Warning- Sexual Content Alert!
(အသေးစိတ်ဖော်ကြူးတဲ့ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာဆက်နွယ်မှုပုံရိပ်တွေကို မနှစ်သက်ရင် ကျော်ဖတ်နိုင်ပါတယ်)
Unicode
မိုးသည်းထန်သောည
____________________________
တိုင်းရေးပြည်ရေး ဟုခေါင်းစဉ်တပ်၍ အိမ်ထဲသို့ပြန်ဆွဲသွင်းခဲ့ရသောမောင့်ကို မည်သည့်နေရာအား ခေါ်ဆောင်သွားရမည်ဆိုတာ ယုဂန်ခေါင်းစားရသည်။ ထို့ကြောင့် အတွေးထဲအရင်ပေါ်လာသည့် စာဖတ်ခန်းဆီ ဦးတည်သွားသောအခါ မောင်က အနောက်ကနေတိတ်တိတ်ကလေးလိုက်ပါလာသည်။
စာဖတ်ခန်းထဲရောက်သည်အထိ သူတို့နှစ်ဦးဟာ ကြောင်အ,နေကြပြီး တိုင်းရေးပြည်ရေးလည်း မပြောဖြစ်သလို ဘာအကြောင်းအရာမှကိုလည်း မဆွေးနွေးဖြစ်ကြပေ။ သို့ရာတွင် ယုဂန်သည် စာဖတ်ခန်းအတွင်းရှိ နှင်းဆီပန်းအိုးကိုမြင်သောအခါ တစ်စုံတစ်ရာပြောပြရန်သတိရလာသည်။
"စုန်းမဂန္ဓမာ သေဆုံးသွားလို့လားမသိဘူး...ဝေါဂမှာ ပန်းထွက်နှုန်းကပြန်တက်လာပြီး အရင်ကလို အမွှေးနံ့သာဆီနဲ့ ပန်းဆီထုတ်လုပ်မှုပြန်မြင့်လာတယ်...ဝေါဂရဲ့ပန်းဆီတွေကလေ အရမ်းမွှေးပြီးကောင်းတယ်...ကျွန်တော် ဝေါဂမြို့ကထွက်တဲ့ နှင်းဆီပန်းအဆီ ဝယ်ထားသေးတယ်...အဲ့တာနဲ့ရေချိုးရင် လုံးဝကိုမွှေးကြိုင်နေရော"
အရုဏသည် ယုဂန်၏စကားများကို အာရုံရှိဟန်မပေါ်။ သူက နံရံတွင် ချိတ်ဆွဲသည့်သစ်သားပြားပေါ်၌ ကပ်ထားသောစာရွက်များကို စိတ်ဝင်တစားစိုက်ကြည့်နေသည်။
"ဒါကဘာလဲ..."
စာရွက်များထဲမှ စက်ပစ္စည်းဟုထင်ရသောအရာ၏ပုံကြမ်းကို လက်ညှိုးထောက်ပြလျက် အရုဏမေးသည်။ ယုဂန်သည် အရုဏအနားသို့ တိုးကပ်လာပြီးလျှင် အားတက်သရောပြန်ဖြေသည်။
" လျှပ်စစ်မလိုတဲ့ ရေစုပ်စက်ပုံစံအကြမ်းလေ...ဒီဘက်ပုံက ရေပိုက်ခေါင်း..."
ယုဂန်က ရေပိုက်ခေါင်း၏ အတွင်းဘက်တပ်ဆင်ပုံကအစ
အသေးစိတ်ရေးဆွဲထားသော ပုံကြမ်းစာရွက်ကို လက်ညှိုးထောက်ပြသည်။
"ရေတွင်းက အိမ်အပြင်ဘက်မှာရှိတော့ ကျွန်တော်ရေချိုးခါနီးဆို အစေခံတွေက ရေပုံးတွေနဲ့ သယ်လိုက်၊ လောင်းထည့်လိုက် လုပ်နေရလို့...ရေချိုးကန်ထဲကို ပိုပြီးလွယ်လွယ်ကူကူရေဖြည့်နိုင်အောင် ရေစုပ်စက်လုပ်လိုက်တာ...ဒီမှာက လျှပ်စစ်မရှိဘူးလေ...အဲ့တော့ လျှပ်စစ်မလိုတဲ့ရေစုပ်စက်ပေါ့"
"လျှပ်စစ်ဆိုတာ ဘာလဲ"
" မှော်စွမ်းအင်လိုမျိုး စွမ်းအင်တစ်မျိူးပဲ...အန္တရာယ်များပေမဲ့ သုံးတတ်ရင်အများကြီးအသုံးဝင်တယ်"
အရုဏ နားလည်သွားဟန်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်သည်။
" ရေစုပ်စက်က ဘယ်လိုအလုပ်လုပ်တာလဲ"
" လေဖိအားက ရေတွင်းထဲက ရေတွေအပေါ်သက်ရောက်တော့ ရေတွင်းထဲကရေတွေက ဖိအားနည်းတဲ့အပေါ်က ရေစည်ထဲကို ပိုက်ကနေတစ်ဆင့် စီးတက်သွားပြီးတော့..."
"မောင့်ကို မျက်စိရှေ့မှာပြလိုက်တာက ပိုကောင်းမယ်ထင်တယ်..."
ရှင်းပြလည်း နားလည်နိုင်မည်မဟုတ်သည့်အတွက် မျက်စိရှေ့တွင်ချပြလိုက်ခြင်းက ပို၍အဆင်ပြေပေလိမ့်မည်။
အရုဏ၏စကားက ဆီလျော်မှုရှိသည့်အတွက် ယုဂန်သည် အရုဏကိုပြသရန်အတွက် ရေစုပ်စက်နှင့်ရေပိုက်ခေါင်းတပ်ဆင်ထားရာ မိမိ၏ရေချိုးခန်းဆီသို့ ခေါ်ဆောင်သွားသည်။
ရေချိုးခန်းမှာ ခမ်းနားသောစံအိမ်တော်ကြီး၏ ရေချိုးဆောင်ဖြစ်သည့်အလျောက် အတော်အတန်ကျယ်ဝန်းသောအခန်းဖြစ်သည်။ အစေခံများ၏ထိန်းသိမ်းမှုကြောင့် သန့်ရှင်းပြောင်လက်နေသည့်အပြင် ရေချိုးကန်မှာလည်း ငါးပေပတ်လည်မျှအကျယ်ရှိကာ နှစ်ပေနက်သည်။ ရေချိုးကန်ဘေးရှိ သစ်သားစင်တွင် ရေသန့်စင်ရာ၌သုံးသော ပစ္စည်းအချို့၊ ဆပ်ပြာ၊ အမွှေးနံ့သာ၊ လိမ်းကျံစရာ စသည်တို့ဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်။
ယုဂန်သည် ရေချိုးကန်၏ဘောင်ပေါ်တွင်တင်ပါးလွှဲထိုင်၍ သူခက်ခက်ခဲခဲပြုလုပ်ခဲ့ရသော ရေပိုက်ခေါင်းနှင့် ရေပိုက်တို့ကိုပြသသည်။
မိမိလာခဲ့သောကမ္ဘာကလို ရေပိုက်ခေါင်းနှင့်ရေပိုက်မှာ ဝယ်ဖို့နေနေသာသာ၊ ရှိတောင်မရှိသဖြင့် ပုံကြမ်းရေးဆွဲပြီး ပန်းထိမ်ဆရာဆီပြေးကာ ပြုလုပ်ခိုင်းခဲ့ရသည်။ ပုံကြမ်းဆွဲရသည်မှာ လွယ်ကူသော်လည်း ပိုက်ခေါင်းနှင့်ပိုက်ပြုလုပ်နိုင်မည့်သတ္တုကို ရှာဖွေရခြင်းနှင့် ပန်းထိမ်ဆရာအား နားလည်အောင် ပြောယူရသည်မှာ အတော်လေးပင်ပန်းသောကိစ္စဖြစ်သည်။
"ဒီလောကမှာတော့ ရေပိုက်ခေါင်းကို စတင်တီထွင်တဲ့သူက ကျွန်တော်ဖြစ်တော့မှာပဲ..."
ယုဂန် ရယ်၍ပြောကာ ရေပိုက်ခေါင်းကိုလှည့်ဖွင့်လိုက်သည်။ ရေပိုက်ခေါင်းအတွင်းမှ ရေများတသွင်သွင်စီးကျလာသောအခါ ယုဂန်သည် ရေများကိုပြ၍ မျက်ခုံးပင့်ကာ
" ဒန်တန့်တန်..."
ဟုဆိုသည်။
"ရေပြည့်ဖို့တော့ စောင့်ရမယ်"
ယုဂန် ရေပိုက်ခေါင်းကိုဖွင့်ထားခဲ့ပြီး ရေချိုးကန်ဘောင်ပေါ်မှ ထ,လိုက်သည်။ ထို့နောက် ရေချိုးကန်ဘေးရှိစင်ပေါ်တွင် တင်ထားသော အမွှေးနံ့သာရည်တစ်ပုလင်းကိုယူကာ အရုဏကိုပြသည်။
" ဒီမှာလေ...ကျွန်တော်ဝယ်ထားတဲ့ ဝေါဂမြို့ရဲ့နှင်းဆီအဆီ...မွှေးတယ်မလား"
ယုဂန်က ပုလင်း၏အဖုံးကိုဖွင့်၍ အရုဏ၏နှာခေါင်းအဝနားသို့တိုးကပ်လျက် မေးသည်။
ယုဂန်သည် အလွန်အမင်းမွှေးကြိုင်ထုံအီသော ရနံ့များကိုမနှစ်သက်သော်လည်း ဤနှင်းဆီရနံ့ကိုတော့ ထူးထူးခြားခြားကြိုက်နှစ်သက်မိသည်။ ယင်းဟာ ရနံ့မပြင်း။ ထို့အတူ ရနံ့ဟာအရမ်းလည်းမဖျော့မှိန်နေ။ မွှေးပျံ့ပြီးသင်းဖျော့သော ရနံ့မျိုးဖြစ်သည်။
"အင်း...မွှေးတယ်"
အရုဏသည် ပုလင်းကိုကိုင်ထားသည့် ယုဂန်၏လက်ကိုအပေါ်မှထပ်၍ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
"နှင်းဆီအဆီကို မောင်စမ်းသုံးကြည့်ချင်တယ်"
အရုဏသည် ယုဂန်လက်ထဲမှ အမွှေးဆီပုလင်းကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ယူလိုက်ကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကမူ ယုဂန်၏လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားဆဲဖြစ်သည်။ သူ ယုဂန်၏လက်ဖမိုးကို အသာအယာဖိကပ်နမ်းသည်။ ထို့နောက် ယုဂန်အနားသို့နီးကပ်လာပြီး တိုးညှင်းစွာမေးသည်။
"အတူတူရေချိုးမလား"
ယုဂန် မျက်တောင်ရှည်များကိုလှန်၍ မော့ကြည့်သောအခါ အရုဏ၏အကြံအစည်များဖြင့် ပြည့်နှက်နေသော
မျက်နှာကိုမြင်သည်။
သေချာတာကတော့ ရေချိုးတာဟာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပွတ်သပ်ဆေးကြောပေးပြီး ဆပ်ပြာပူဖောင်းလေးတွေဆော့၊ သီချင်းလေးတွေဆိုပြီး ပြီးစီးသွားမည့်အရာမဟုတ်ချေ။
ယင်းမှာ "ငါ့အိမ်မှာ ခေါက်ဆွဲပြုတ်သွားစားမလား" နှင့်ဆင်တူသလို "Netflix and Chill" နှင့်လည်း အဓိပ္ပါယ်တူညီလှကြောင်း ယုဂန် မုချသိသည်။
အရုဏရဲ့မျက်ဝန်းတွေဟာ ဘယ်လောက်တောင် မြှူဆွယ်ရိပ်တွေနဲ့ ဖုံးလွှမ်းနေလိုက်သလဲ ကြည့်ပါလား။
သို့ပေမဲ့လည်း ယုဂန်ဘက်က ငြင်းစရာအကြောင်းတော့ မရှိပါ။ သူသည် ကျော့ကွင်းထဲသို့ ပျော်ပျော်ကြီးခြေချလိုက်သော ယုန်ငယ်ကလေးဖြစ်နိုင်သည်။
"အင်း...ချိုးမယ်လေ"
ယုဂန် လက်နှစ်ဖက်ကိုဆန့်တန်းလိုက်ပြီး အရုဏ၏ခေါင်းပေါင်းပဝါကို ဖြည်းဖြည်းချင်းဖြည်ချပေးသည်။ အရုဏ၏ ကျေနပ်အားရသွားသောအပြုံးကိုတောင် ယုဂန်ဖြတ်ခနဲမြင်လိုက်ရသည်။
သူတို့သည် တစ်ယောက်၏အဝတ်အစားကို တစ်ယောက်က အပြန်အလှန်ချွတ်ပေးရင်း အဆုံးသတ်မှာတော့ အဝတ်အစားမပါသောကိုယ်ခန္ဓာတို့နှင့်အတူ ရေချိုးကန်အတွင်းသို့ ဝင်ရောက်လိုက်ကြသည်။
ရေချိုးကန်အတွင်း၌ ရေပိုက်ခေါင်းမှကျဆင်းသော ရေများဟာ တဖြည်းဖြည်းမြင့်တက်လာနေပြီဖြစ်သည်။
ရေချိုးကန်သည် သူတို့နှစ်ဦး အတူတူဝင်ရောက်ရန်အတွက် လုံလောက်စွာကျယ်ဝန်းသည်။ ပြောရပါက အမြင်ကတ်စရာကောင်းလောက်အောင် ကျယ်ဝန်းနေသည်။ ကျယ်ဝန်းလွန်းသဖြင့် သူတို့သည် တစ်ယောက်အသားကို တစ်ယောက်မထိဘဲ ရေစိမ်နိုင်သည့်အနေအထားဖြစ်နေသည်။
ရေချိုးကန်သာကျဉ်းပါက ယုဂန်သည် ကျဉ်းသည်ဟူသောအကြောင်းပြချက်နှင့်အတူ အရုဏအနားသို့ပူးကပ်နေနိုင်မည်ဖြစ်သည်။ ယခုကမူ အမြင်ကတ်စရာကောင်းသောရေချိုးကန်ကြောင့် အရုဏ၏အနားကိုကပ်ဖို့ အကြောင်းပြချက်ပျောက်ဆုံးနေသည်။
ဒီတိုင်းကြီး အရုဏအနားကပ်သွားဖို့ကျတော့လည်း...
အင်း...ယုဂန်သည် အနည်းငယ်လောက် မူသင့်သေးသည်ဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယူဆမိ၏။ အများဆုံး ငါးမိနစ်လောက်ဖြစ်ဖြစ် ရှက်သည့်ဟန်ဖြင့် မူလိုက်ဦးမည်။
ထို့ကြောင့် ရေချိုးကန်ထဲတွင် ငြိမ်သက်စွာ ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်ရင်း အရုဏဘက်က အရင်စတင်မည့်အချိန်ကို စိတ်လှုပ်ရှားစွာစောင့်ဆိုင်းနေသည်။
သို့ရာတွင် အရုဏမှာ ရေပိုက်ခေါင်းကိုသာ စိတ်ဝင်တစားငေးစိုက်ကြည့်နေသည်။ သူက ရေပိုက်ခေါင်းအောက်သို့ လက်ဖဝါးဖြင့်ခံလင့်သည်။ အရှိန်ဖြင့်ကျသောရေများက သူ့လက်ဝါးကိုထိပြီး ရေဖွားများပြန်ကန်ထွက်သောအခါ လက်ကို ပြန်ရုတ်သိမ်းသည်။ ထို့နောက် ထပ်မံ၍ ရေစီးကြောင်းကို လက်ဖြင့်ခံယူလင့်ပြန်သည်။
ရေပိုက်ခေါင်းကို စူးစမ်း၍ဝ,သွားသောအခါ အရုဏသည် နှင်းဆီပန်းအဆီကို ရေထဲသို့ အစက်ချ၍ထည့်ပြီး အမွှေးရနံ့ကို အားပါးတရရှိုက်ရှူနေသည်။
သူက နှင်းဆီရနံ့ကိုနှစ်ခြိုက်နေသည်မှာ သူ့အရှေ့ရှိ အမွှေးခဲလေးယုဂန်ကို သတိမရလောက်အောင်ပင်။
ဧကန္တ...
သူက တကယ်ကြီး ရေချိုးဖို့စဉ်းစားနေတာများလား...
ယုဂန် အံ့အားသင့်စွာ၊ စိတ်ညစ်ညူးစွာဖြင့် မျက်မှောင်ကုတ်လိုက်မိသည်။ တစ်ခါတလေ အရုဏသည် ဖျားယောင်းညှို့ယူတတ်သောသူဖြစ်ပြီး တစ်ခါတလေတော့လည်း ရိုးသားလွန်းနေတတ်သဖြင့် ခန့်မှန်း၍မရချေ။
အတူတူရေချိုးမလားဆိုတာကို တကယ်ကြီးအတူတူရေချိုးမလို့ တွေးတောနေတာများလား...
