boyu mektuplaşmışlardı.
Evdeki muhabbet kuşunun tek yeteneği Cici kuş, cici kuş! diye ötebilmesiydi, ne yazık ki İngiltere'ye uçamıyordu. Bu yüzden Mine bir baykuş satın almıştı. Koyu kahverengi tüylü asil bir baykuş.
"Babam biletleri aldı! Yarın bizimle Bosna Hersek - Arnavutluk Quidditch maçına geliyorsun! Bu akşam George'la birlikte seni almaya geliyoruz. Ailenden izin alsan iyi olur.
Kazanan taraf Dünya Kupası'nı alıyor. Çok heyecanlı bir maç olacak!
Aslına bakarsan, seni göreceğim için daha heyecanlıyım. -Fred"
Hemen mutfağa koştu ve tiritli köfte yapan annesine olayları anlattı.
"Peki, gidebilirsin ama arkadaşının annesinin telefon numarasını yaz şuraya bir yere."
"Anne, onlar telefon kullanmıyor. Kaç kere anlatmam gerek?" Gözlerini devirdi. "Frank'i burada bırakıyorum. Bir şey olursa onunla haber yollarsın. Ancak 1 Eylül'de Frank'i bana yollamayı unutma. Okulda lâzım olabilir. Okul postanesinin baykuşları çok yaşlı, onları kullanmak istemiyorum."
* * * * * * *
Mine, boş olan içli köfte ona çıkana kadar uğraştı. Üçüncü tabağında boş olanı bulabilmişti.
"Ne niyetle boş yapmıştın?" diye sordu annesine merakla.
"Evin avanağına." Annesi yüksek sesle kahkaha attı.
Yemeğini bitirdikten sonra odasına çıkıp eşyalarını toplamaya başladı. Annesinin, eli boş gitmesin diye verdiği bir paket çifte kavrulmuş lokumu da sandığına attıktan sonra penceresinden içeri süzülen ışığı fark etti. Fred ve George gelmişti.
"Kapının önüne park edemez miydiniz?"
"Neyden bahsediyorsun sen? Hadi uzat eşyalarını!" dedi George.
Eşyaları yerleştirildikten sonra, Mine de arabaya atladı ve hep beraber Kovuk'un yolunu tuttular.