Hogwarts'ta Türk Cadı

Bölüm XI

Mine, gözlerini mezarlık gibi bir yerde açtı. Harry'nin kupaya dokunmasıyla cisimlenmişlerdi. Acemi oldukları için, hoş bir yolculuk geçirdikleri söylenemezdi.

Mezarlığın üzerine sis çökmüştü. Bu yüzden çok fazla bir şey görünmüyordu. Ancak etraflarında toplanan maskeli kalabalığı fark etmeleri zor olmamıştı.

Ayağa kalktılar ve içgüdüsel olarak, asalarını alıp; maskeli insanlara doğrulttular. Maskelerin altından gülme sesleri yükseldi. Fakat bir kahkaha vardı ki hepsini bastırıyordu. İnsanın içine işleyen, soğuk bir kahkaha.

"Sonunda yeniden karşılaştık." dedi kahkahanın sahibi. Ardından yavaş yavaş görünmeye başladı sislerin arasından. "Benimle düello yapacak kadar cesaretli olan hanginizse, öne çıksın. Diğerinin ölümünü geciktirme onuruna sahip olacak."

Maskeli insanlar soğuk kahkahalar eşliğinde maskelerini çıkardı. Mine, onlardan bazılarını tanıyordu. Özellikle Draco'nun aşağılayıcı bakışları içine işlemişti.

Voldemort, bakışlarını Mine'ye çevirdi. Onu dikkatle süzdü. O an gözlerinde merhamet duygusu görülebilirdi. Mine ise kin dolu gözlerle bakıyordu. Avada Kedavra büyüsünü yapmayı çok istiyordu. İntikam duygusu gözünü kör etmişti. Ancak bu büyüyü yapacak kadar güçlü değildi ve ömür boyu Azkaban'da kalmak istemiyordu. Hem, gerçekten, biyolojik babasını öldürebilir miydi? Bunu yaparsa, ondan hiçbir farkı kalmayacaktı.

"Beni neden hiç sevmedin baba?" Mine, Öyle Bir Geçer Zaman Ki'nin etkisinde kalmıştı anlaşılan.

Voldemort hiçbir şey söylemedi. Mine'nin ona Baba deme cesaretini göstermesi onu şaşırtmıştı.

"Incendio!" Mine'nin asasının ucunda cılız bir alev belirdi.

"Ölümle yaşam arasındaki çizgi ne kadar ince değil mi, Lord; Karanlık Loooord?"

Mine ani bir hareketle alevi Voldemort'un üzerine attı. O kargaşa esnasında hemen Harry'nin elini tuttu ve Accio büyüsüyle kupayı yakaladı.

Hogwarts'a cisimlendiler. Tüm öğretmenler başlarına toplandı. Öğrencilerse, yaşadıklarını görünce rahatlayıp; alkışlamaya başladılar.

"O geri döndü." dedi Mine. "Voldemort geri döndü."