ဒီိလိုကြီးတော့လည်း မဖြစ်သေး။ ယုဂန်ဘက်က တစ်ခုခုထ,လုပ်မှ ရတော့မည်။
ယုဂန်သည် ရေချိုးကန်ဝန်းကျင်ကိုလှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း အကြောင်းပြချက်ကောင်းကောင်းကို ရှာတွေ့သွား၏။ ပထမဆုံးအနေနှင့် ရေကန်မှာ လုံလုံလောက်လောက်ရေပြည့်နေပြီဖြစ်သဖြင့် ယုဂန် ရေပိုက်ခေါင်းကိုပိတ်လိုက်သည်။ ဒုတိယအနေနှင့် ရေချိုးကန်ထဲမှ မတ်တပ်ထ,ရပ်လိုက်သည်။
ယုဂန် မတ်တပ်ထ,ရပ်လိုက်သောကြောင့် အရုဏသည် ယုဂန်ကို အမှုမဲ့လိုက်ကြည့်ရင်း ယုဂန်၏အဝတ်မဲ့သောကိုယ်လုံးအပေါ် သို့ အကြည့်ရောက်ရှိသွားသည်။
ယုဂန်၏ကိုယ်ခန္ဓာသည်ကား မြူနှင်းလွှာပါးပါးနှယ် ဖြူစင်ကြည်ပနေပြီး မည်မျှတောင် ချောမွတ်နူးညံ့နေမည်ဖြစ်ကြောင်း အမြင်နှင့်တင် သိရှိနိုင်သည်။ အထူးသဖြင့် ဟိုက်သိမ်သောခါးသွယ်သွယ်အောက်မှ လုံးဝန်းသောတင်ပါးအစုံသည်ကား လမ်းလျှောက်လိုက်လေသောအခါ အိခနဲလှုပ်ခတ်တုန်ယင်သွားနေသည်။
ယုဂန်သည် ဖြူဝင်းသွယ်လျသောခြေထောက်တို့ကို ရေထဲမှ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲနုတ်ပြီး ရေချိုးကန်အပြင်သို့ ထွက်သွားသည်။
ယုဂန်၏ရှည်လျားသောခြေတံများမှာ သန်မာမည်ဟုထင်မှတ်ရသော်လည်း တဏှာရာဂအောက်၌ ဖိနှိပ်ခြင်းခံရသောအခါတွင်မူ အားအင်မဲ့ကာ တဆက်ဆက်တုန်ရီနေတတ်ကြောင်း အရုဏပြန်အမှတ်ရမိသည်။ တစ်ဆက်တည်းပင် ယုဂန်၏ရှင်းကြော့သောပေါင်တံနှစ်သွယ်ကြားရှိ တားမြစ်နေရာမှာ မည်မျှတောင်စိုစွတ်လေကြောင်း၊ ဆတ်ဆတ်ထိမခံလေကြောင်း စဉ်းစားမိတော့၏။
ပြန်အမှတ်ရမိသောအခါ အရုဏ၏အောက်ပိုင်းမှ ယောက်ျားအင်္ဂါဟာ မထောင်မတ်ဘဲ မနေနိုင်တော့ချေ။ တမုမဟုတ်မချင်း သူ၏ပစ္စည်း သိသိသာသာတင်းမာပူပြင်းလာခဲ့သည်မှာ ရေအေးအေးဖြင့်တောင် မငြှိမ်းသတ်နိုင်တော့သော မီးလျှံတို့ လောင်မြိုက်လာသည့်အလား။
အရုဏသည် ရေချိုးကန်ဘေးရှိစင်ပေါ်မှ ပစ္စည်းတစ်ခုယူနေသော ယုဂန်ကို တပ်မက်ခြင်းများဖြင့် လှမ်းကြည့်မိသည်။ ယုဂန်က ခါးကိုကုန်းကာ တင်ပါးကိုအနောက်ပို့လျက် စင်အတွင်းမှ ပစ္စည်းတစ်ခုကို နှိုက်ယူနေသည်။ ယုဂန်၏မိုမောက်သောတင်ပါးတွင် တွဲလွဲခိုနေသောရေစက်ရေမွှားလေးများမှာ ကြွက်သားအချို့ဖြင့်ကျစ်လျစ်နေသောပေါင်တံအပေါ်သို့ တလိမ့်လိမ့်စီးကျနေသည်။
ယုဂန်၏ခန္ဓာကိုယ်အနေအထားသည် အရုဏ၏မာတင်းနေသောအရာကို တမင်တကာလှုပ်နှိုးနေသလိုပါပင်။ အရုဏ၏အတံဟာ ပိုလို့တောင်မရိုးမရွဖြစ်လာပြီး
ဖြေလျှော့ပေးပါရန် ဆန္ဒပြလာလေသည်။ စိတ်လောစရာတော့မလိုပါ။ မကြာခင် သူသည် ယုဂန်ကို စိတ်တိုင်းကျပွတ်သပ်ပွေ့ဖက်ပြီး အထိန်းအကွပ်မဲ့စွာ ပြုမူဆက်ဆံလိုက်တော့မည်ဖြစ်သည်။
ဒီညတော့ မိမိနှင့်ယုဂန်ကို နှောင့်ယှက်နိုင်မည့်လူမရှိတော့ပေ။ အရုဏ စံအိမ်ထဲသို့ပြန်ဝင်လာကတည်းက ယုဂန်မသိအောင် စောရံကိုပ,ထုတ်ခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ စောရံကို စံအိမ်တော်အတွင်းသို့ မည်သည့်အစေခံမှ မဝင်လာစေရန် ပြောဆိုထားရမည်ဟု အမိန့်ပေးခိုင်းစေခဲ့ပြီးလည်း ဖြစ်သည်။
သဇင်မြိုင်နန်းတွင် အစေခံတန်းလျားဟူ၍ သီးသန့်ရှိသောကြောင့် အစေခံများမှာ စံအိမ်အတွင်းမဝင်ရောက်ဘဲ သူတို့၏တန်းလျား၌သာ နေနိုင်သည်။ သို့ရာတွင် စောရံမှာမူ အစေခံတန်းလျား၌မနေတော့တာ ကြာပြီ။ အမတ်ကြီးဆုံးပြီးကတည်းက ယုဂန်သည် စံအိမ်၌တစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေသည်ကို ပျင်းရိလှသောကြောင့် စောရံကိုပါ စံအိမ်တွင်အခန်းပေး၍ နေစေသည်။ ယခု စောရံကို စံအိမ်မှပ,ထုတ်လိုက်သောအခါ စောရံ မည်သည့်နေရာတွင်နေ,နေလဲ မသိ။ ဘုံပျောက်နေမှာတော့ အသေအချာပင်။
မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ စောရံ အစေခံတန်းလျားကို သွားရုံမကလို့ စံအိမ်၏တံစက်မြိတ်အောက်တွင် ငုပ်တုပ်ထိုင်ချင်ထိုင်နေပါစေ၊ အရုဏ စိတ်မဝင်စားပါ။ အဓိက,က သူနှင့်ယုဂန် နှစ်ယောက်တည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်ရှိနေလျှင် ရပြီ။
ယုဂန်သည် စင်ထဲမှ သပွတ်အူကိုဆွဲထုတ်ပြီးနောက် ရေချိုးကန်အတွင်းသို့ ပြန်ဝင်လာ၏။ သူသည် သူ၏အကြံအစည်အတိုင်း အရုဏအနားသို့ တိုးကပ်လာသည်။ အရုဏ၏ဆန့်ကားထားသော ခြေထောက်နှစ်ချောင်းအလယ်တွင် သူဝင်ထိုင်သည်။
သူက အရုဏကို မှိုင်းတွဲ့ရီဝေစွာစေ့စေ့ကြည့်ရင်း အရုဏ၏တောင့်တင်းသောရင်အုံပေါ်သို့ သပွတ်အူကိုတင်၍ ဖြည်းဖြည်းချင်းပွတ်တိုက်လာသည်။
"ရေချိုးတယ်ဆိုမှတော့ ဒီလိုမျိုးတိုက်ပေးရမှာပေါ့"
အရုဏအနားကိုကပ်ဖို့ ယုဂန်၏သပွတ်အူဆင်ခြေပင်။
ယုဂန်က သပွတ်အူဖြင့် ညင်ညင်သာသာပွတ်တိုက်ပေးနေရုံမက ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း အရုဏ၏ရင်ဘတ်ကို ထိကပ်ထားလျက်ရှိသည်။ ယုဂန်၏ကော့ညွတ်သောမျက်တောင်ဖျားများမှာ မှေးစင်းနေလျက် အရုဏ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို ဖျော့မှိန်စွာငေးမောကြည့်နေသည်။ အရုဏ၏ရင်အုပ်အောက်ပိုင်းနေရာမှစ၍ ရေထဲမြုပ်နေသော်လည်း ရေမှာကြည်လင်နေသဖြင့် ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားများသာမက အောက်ပိုင်းမှ ထ,ကြွနေသောအင်္ဂါကိုတောင် မြင်တွေ့နေရသည်။
အရုဏဟာ ဒီထက်ပိုပြီးယုဂန်ကို ထိုင်မကြည့်နိုင်တော့။
သူသည် ယုဂန်၏ရေအောက်ထဲမှခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူ၏ခါးတွင်ချိတ်စေလိုက်သည်။ ထိုအခါ
ယုဂန်၏အောက်ပိုင်းမှာ သူနှင့်အလုံးစုံထိကပ်သွားပြီး သူတို့၏ရိုးတံတို့ အချင်းချင်းပူးကပ်သွားကြသည်။
အရုဏ၏အတံ ထောင်မတ်ပူပြင်းနေသည်ကို ယုဂန်၏အောက်ပိုင်းအရာမှတစ်ဆင့် အထိအတွေ့အရ ခံစားမိနေသည်။ ယုဂန်၏နားရွက်ဖျားများ နီရဲသွားပြီး သူဟာအရှက်ပြေအနေဖြင့် အကြောင်းအရာမတူညီသောစကားကို ဆိုလာသည်။
" မောင် လက်ကနေ အပူငွေ့ထုတ်တတ်တယ် မဟုတ်လား...ရေတွေကိုပူအောင်လုပ်လိုက်ပါလား...ကျွန်တော်တို့ရေနွေးနွေးလေး ချိုးရတာပေါ့"
အရုဏပြန်မဖြေလာပါ။ သို့ရာတွင် ယုဂန်၏ခါး၊ ကျောပြင်နှင့် ပေါင်တံကို ဖြည်းဖြည်းချင်းပွတ်သပ်လာသော အရုဏ၏လက်ဖဝါးမှာတော့ ရေအေးထဲတွင်ဖြစ်သည့်တိုင် ကြမ်းရှနွေးထွေးနေသည်။ သူက လက်ဖဝါးမှအပူငွေ့ထုတ်လွှင့်ပြီး ယုဂန်၏ခန္ဓာကိုယ်တစ်လျှောက်၊ နူးညံ့သောအရေပြားတစ်လျှောက် ညင်သာလွန်းစွာ၊ ယုယလွန်းစွာ ပွတ်သပ်လာသည်။
ယုဂန်သည် အသက်ကိုရှိုက်၍ရှူလိုက်မိ၏။ သူသည် ရပ်တန့်ထားမိသော သူ၏လက်တို့ကိုပြန်လည်လှုပ်ရှားလိုက်ကာ အရုဏ၏ရင်အုပ်ကို သပွတ်အူဖြင့်ပွတ်တိုက်လာပြန်သည်။ သို့ရာတွင် အရုဏ၏ကိုယ်ခန္ဓာကို သူတိုက်ရိုက်ထိတွေ့ရန်ဆန္ဒဖြစ်ပေါ်လာသဖြင့် သပွတ်အူကို ရေထဲပစ်ချလိုက်ပြီး အရုဏ၏ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားများကို သူ၏အေးစက်စက်ပျော့တော့တော့ လက်ကလေးဖြင့် မဝံ့မရဲပွတ်သပ်လာသည်။
ယုဂန်၏အထိအတွေ့ဟာ ယားကျိကျိ။ နုနုအိအိ။ ဖျော့ဖျော့တော့တော့။
အတွေ့အာရုံဟာ အရေပြားပေါ်ဝယ် ညင်သာမွေ့သိမ်လွန်းသော်လည်း အရုဏ၏စိတ်ဝိဉာဉ်နှင့်နှလုံးသားကိုမူ
ရမ္မက်ဆူးကလေးများဖြင့် ဆွကာခြစ်ကုတ်နေသည့်နှယ်။
ယင်းအတွေ့အထိသည် ဝမ်းဗိုက်မှတစ်ဆင့် အောက်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်းဆင်းသွားနေပြီး အရုဏ၏ထောင်မတ်နေသောအတံ၏ထိပ်ဖူးကိုပါ အသာအယာပွတ်သပ်လာခဲ့သည်။
နူးညံ့ညင်သာလွန်းသော်လည်း ရာဂကိုလှုံ့ဆော်သောပွတ်သပ်မှုများအောက်တွင် အရုဏ၏အသက်ရှူသံလေးပင်လာကြောင်း ယုဂန်သတိထားမိသည်။ ရုတ်တရက် အရုဏ၏လက်တစ်ဖက်က ယုဂန်၏ခါးကိုပွေ့ဖက်လိုက်သဖြင့် ယုဂန်၏ခန္ဓာကိုယ်ဟာ သူ၏ရင်ခွင်နှင့် အလုံးစုံထိကပ်သွားတော့သည်။
အရုဏက ယုဂန်၏နားရွက်နားကိုကပ်၍ ရှတစွာဆိုသည်။
" မောင် မင်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အကြောင်း မတွေးဘဲမနေနိုင်တော့ဘူး"
သူဟာ ယုဂန်၏ကိုယ်လေးကိုအသာမ,လိုက်ပြီး သူ၏ပေါင်ပေါ်တင်လိုက်၏။ ထိုအခါ သူ၏မာတင်းနေသောအတံမှာ ယုဂန်၏ဖောင်းအိသောတင်ပါးအစုံ၏အလယ်ကို သွားထောက်လျက်ရှိသည်။ အထူးသဖြင့် ယုဂန်၏အဝနားကို အတံ၏ထိပ်ဖူးကတေ့နေသည်မို့ အရုဏ၏ရမ္မက်စိတ်တို့ ပိုမိုကြမ်းရှလာခဲ့သည်။
သူသည် မိမိ၏ရိုင်းစိုင်းချင်နေသောစိတ်ဆန္ဒကို ဖြေလျှော့သောအားဖြင့် ယုဂန်၏ပခုံးသားတို့ကို မက်မက်မောမောနမ်းရှိုက်လိုက်၏။ သူ၏လက်နှစ်ဖက်မူ ယုဂန်၏ခန္ဓာကိုယ်တစ်လျှောက်ပြေးလွှားနေပြီး ယုဂန်၏တင်ပါးတို့ကို ဆုပ်ချေလျက်ရှိသည်။
သူသည် ယုဂန်၏ကြော့ရှင်းသောလည်တိုင်ကို ပြင်းပြင်းပြပြနမ်းရှုပ်လာသည်။ ထိုအခါ ယုဂန်သည် ပြိုပျက်လာသောအသက်ရှူများနှင့်အတူ တသိမ့်သိမ့်တုန်ရီလာ၏။ သူ၏ဝမ်းဗိုက်ကို လာထောက်နေသည့် ယုဂန်၏အောက်ပိုင်းအင်္ဂါမှာလည်း ပူပြီးမာကြောလာကြောင်း အထိအတွေ့အရ အရုဏသိရသည်။
"မောင်"
ယုဂန် သေးငယ်မောရှသောအသံဖြင့်ခေါ်သည်။ သူသည် အရုဏ၏ပါးပြင်ကို သူ့ပါးနှင့်အပ်လိုက်ပြီး မပွင့်တပွင့်ဆိုလာသည်။
"အိပ်ခန်းထဲသွားမယ်"
ယုဂန်၏သဘောဆန္ဒမှာ အဓိကဦးစားပေးပင်မို့ အရုဏသည် အမိန့်နာခံစွာဖြင့် ယုဂန်၏ကိုယ်လေးကိုပါ ချီမ၍ ရေချိုးကန်အတွင်းမှ ထ,လိုက်သည်။
စံအိမ်တော်အတွင်း၌ သူတို့နှစ်ဦးမှတစ်ပါး အခြားလူမရှိသဖြင့် သူတို့သည် မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဖြစ်နေသော ခန္ဓာကိုယ်နှင့်ပင် ရေချိုးဆောင်အပြင်သို့ထွက်လာခဲဲ့ကြသည်။ သို့မဟုတ် အလျင်လိုနေသဖြင့် အဝတ်အစားဝတ်ဖို့တောင် အချိန်မရခြင်းဖြစ်နိုင်သည်။
အောက်ထပ်တွင်ရှိသည့် ရေချိုးဆောင်မှ အပေါ်ထပ်ရှိယုဂန်၏အခန်းနားသို့ တိုက်ရိုက်ရောက်စေရန် လှေကားတစ်ခုသပ်သပ်ရှိ၏။ သူတို့နှစ်ဦးသည် တဏှာဖြင့်ထုံမွှမ်းသောအမှတ်တရတို့ကိုဖန်တီးရန် စိတ်လောနေကြပြီဖြစ်သဖြင့် ယင်းလှေကားအပေါ်မှ အလျင်အမြန်ပြေးတက်သွားကြသည်။
သို့ရာတွင် အရုဏမှာ ထိုမျှတောင် သည်းမခံနိုင်တော့သည့် ပုံပင်။ ယုဂန်၏အခန်းသို့ရောက်ရန် ခြေလှမ်းအနည်းငယ်သာလိုတော့သည့်တိုင် အရုဏသည်စိတ်မရှည်တော့ဘဲ ယုဂန်ကို အေးစက်သောနံရံတွင်ဖိကပ်လိုက်ကာ အငမ်းမရနမ်းရှုပ်လာတော့သည်။
အိမ်အပြင်ဘက်ဆီမှ မိုးစရွာသောအသံကိုကြားရသည်။
သူတို့နှစ်ဦး၏ကြားတွင်တော့ ပြင်းပြသောနမ်းရှိုက်သံများ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး
ပူလောင်ပြင်းထန်သော ရမ္မက်အငွေ့အသက်များလွှမ်းခြုံပြည့်နှက်နေခဲ့သည်။
အရုဏသည် ယုဂန်ကို နံရံထက်တွင်ဖိကပ်ထားရင်း ယုဂန်၏ သဘာဝအတိုင်းဖြစ်သောကိုယ်ကို စွဲမက်ချစ်ကြည်စွာ ပွတ်သပ်ပွေ့ဖက်နေသည်။ သူတို့၏နှုတ်ခမ်းသားများမှာ အကြားအလပ်မရှိ ပွတ်တိုက်ရောယှက်နေပြီး လျှာဖျားတို့ တွယ်ငြိနေသည်။ များပြားလှသောသွားရည်တို့ဖြင့် စိုစွတ်ပူနွေးနေသည်။ တပ်မက်ခြင်းဆန္ဒတို့ကြောင့် သူတို့၏အသက်ရှူသံများ မောဟိုက်အက်ကွဲလာကာ ထိန်းချုပ်ထားဖို့ရာလည်း မတတ်နိုင်တော့ပါချေ။
သူတို့တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လောဘတကြီးနမ်းရှုပ်နေမိပုံမှာ ရေကိုငတ်မွတ်နေသောသူသည် ကန္တာရအတွင်း အိုအေစစ်ကိုရှာတွေ့ပြီး အားပါးတရသောက်သုံးပုံနှင့်တောင် ဆင်တူပါ၏။ မနက်ဖြန်ဆိုတာ မရှိတော့သလိုမျိုး၊ နမ်းနေရင်းနှင့်တောင် မလုံလောက်ဘဲ ထပ်မံပြီးတော့တောင် အငမ်းမရ ပြင်းပြင်းပြပြနမ်းရှိုက်ချင်လာသည်။
သူတို့သည် ကာမ၏စပ်ယှက်မှုအရသာကို အလွန်အမင်းမြည်စမ်းကြည့်ချင်နေပြီဖြစ်သောကြောင့် အချင်းချင်း ဖက်တွယ်နမ်းရှုပ်နေရင်းနှင့်ပင် အိပ်ခန်းဆီသို့သွားကြသည်။
သူတို့၏ခေါင်းထဲတွင် နမ်းရှိုက်ဖို့ကိုသာ စိတ်ရှိနေသဖြင့် မိမိ၏နှုတ်ခမ်းကိုတစ်ဖက်လူက ကိုက်မိလျှင်လည်း သတိမထားမိတော့၊ အချင်းချင်း၏သွားများ ပြင်းပြင်းထန်ထန်တိုက်မိသည်ကိုလည်း နာကျင်သည်မမှုတော့။
ရာဂီမြူတို့ရစ်၍ အထိန်းအချုပ်မဲ့နေပြီဖြစ်ရာ မိမိအရှေ့ရှိလူမှတစ်ပါး အခြားကိုမသိတော့ပါချေ။
ထို့ကြောင့် လမ်းတွင်ရှိသော စားပွဲခုံအချို့၊ စင်အချို့ကိုတွန်းတိုက်မိပြီး ပစ္စည်းများကျကွဲသည်ကိုပင် ဂရုမစိုက်ကြတော့ပေ။ သူတို့ဖြတ်သွားသောလမ်းတစ်လျှောက်ဝယ် ကျကွဲသွားသော ပန်းအိုးအစများ၊ ရေအိုင်များ၊ ဖြန့်ကျဲသွားသောပန်းပင်များဟာ ခင်းကျင်းလျက်သား။
အရုဏသည် ယုဂန်ကိုဆွဲမ,ပြီး ကုတင်အပေါ်သို့ ပစ်တင်လိုက်သည်။ နူးညံ့သောမွေ့ရာပေမို့ ယုဂန်ဟာ ချိပ်ရောင်နီမြန်းသောအိပ်ရာခင်းတို့ကြား အိခနဲနစ်မြုပ်သွားလေ၏။
ဖြူဝင်းသောအသားအရေရှိသည့်ယုဂန်မှာ အိပ်ရာနီနီပေါ်တွင် ထင်းလင်းနေပြီး ပိုလို့တောင်ညှို့ငင်နိုင်စွမ်းပြည့်နေပါ၏။ အရုဏသည် သူတစ်ယောက်တည်းသာမြင်နိုင်သည်ဖြစ်သော အနှီစွဲညှို့ဖွယ်ပုံရိပ်ကို ရွှန်းရွှန်းစားစားကြည့်ရှုပြီးသည့်နောက် ယုဂန်၏ခန္ဓာကိုယ်ကို ထပ်မံပွတ်သပ်နမ်းရှုပ်လာပြန်သည်။
သူသည် ယုဂန်၏ဒူးထောင်ထားသော ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲဖြဲ၍ ယင်းတို့အလယ်တွင်နေရာယူ၏။ ယုဂန်၏ဆီးခုံအိမ်ကို စတင်နမ်းကာ ကြမ်းရှစိုထိုင်းသောလျှာပြားဖြင့် လျက်လာခဲ့သည်။ ယင်းလျှာဖျားဟာ ယုဂန်၏အနိမ့်ပိုင်းမှ အထက်ပိုင်းဆီ တစ်ဆက်တည်းတက်လာပြီး ယုဂန်၏ရင်ညွန့်အလယ်သို့ ရောက်ရှိလာသည်။ သူ၏နှုတ်ခမ်းနှင့်လျှာတို့ဟာ ယုဂန်၏ကိုယ်လုံးကို အလွတ်မပေးဘဲ စားသုံးနေသလို သူ၏အသားမာတက်၍ ကြမ်းရှသောလက်ဖဝါးတို့သည်လည်း ယုဂန်၏ပေါင်တံ၊ခါးနှင့်ရင်အုပ်တို့အား အလှည့်ကျ ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်လျက်ရှိသည်။
သူ၏စိုစွတ်စိုင်းရိုင်းသော အထိအတွေ့အောက်တွင် ယုဂန်ဟာ လူးလှိမ့်နေပြီး လေးပင်သောညည်းညူသံများ အန်ထွက်ကျလာခဲ့သည်။
ယုဂန်၏ ရမ္မက်အာရုံအပေါ်ဈာန်ဝင်စားနေသော ပုံစံကလေးမှာ သိပ်ကိုကြမ်းရမ်းပစ်ချင်စရာပါပင်။ ယင်းပုံစံကိုမြင်မိသောအခါ အရုဏသည် ရာဂသွေးများပိုမိုဆူပွက်လာပြီး ယုဂန်၏အသွေးအသားများအားလုံး သူ၏ကိုယ်ထဲသို့ အရည်ပျော်စိမ့်ဝင်တော့မည် ထင်ရသည်အထိ ဖိကပ်ပွေ့ဖက်ပစ်ကာ ယုဂန်၏ရင်ဘတ်ကို စုပ်ယူကိုက်ခဲလာသည်။
"မောင်...အ့..."
ယုဂန် နက်ရှိုင်းစွာအော်ညည်း၏။
အရုဏ၏စိုထိုင်းအိစက်သော နှုတ်ခမ်းသားတို့က ယုဂန်၏ရင်ဘတ်ပေါ်မှ ပန်းရောင်အသီးတို့ကို တစ်လှည့်စီစုပ်ယူနေပြီး လျှာဖျားဖြင့်ရစ်ပတ်လျက်ရှိသည်။ သူ၏လက်တို့ဟာလည်း ယုဂန်၏ရင်အုပ်နားတစ်ဝိုက် လျှောက်သွားနေကာ နှုတ်ခမ်းဖြင့်မစုပ်ယူအားသေးသော ခပ်စူစူအသီးတို့ကို ဖိချေနေတတ်သည်။ ယုဂန်၏ရင်ဘတ်ကို သူအငမ်းမရနမ်းရှုပ်ကိုက်ခဲနေပုံက ယုဂန်၏အသွေးအသားအားလုံးကို စုပ်ယူဝါးမျိုတော့မည့်သားရဲတစ်ကောင်အလား။
သူက စုပ်ယူကိုက်ခဲ၍ အတော်အတန်ဝလင်လာသောအခါ
ယုဂန်ကိုမော့ကြည့်လာပြီး
"မောင်လုပ်သမျှကို မင်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကတုံ့ပြန်နေတာ သဘောကျတယ်"
ဟူ၍ ဩရှလွန်းသောအသံဖြင့်ဆိုသည်။ သူ၏မြရောင်မျက်ဝန်းတို့ဟာ ဆာလောင်မှု၊ ကြမ်းတမ်းလိုမှုတို့နှင့် စူးရဲမာထန်နေသည်။
ယုဂန်၏မျက်နှာနုနုမှာ နီမြန်းလျက်။ သူသည် လှိုက်မောစွာအသက်ရှူနေရသဖြင့် အရုဏကြောင့်စိုစွတ်ကျိန်းစက်နေပြီဖြစ်သော ရင်ဘတ်မှာ နိမ့်ချည်မြင့်ချည်လှုပ်ရှားလျက်ရှိသည်။
အရုဏသည် ယုဂန်ကို မြတ်နိုးစွာစိုက်ကြည့်ရင်း ယုဂန်၏အောက်ပိုင်းနေရာမှ တွင်းဝငယ်လေးဆီကို လက်လှမ်းလိုက်ပြန်သည်။
"ယုဂန်ရဲ့အပေါက်ထဲကို တိုးဝင်လိုက်ရင် စေးကပ်ပြီးကျပ်သိပ်နေမှာပဲနော်...ဒီထဲကအရသာကိုသိချင်မိတယ်"
" ဟိုတစ်နေ့က မောင်သိပြီးသားပဲမဟုတ်လား...မောင့်လက်ချောင်းတွေနဲ့လေ"
ယုဂန်၏အသံမှာ အက်ရှတစ်ဆို့နေသည်။ အရုဏ တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး ယုဂန်၏ထောင်မတ်နေသောရိုးတံကို လက်ချောင်းများဖြင့်ညှစ်လိုက်သည်။
ယုဂန် ကျယ်လောင်စွာပင့်သက်ရှိုက်လာကာ အိပ်ရာခင်းစများကို ဆွဲဆုပ်လိုက်မိသည်။
" အင်း...အဲ့တာကြောင့်ပိုပြီးမြည်စမ်း ကြည့်ချင်လာတယ် ထင်တယ်...ယုဂန်ရော...မောင့်ရဲ့အောက်မှာ ညည်းညူရတဲ့ခံစားချက်ကို ထပ်လိုချင်နေပြီလား..."
ယုဂန်သည် အံကိုကြိတ်ထားရင်းမှ အားအင်တို့ကိုစုစည်း၍ စကားပြန်ပြောလာသည်။
"ပိုပြီးလိုချင်နေတဲ့လူက မောင်မဟုတ်ဘူးလားဟင်...မောင် ကျွန်တော့်ကိုလုပ်ဖို့ အမြဲစဉ်းစားနေတာပဲလေ...မဟုတ်ဘူးလား"
စကား၏အဆုံးသတ်တွင် ယုဂန်၏မဟူရာကဲ့သို့ မျက်ဝန်းများက အရုဏကို ရီဝေစွာမှေးစင်းကြည့်လာသည်။
အရုဏ ဘာမှပြန်မပြော။ သူ၏မျက်နှာသည် ယုဂန်၏အောက်ပိုင်းနေရာသို့ရွေ့သွားပြီး တင်းမာနေသောအတံကလေး၏ထိပ်ဖူးကို အသာအယာဖိကပ်နမ်းသည်။ ထို့နောက် ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ ယုဂန်၏ပေါင်တံနှစ်သွယ်ကြားတွင် ခေါင်းကိုနေရာယူသည်။ ကုတင်အမြင့်သည် အရုဏအတွက် နိမ့်လွန်းသဖြင့် ယုဂန်၏ပေါင်ကြားတွင် ခစားဖို့ရာ ဒူးထောက်မှအဆင်ပြေသည်။
အရုဏ၏ခန့်ညားချောမောသောမျက်နှာဟာ ယုဂန်၏ပေါင်တံနှစ်သွယ်အလယ်သို့ မတုံ့မဆိုင်းဝင်ရောက်သွား၏။ သူသည် ယုဂန်၏အနောက်ပေါက်ကို လျှာဖြင့်လျက်ကာ အထဲသို့တိုးဝင်လာခဲ့တော့သည်။
စိုစွတ်ပူနွေးမှုနှင့် ကျူးကျော်လာမှုက ယုဂန်ကို ထိတ်လန့်သွားစေသည်။ ယုဂန်သည် လည်တိုင်ကြော့ကိုလှန်၍ ခေါင်းမော့ကာ နင့်နင့်နဲနဲပင့်သက်ရှိုက်လိုက်မိတော့၏။
သူသည် အနောက်ပေါက်ထဲသို့ချဲ့ထွက်ခံရခြင်းနှင့် ပတ်သက်၍အတွေ့အကြုံတစ်ခါသာရှိဖူးလေရာ မည်သို့နေထိုင်ရမည်ကို သေချာမသိပါချေ။ ထို့ကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံးကိုတောင့်ထားမိပြီး တွင်းဝ၏ကြွက်သားများကို အင်အားသုံး၍ရှုံ့မိသလို ဖြစ်နေလေသည်။
ကျပ်နေသောအဝကြောင့် အရုဏသည် ပြုစုပေးရန်ခက်ခဲနေသဖြင့် ယုဂန်၏ပေါင်ရင်းကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်ရင်း
"စိတ်လျှော့ထား အချစ်ကလေး...မဟုတ်ရင် အောက်က ဆွဲစုထားသလိုဖြစ်နေလို့ မောင် ကောင်းကောင်းလုပ်ပေးလို့မရဘူး"
ဟု ခပ်နက်နက်အသံဖြင့်ဆိုသည်။
ယုဂန်၏လည်ဇလုပ်ဟာ အထက်အောက်လှုပ်ရှားသွား၏။ သူသည် ကနုတ်ဆေးရေးတို့ဖြင့် ခမ်းနားထည်ဝါလှသော မျက်နှာကြက်ကို တွေဝေမိန်းမောစွာ စိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း လှုပ်ရှားတင်းကြပ်နေသော စိတ်ကိုလျှော့ချရန် ကြိုးပမ်းနေသည်။
အရုဏ၏နူးညံ့စိုစွတ်သောလျှာသည်ကား ရှုံ့တွနေသောအဝငယ်ထဲသို့ ခက်ခက်ခဲခဲဝင်ရောက်လာပြန်သည်။ စိုရွှဲကာ ပျော့ပျောင်းလှသောထိုအရာက တွင်းဝထဲ၌ လှည့်ကာပတ်ကာ၊ ဆွဲကာစုပ်ကာဖြင့် လှုံ့ဆော်ဖြေလျှော့ပေးနေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့်အနေရခက်စွာ စူပွလာသောအပေါက်ဝ၏ ဘေးနှုတ်ခမ်းသားများကို နှုတ်ခမ်းတစ်စုံက စုပ်ယူနမ်းရှိုက်သလို ပြုမူလာလေသည်။
ယုဂန် မညည်းညူဘဲ မနေနိုင်တော့။ သူ၏လက်နှစ်ဖက်သည် အိပ်ရာခင်းကို ဟိုဟိုဒီဒီလျှောက်စမ်းရင်း ဆွဲကိုင်ထားသည်မှာ ချောက်ထဲပြုတ်ကျအံ့ဆဲဆဲလူတစ်ဦးသည် ချောက်ကမ်းပါး၌ပေါက်နေသော အပင်တစ်ပင်ကို အားကိုးတကြီးခိုဆွဲထားသလိုပါပင်။ ယုဂန်သည်ကား သူ၏ မှုန်ရီအက်ကွဲလာသောအသိစိတ်လေးကို ကာမဆန္ဒချောက်ထဲသို့ အထိန်းအကွပ်မဲ့စွာ မပြုတ်ကျသွားအောင် တတ်နိုင်သမျှချုပ်ထိန်းနေရရှာသည်။
တဖြည်းဖြည်းနှင့် ယုဂန်၏ကူကယ်ရာမဲ့နေသောလက်နှစ်ဖက်မှာ အနိမ့်ပိုင်းနေရာသို့ဆန့်တန်းသွား၏။ ယုဂန်၏ဖြူဖွေးသွယ်လျသောလက်ချောင်းများက အရုဏ၏အညိုရောင်ဆံသားများကြားထဲ တိုးဝင်ကာ တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့် ထိုးဆွဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတော့သည်။
အရုဏသည် လျှာကိုပြန်လည်ရုတ်သိမ်းပြီးသည့်နောက်တွင် သူ၏ချွန်မြသောနှာတံဖြင့် ယင်းနေရာတစ်ဝိုက်ကို အသာအယာပွတ်ဆွဲလျက်ရှိသည်။ သူ၏လက်တစ်ဖက်က ယုဂန်၏ပေါင်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားကာ ကျန်တစ်ဖက်ကမူ ယုဂန်၏ထ,ကြွနေသော ရိုးတံကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်ပွတ်သပ်လျက်သား။
ဦးနှောက်ထဲအထိ ဖြတ်တိုက်လာသော လိင်စိတ်ခံစားချက်များကြောင့် ယုဂန် ခါးကိုကော့လိုက်မိ၍ တင်ပါးကိုအတန်ငယ်မြှောက်ပင့်လိုက်မိသည်။ ထိုအခါ အရုဏသည် ယင်းပုံစံအနေအထားကို အမိအရဖမ်းချုပ်ပြီး ယုဂန်၏တင်ပါးအိအိကို အားရပါးရကိုက်ခဲလိုက်သည်။ ကိုက်ခဲပြီး၍ နီမြန်းကာအရာထင်သွားသောနေရာကိုမူ ပူနွေးလှသောအာငွေ့ပေး၍ လျှာဖျားဖြင့်တို့ထိသည်။ ထို့အတူ ယုဂန်၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲ၍ သန်မာလှသောလက်ချောင်းများဖြင့်ဆွဲညှစ်ကာ ယောက်ျားအင်္ဂါနှင့်အနီးဆုံး ပေါင်အတွင်းသားများကို တတိတိကိုက်ခဲစုပ်ယူနေလေသည်။
အပြင်ဘက်ရှိ သည်းထန်သောမိုးသံဟာ ကျယ်လောင်နေသည်။ သို့ရာတွင် ယုဂန်၏အော်ညည်းသံများကိုတော့ မဖုံးလွှမ်းနိုင်ပါချေ။
ယုဂန်၏အက်ရှသော အော်ညည်းသံဟာ အဆက်မပြတ်။
ချစ်သူ၏ရမ္မက်ဖြင့်စိုထိုင်းသော ညည်းသံကိုကြားရသောအခါ အရုဏသည် ကျေနပ်မှုဖြင့် စိတ်အားထက်သန်လာသည်။
"မင်းရဲ့အောက်ပိုင်းတစ်ဝိုက်က စိုရွှဲစေးကပ်နေပြီ...အချစ်လေး..."
သူက ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားဟန်အနည်းငယ်ဖြင့်ဆိုသည်။
သူ၏နှုတ်ခမ်းသားများသည် ယုဂန်၏ရှုံ့ချည်ပွချည်ဖြစ်နေသော အဝငယ်နှင့်နီးလွန်းလှသဖြင့် စကားပြောလိုက်သောအခါ သူ၏ထွက်လေနွေးနွေးတို့ကို ယုဂန် ပြက်သားရှင်းလင်းစွာ ခံစားမိနေသည်။
ယင်းပူနွေးစိုထိုင်းမှုက ထူးဆန်းစွာဖြင့် ခံစားချက်ကောင်းမွန်နေသည်။ ညစ်ညမ်းနေမည်ဖြစ်သည့်တိုင် ခံစားချက်သည်ကား စကားလုံးဖြင့်ဖော်ပြမရလောက်အောင် သိပ်ကိုကောင်းမွန်လှ၏။
ယုဂန် ငြိမ်သက်၍မိန်းမောနေစဉ် အရုဏသည် ကုတင်ပေါ်သို့ပြန်တက်လာကာ ယုဂန်၏တသိမ့်သိမ့်တုန်ယင်နေသော ကိုယ်လုံးလေးအပေါ် အုပ်မိုးလာသည်။ အနှီယောက်ျား၏လိုအင်ရမ္မက်များနှင့် ပြည့်နှက်နေသောမျက်နှာထားမှာ ဆွဲဆောင်မှုအားပြင်းထန်လျက်ရှိသည်။
အစိမ်းရောင်မျက်လုံးများသည် တစ်ဖက်လူ၏ နှလုံးသားနှင့်စိတ်ဝိဉာဉ်၊ အတောမသတ်နိုင်သော ကာမဆန္ဒများအထိပါ ထိုးဖောက်ကြည့်ရှုနေသည့်အလား တောက်ပစူးရှလွန်းနေသည်။ ညှို့ငင်နိုင်လွန်းသော အကြည့်များနှင့်တောင်မပြီးစီးဘဲ အဆိုပါယောက်ျားက နက်ရှိုင်းဩရှလွန်းသောအသံဖြင့်ဆိုလာပြန်သည်။
"မောင်ပြုစုပေးတာ ခံစားလို့ကောင်းလား..မင်းရဲ့မောင်က မင်းကိုကျေနပ်စေရဲ့လား"
သူ၏ အရိုင်းဆန်သောကိုယ်သင်းရနံ့သည် ခန္ဓာကိုယ်၏ပူနွေးမှုနှင့်ရော၍ ယုဂန်အပေါ် သက်ရောက်ခြုံလွှမ်းလာသည်။ ယုဂန်ဟာ ရှက်သွေးဖြာသွားသော်လည်း ပွင့်လင်းသောဗီဇရှိသဖြင့် ပြန်လည်ဖြေကြားလာသည်။
"အင်း...မောင်...ဟာ့..."
သို့ရာတွင် ပြန်ဖြေသံသည် တိမ်ရှသောညည်းညူသံအောက်တွင် ပျောက်ကွယ်သွားရပြန်သည်။
အကြောင်းမှာမူ ယုဂန်၏တွင်းဝသည် အရုဏ၏ရှည်လျားသောလက်ချောင်းနှစ်ချောင်း၏ ချဲ့ထွင်ခြင်းကိုခံလိုက်ရသောကြောင့်ပင်။ ယုဂန်၏အဝလေးမှာ အနားယူချိန်တောင်မရှိဘဲ ဆက်တိုက်ဆိုသလို ဖြေလျှော့ခြင်းခံနေရ၏။
အရုဏသည် စိတ်မရှည်နိုင်တော့သလိုမျိုး ယုဂန်၏အပေါက်ငယ်ကို လက်ချောင်းများဖြင့် ခပ်မြန်မြန်ထ်ိုးသွင်းချဲ့ကားနေလေသည်။ ယုဂန်၏အဝငယ်မှာ စိုရွှဲနေပြီဖြစ်သော်လည်း ပိုမိုချွဲကျိရန်လိုအပ်နေသေးသည်။ ထို့ကြောင့် အရုဏသည် ကုတင်ဘေးရှိခုံပုပေါ်မှ ယခင်အသုံးပြုဖူးသောဆီပုလင်းကိုယူကာ အဝငယ်အပေါ်လောင်းချလိုက်သည်။
ဆီဖြင့်စိုရွှဲချွဲကျိသော လက်ချောင်းများ၏ထိုးသွတ်မှုက အသံသဲ့သဲ့ကိုတောင် ထွက်ပေါ်လာစေသည်။
ယုဂန် မောဟိုက်လေးပင်စွာညည်းညူနေပြီး သူ၏လက်သည်းများက အရုဏ၏ပခုံးကို စူးစူးစစတွယ်ကုပ်လာသည်။
အရုဏသည် ယုဂန်၏အဝငယ် လုံလုံလောက်လောက်ပွင့်အာလာပြီဟု ခံစားမိသဖြင့် လက်ချောင်းများကို ပြန်လည်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ယုဂန်ကို ခါးမှမ,၍ ကုတင်အလယ်သို့ ပစ်တင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ယုဂန်၏ အားအင်မဲ့နေသောခြေထောက်တို့ကို သူ၏ခါးတွင်ချိတ်လိုက်ကာ ယုဂန်၏ရှုပ်ပွနေသောဆံနွယ်တို့ကို သပ်တင်ရင်း နဖူးစပ်ကို နူးနူးညံ့ညံ့နမ်းသည်။
"မောင် ထည့်တော့မယ်"
သူ ကြိုတင်သတိပေးရှာပါသည်။ သို့ရာတွင် ယုဂန်၏ကြိုတင်ပြင်ဆင်မှုက ဘယ်သောအခါမှ အဆင်သင့်ဖြစ်လိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။
ယုဂန်ဟာ စိတ်ကိုဖျော့ကာ အဝငယ်ရှိကြွက်သားတို့ကို မဖြေလျှော့ရသေးခင်မှာပင် ကြီးမားရှည်လျားသော ယောက်ျားအင်္ဂါတစ်ခုက သူ၏ကျဉ်းမြောင်းလှသော အသွေးအသားထဲသို့ တရစ်ရစ်တိုးဝင်လာတော့သည်။
အနှီပူလောင်ကာ မာတင်းနေသောပစ္စည်းက သူ၏သေးငယ်သောအပေါက်ထဲသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ကျူးကျော်ထွင်းဖောက်လာခြင်းဖြစ်သည့်တိုင် အလွန့်အလွန် နာကျင်စေတုန်းပင်။
ယုဂန်သည် နက်မှောင်သောမျက်ဝန်းများကို မှိတ်ဆို့လိုက်မိပြီး လည်ချောင်းထဲမှလှိုက်သောအသံဖြင့် အော်ညည်းလာသည်။
"အား..."
ယုဂန်၏ကျောရိုးတို့မှ စပ်ဖျဉ်းလာပြီး သူခံစားလို့ရသည်မှာ အောက်ပိုင်းနေရာမှ ပြွတ်သိပ်လာသောနာကျင်မှုတစ်ခုတည်းသာ။
အရုဏသည် မိမိ၏ထိလွယ်ရှလွယ် ခံစားလွယ်သောအင်္ဂါက ပူနွေးတင်းကျပ်နေသောအတွင်းသားထဲသို့ တိုးဝင်နေသည်ဖြစ်သဖြင့် လှိုက်တက်လာသော ရမ္မက်ခံစားချက်တို့ဖြင့် ရူးနှမ်းကာ အသိစိတ်လွတ်မတတ်။ ယုဂန်၏တွင်းဝငယ်သည်ကား ကောင်းစွာဖြေလျှော့ခြင်းခံခဲ့သော်လည်း သူ၏လုံးပတ်ကြီးသောအင်္ဂါ ချောချောရှူရှူဝင်ဆံ့ဖိုအထိ မလုံမလောက်ပါ။ ထို့ကြောင့် သူ၏ဘက်က ဖြည်းညှင်းညင်သာစွာတိုးဝင်သော်ငြား ယုဂန်အတွက်မူ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖြဲစုတ်ခံရသလို နာကျင်နေစမြဲ။ ထို့အတူ သူ၏ရိုးတံသည်လည်း ကျပ်နေသောအဝငယ်ကြောင့် အတန်ငယ်နာကျင်လာသည်။
" မောင်...နာတယ်...အင့်...."
ယုဂန်၏ နက်မှောင်သောမျက်ဝန်းများသည် မျက်ရည်များဝေ့၍စိုစွတ်လာပြီး ရှည်လျားသောမျက်တောင်ဖျားများ တုန်ရီလာသည်။
အရုဏသည် နာကျင်မှုကိုအာရုံလွှဲရန်အတွက် ယုဂန်၏ချိုမြသောနှုတ်ခမ်းသားများကို နမ်းရှိုက်လာ၏။ သူ၏လက်ချောင်းများက ယုဂန်၏လက်ချောင်းများကို သွယ်ယှက်ပစ်ကာ နုအိသောမွေ့ရာထက်သို့ ဖိကပ်လိုက်သည်။
အရုဏ၏တင်းမာကြမ်းခတ်သောအရာက အဝငယ်ထဲသို့တရိပ်ရိပ်တိုးဝင်နေသကဲ့သို့ သူ၏ပါးစပ်ဟာလည်း ယုဂန်ကို အလွှတ်မပေးဘဲ နမ်းရှုပ်နေဆဲပင်။ သူက ယုဂန်၏နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းရင်းမှ မေးစေ့၊ လည်ပင်း၊ ညှပ်ရိုး စသဖြင့် အရာအားလုံးကို မက်မောတောင့်တစွာ နမ်းရှိုက်နေသည်။
တဖြည်းဖြည်းနှင့် အရုဏ၏အရာသည် ယုဂန်၏အတွင်းထဲသို့ အလုံးစုံဝင်ရောက်သွားပြီဖြစ်၏။ အရုဏသည် ယုဂန်၏ညည်းသံနှင့် အသက်ရှူသံကိုနားထောင်ကြည့်သောအခါ နာကျင်မှုကို အတော်အတန်သည်းခံနိုင်နေပြီဖြစ်ကြောင်း သတိပြုမိသဖြင့် သူ၏ရိုးတံကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လှုပ်ရှားလာခဲ့သည်။
"အ့...အာ..."
ယုဂန် အထိန်းချုပ်မဲ့စွာ ဆက်တိုက်ညည်းညူ၏။
အရုဏသည် ချစ်ရသူ၏နွေးထွေးသောကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ဖက်ရင်း သူ၏ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကမူ တစ်ဖက်လူအား အလျင်မပြတ်ထိုးသွင်းလာခဲ့သည်။ ယုဂန်၏ လုံးကျစ်သောတင်ပါးကြားရှိ အပေါက်ဝငယ်မှာ အလွန်အမင်းတင်းကျပ်နေသောကြောင့် သူ၏ရိုးတံကို ထိုးသွင်းလို
က်သည့်အခါတိုင်း ပူနွေးစေးကပ်စွာ စုပ်ယူနေလေသည်။
အသွင်းအထုတ်ပြုလုပ်ရခြင်းမှာ သိပ်ကိုခံစားချက်ကောင်းမွန်နေပါသဖြင့် အရုဏသည် တဖြည်းဖြည်းနှင့် ထိုးသွင်းသောအရှိန်ကို မြှင့်လာခဲ့သည်။ လှုပ်ရှားမှုကိုလည်း အတန်ငယ်ကြမ်းတမ်းလာခဲ့သည်။ သူသည် အဝထဲသို့ အဆုံးစွန်အထိထိုးသွင်းပြီးသော် ရိုးတံကို ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ဆွဲနုတ်သည်။ ရိုးတံပြန်ထွက်လာသော်လည်း ထိပ်ဖူးက အပေါက်ဝမှ ထွက်မကျသေးခင်တွင် ခပ်ပြင်းပြင်းထိုးဆောင့်လိုက်ပြန်သည်။
ထိုအခါ ယုဂန်သည် မောဟိုက်စွာပင့်သက်၍
" မောင် ဖြည်းဖြည်း..."
ဟု ငိုရှိုက်သံတစ်စွန်းတစ်စပါသော အသံဖြင့်ဆိုသည်။
ယုဂန်၏ရှိုက်သံသေးသေးလေးကြောင့် အရုဏ ထိတ်လန့်သွားပါ၏။ သူ ယုဂန်ကိုကြည့်လိုက်၍ ယုဂန်၏မျက်နှာ၌ အလွန်အမင်းနာကျင်နေပုံမရှိမှသာ စိတ်အေးသွားသည်။
"အချစ် မောင့်ကိုကြည့်..."
သန်မာသောလက်ချောင်းများက ယုဂန်၏မေးရိုးကို အသာကိုင်တွယ်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်စေလာသည်။ ယုဂန်၏နက်မှောင်စိုစွတ်နေသောမျက်ဝန်းများက အလင်းတောက်နေပါသော အစိမ်းရောင်မျက်ဝန်းများကို တည့်တည့်စိုက်ကြည့်လာသည်။
" မောင့်ကိုအာရုံစိုက်နေ...ဟုတ်ပြီနော်...တဖြည်းဖြည်းနဲ့ခံစားရတာကောင်းလာလိမ့်မယ်"
ယုဂန် ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ သူသည် မောင့်စကားအတိုင်း
မောင့်၏အထိအတွေ့နှင့် အနမ်းကိုအာရုံစိုက်ကြည့်သောအခါ မောင်နှင့်သူဟာချိတ်ဆက်နေခြင်းဟူသည်ကို တွေးမိပြီး နှလုံးသား၌နွေးထွေးလာတော့သည်။
ထိုးဖောက်ခံရခြင်းဟာ နာကျင်ရသော်လည်း ယင်းတို့ထဲတွင် မျာပြားကြီးမားလှပါသော ရမ္မက်သာယာမှုတို့ရောဝင်လျက်ရှိသည်။ ယုဂန်ဟာ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ကာမကျေနပ်ခြင်းခံစားလာရပြီး ထိုခံစားချက်တို့ကို ပိုလို့တောင်အလိုရှိလာခဲ့လေသည်။
အရုဏသည်ကား ယုဂန်အဆင်မပြေဖြစ်မည်ကို စိုးရိမ်နေသဖြင့် ယုဂန်ကို နူးညံ့စွာနမ်းရှုပ်ပြီးမေးလာသည်။
"အဆင်ပြေရဲ့လား..."
ယုဂန် ခေါင်းညိတ်ပြသည်။
ထိုအခါ အရုဏသည် ထိုးသွင်းခြင်းကို အရှိန်မြှင့်ပြီး ကြီးမားသောခွန်အားတို့ဖြင့် ဆောင့်ထိုးလာတော့သည်။
သူက ယုဂန်၏လည်ပင်းကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်၍ အောက်ပိုင်းမှအသွင်းအထုတ်များဟာလည်း မရပ်မနား။
ယုဂန်၏လက်များသည် အိပ်ရာခင်းနှင့်စောင်များကို စုတ်ပြဲမတတ် ဆွဲချေဆုပ်ကိုင်ထားလေသည်။ သူ၏နက်မှောင်သောဆံနွယ်များမှာ အိပ်ရာပေါ်တွင် ဖရိုဖရဲဖြန့်ကျနေပြီး တွန့်ခေါက်ရှုပ်ပွနေသော အိပ်ရာခင်းစများနှင့် ရောနှောနေသည်။
သူ၏အပေါ်မှအုပ်မိုး၍ အသွင်းအထုတ်ပြုနေပါသော မောင့်၏မျက်နှာမှာ သာယာမှုများ၊ တပ်မက်မှုများဖြင့် ရောခြယ်သနေပြီး ဆွဲဆောင်ညှို့ငင်နိုင်လွန်းနေရာ ယုဂန်သည် မောင့်ကို မမှိတ်မသုန်ကိုငေးစိုက်ကြည့်နေမိတော့သည်။ ဤအချိန်တွင် မောင်နှင့်အကြည့်ဆုံကြိုက်ရခြင်းက တစ်မျိုးတစ်ဖုံခံစားချက်ကောင်းမွန်စေသည်။
မောင်က သူ့ကိုမက်မောစွာစိုက်ကြည့်နေရင်းနှင့်ပင် လေးပင်စွာ အသက်ရှိုက်ရှူပြီး
"ယုဂန်...အချစ်"
ဟု နက်ရှိုင်းသည့်အသံဖြင့်ညည်းသည်။ ယင်းဟာ အလွန်တရာဆွဲဆောင်မှုရှိရလေရာ ယုဂန်အရည်မပျော်ဘဲ မနေနိုင်တော့ချေ။
ရုတ်တရက် အရုဏသည် ယုဂန်၏ခြေထောက်တို့ကို ပခုံးအပေါ်သို့တင်လိုက်တော့၏။ ထို့နောက် ယုဂန်၏ပေါင်တံတို့ကိုပိုက်၍ အောက်ပိုင်းအင်္ဂါက ကြမ်းတမ်းပြင်းထန်စွာ ထိုးသွင်းလာတော့သည်။
"အ့...မောင်....အထဲကိုအရမ်းဝင်...ဟ့"
ယုဂန်၏အသံများဟာလည်း အက်ရှလွန်း၍ ကောင်းကောင်းမထွက်တော့။ အဆက်မပြတ်အသွင်းအထုတ်ပြုနေသော မောင့်၏ထိပ်ဖူးက သာယာစေသောတစ်နေရာကို အဆက်မပြတ်ထိုးဆောင့်လျက်ရှိသည်။ ယုဂန်သည် သူ၏စိတ်ဝိဉာဉ်ဟာ ကမ္ဘာပေါ်၌မရှိတော့ဘူးဟူ၍တောင် ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်မိလာ၏။
ယုဂန်သည် ရမ္မက်ဆန္ဒတို့ကိုခံစားပြီး အော်ညည်းရုံမှလွဲ၍ မတတ်နိုင်ပါချေ။ သူ၏ကိုယ်လုံးလေးသည် ပြင်းပြသောကျူးကျော်မှုများအောက်တွင် အထိန်းအသိမ်းမဲ့စွာ လှုပ်ယမ်းနေတော့သည်။
ထိုးဆောင့်မှုတို့ဟာ အကြိမ်ရေဘယ်နှချက်မှန်းတောင် သေချာမသိတော့။ အရုဏသည် ယုဂန်၏အနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာအထိ ဝင်ရောက်ပြီးသည့်အချိန်တွင် ကျေနပ်လွန်းသောခံစားချက်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ယင်းခံစားချက်သည် ရမ္မက်တို့၏အထွတ်အထိပ်အား ရောက်ရှိသွားခြင်းဖြစ်ပြီး အလွန်တရာကောင်းမွန်လှလေသည်။
" မောင် လွှတ်တော့မယ်...အထဲမှာပြီးစေချင်လား...အပြင်ကိုထုတ်စေချင်လား"
" မောင့်သဘောပဲ"
ယုဂန်အသံဟာ တိုးဖျဖျ။ အရုဏသည် ယုဂန်၏ခြေထောက်တို့ကို ပခုံးပေါ်မှပြန်ချလိုက်ပြီး
" မောင် မင်းရဲ့အထဲမှာလွှတ်လိုက်တော့မယ်နော်...အချစ်ကလေး"
ဟု အသံဩဩဖြင့်အသိပေးသည်။ သူသည် တဏှာရာဂဖြင့်ရှတလှစွာ ညည်းညူလိုက်ရင်း ပူနွေးပျစ်နှစ်သော အရည်များကို များပြားစွာထုတ်လွှတ်လိုက်တော့သည်။
ယုဂန်၏ခြေထောက်များက ဖြဲကားနေလျက် သူ၏အတွင်းသားများထဲတွင်တော့ ချစ်သူမောင်၏သုတ်ရည်များက အပြည့်ဖြည့်၍နေရာယူနေတော့၏။ အရုဏမှ သူ၏ရိုးတံကို ဖြည်းညှင်းစွာ ဆွဲထုတ်လိုက်သောအခါ ပြည့်လျှံနေသော စေးကပ်ကပ်အဖြူရောင်အရည်များသည် ယုဂန်၏တွင်းဝထောင့်စွန်းမှ စီးကျလာတော့သည်။
မရှေးမနှောင်းပင် ယုဂန်၏ပစ္စည်းထိပ်မှလည်း အရည်ပျစ်ပျစ်များ ယိုစီးကျလာသည်။ ယုဂန်၏ခန္ဓာအောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးမှာ ရစရာမရှိတော့အောင်ကို အရည်တို့ဖြင့် ဖုံးလွှမ်းစေးကပ်နေတော့သည်။
ဤဖြစ်ရပ်၏ တရားခံဖြစ်သောယောက်ျားကမူ အနီရောင်အမှတ်အသားများနှင့်ပြည့်နှက်၊ အချစ်ရည်တို့ဖြင့် စိုရွှဲနေပါသော ယုဂန်ကိုအပေါ်စီးမှ တပ်မက်စွာစိုက်ကြည့်နေလေသည်။
အခန်းအတွင်းရှိ ဆီမီးတို့သည် ညီးညီးထိန်၍ဝါရွှေဝင်းနေလေရာ အဆိုပါယောက်ျား၏ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြတ်ပြတ်ထင်ထင်မြင်တွေ့နေရသည်။ ထိုယောက်ျား၏ ညိုညိုစိမ့်စိမ့်ရှိသောအသားအရေမှာ ဆီမီးရောင်အောက်တွင် ပျားရည်ရောင်ပြေးလျက် သူ၏ကိုယ်တွင် ရွှဲစိုနေသောချွေးစက်များဟာလည်း အလိပ်လိပ်ထနေသော ကြွက်သားများကြားတွင် ဖြည်းဖြည်းချင်းစီးကျနေသည်။
ထိုယောက်ျားက အောက်သို့နိမ့်ဆင်းလာပြီးလျှင် သူ့ကို နူးညံ့စွာပွေ့ဖက်လာသည်။
"သဘောကျရဲ့လား..."
သူဟာ ထိုသို့မေးရင်းနှင့် ယုဂန်၏ပါးပြင်ကိုနမ်းရှိုက်သည်။ ယုဂန်ခေါင်းညိတ်ပြသည်။
အရုဏ၏ နှုတ်ခမ်းစွန်းတို့ကွေးညွတ်ပြုံးသွား၏။ သူသည် ယုဂန်နှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ပြီး အမြတ်တနိုးငေးကြည့်သည်။
"ယုဂန်...မောင် မင်းကိုအရမ်းချစ်တာပဲ"
အရုဏ၏စကားဆုံးဆုံးချင်းတွင် သူ၏နှုတ်ခမ်းပေါ်သို့ နူးညံ့သောအနမ်းတစ်ပွင့်ရောက်ရှိလာသည်။ ယုဂန်ဟာ တိုတောင်းစွာနမ်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သော်လည်း အရုဏဘက်က တင်းတိမ်ပုံမပေါ်။ သူသည် ယုဂန်ကို မွတ်မွတ်သိပ်သိပ်နမ်းလာတော့၏။
မထင်မှတ်ထားပါဘဲ အနမ်းတို့ဟာပြန်လည် ပြင်းပြလာခဲ့ပြန်သည်။ အချိန်တစ်ခုမျှကြာသည်အထိ သူတို့ပွေ့ဖက်နမ်းရှုပ်ပြီးချိန်တွင် အရုဏသည် ပြန်လည်ဆန္ဒရှိလာပြီဖြစ်သဖြင့် ယုဂန်၏ခြေထောက်တို့ကို ဆွဲဖြဲလိုက်ပြန်သည်။
ဒီတစ်ခါတွင်တော့ ဘေးတစောင်းအနေအထားဖြစ်ချေ၏။ ယုဂန်သည် ညာဘက်သို့စောင်း၍အိပ်နေပြီး အရုဏက သူ၏အောက်ဘက်တွင်ဒူးထောက်လျက်သား။ယုဂန်၏ဘယ်ဘက်ခြေထောက်ဟာ အရုဏ၏ညာဘက်ခါးအပေါ် ခွထားလေသည်။
အရုဏ၏ပြန်လည်မာတင်းလာသော ရိုးတံသည်ကား အပေါက်ဝငယ်ထဲသို့ ကမူးရှူးထိုး,ဝင်ရောက်လာပြီး အဆက်မပြတ်အသွင်းအထုတ်ပြုလာပြန်သည်။
"အချစ် မောင့်လက်ကိုကိုင်ထား"
ယုဂန်သည် အင်အားမဲ့နေသောလက်တစ်ဖက်ကို ခက်ခဲစွာဆန့်တန်းပေးလိုက်သောအခါ အရုဏက ယင်းလက်ကို တင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ လက်တို့ဆုပ်ကိုင်ထားသော်လည်း အရုဏ၏ထိုးသွင်းမှုများက ကြမ်းတမ်းလွန်းလေရာ ယုဂန်သည် မွေ့ရာထက်ဝယ် အထိန်းကွပ်မဲ့ ရမ်းခါနေတော့၏။
"နည်းနည်း...အ့...ဖြည်းပေးပါ"
သူ၏အသံက တိုးညှင်းလွန်း၍လား၊ သို့မဟုတ် အရုဏကပဲ ရမ္မက်တို့ထဲဈာန်နစ်ဝင်နေ၍လား မသိ။ အရုဏသည် ဆောင့်ချက်များကို မညင်သာလာဘဲ ထိုအစား ဟူးခနဲပင့်သက်ရှိုက်ကာ တိုးတိမ်သောဆဲရေးသံတစ်ခုနှင့်အတူ
" ** တကယ်ကို တင်းကျပ်နေတာပဲ..."
ဟု တစ်ကိုယ်တည်းရေရွတ်လာသည်။
သူက ပူပြင်းနေဆဲဖြစ်သောအတံကို ယုဂန်အထဲမှဆွဲထုတ်လိုက်ကာ ယုဂန်ကိုခါးမှဖက်၍ ဆွဲမှောက်လိုက်လေတော့သည်။
ထိုအခါ ယုဂန်၏တင်ပါးတို့က သူ၏ရှေ့တွင်ထင်းထင်းလင်းလင်းပြသလျက်သား။ အရုဏသည် သူအမြဲတစေလုပ်ချင်နေခဲ့သည့်အတိုင်း ထိုတင်ပါးလုံးလုံးတို့ နီရဲသွားသည်အထိ ခပ်ကြမ်းကြမ်းရိုက်ပစ်လိုက်သည်။
"အ့"
တစ်ဆက်တည်းဆိုသလို သူသည် ယုဂန်၏အဝငယ်ထဲသို့ အောက်ပိုင်းအင်္ဂါကို ပြန်လည်ထိုးသွင်းလာတော့သည်။ သူက ပြင်းပြင်းထန်ထန်ထိုးဆောင့်နေခဲ့ရာ သူ၏ဆီးအိမ်ခုံနှင့် တင်ပါးအိအိတို့ ရိုက်ခတ်ပြီး အသံများပင် ကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်လာတော့၏။
အရုဏ၏လက်တစ်ဖက်က ယုဂန်၏တင်ပါးဆုံရိုးကိုကိုင်ကာ အစဉ်မပြတ်ထိုးသွင်းနေခဲ့ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်ကမူ ယုဂန်၏လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပြန်ချုပ်ကိုင်၍ ယုဂန်၏ကျောတွင်ကပ်ထားသည်။ ယုဂန်သည် အိပ်ရာထက်သို့မျက်နှာအပ်လျက်ရှိရာ အော်ညည်းသံများမှာ ဗလုံးဗထွေးဖြစ်နေလေသည်။ သူ၏ရှည်လျားသောဆံပင်များက သူ၏ဘေးဘီတွင်ရစ်ပတ်ပိတ်ကာနေပြီး ဘာကိုမှလည်း သေချာမမြင်ရတော့ပါချေ။
ယုဂန်သိသည်က ရမ္မက်အာသီသများနှင့် စိုရွှဲစေးကပ်နေသော အသွင်းအထုတ်အသံများဖြစ်ချေသည်။
ယုဂန် မျက်ဝန်းများကို မှိတ်ဆို့လိုက်မိသည်။ စက္ခုအာရုံ ခေတ္တရပ်နားသွားသလို နားတွင်ကြားနေရသည့် မိုးသံ၊လေသံတို့ဟာလည်း တဖြည်းဖြည်းပြိုကွဲဝေဝါးလာသည်။ အမြင်အာရုံ၊ အကြားအာရုံတို့ဟာ မှုန်ရီအက်ကွဲသွားပြီး ကျန်ရှိသောအာရုံခံစားမှုတို့ဟာ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်း၌သာ ကျန်ရှိတော့သည့်နှယ်။ သူ၏တစ်ကိုယ်လုံး ပျော့ခွေထုံမှိုင်းနေပြီး စိုရှလှိုက်မောသော ညည်းညူသံများကိုသာ သတိလက်လွတ်စွာ၊ အထိန်းအကွပ်မဲ့စွာ နှုတ်မှ ထုတ်ဖော်နေမိသည်။
အပြင်ဘက်မှာ မိုးဟာ သည်းထန်စွာထစ်ချုန်းနေဆဲ။
ထို့အတူ အခန်းအတွင်းရှိ ချစ်ကြိုးရစ်နှောင် စပ်ယှက်ခြင်းဟာလည်း မုန်တိုင်းတစ်ခုလို ပြင်းထန်ပြီး စိုရွှဲလျက်ရှိသည်။
ယင်းမုန်တိုင်းသည်ကား ရာဂသမုဒ္ဒရာတွင် တိုက်ခတ်နေသောမုန်တိုင်းဖြစ်ပြီး ယုဂန်၏တစ်ခုတည်းသောအသိစိတ်မျှင်းမျှင်းကလေးမှာ လှေငယ်သဖွယ်ဖြစ်၏။ ယုဂန်၏လှေငယ်မှာ ကာမတပ်မက်ခြင်းလှိုင်းလုံးများ အသားကုန်ပုတ်ခတ်ခြင်း ခံရ၍ ကျိုးပျက်မတတ်ဒဏ်ခံနေရသည်။
"အာ့....အင်း..."
"ယုဂန်..."
အရုဏ၏ အသက်ရှူပြင်းပြင်းနှင့် လှိုက်မောသောနာမည်ညည်းသံများကို ကြားနေရသည်။
သူက ယုဂန်ကိုခါးမှဆွဲ၍ ထိုင်စေလိုက်ပြီး ဒူးထောက်ထိုင်နေသည့်ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခု ပူးကပ်နေသော အနေအထားနှင့်ပင် ကြမ်းတမ်းသောထိုးသွင်းမှုများ၊ နှီးနှောမှုများကို ဆက်လက်နေခဲ့သည်။
သူတို့နှစ်ယောက်၏ လက်ရှိအနေအထားမှာအထိန်းအကွပ်မဲ့လွန်းသည်။ ဣန္ဒြေမဲ့လွန်းနေသည်။ ကမ္ဘာပေါ်တွင် နှစ်ယောက်တည်းရှိသလိုခံစားရပြီး ဖြူစင်သောခံစားချက်များ၊ ဆန္ဒကိုထိန်းချုပ်မှုများ၊ လူကြီးလူကောင်းဆန်ဆန်နေထိုင်မှုများ အားလုံးသည် ကုတင်ပေါ်တွင်တော့ လုံးဝအရေးမပါတော့သည့်နှယ်။
ထိုအစား အာသာဆန္ဒတို့အတောမသတ်နိုင်ခြင်း၊ ပြင်းထန်လှသော ရမ္မက်များ၌ စီးမျောနေခြင်း၊ ကိုယ်လက်နှီးနှောစပ်ယှက်မှုတွင် စိတ်ကိုနှစ်မြုပ်ထားခြင်းတို့သာ ကုတင်ပေါ်ဝယ် ရှိ၏။
ဂျိမ်း!
မိုးကြိုး၏ မြည်ဟည်းသံက ကမ္ဘာလောကကိုတုန်လှုပ်သွားစေသည်။
ယုဂန်၏အနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာအထိ စိုက်ဝင်သွားသော အရုဏ၏ရိုးတံဟာတော့ လျှပ်စီးတို့ကူးလူးပတ်စီးသွားသလို ထုံကျဉ်သွားပြီး သူ၏ ရမ္မက်ဆာလောင်မှုဝိဉာဉ်ကို စူးရှသွားစေသည်။
တဏှာရာဂသမုဒ္ဒရာဟာ မုန်တိုင်းထန်နေဆဲ။
သူတို့နှစ်ဦးသည်လည်း ယင်းသမုဒ္ဒရာထဲ၌ စိတ်လိုလက်ရကူးခပ်ချင်နေဆဲ။
တဏှာရနံ့များဖြင့်ပြည့်နှက်နေသော အခန်းထဲမှာတော့
ညည်းညူသံများ၊ အသားချင်းထိခတ်သံများဟာ အပြင်ဘက်ရှိ မိုးသံ၊လေသံတို့နှင့်အတူ ရောနှောဝေဝါးနေဆဲ။
*****************************
A/N
Since this fiction is historical type, there is no condom. ဒါပေမဲ့ သတိပေးချင်တာက Protection သုံးကြပါ။ စအိုနဲ့လိင်ဆက်ဆံခြင်း (Anal sex)က လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာရောဂါ (STIs) ကူးစက်နိုင်ချေ ပိုများပါတယ်။
TEO ရဲ့ပုံတွေအကုန် အိုင်ပဲဆွဲတာပါ။
လတ်တလော Social media ကိုစွန့်လွှတ်ထားတာမို့လို့ နောက်ပြန်သုံးဖြစ်မှပဲ TEO ရဲ့ပုံတွေအားလုံးကို တစ်စုတစ်စည်းထဲ ပြန်တင်တော့မယ်။
16.8.2021
(Monday)
.
.
.
(အေသးစိတ္ေဖာ္ၾကဴးတဲ့ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာဆက္ႏြယ္မႈပုံရိပ္ေတြကို မႏွစ္သက္ရင္ ေက်ာ္ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္)
Zawgyi
မိုးသည္းထန္ေသာည
____________________________
တိုင္းေရးျပည္ေရး ဟုေခါင္းစဥ္တပ္၍ အိမ္ထဲသို႔ျပန္ဆြဲသြင္းခဲ့ရေသာေမာင့္ကို မည္သည့္ေနရာအား ေခၚေဆာင္သြားရမည္ဆိုတာ ယုဂန္ေခါင္းစားရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေတြးထဲအရင္ေပၚလာသည့္ စာဖတ္ခန္းဆီ ဦးတည္သြားေသာအခါ ေမာင္က အေနာက္ကေနတိတ္တိတ္ကေလးလိုက္ပါလာသည္။
စာဖတ္ခန္းထဲေရာက္သည္အထိ သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာ ေၾကာင္အ,ေနၾကၿပီး တိုင္းေရးျပည္ေရးလည္း မေျပာျဖစ္သလို ဘာအေၾကာင္းအရာမွကိုလည္း မေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကေပ။ သို႔ရာတြင္ ယုဂန္သည္ စာဖတ္ခန္းအတြင္းရွိ ႏွင္းဆီပန္းအိုးကိုျမင္ေသာအခါ တစ္စုံတစ္ရာေျပာျပရန္သတိရလာသည္။
"စုန္းမဂႏၶမာ ေသဆုံးသြားလို႔လားမသိဘူး...ေဝါဂမွာ ပန္းထြက္ႏႈန္းကျပန္တက္လာၿပီး အရင္ကလို အေမႊးနံ႔သာဆီနဲ႔ ပန္းဆီထုတ္လုပ္မႈျပန္ျမင့္လာတယ္...ေဝါဂရဲ႕ပန္းဆီေတြကေလ အရမ္းေမႊးၿပီးေကာင္းတယ္...ကြၽန္ေတာ္ ေဝါဂၿမိဳ႕ကထြက္တဲ့ ႏွင္းဆီပန္းအဆီ ဝယ္ထားေသးတယ္...အဲ့တာနဲ႔ေရခ်ိဳးရင္ လုံးဝကိုေမႊးႀကိဳင္ေနေရာ"
အ႐ုဏသည္ ယုဂန္၏စကားမ်ားကို အာ႐ုံရွိဟန္မေပၚ။ သူက နံရံတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲသည့္သစ္သားျပားေပၚ၌ ကပ္ထားေသာစာ႐ြက္မ်ားကို စိတ္ဝင္တစားစိုက္ၾကည့္ေနသည္။
"ဒါကဘာလဲ..."
စာ႐ြက္မ်ားထဲမွ စက္ပစၥည္းဟုထင္ရေသာအရာ၏ပုံၾကမ္းကို လက္ညႇိဳးေထာက္ျပလ်က္ အ႐ုဏေမးသည္။ ယုဂန္သည္ အ႐ုဏအနားသို႔ တိုးကပ္လာၿပီးလွ်င္ အားတက္သေရာျပန္ေျဖသည္။
" လွ်ပ္စစ္မလိုတဲ့ ေရစုပ္စက္ပုံစံအၾကမ္းေလ...ဒီဘက္ပုံက ေရပိုက္ေခါင္း..."
ယုဂန္က ေရပိုက္ေခါင္း၏ အတြင္းဘက္တပ္ဆင္ပုံကအစ
အေသးစိတ္ေရးဆြဲထားေသာ ပုံၾကမ္းစာ႐ြက္ကို လက္ညႇိဳးေထာက္ျပသည္။
"ေရတြင္းက အိမ္အျပင္ဘက္မွာရွိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေရခ်ိဳးခါနီးဆို အေစခံေတြက ေရပုံးေတြနဲ႔ သယ္လိုက္၊ ေလာင္းထည့္လိုက္ လုပ္ေနရလို႔...ေရခ်ိဳးကန္ထဲကို ပိုၿပီးလြယ္လြယ္ကူကူေရျဖည့္ႏိုင္ေအာင္ ေရစုပ္စက္လုပ္လိုက္တာ...ဒီမွာက လွ်ပ္စစ္မရွိဘူးေလ...အဲ့ေတာ့ လွ်ပ္စစ္မလိုတဲ့ေရစုပ္စက္ေပါ့"
"လွ်ပ္စစ္ဆိုတာ ဘာလဲ"
" ေမွာ္စြမ္းအင္လိုမ်ိဳး စြမ္းအင္တစ္မ်ိဴးပဲ...အႏၲရာယ္မ်ားေပမဲ့ သုံးတတ္ရင္အမ်ားႀကီးအသုံးဝင္တယ္"
အ႐ုဏ နားလည္သြားဟန္ျဖင့္ ေခါင္းညိတ္သည္။
" ေရစုပ္စက္က ဘယ္လိုအလုပ္လုပ္တာလဲ"
" ေလဖိအားက ေရတြင္းထဲက ေရေတြအေပၚသက္ေရာက္ေတာ့ ေရတြင္းထဲကေရေတြက ဖိအားနည္းတဲ့အေပၚက ေရစည္ထဲကို ပိုက္ကေနတစ္ဆင့္ စီးတက္သြားၿပီးေတာ့..."
"ေမာင့္ကို မ်က္စိေရွ႕မွာျပလိုက္တာက ပိုေကာင္းမယ္ထင္တယ္..."
ရွင္းျပလည္း နားလည္ႏိုင္မည္မဟုတ္သည့္အတြက္ မ်က္စိေရွ႕တြင္ခ်ျပလိုက္ျခင္းက ပို၍အဆင္ေျပေပလိမ့္မည္။
အ႐ုဏ၏စကားက ဆီေလ်ာ္မႈရွိသည့္အတြက္ ယုဂန္သည္ အ႐ုဏကိုျပသရန္အတြက္ ေရစုပ္စက္ႏွင့္ေရပိုက္ေခါင္းတပ္ဆင္ထားရာ မိမိ၏ေရခ်ိဳးခန္းဆီသို႔ ေခၚေဆာင္သြားသည္။
ေရခ်ိဳးခန္းမွာ ခမ္းနားေသာစံအိမ္ေတာ္ႀကီး၏ ေရခ်ိဳးေဆာင္ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ အေတာ္အတန္က်ယ္ဝန္းေသာအခန္းျဖစ္သည္။ အေစခံမ်ား၏ထိန္းသိမ္းမႈေၾကာင့္ သန႔္ရွင္းေျပာင္လက္ေနသည့္အျပင္ ေရခ်ိဳးကန္မွာလည္း ငါးေပပတ္လည္မွ်အက်ယ္ရွိကာ သုံးေပနက္သည္။ ေရခ်ိဳးကန္ေဘးရွိ သစ္သားစင္တြင္ ေရသန႔္စင္ရာ၌သုံးေသာ ပစၥည္းအခ်ိဳ႕၊ ဆပ္ျပာ၊ အေမႊးနံ႔သာ၊ လိမ္းက်ံစရာ စသည္တို႔ျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။
ယုဂန္သည္ ေရခ်ိဳးကန္၏ေဘာင္ေပၚတြင္တင္ပါးလႊဲထိုင္၍ သူခက္ခက္ခဲခဲျပဳလုပ္ခဲ့ရေသာ ေရပိုက္ေခါင္းႏွင့္ ေရပိုက္တို႔ကိုျပသသည္။
မိမိလာခဲ့ေသာကမာၻကလို ေရပိုက္ေခါင္းႏွင့္ေရပိုက္မွာ ဝယ္ဖို႔ေနေနသာသာ၊ ရွိေတာင္မရွိသျဖင့္ ပုံၾကမ္းေရးဆြဲၿပီး ပန္းထိမ္ဆရာဆီေျပးကာ ျပဳလုပ္ခိုင္းခဲ့ရသည္။ ပုံၾကမ္းဆြဲရသည္မွာ လြယ္ကူေသာ္လည္း ပိုက္ေခါင္းႏွင့္ပိုက္ျပဳလုပ္ႏိုင္မည့္သတၱဳကို ရွာေဖြရျခင္းႏွင့္ ပန္းထိမ္ဆရာအား နားလည္ေအာင္ ေျပာယူရသည္မွာ အေတာ္ေလးပင္ပန္းေသာကိစၥျဖစ္သည္။
"ဒီေလာကမွာေတာ့ ေရပိုက္ေခါင္းကို စတင္တီထြင္တဲ့သူက ကြၽန္ေတာ္ျဖစ္ေတာ့မွာပဲ..."
ယုဂန္ ရယ္၍ေျပာကာ ေရပိုက္ေခါင္းကိုလွည့္ဖြင့္လိုက္သည္။ ေရပိုက္ေခါင္းအတြင္းမွ ေရမ်ားတသြင္သြင္စီးက်လာေသာအခါ ယုဂန္သည္ ေရမ်ားကိုျပ၍ မ်က္ခုံးပင့္ကာ
" ဒန္တန႔္တန္..."
ဟုဆိုသည္။
"ေရျပည့္ဖို႔ေတာ့ ေစာင့္ရမယ္"
ယုဂန္ ေရပိုက္ေခါင္းကိုဖြင့္ထားခဲ့ၿပီး ေရခ်ိဳးကန္ေဘာင္ေပၚမွ ထ,လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေရခ်ိဳးကန္ေဘးရွိစင္ေပၚတြင္ တင္ထားေသာ အေမႊးနံ႔သာရည္တစ္ပုလင္းကိုယူကာ အ႐ုဏကိုျပသည္။
" ဒီမွာေလ...ကြၽန္ေတာ္ဝယ္ထားတဲ့ ေဝါဂၿမိဳ႕ရဲ႕ႏွင္းဆီအဆီ...ေမႊးတယ္မလား"
ယုဂန္က ပုလင္း၏အဖုံးကိုဖြင့္၍ အ႐ုဏ၏ႏွာေခါင္းအဝနားသို႔တိုးကပ္လ်က္ ေမးသည္။
ယုဂန္သည္ အလြန္အမင္းေမႊးႀကိဳင္ထုံအီေသာ ရနံ႔မ်ားကိုမႏွစ္သက္ေသာ္လည္း ဤႏွင္းဆီရနံ႔ကိုေတာ့ ထူးထူးျခားျခားႀကိဳက္ႏွစ္သက္မိသည္။ ယင္းဟာ ရနံ႔မျပင္း။ ထို႔အတူ ရနံ႔ဟာအရမ္းလည္းမေဖ်ာ့မွိန္ေန။ ေမႊးပ်ံ႕ၿပီးသင္းေဖ်ာ့ေသာ ရနံ႔မ်ိဳးျဖစ္သည္။
"အင္း...ေမႊးတယ္"
အ႐ုဏသည္ ပုလင္းကိုကိုင္ထားသည့္ ယုဂန္၏လက္ကိုအေပၚမွထပ္၍ အုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
"ႏွင္းဆီအဆီကို ေမာင္စမ္းသုံးၾကည့္ခ်င္တယ္"
အ႐ုဏသည္ ယုဂန္လက္ထဲမွ အေမႊးဆီပုလင္းကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ယူလိုက္ကာ က်န္လက္တစ္ဖက္ကမူ ယုဂန္၏လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားဆဲျဖစ္သည္။ သူ ယုဂန္၏လက္ဖမိုးကို အသာအယာဖိကပ္နမ္းသည္။ ထို႔ေနာက္ ယုဂန္အနားသို႔နီးကပ္လာၿပီး တိုးညႇင္းစြာေမးသည္။
"အတူတူေရခ်ိဳးမလား"
ယုဂန္ မ်က္ေတာင္ရွည္မ်ားကိုလွန္၍ ေမာ့ၾကည့္ေသာအခါ အ႐ုဏ၏အႀကံအစည္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ
မ်က္ႏွာကိုျမင္သည္။
ေသခ်ာတာကေတာ့ ေရခ်ိဳးတာဟာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ပြတ္သပ္ေဆးေၾကာေပးၿပီး ဆပ္ျပာပူေဖာင္းေလးေတြေဆာ့၊ သီခ်င္းေလးေတြဆိုၿပီး ၿပီးစီးသြားမည့္အရာမဟုတ္ေခ်။
ယင္းမွာ "ငါ့အိမ္မွာ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္သြားစားမလား" ႏွင့္ဆင္တူသလို "Netflix and Chill" ႏွင့္လည္း အဓိပၸါယ္တူညီလွေၾကာင္း ယုဂန္ မုခ်သိသည္။
အ႐ုဏရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ျမႇဴဆြယ္ရိပ္ေတြနဲ႔ ဖုံးလႊမ္းေနလိုက္သလဲ ၾကည့္ပါလား။
သို႔ေပမဲ့လည္း ယုဂန္ဘက္က ျငင္းစရာအေၾကာင္းေတာ့ မရွိပါ။ သူသည္ ေက်ာ့ကြင္းထဲသို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးေျခခ်လိုက္ေသာ ယုန္ငယ္ကေလးျဖစ္ႏိုင္သည္။
"အင္း...ခ်ိဳးမယ္ေလ"
ယုဂန္ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆန႔္တန္းလိုက္ၿပီး အ႐ုဏ၏ေခါင္းေပါင္းပဝါကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းျဖည္ခ်ေပးသည္။ အ႐ုဏ၏ ေက်နပ္အားရသြားေသာအၿပဳံးကိုေတာင္ ယုဂန္ျဖတ္ခနဲျမင္လိုက္ရသည္။
သူတို႔သည္ တစ္ေယာက္၏အဝတ္အစားကို တစ္ေယာက္က အျပန္အလွန္ခြၽတ္ေပးရင္း အဆုံးသတ္မွာေတာ့ အဝတ္အစားမပါေသာကိုယ္ခႏၶာတို႔ႏွင့္အတူ ေရခ်ိဳးကန္အတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္လိုက္ၾကသည္။
ေရခ်ိဳးကန္အတြင္း၌ ေရပိုက္ေခါင္းမွက်ဆင္းေသာ ေရမ်ားဟာ တျဖည္းျဖည္းျမင့္တက္လာေနၿပီျဖစ္သည္။
ေရခ်ိဳးကန္သည္ သူတို႔ႏွစ္ဦး အတူတူဝင္ေရာက္ရန္အတြက္ လုံေလာက္စြာက်ယ္ဝန္းသည္။ ေျပာရပါက အျမင္ကတ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ က်ယ္ဝန္းေနသည္။ က်ယ္ဝန္းလြန္းသျဖင့္ သူတို႔သည္ တစ္ေယာက္အသားကို တစ္ေယာက္မထိဘဲ ေရစိမ္ႏိုင္သည့္အေနအထားျဖစ္ေနသည္။
ေရခ်ိဳးကန္သာက်ဥ္းပါက ယုဂန္သည္ က်ဥ္းသည္ဟူေသာအေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္အတူ အ႐ုဏအနားသို႔ပူးကပ္ေနႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ယခုကမူ အျမင္ကတ္စရာေကာင္းေသာေရခ်ိဳးကန္ေၾကာင့္ အ႐ုဏ၏အနားကိုကပ္ဖို႔ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပ်ာက္ဆုံးေနသည္။
ဒီတိုင္းႀကီး အ႐ုဏအနားကပ္သြားဖို႔က်ေတာ့လည္း...
အင္း...ယုဂန္သည္ အနည္းငယ္ေလာက္ မူသင့္ေသးသည္ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယူဆမိ၏။ အမ်ားဆုံး ငါးမိနစ္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ရွက္သည့္ဟန္ျဖင့္ မူလိုက္ဦးမည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးကန္ထဲတြင္ ၿငိမ္သက္စြာ က်ဳံ႔က်ဳံ႔ေလးထိုင္ရင္း အ႐ုဏဘက္က အရင္စတင္မည့္အခ်ိန္ကို စိတ္လႈပ္ရွားစြာေစာင့္ဆိုင္းေနသည္။
သို႔ရာတြင္ အ႐ုဏမွာ ေရပိုက္ေခါင္းကိုသာ စိတ္ဝင္တစားေငးစိုက္ၾကည့္ေနသည္။ သူက ေရပိုက္ေခါင္းေအာက္သို႔ လက္ဖဝါးျဖင့္ခံလင့္သည္။ အရွိန္ျဖင့္က်ေသာေရမ်ားက သူ႔လက္ဝါးကိုထိၿပီး ေရဖြားမ်ားျပန္ကန္ထြက္ေသာအခါ လက္ကို ျပန္႐ုတ္သိမ္းသည္။ ထို႔ေနာက္ ထပ္မံ၍ ေရစီးေၾကာင္းကို လက္ျဖင့္ခံယူလင့္ျပန္သည္။
ေရပိုက္ေခါင္းကို စူးစမ္း၍ဝ,သြားေသာအခါ အ႐ုဏသည္ ႏွင္းဆီပန္းအဆီကို ေရထဲသို႔ အစက္ခ်၍ထည့္ၿပီး အေမႊးရနံ႔ကို အားပါးတရရႈိက္ရွဴေနသည္။
သူက ႏွင္းဆီရနံ႔ကိုႏွစ္ၿခိဳက္ေနသည္မွာ သူ႔အေရွ႕ရွိ အေမႊးခဲေလးယုဂန္ကို သတိမရေလာက္ေအာင္ပင္။
ဧကႏၲ...
သူက တကယ္ႀကီး ေရခ်ိဳးဖို႔စဥ္းစားေနတာမ်ားလား...
ယုဂန္ အံ့အားသင့္စြာ၊ စိတ္ညစ္ညဴးစြာျဖင့္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္လိုက္မိသည္။ တစ္ခါတေလ အ႐ုဏသည္ ဖ်ားေယာင္းညႇိဳ႕ယူတတ္ေသာသူျဖစ္ၿပီး တစ္ခါတေလေတာ့လည္း ႐ိုးသားလြန္းေနတတ္သျဖင့္ ခန႔္မွန္း၍မရေခ်။
အတူတူေရခ်ိဳးမလားဆိုတာကို တကယ္ႀကီးအတူတူေရခ်ိဳးမလို႔ ေတြးေတာေနတာမ်ားလား...
ဒီိလိုႀကီးေတာ့လည္း မျဖစ္ေသး။ ယုဂန္ဘက္က တစ္ခုခုထ,လုပ္မွ ရေတာ့မည္။
ယုဂန္သည္ ေရခ်ိဳးကန္ဝန္းက်င္ကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္ရင္း အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္းေကာင္းကို ရွာေတြ႕သြား၏။ ပထမဆုံးအေနႏွင့္ ေရကန္မွာ လုံလုံေလာက္ေလာက္ေရျပည့္ေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ ယုဂန္ ေရပိုက္ေခါင္းကိုပိတ္လိုက္သည္။ ဒုတိယအေနႏွင့္ ေရခ်ိဳးကန္ထဲမွ မတ္တပ္ထ,ရပ္လိုက္သည္။
ယုဂန္ မတ္တပ္ထ,ရပ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ အ႐ုဏသည္ ယုဂန္ကို အမႈမဲ့လိုက္ၾကည့္ရင္း ယုဂန္၏အဝတ္မဲ့ေသာကိုယ္လုံးအေပၚ သို႔ အၾကည့္ေရာက္ရွိသြားသည္။
ယုဂန္၏ကိုယ္ခႏၶာသည္ကား ျမဴႏွင္းလႊာပါးပါးႏွယ္ ျဖဴစင္ၾကည္ပေနၿပီး မည္မွ်ေတာင္ ေခ်ာမြတ္ႏူးညံ့ေနမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အျမင္ႏွင့္တင္ သိရွိႏိုင္သည္။ အထူးသျဖင့္ ဟိုက္သိမ္ေသာခါးသြယ္သြယ္ေအာက္မွ လုံးဝန္းေသာတင္ပါးအစုံသည္ကား လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ေလေသာအခါ အိခနဲလႈပ္ခတ္တုန္ယင္သြားေနသည္။
ယုဂန္သည္ ျဖဴဝင္းသြယ္လ်ေသာေျခေထာက္တို႔ကို ေရထဲမွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆြဲႏုတ္ၿပီး ေရခ်ိဳးကန္အျပင္သို႔ ထြက္သြားသည္။
ယုဂန္၏ရွည္လ်ားေသာေျခတံမ်ားမွာ သန္မာမည္ဟုထင္မွတ္ရေသာ္လည္း တဏွာရာဂေအာက္၌ ဖိႏွိပ္ျခင္းခံရေသာအခါတြင္မူ အားအင္မဲ့ကာ တဆက္ဆက္တုန္ရီေနတတ္ေၾကာင္း အ႐ုဏျပန္အမွတ္ရမိသည္။ တစ္ဆက္တည္းပင္ ယုဂန္၏ရွင္းေၾကာ့ေသာေပါင္တံႏွစ္သြယ္ၾကားရွိ တားျမစ္ေနရာမွာ မည္မွ်ေတာင္စိုစြတ္ေလေၾကာင္း၊ ဆတ္ဆတ္ထိမခံေလေၾကာင္း စဥ္းစားမိေတာ့၏။
ျပန္အမွတ္ရမိေသာအခါ အ႐ုဏ၏ေအာက္ပိုင္းမွ ေယာက္်ားအဂၤါဟာ မေထာင္မတ္ဘဲ မေနႏိုင္ေတာ့ေခ်။ တမုမဟုတ္မခ်င္း သူ၏ပစၥည္း သိသိသာသာတင္းမာပူျပင္းလာခဲ့သည္မွာ ေရေအးေအးျဖင့္ေတာင္ မျငႇိမ္းသတ္ႏိုင္ေတာ့ေသာ မီးလွ်ံတို႔ ေလာင္ၿမိဳက္လာသည့္အလား။
အ႐ုဏသည္ ေရခ်ိဳးကန္ေဘးရွိစင္ေပၚမွ ပစၥည္းတစ္ခုယူေနေသာ ယုဂန္ကို တပ္မက္ျခင္းမ်ားျဖင့္ လွမ္းၾကည့္မိသည္။ ယုဂန္က ခါးကိုကုန္းကာ တင္ပါးကိုအေနာက္ပို႔လ်က္ စင္အတြင္းမွ ပစၥည္းတစ္ခုကို ႏႈိက္ယူေနသည္။ ယုဂန္၏မိုေမာက္ေသာတင္ပါးတြင္ တြဲလြဲခိုေနေသာေရစက္ေရမႊားေလးမ်ားမွာ ႂကြက္သားအခ်ိဳ႕ျဖင့္က်စ္လ်စ္ေနေသာေပါင္တံအေပၚသို႔ တလိမ့္လိမ့္စီးက်ေနသည္။
ယုဂန္၏ခႏၶာကိုယ္အေနအထားသည္ အ႐ုဏ၏မာတင္းေနေသာအရာကို တမင္တကာလႈပ္ႏႈိးေနသလိုပါပင္။ အ႐ုဏ၏အတံဟာ ပိုလို႔ေတာင္မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္လာၿပီး
ေျဖေလွ်ာ့ေပးပါရန္ ဆႏၵျပလာေလသည္။ စိတ္ေလာစရာေတာ့မလိုပါ။ မၾကာခင္ သူသည္ ယုဂန္ကို စိတ္တိုင္းက်ပြတ္သပ္ေပြ႕ဖက္ၿပီး အထိန္းအကြပ္မဲ့စြာ ျပဳမူဆက္ဆံလိုက္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
ဒီညေတာ့ မိမိႏွင့္ယုဂန္ကို ေႏွာင့္ယွက္ႏိုင္မည့္လူမရွိေတာ့ေပ။ အ႐ုဏ စံအိမ္ထဲသို႔ျပန္ဝင္လာကတည္းက ယုဂန္မသိေအာင္ ေစာရံကိုပ,ထုတ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ေစာရံကို စံအိမ္ေတာ္အတြင္းသို႔ မည္သည့္အေစခံမွ မဝင္လာေစရန္ ေျပာဆိုထားရမည္ဟု အမိန႔္ေပးခိုင္းေစခဲ့ၿပီးလည္း ျဖစ္သည္။
သဇင္ၿမိဳင္နန္းတြင္ အေစခံတန္းလ်ားဟူ၍ သီးသန႔္ရွိေသာေၾကာင့္ အေစခံမ်ားမွာ စံအိမ္အတြင္းမဝင္ေရာက္ဘဲ သူတို႔၏တန္းလ်ား၌သာ ေနႏိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္ ေစာရံမွာမူ အေစခံတန္းလ်ား၌မေနေတာ့တာ ၾကာၿပီ။ အမတ္ႀကီးဆုံးၿပီးကတည္းက ယုဂန္သည္ စံအိမ္၌တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနသည္ကို ပ်င္းရိလွေသာေၾကာင့္ ေစာရံကိုပါ စံအိမ္တြင္အခန္းေပး၍ ေနေစသည္။ ယခု ေစာရံကို စံအိမ္မွပ,ထုတ္လိုက္ေသာအခါ ေစာရံ မည္သည့္ေနရာတြင္ေန,ေနလဲ မသိ။ ဘုံေပ်ာက္ေနမွာေတာ့ အေသအခ်ာပင္။
မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ ေစာရံ အေစခံတန္းလ်ားကို သြား႐ုံမကလို႔ စံအိမ္၏တံစက္ၿမိတ္ေအာက္တြင္ ငုပ္တုပ္ထိုင္ခ်င္ထိုင္ေနပါေစ၊ အ႐ုဏ စိတ္မဝင္စားပါ။ အဓိက,က သူႏွင့္ယုဂန္ ႏွစ္ေယာက္တည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိေနလွ်င္ ရၿပီ။
ယုဂန္သည္ စင္ထဲမွ သပြတ္အူကိုဆြဲထုတ္ၿပီးေနာက္ ေရခ်ိဳးကန္အတြင္းသို႔ ျပန္ဝင္လာ၏။ သူသည္ သူ၏အႀကံအစည္အတိုင္း အ႐ုဏအနားသို႔ တိုးကပ္လာသည္။ အ႐ုဏ၏ဆန႔္ကားထားေသာ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းအလယ္တြင္ သူဝင္ထိုင္သည္။
သူက အ႐ုဏကို မႈိင္းတြဲ႕ရီေဝစြာေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္း အ႐ုဏ၏ေတာင့္တင္းေသာရင္အုံေပၚသို႔ သပြတ္အူကိုတင္၍ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပြတ္တိုက္လာသည္။
"ေရခ်ိဳးတယ္ဆိုမွေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳးတိုက္ေပးရမွာေပါ့"
အ႐ုဏအနားကိုကပ္ဖို႔ ယုဂန္၏သပြတ္အူဆင္ေျခပင္။
ယုဂန္က သပြတ္အူျဖင့္ ညင္ညင္သာသာပြတ္တိုက္ေပးေန႐ုံမက က်န္လက္တစ္ဖက္ကလည္း အ႐ုဏ၏ရင္ဘတ္ကို ထိကပ္ထားလ်က္ရွိသည္။ ယုဂန္၏ေကာ့ၫြတ္ေသာမ်က္ေတာင္ဖ်ားမ်ားမွာ ေမွးစင္းေနလ်က္ အ႐ုဏ၏ခႏၶာကိုယ္ကို ေဖ်ာ့မွိန္စြာေငးေမာၾကည့္ေနသည္။ အ႐ုဏ၏ရင္အုပ္ေအာက္ပိုင္းေနရာမွစ၍ ေရထဲျမဳပ္ေနေသာ္လည္း ေရမွာၾကည္လင္ေနသျဖင့္ ဝမ္းဗိုက္ႂကြက္သားမ်ားသာမက ေအာက္ပိုင္းမွ ထ,ႂကြေနေသာအဂၤါကိုေတာင္ ျမင္ေတြ႕ေနရသည္။
အ႐ုဏဟာ ဒီထက္ပိုၿပီးယုဂန္ကို ထိုင္မၾကည့္ႏိုင္ေတာ့။
သူသည္ ယုဂန္၏ေရေအာက္ထဲမွေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး သူ၏ခါးတြင္ခ်ိတ္ေစလိုက္သည္။ ထိုအခါ
ယုဂန္၏ေအာက္ပိုင္းမွာ သူႏွင့္အလုံးစုံထိကပ္သြားၿပီး သူတို႔၏႐ိုးတံတို႔ အခ်င္းခ်င္းပူးကပ္သြားၾကသည္။
အ႐ုဏ၏အတံ ေထာင္မတ္ပူျပင္းေနသည္ကို ယုဂန္၏ေအာက္ပိုင္းအရာမွတစ္ဆင့္ အထိအေတြ႕အရ ခံစားမိေနသည္။ ယုဂန္၏နား႐ြက္ဖ်ားမ်ား နီရဲသြားၿပီး သူဟာအရွက္ေျပအေနျဖင့္ အေၾကာင္းအရာမတူညီေသာစကားကို ဆိုလာသည္။
" ေမာင္ လက္ကေန အပူေငြ႕ထုတ္တတ္တယ္ မဟုတ္လား...ေရေတြကိုပူေအာင္လုပ္လိုက္ပါလား...ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရေႏြးေႏြးေလး ခ်ိဳးရတာေပါ့"
အ႐ုဏျပန္မေျဖလာပါ။ သို႔ရာတြင္ ယုဂန္၏ခါး၊ ေက်ာျပင္ႏွင့္ ေပါင္တံကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပြတ္သပ္လာေသာ အ႐ုဏ၏လက္ဖဝါးမွာေတာ့ ေရေအးထဲတြင္ျဖစ္သည့္တိုင္ ၾကမ္းရွေႏြးေထြးေနသည္။ သူက လက္ဖဝါးမွအပူေငြ႕ထုတ္လႊင့္ၿပီး ယုဂန္၏ခႏၶာကိုယ္တစ္ေလွ်ာက္၊ ႏူးညံ့ေသာအေရျပားတစ္ေလွ်ာက္ ညင္သာလြန္းစြာ၊ ယုယလြန္းစြာ ပြတ္သပ္လာသည္။
ယုဂန္သည္ အသက္ကိုရႈိက္၍ရွဴလိုက္မိ၏။ သူသည္ ရပ္တန႔္ထားမိေသာ သူ၏လက္တို႔ကိုျပန္လည္လႈပ္ရွားလိုက္ကာ အ႐ုဏ၏ရင္အုပ္ကို သပြတ္အူျဖင့္ပြတ္တိုက္လာျပန္သည္။ သို႔ရာတြင္ အ႐ုဏ၏ကိုယ္ခႏၶာကို သူတိုက္႐ိုက္ထိေတြ႕ရန္ဆႏၵျဖစ္ေပၚလာသျဖင့္ သပြတ္အူကို ေရထဲပစ္ခ်လိုက္ၿပီး အ႐ုဏ၏ဝမ္းဗိုက္ႂကြက္သားမ်ားကို သူ၏ေအးစက္စက္ေပ်ာ့ေတာ့ေတာ့ လက္ကေလးျဖင့္ မဝံ့မရဲပြတ္သပ္လာသည္။
ယုဂန္၏အထိအေတြ႕ဟာ ယားက်ိက်ိ။ ႏုႏုအိအိ။ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့။
အေတြ႕အာ႐ုံဟာ အေရျပားေပၚဝယ္ ညင္သာေမြ႕သိမ္လြန္းေသာ္လည္း အ႐ုဏ၏စိတ္ဝိဉာဥ္ႏွင့္ႏွလုံးသားကိုမူ
ရမၼက္ဆူးကေလးမ်ားျဖင့္ ဆြကာျခစ္ကုတ္ေနသည့္ႏွယ္။
ယင္းအေတြ႕အထိသည္ ဝမ္းဗိုက္မွတစ္ဆင့္ ေအာက္ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆင္းသြားေနၿပီး အ႐ုဏ၏ေထာင္မတ္ေနေသာအတံ၏ထိပ္ဖူးကိုပါ အသာအယာပြတ္သပ္လာခဲ့သည္။
ႏူးညံ့ညင္သာလြန္းေသာ္လည္း ရာဂကိုလႈံ႕ေဆာ္ေသာပြတ္သပ္မႈမ်ားေအာက္တြင္ အ႐ုဏ၏အသက္ရွဴသံေလးပင္လာေၾကာင္း ယုဂန္သတိထားမိသည္။ ႐ုတ္တရက္ အ႐ုဏ၏လက္တစ္ဖက္က ယုဂန္၏ခါးကိုေပြ႕ဖက္လိုက္သျဖင့္ ယုဂန္၏ခႏၶာကိုယ္ဟာ သူ၏ရင္ခြင္ႏွင့္ အလုံးစုံထိကပ္သြားေတာ့သည္။
အ႐ုဏက ယုဂန္၏နား႐ြက္နားကိုကပ္၍ ရွတစြာဆိုသည္။
" ေမာင္ မင္းရဲ႕ခႏၶာကိုယ္အေၾကာင္း မေတြးဘဲမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး"
သူဟာ ယုဂန္၏ကိုယ္ေလးကိုအသာမ,လိုက္ၿပီး သူ၏ေပါင္ေပၚတင္လိုက္၏။ ထိုအခါ သူ၏မာတင္းေနေသာအတံမွာ ယုဂန္၏ေဖာင္းအိေသာတင္ပါးအစုံ၏အလယ္ကို သြားေထာက္လ်က္ရွိသည္။ အထူးသျဖင့္ ယုဂန္၏အဝနားကို အတံ၏ထိပ္ဖူးကေတ့ေနသည္မို႔ အ႐ုဏ၏ရမၼက္စိတ္တို႔ ပိုမိုၾကမ္းရွလာခဲ့သည္။
သူသည္ မိမိ၏႐ိုင္းစိုင္းခ်င္ေနေသာစိတ္ဆႏၵကို ေျဖေလွ်ာ့ေသာအားျဖင့္ ယုဂန္၏ပခုံးသားတို႔ကို မက္မက္ေမာေမာနမ္းရႈိက္လိုက္၏။ သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္မူ ယုဂန္၏ခႏၶာကိုယ္တစ္ေလွ်ာက္ေျပးလႊားေနၿပီး ယုဂန္၏တင္ပါးတို႔ကို ဆုပ္ေခ်လ်က္ရွိသည္။
သူသည္ ယုဂန္၏ေၾကာ့ရွင္းေသာလည္တိုင္ကို ျပင္းျပင္းျပျပနမ္းရႈပ္လာသည္။ ထိုအခါ ယုဂန္သည္ ၿပိဳပ်က္လာေသာအသက္ရွဴမ်ားႏွင့္အတူ တသိမ့္သိမ့္တုန္ရီလာ၏။ သူ၏ဝမ္းဗိုက္ကို လာေထာက္ေနသည့္ ယုဂန္၏ေအာက္ပိုင္းအဂၤါမွာလည္း ပူၿပီးမာေၾကာလာေၾကာင္း အထိအေတြ႕အရ အ႐ုဏသိရသည္။
"ေမာင္"
ယုဂန္ ေသးငယ္ေမာရွေသာအသံျဖင့္ေခၚသည္။ သူသည္ အ႐ုဏ၏ပါးျပင္ကို သူ႔ပါးႏွင့္အပ္လိုက္ၿပီး မပြင့္တပြင့္ဆိုလာသည္။
"အိပ္ခန္းထဲသြားမယ္"
ယုဂန္၏သေဘာဆႏၵမွာ အဓိကဦးစားေပးပင္မို႔ အ႐ုဏသည္ အမိန႔္နာခံစြာျဖင့္ ယုဂန္၏ကိုယ္ေလးကိုပါ ခ်ီမ၍ ေရခ်ိဳးကန္အတြင္းမွ ထ,လိုက္သည္။
စံအိမ္ေတာ္အတြင္း၌ သူတို႔ႏွစ္ဦးမွတစ္ပါး အျခားလူမရွိသျဖင့္ သူတို႔သည္ မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္းျဖစ္ေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ပင္ ေရခ်ိဳးေဆာင္အျပင္သို႔ထြက္လာခဲဲ့ၾကသည္။ သို႔မဟုတ္ အလ်င္လိုေနသျဖင့္ အဝတ္အစားဝတ္ဖို႔ေတာင္ အခ်ိန္မရျခင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။
ေအာက္ထပ္တြင္ရွိသည့္ ေရခ်ိဳးေဆာင္မွ အေပၚထပ္ရွိယုဂန္၏အခန္းနားသို႔ တိုက္႐ိုက္ေရာက္ေစရန္ ေလွကားတစ္ခုသပ္သပ္ရွိ၏။ သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ တဏွာျဖင့္ထုံမႊမ္းေသာအမွတ္တရတို႔ကိုဖန္တီးရန္ စိတ္ေလာေနၾကၿပီျဖစ္သျဖင့္ ယင္းေလွကားအေပၚမွ အလ်င္အျမန္ေျပးတက္သြားၾကသည္။
သို႔ရာတြင္ အ႐ုဏမွာ ထိုမွ်ေတာင္ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့သည့္ ပုံပင္။ ယုဂန္၏အခန္းသို႔ေရာက္ရန္ ေျခလွမ္းအနည္းငယ္သာလိုေတာ့သည့္တိုင္ အ႐ုဏသည္စိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ ယုဂန္ကို ေအးစက္ေသာနံရံတြင္ဖိကပ္လိုက္ကာ အငမ္းမရနမ္းရႈပ္လာေတာ့သည္။
အိမ္အျပင္ဘက္ဆီမွ မိုးစ႐ြာေသာအသံကိုၾကားရသည္။
သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ၾကားတြင္ေတာ့ ျပင္းျပေသာနမ္းရႈိက္သံမ်ား က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ထြက္ေပၚလာခဲ့ၿပီး
ပူေလာင္ျပင္းထန္ေသာ ရမၼက္အေငြ႕အသက္မ်ားလႊမ္းၿခဳံျပည့္ႏွက္ေနခဲ့သည္။
အ႐ုဏသည္ ယုဂန္ကို နံရံထက္တြင္ဖိကပ္ထားရင္း ယုဂန္၏ သဘာဝအတိုင္းျဖစ္ေသာကိုယ္ကို စြဲမက္ခ်စ္ၾကည္စြာ ပြတ္သပ္ေပြ႕ဖက္ေနသည္။ သူတို႔၏ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားမွာ အၾကားအလပ္မရွိ ပြတ္တိုက္ေရာယွက္ေနၿပီး လွ်ာဖ်ားတို႔ တြယ္ၿငိေနသည္။ မ်ားျပားလွေသာသြားရည္တို႔ျဖင့္ စိုစြတ္ပူေႏြးေနသည္။ တပ္မက္ျခင္းဆႏၵတို႔ေၾကာင့္ သူတို႔၏အသက္ရွဴသံမ်ား ေမာဟိုက္အက္ကြဲလာကာ ထိန္းခ်ဳပ္ထားဖို႔ရာလည္း မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပါေခ်။
သူတို႔တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေလာဘတႀကီးနမ္းရႈပ္ေနမိပုံမွာ ေရကိုငတ္မြတ္ေနေသာသူသည္ ကႏၲာရအတြင္း အိုေအစစ္ကိုရွာေတြ႕ၿပီး အားပါးတရေသာက္သုံးပုံႏွင့္ေတာင္ ဆင္တူပါ၏။ မနက္ျဖန္ဆိုတာ မရွိေတာ့သလိုမ်ိဳး၊ နမ္းေနရင္းႏွင့္ေတာင္ မလုံေလာက္ဘဲ ထပ္မံၿပီးေတာ့ေတာင္ အငမ္းမရ ျပင္းျပင္းျပျပနမ္းရႈိက္ခ်င္လာသည္။
သူတို႔သည္ ကာမ၏စပ္ယွက္မႈအရသာကို အလြန္အမင္းျမည္စမ္းၾကည့္ခ်င္ေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္း ဖက္တြယ္နမ္းရႈပ္ေနရင္းႏွင့္ပင္ အိပ္ခန္းဆီသို႔သြားၾကသည္။
သူတို႔၏ေခါင္းထဲတြင္ နမ္းရႈိက္ဖို႔ကိုသာ စိတ္ရွိေနသျဖင့္ မိမိ၏ႏႈတ္ခမ္းကိုတစ္ဖက္လူက ကိုက္မိလွ်င္လည္း သတိမထားမိေတာ့၊ အခ်င္းခ်င္း၏သြားမ်ား ျပင္းျပင္းထန္ထန္တိုက္မိသည္ကိုလည္း နာက်င္သည္မမႈေတာ့။
ရာဂီျမဴတို႔ရစ္၍ အထိန္းအခ်ဳပ္မဲ့ေနၿပီျဖစ္ရာ မိမိအေရွ႕ရွိလူမွတစ္ပါး အျခားကိုမသိေတာ့ပါေခ်။
ထို႔ေၾကာင့္ လမ္းတြင္ရွိေသာ စားပြဲခုံအခ်ိဳ႕၊ စင္အခ်ိဳ႕ကိုတြန္းတိုက္မိၿပီး ပစၥည္းမ်ားက်ကြဲသည္ကိုပင္ ဂ႐ုမစိုက္ၾကေတာ့ေပ။ သူတို႔ျဖတ္သြားေသာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ဝယ္ က်ကြဲသြားေသာ ပန္းအိုးအစမ်ား၊ ေရအိုင္မ်ား၊ ျဖန႔္က်ဲသြားေသာပန္းပင္မ်ားဟာ ခင္းက်င္းလ်က္သား။
အ႐ုဏသည္ ယုဂန္ကိုဆြဲမ,ၿပီး ကုတင္အေပၚသို႔ ပစ္တင္လိုက္သည္။ ႏူးညံ့ေသာေမြ႕ရာေပမို႔ ယုဂန္ဟာ ခ်ိပ္ေရာင္နီျမန္းေသာအိပ္ရာခင္းတို႔ၾကား အိခနဲနစ္ျမဳပ္သြားေလ၏။
ျဖဴဝင္းေသာအသားအေရရွိသည့္ယုဂန္မွာ အိပ္ရာနီနီေပၚတြင္ ထင္းလင္းေနၿပီး ပိုလို႔ေတာင္ညႇိဳ႕ငင္ႏိုင္စြမ္းျပည့္ေနပါ၏။ အ႐ုဏသည္ သူတစ္ေယာက္တည္းသာျမင္ႏိုင္သည္ျဖစ္ေသာ အႏွီစြဲညႇိဳ႕ဖြယ္ပုံရိပ္ကို ႐ႊန္း႐ႊန္းစားစားၾကည့္ရႈၿပီးသည့္ေနာက္ ယုဂန္၏ခႏၶာကိုယ္ကို ထပ္မံပြတ္သပ္နမ္းရႈပ္လာျပန္သည္။
သူသည္ ယုဂန္၏ဒူးေထာင္ထားေသာ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆြဲၿဖဲ၍ ယင္းတို႔အလယ္တြင္ေနရာယူ၏။ ယုဂန္၏ဆီးခုံအိမ္ကို စတင္နမ္းကာ ၾကမ္းရွစိုထိုင္းေသာလွ်ာျပားျဖင့္ လ်က္လာခဲ့သည္။ ယင္းလွ်ာဖ်ားဟာ ယုဂန္၏အနိမ့္ပိုင္းမွ အထက္ပိုင္းဆီ တစ္ဆက္တည္းတက္လာၿပီး ယုဂန္၏ရင္ၫြန႔္အလယ္သို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္လွ်ာတို႔ဟာ ယုဂန္၏ကိုယ္လုံးကို အလြတ္မေပးဘဲ စားသုံးေနသလို သူ၏အသားမာတက္၍ ၾကမ္းရွေသာလက္ဖဝါးတို႔သည္လည္း ယုဂန္၏ေပါင္တံ၊ခါးႏွင့္ရင္အုပ္တို႔အား အလွည့္က် ပြတ္သီးပြတ္သပ္လုပ္လ်က္ရွိသည္။
သူ၏စိုစြတ္စိုင္း႐ိုင္းေသာ အထိအေတြ႕ေအာက္တြင္ ယုဂန္ဟာ လူးလွိမ့္ေနၿပီး ေလးပင္ေသာညည္းညဴသံမ်ား အန္ထြက္က်လာခဲ့သည္။
ယုဂန္၏ ရမၼက္အာ႐ုံအေပၚဈာန္ဝင္စားေနေသာ ပုံစံကေလးမွာ သိပ္ကိုၾကမ္းရမ္းပစ္ခ်င္စရာပါပင္။ ယင္းပုံစံကိုျမင္မိေသာအခါ အ႐ုဏသည္ ရာဂေသြးမ်ားပိုမိုဆူပြက္လာၿပီး ယုဂန္၏အေသြးအသားမ်ားအားလုံး သူ၏ကိုယ္ထဲသို႔ အရည္ေပ်ာ္စိမ့္ဝင္ေတာ့မည္ ထင္ရသည္အထိ ဖိကပ္ေပြ႕ဖက္ပစ္ကာ ယုဂန္၏ရင္ဘတ္ကို စုပ္ယူကိုက္ခဲလာသည္။
"ေမာင္...အ့..."
ယုဂန္ နက္ရႈိင္းစြာေအာ္ညည္း၏။
အ႐ုဏ၏စိုထိုင္းအိစက္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားတို႔က ယုဂန္၏ရင္ဘတ္ေပၚမွ ပန္းေရာင္အသီးတို႔ကို တစ္လွည့္စီစုပ္ယူေနၿပီး လွ်ာဖ်ားျဖင့္ရစ္ပတ္လ်က္ရွိသည္။ သူ၏လက္တို႔ဟာလည္း ယုဂန္၏ရင္အုပ္နားတစ္ဝိုက္ ေလွ်ာက္သြားေနကာ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္မစုပ္ယူအားေသးေသာ ခပ္စူစူအသီးတို႔ကို ဖိေခ်ေနတတ္သည္။ ယုဂန္၏ရင္ဘတ္ကို သူအငမ္းမရနမ္းရႈပ္ကိုက္ခဲေနပုံက ယုဂန္၏အေသြးအသားအားလုံးကို စုပ္ယူဝါးမ်ိဳေတာ့မည့္သားရဲတစ္ေကာင္အလား။
သူက စုပ္ယူကိုက္ခဲ၍ အေတာ္အတန္ဝလင္လာေသာအခါ
ယုဂန္ကိုေမာ့ၾကည့္လာၿပီး
"ေမာင္လုပ္သမွ်ကို မင္းရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကတုံ႔ျပန္ေနတာ သေဘာက်တယ္"
ဟူ၍ ဩရွလြန္းေသာအသံျဖင့္ဆိုသည္။ သူ၏ျမေရာင္မ်က္ဝန္းတို႔ဟာ ဆာေလာင္မႈ၊ ၾကမ္းတမ္းလိုမႈတို႔ႏွင့္ စူးရဲမာထန္ေနသည္။
ယုဂန္၏မ်က္ႏွာႏုႏုမွာ နီျမန္းလ်က္။ သူသည္ လႈိက္ေမာစြာအသက္ရွဴေနရသျဖင့္ အ႐ုဏေၾကာင့္စိုစြတ္က်ိန္းစက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ရင္ဘတ္မွာ နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္လႈပ္ရွားလ်က္ရွိသည္။
အ႐ုဏသည္ ယုဂန္ကို ျမတ္ႏိုးစြာစိုက္ၾကည့္ရင္း ယုဂန္၏ေအာက္ပိုင္းေနရာမွ တြင္းဝငယ္ေလးဆီကို လက္လွမ္းလိုက္ျပန္သည္။
"ယုဂန္ရဲ႕အေပါက္ထဲကို တိုးဝင္လိုက္ရင္ ေစးကပ္ၿပီးက်ပ္သိပ္ေနမွာပဲေနာ္...ဒီထဲကအရသာကိုသိခ်င္မိတယ္"
" ဟိုတစ္ေန႔က ေမာင္သိၿပီးသားပဲမဟုတ္လား...ေမာင့္လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ေလ"
ယုဂန္၏အသံမွာ အက္ရွတစ္ဆို႔ေနသည္။ အ႐ုဏ တစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္ၿပီး ယုဂန္၏ေထာင္မတ္ေနေသာ႐ိုးတံကို လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ညႇစ္လိုက္သည္။
ယုဂန္ က်ယ္ေလာင္စြာပင့္သက္ရႈိက္လာကာ အိပ္ရာခင္းစမ်ားကို ဆြဲဆုပ္လိုက္မိသည္။
" အင္း...အဲ့တာေၾကာင့္ပိုၿပီးျမည္စမ္း ၾကည့္ခ်င္လာတယ္ ထင္တယ္...ယုဂန္ေရာ...ေမာင့္ရဲ႕ေအာက္မွာ ညည္းညဴရတဲ့ခံစားခ်က္ကို ထပ္လိုခ်င္ေနၿပီလား..."
ယုဂန္သည္ အံကိုႀကိတ္ထားရင္းမွ အားအင္တို႔ကိုစုစည္း၍ စကားျပန္ေျပာလာသည္။
"ပိုၿပီးလိုခ်င္ေနတဲ့လူက ေမာင္မဟုတ္ဘူးလားဟင္...ေမာင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလုပ္ဖို႔ အၿမဲစဥ္းစားေနတာပဲေလ...မဟုတ္ဘူးလား"
စကား၏အဆုံးသတ္တြင္ ယုဂန္၏မဟူရာကဲ့သို႔ မ်က္ဝန္းမ်ားက အ႐ုဏကို ရီေဝစြာေမွးစင္းၾကည့္လာသည္။
အ႐ုဏ ဘာမွျပန္မေျပာ။ သူ၏မ်က္ႏွာသည္ ယုဂန္၏ေအာက္ပိုင္းေနရာသို႔ေ႐ြ႕သြားၿပီး တင္းမာေနေသာအတံကေလး၏ထိပ္ဖူးကို အသာအယာဖိကပ္နမ္းသည္။ ထို႔ေနာက္ ကုတင္ေပၚမွဆင္းကာ ယုဂန္၏ေပါင္တံႏွစ္သြယ္ၾကားတြင္ ေခါင္းကိုေနရာယူသည္။ ကုတင္အျမင့္သည္ အ႐ုဏအတြက္ နိမ့္လြန္းသျဖင့္ ယုဂန္၏ေပါင္ၾကားတြင္ ခစားဖို႔ရာ ဒူးေထာက္မွအဆင္ေျပသည္။
အ႐ုဏ၏ခန႔္ညားေခ်ာေမာေသာမ်က္ႏွာဟာ ယုဂန္၏ေပါင္တံႏွစ္သြယ္အလယ္သို႔ မတုံ႔မဆိုင္းဝင္ေရာက္သြား၏။ သူသည္ ယုဂန္၏အေနာက္ေပါက္ကို လွ်ာျဖင့္လ်က္ကာ အထဲသို႔တိုးဝင္လာခဲ့ေတာ့သည္။
စိုစြတ္ပူေႏြးမႈႏွင့္ က်ဴးေက်ာ္လာမႈက ယုဂန္ကို ထိတ္လန႔္သြားေစသည္။ ယုဂန္သည္ လည္တိုင္ေၾကာ့ကိုလွန္၍ ေခါင္းေမာ့ကာ နင့္နင့္နဲနဲပင့္သက္ရႈိက္လိုက္မိေတာ့၏။
သူသည္ အေနာက္ေပါက္ထဲသို႔ခ်ဲ႕ထြက္ခံရျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍အေတြ႕အႀကဳံတစ္ခါသာရွိဖူးေလရာ မည္သို႔ေနထိုင္ရမည္ကို ေသခ်ာမသိပါေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္လုံးကိုေတာင့္ထားမိၿပီး တြင္းဝ၏ႂကြက္သားမ်ားကို အင္အားသုံး၍ရႈံ႕မိသလို ျဖစ္ေနေလသည္။
က်ပ္ေနေသာအဝေၾကာင့္ အ႐ုဏသည္ ျပဳစုေပးရန္ခက္ခဲေနသျဖင့္ ယုဂန္၏ေပါင္ရင္းကို တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ရင္း
"စိတ္ေလွ်ာ့ထား အခ်စ္ကေလး...မဟုတ္ရင္ ေအာက္က ဆြဲစုထားသလိုျဖစ္ေနလို႔ ေမာင္ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ေပးလို႔မရဘူး"
ဟု ခပ္နက္နက္အသံျဖင့္ဆိုသည္။
ယုဂန္၏လည္ဇလုပ္ဟာ အထက္ေအာက္လႈပ္ရွားသြား၏။ သူသည္ ကႏုတ္ေဆးေရးတို႔ျဖင့္ ခမ္းနားထည္ဝါလွေသာ မ်က္ႏွာၾကက္ကို ေတြေဝမိန္းေမာစြာ စိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္း လႈပ္ရွားတင္းၾကပ္ေနေသာ စိတ္ကိုေလွ်ာ့ခ်ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနသည္။
အ႐ုဏ၏ႏူးညံ့စိုစြတ္ေသာလွ်ာသည္ကား ရႈံ႕တြေနေသာအဝငယ္ထဲသို႔ ခက္ခက္ခဲခဲဝင္ေရာက္လာျပန္သည္။ စို႐ႊဲကာ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလွေသာထိုအရာက တြင္းဝထဲ၌ လွည့္ကာပတ္ကာ၊ ဆြဲကာစုပ္ကာျဖင့္ လႈံ႕ေဆာ္ေျဖေလွ်ာ့ေပးေနသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္အေနရခက္စြာ စူပြလာေသာအေပါက္ဝ၏ ေဘးႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံက စုပ္ယူနမ္းရႈိက္သလို ျပဳမူလာေလသည္။
ယုဂန္ မညည္းညဴဘဲ မေနႏိုင္ေတာ့။ သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္သည္ အိပ္ရာခင္းကို ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္စမ္းရင္း ဆြဲကိုင္ထားသည္မွာ ေခ်ာက္ထဲျပဳတ္က်အံ့ဆဲဆဲလူတစ္ဦးသည္ ေခ်ာက္ကမ္းပါး၌ေပါက္ေနေသာ အပင္တစ္ပင္ကို အားကိုးတႀကီးခိုဆြဲထားသလိုပါပင္။ ယုဂန္သည္ကား သူ၏ မႈန္ရီအက္ကြဲလာေသာအသိစိတ္ေလးကို ကာမဆႏၵေခ်ာက္ထဲသို႔ အထိန္းအကြပ္မဲ့စြာ မျပဳတ္က်သြားေအာင္ တတ္ႏိုင္သမွ်ခ်ဳပ္ထိန္းေနရရွာသည္။
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ယုဂန္၏ကူကယ္ရာမဲ့ေနေသာလက္ႏွစ္ဖက္မွာ အနိမ့္ပိုင္းေနရာသို႔ဆန႔္တန္းသြား၏။ ယုဂန္၏ျဖဴေဖြးသြယ္လ်ေသာလက္ေခ်ာင္းမ်ားက အ႐ုဏ၏အညိဳေရာင္ဆံသားမ်ားၾကားထဲ တိုးဝင္ကာ တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္ ထိုးဆြဆုပ္ကိုင္လိုက္မိေတာ့သည္။
အ႐ုဏသည္ လွ်ာကိုျပန္လည္႐ုတ္သိမ္းၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ သူ၏ခြၽန္ျမေသာႏွာတံျဖင့္ ယင္းေနရာတစ္ဝိုက္ကို အသာအယာပြတ္ဆြဲလ်က္ရွိသည္။ သူ၏လက္တစ္ဖက္က ယုဂန္၏ေပါင္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားကာ က်န္တစ္ဖက္ကမူ ယုဂန္၏ထ,ႂကြေနေသာ ႐ိုးတံကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ပြတ္သပ္လ်က္သား။
ဦးေႏွာက္ထဲအထိ ျဖတ္တိုက္လာေသာ လိင္စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ယုဂန္ ခါးကိုေကာ့လိုက္မိ၍ တင္ပါးကိုအတန္ငယ္ေျမႇာက္ပင့္လိုက္မိသည္။ ထိုအခါ အ႐ုဏသည္ ယင္းပုံစံအေနအထားကို အမိအရဖမ္းခ်ဳပ္ၿပီး ယုဂန္၏တင္ပါးအိအိကို အားရပါးရကိုက္ခဲလိုက္သည္။ ကိုက္ခဲၿပီး၍ နီျမန္းကာအရာထင္သြားေသာေနရာကိုမူ ပူေႏြးလွေသာအာေငြ႕ေပး၍ လွ်ာဖ်ားျဖင့္တို႔ထိသည္။ ထို႔အတူ ယုဂန္၏ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကိုၿဖဲ၍ သန္မာလွေသာလက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ဆြဲညႇစ္ကာ ေယာက္်ားအဂၤါႏွင့္အနီးဆုံး ေပါင္အတြင္းသားမ်ားကို တတိတိကိုက္ခဲစုပ္ယူေနေလသည္။
အျပင္ဘက္ရွိ သည္းထန္ေသာမိုးသံဟာ က်ယ္ေလာင္ေနသည္။ သို႔ရာတြင္ ယုဂန္၏ေအာ္ညည္းသံမ်ားကိုေတာ့ မဖုံးလႊမ္းႏိုင္ပါေခ်။
ယုဂန္၏အက္ရွေသာ ေအာ္ညည္းသံဟာ အဆက္မျပတ္။
ခ်စ္သူ၏ရမၼက္ျဖင့္စိုထိုင္းေသာ ညည္းသံကိုၾကားရေသာအခါ အ႐ုဏသည္ ေက်နပ္မႈျဖင့္ စိတ္အားထက္သန္လာသည္။
"မင္းရဲ႕ေအာက္ပိုင္းတစ္ဝိုက္က စို႐ႊဲေစးကပ္ေနၿပီ...အခ်စ္ေလး..."
သူက ဂုဏ္ယူဝံ့ႂကြားဟန္အနည္းငယ္ျဖင့္ဆိုသည္။
သူ၏ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားသည္ ယုဂန္၏ရႈံ႕ခ်ည္ပြခ်ည္ျဖစ္ေနေသာ အဝငယ္ႏွင့္နီးလြန္းလွသျဖင့္ စကားေျပာလိုက္ေသာအခါ သူ၏ထြက္ေလေႏြးေႏြးတို႔ကို ယုဂန္ ျပက္သားရွင္းလင္းစြာ ခံစားမိေနသည္။
ယင္းပူေႏြးစိုထိုင္းမႈက ထူးဆန္းစြာျဖင့္ ခံစားခ်က္ေကာင္းမြန္ေနသည္။ ညစ္ညမ္းေနမည္ျဖစ္သည့္တိုင္ ခံစားခ်က္သည္ကား စကားလုံးျဖင့္ေဖာ္ျပမရေလာက္ေအာင္ သိပ္ကိုေကာင္းမြန္လွ၏။
ယုဂန္ ၿငိမ္သက္၍မိန္းေမာေနစဥ္ အ႐ုဏသည္ ကုတင္ေပၚသို႔ျပန္တက္လာကာ ယုဂန္၏တသိမ့္သိမ့္တုန္ယင္ေနေသာ ကိုယ္လုံးေလးအေပၚ အုပ္မိုးလာသည္။ အႏွီေယာက္်ား၏လိုအင္ရမၼက္မ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာမ်က္ႏွာထားမွာ ဆြဲေဆာင္မႈအားျပင္းထန္လ်က္ရွိသည္။
အစိမ္းေရာင္မ်က္လုံးမ်ားသည္ တစ္ဖက္လူ၏ ႏွလုံးသားႏွင့္စိတ္ဝိဉာဥ္၊ အေတာမသတ္ႏိုင္ေသာ ကာမဆႏၵမ်ားအထိပါ ထိုးေဖာက္ၾကည့္ရႈေနသည့္အလား ေတာက္ပစူးရွလြန္းေနသည္။ ညႇိဳ႕ငင္ႏိုင္လြန္းေသာ အၾကည့္မ်ားႏွင့္ေတာင္မၿပီးစီးဘဲ အဆိုပါေယာက္်ားက နက္ရႈိင္းဩရွလြန္းေသာအသံျဖင့္ဆိုလာျပန္သည္။
"ေမာင္ျပဳစုေပးတာ ခံစားလို႔ေကာင္းလား..မင္းရဲ႕ေမာင္က မင္းကိုေက်နပ္ေစရဲ႕လား"
သူ၏ အ႐ိုင္းဆန္ေသာကိုယ္သင္းရနံ႔သည္ ခႏၶာကိုယ္၏ပူေႏြးမႈႏွင့္ေရာ၍ ယုဂန္အေပၚ သက္ေရာက္ၿခဳံလႊမ္းလာသည္။ ယုဂန္ဟာ ရွက္ေသြးျဖာသြားေသာ္လည္း ပြင့္လင္းေသာဗီဇရွိသျဖင့္ ျပန္လည္ေျဖၾကားလာသည္။
"အင္း...ေမာင္...ဟာ့..."
သို႔ရာတြင္ ျပန္ေျဖသံသည္ တိမ္ရွေသာညည္းညဴသံေအာက္တြင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရျပန္သည္။
အေၾကာင္းမွာမူ ယုဂန္၏တြင္းဝသည္ အ႐ုဏ၏ရွည္လ်ားေသာလက္ေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္း၏ ခ်ဲ႕ထြင္ျခင္းကိုခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ပင္။ ယုဂန္၏အဝေလးမွာ အနားယူခ်ိန္ေတာင္မရွိဘဲ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ေျဖေလွ်ာ့ျခင္းခံေနရ၏။
အ႐ုဏသည္ စိတ္မရွည္ႏိုင္ေတာ့သလိုမ်ိဳး ယုဂန္၏အေပါက္ငယ္ကို လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ထ္ိုးသြင္းခ်ဲ႕ကားေနေလသည္။ ယုဂန္၏အဝငယ္မွာ စို႐ႊဲေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ပိုမိုခြၽဲက်ိရန္လိုအပ္ေနေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အ႐ုဏသည္ ကုတင္ေဘးရွိခုံပုေပၚမွ ယခင္အသုံးျပဳဖူးေသာဆီပုလင္းကိုယူကာ အဝငယ္အေပၚေလာင္းခ်လိုက္သည္။
ဆီျဖင့္စို႐ႊဲခြၽဲက်ိေသာ လက္ေခ်ာင္းမ်ား၏ထိုးသြတ္မႈက အသံသဲ့သဲ့ကိုေတာင္ ထြက္ေပၚလာေစသည္။
ယုဂန္ ေမာဟိုက္ေလးပင္စြာညည္းညဴေနၿပီး သူ၏လက္သည္းမ်ားက အ႐ုဏ၏ပခုံးကို စူးစူးစစတြယ္ကုပ္လာသည္။
အ႐ုဏသည္ ယုဂန္၏အဝငယ္ လုံလုံေလာက္ေလာက္ပြင့္အာလာၿပီဟု ခံစားမိသျဖင့္ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို ျပန္လည္ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ယုဂန္ကို ခါးမွမ,၍ ကုတင္အလယ္သို႔ ပစ္တင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ယုဂန္၏ အားအင္မဲ့ေနေသာေျခေထာက္တို႔ကို သူ၏ခါးတြင္ခ်ိတ္လိုက္ကာ ယုဂန္၏ရႈပ္ပြေနေသာဆံႏြယ္တို႔ကို သပ္တင္ရင္း နဖူးစပ္ကို ႏူးႏူးညံ့ညံ့နမ္းသည္။
"ေမာင္ ထည့္ေတာ့မယ္"
သူ ႀကိဳတင္သတိေပးရွာပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ယုဂန္၏ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈက ဘယ္ေသာအခါမွ အဆင္သင့္ျဖစ္လိမ့္မည္မဟုတ္ေခ်။
ယုဂန္ဟာ စိတ္ကိုေဖ်ာ့ကာ အဝငယ္ရွိႂကြက္သားတို႔ကို မေျဖေလွ်ာ့ရေသးခင္မွာပင္ ႀကီးမားရွည္လ်ားေသာ ေယာက္်ားအဂၤါတစ္ခုက သူ၏က်ဥ္းေျမာင္းလွေသာ အေသြးအသားထဲသို႔ တရစ္ရစ္တိုးဝင္လာေတာ့သည္။
အႏွီပူေလာင္ကာ မာတင္းေနေသာပစၥည္းက သူ၏ေသးငယ္ေသာအေပါက္ထဲသို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း က်ဴးေက်ာ္ထြင္းေဖာက္လာျခင္းျဖစ္သည့္တိုင္ အလြန႔္အလြန္ နာက်င္ေစတုန္းပင္။
ယုဂန္သည္ နက္ေမွာင္ေသာမ်က္ဝန္းမ်ားကို မွိတ္ဆို႔လိုက္မိၿပီး လည္ေခ်ာင္းထဲမွလႈိက္ေသာအသံျဖင့္ ေအာ္ညည္းလာသည္။
"အား..."
ယုဂန္၏ေက်ာ႐ိုးတို႔မွ စပ္ဖ်ဥ္းလာၿပီး သူခံစားလို႔ရသည္မွာ ေအာက္ပိုင္းေနရာမွ ႁပြတ္သိပ္လာေသာနာက်င္မႈတစ္ခုတည္းသာ။
အ႐ုဏသည္ မိမိ၏ထိလြယ္ရွလြယ္ ခံစားလြယ္ေသာအဂၤါက ပူေႏြးတင္းက်ပ္ေနေသာအတြင္းသားထဲသို႔ တိုးဝင္ေနသည္ျဖစ္သျဖင့္ လႈိက္တက္လာေသာ ရမၼက္ခံစားခ်က္တို႔ျဖင့္ ႐ူးႏွမ္းကာ အသိစိတ္လြတ္မတတ္။ ယုဂန္၏တြင္းဝငယ္သည္ကား ေကာင္းစြာေျဖေလွ်ာ့ျခင္းခံခဲ့ေသာ္လည္း သူ၏လုံးပတ္ႀကီးေသာအဂၤါ ေခ်ာေခ်ာရွဴရွဴဝင္ဆံ့ဖိုအထိ မလုံမေလာက္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ၏ဘက္က ျဖည္းညႇင္းညင္သာစြာတိုးဝင္ေသာ္ျငား ယုဂန္အတြက္မူ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းၿဖဲစုတ္ခံရသလို နာက်င္ေနစၿမဲ။ ထို႔အတူ သူ၏႐ိုးတံသည္လည္း က်ပ္ေနေသာအဝငယ္ေၾကာင့္ အတန္ငယ္နာက်င္လာသည္။
" ေမာင္...နာတယ္...အင့္...."
ယုဂန္၏ နက္ေမွာင္ေသာမ်က္ဝန္းမ်ားသည္ မ်က္ရည္မ်ားေဝ့၍စိုစြတ္လာၿပီး ရွည္လ်ားေသာမ်က္ေတာင္ဖ်ားမ်ား တုန္ရီလာသည္။
အ႐ုဏသည္ နာက်င္မႈကိုအာ႐ုံလႊဲရန္အတြက္ ယုဂန္၏ခ်ိဳျမေသာႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို နမ္းရႈိက္လာ၏။ သူ၏လက္ေခ်ာင္းမ်ားက ယုဂန္၏လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို သြယ္ယွက္ပစ္ကာ ႏုအိေသာေမြ႕ရာထက္သို႔ ဖိကပ္လိုက္သည္။
အ႐ုဏ၏တင္းမာၾကမ္းခတ္ေသာအရာက အဝငယ္ထဲသို႔တရိပ္ရိပ္တိုးဝင္ေနသကဲ့သို႔ သူ၏ပါးစပ္ဟာလည္း ယုဂန္ကို အလႊတ္မေပးဘဲ နမ္းရႈပ္ေနဆဲပင္။ သူက ယုဂန္၏ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းရင္းမွ ေမးေစ့၊ လည္ပင္း၊ ညႇပ္႐ိုး စသျဖင့္ အရာအားလုံးကို မက္ေမာေတာင့္တစြာ နမ္းရႈိက္ေနသည္။
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အ႐ုဏ၏အရာသည္ ယုဂန္၏အတြင္းထဲသို႔ အလုံးစုံဝင္ေရာက္သြားၿပီျဖစ္၏။ အ႐ုဏသည္ ယုဂန္၏ညည္းသံႏွင့္ အသက္ရွဴသံကိုနားေထာင္ၾကည့္ေသာအခါ နာက်င္မႈကို အေတာ္အတန္သည္းခံႏိုင္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သတိျပဳမိသျဖင့္ သူ၏႐ိုးတံကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လႈပ္ရွားလာခဲ့သည္။
"အ့...အာ..."
ယုဂန္ အထိန္းခ်ဳပ္မဲ့စြာ ဆက္တိုက္ညည္းညဴ၏။
အ႐ုဏသည္ ခ်စ္ရသူ၏ေႏြးေထြးေသာကိုယ္လုံးေလးကို ေပြ႕ဖက္ရင္း သူ၏ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကမူ တစ္ဖက္လူအား အလ်င္မျပတ္ထိုးသြင္းလာခဲ့သည္။ ယုဂန္၏ လုံးက်စ္ေသာတင္ပါးၾကားရွိ အေပါက္ဝငယ္မွာ အလြန္အမင္းတင္းက်ပ္ေနေသာေၾကာင့္ သူ၏႐ိုးတံကို ထိုးသြင္းလို
က္သည့္အခါတိုင္း ပူေႏြးေစးကပ္စြာ စုပ္ယူေနေလသည္။
အသြင္းအထုတ္ျပဳလုပ္ရျခင္းမွာ သိပ္ကိုခံစားခ်က္ေကာင္းမြန္ေနပါသျဖင့္ အ႐ုဏသည္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ထိုးသြင္းေသာအရွိန္ကို ျမႇင့္လာခဲ့သည္။ လႈပ္ရွားမႈကိုလည္း အတန္ငယ္ၾကမ္းတမ္းလာခဲ့သည္။ သူသည္ အဝထဲသို႔ အဆုံးစြန္အထိထိုးသြင္းၿပီးေသာ္ ႐ိုးတံကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းျပန္ဆြဲႏုတ္သည္။ ႐ိုးတံျပန္ထြက္လာေသာ္လည္း ထိပ္ဖူးက အေပါက္ဝမွ ထြက္မက်ေသးခင္တြင္ ခပ္ျပင္းျပင္းထိုးေဆာင့္လိုက္ျပန္သည္။
ထိုအခါ ယုဂန္သည္ ေမာဟိုက္စြာပင့္သက္၍
" ေမာင္ ျဖည္းျဖည္း..."
ဟု ငိုရႈိက္သံတစ္စြန္းတစ္စပါေသာ အသံျဖင့္ဆိုသည္။
ယုဂန္၏ရႈိက္သံေသးေသးေလးေၾကာင့္ အ႐ုဏ ထိတ္လန႔္သြားပါ၏။ သူ ယုဂန္ကိုၾကည့္လိုက္၍ ယုဂန္၏မ်က္ႏွာ၌ အလြန္အမင္းနာက်င္ေနပုံမရွိမွသာ စိတ္ေအးသြားသည္။
"အခ်စ္ ေမာင့္ကိုၾကည့္..."
သန္မာေသာလက္ေခ်ာင္းမ်ားက ယုဂန္၏ေမး႐ိုးကို အသာကိုင္တြယ္ၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေစလာသည္။ ယုဂန္၏နက္ေမွာင္စိုစြတ္ေနေသာမ်က္ဝန္းမ်ားက အလင္းေတာက္ေနပါေသာ အစိမ္းေရာင္မ်က္ဝန္းမ်ားကို တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္လာသည္။
" ေမာင့္ကိုအာ႐ုံစိုက္ေန...ဟုတ္ၿပီေနာ္...တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ခံစားရတာေကာင္းလာလိမ့္မယ္"
ယုဂန္ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ သူသည္ ေမာင့္စကားအတိုင္း
ေမာင့္၏အထိအေတြ႕ႏွင့္ အနမ္းကိုအာ႐ုံစိုက္ၾကည့္ေသာအခါ ေမာင္ႏွင့္သူဟာခ်ိတ္ဆက္ေနျခင္းဟူသည္ကို ေတြးမိၿပီး ႏွလုံးသား၌ေႏြးေထြးလာေတာ့သည္။
ထိုးေဖာက္ခံရျခင္းဟာ နာက်င္ရေသာ္လည္း ယင္းတို႔ထဲတြင္ မ်ာျပားႀကီးမားလွပါေသာ ရမၼက္သာယာမႈတို႔ေရာဝင္လ်က္ရွိသည္။ ယုဂန္ဟာ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ကာမေက်နပ္ျခင္းခံစားလာရၿပီး ထိုခံစားခ်က္တို႔ကို ပိုလို႔ေတာင္အလိုရွိလာခဲ့ေလသည္။
အ႐ုဏသည္ကား ယုဂန္အဆင္မေျပျဖစ္မည္ကို စိုးရိမ္ေနသျဖင့္ ယုဂန္ကို ႏူးညံ့စြာနမ္းရႈပ္ၿပီးေမးလာသည္။
"အဆင္ေျပရဲ႕လား..."
ယုဂန္ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။
ထိုအခါ အ႐ုဏသည္ ထိုးသြင္းျခင္းကို အရွိန္ျမႇင့္ၿပီး ႀကီးမားေသာခြန္အားတို႔ျဖင့္ ေဆာင့္ထိုးလာေတာ့သည္။
သူက ယုဂန္၏လည္ပင္းကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္၍ ေအာက္ပိုင္းမွအသြင္းအထုတ္မ်ားဟာလည္း မရပ္မနား။
ယုဂန္၏လက္မ်ားသည္ အိပ္ရာခင္းႏွင့္ေစာင္မ်ားကို စုတ္ၿပဲမတတ္ ဆြဲေခ်ဆုပ္ကိုင္ထားေလသည္။ သူ၏နက္ေမွာင္ေသာဆံႏြယ္မ်ားမွာ အိပ္ရာေပၚတြင္ ဖ႐ိုဖရဲျဖန႔္က်ေနၿပီး တြန႔္ေခါက္ရႈပ္ပြေနေသာ အိပ္ရာခင္းစမ်ားႏွင့္ ေရာေႏွာေနသည္။
သူ၏အေပၚမွအုပ္မိုး၍ အသြင္းအထုတ္ျပဳေနပါေသာ ေမာင့္၏မ်က္ႏွာမွာ သာယာမႈမ်ား၊ တပ္မက္မႈမ်ားျဖင့္ ေရာျခယ္သေနၿပီး ဆြဲေဆာင္ညႇိဳ႕ငင္ႏိုင္လြန္းေနရာ ယုဂန္သည္ ေမာင့္ကို မမွိတ္မသုန္ကိုေငးစိုက္ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။ ဤအခ်ိန္တြင္ ေမာင္ႏွင့္အၾကည့္ဆုံႀကိဳက္ရျခင္းက တစ္မ်ိဳးတစ္ဖုံခံစားခ်က္ေကာင္းမြန္ေစသည္။
ေမာင္က သူ႔ကိုမက္ေမာစြာစိုက္ၾကည့္ေနရင္းႏွင့္ပင္ ေလးပင္စြာ အသက္ရႈိက္ရွဴၿပီး
"ယုဂန္...အခ်စ္"
ဟု နက္ရႈိင္းသည့္အသံျဖင့္ညည္းသည္။ ယင္းဟာ အလြန္တရာဆြဲေဆာင္မႈရွိရေလရာ ယုဂန္အရည္မေပ်ာ္ဘဲ မေနႏိုင္ေတာ့ေခ်။
႐ုတ္တရက္ အ႐ုဏသည္ ယုဂန္၏ေျခေထာက္တို႔ကို ပခုံးအေပၚသို႔တင္လိုက္ေတာ့၏။ ထို႔ေနာက္ ယုဂန္၏ေပါင္တံတို႔ကိုပိုက္၍ ေအာက္ပိုင္းအဂၤါက ၾကမ္းတမ္းျပင္းထန္စြာ ထိုးသြင္းလာေတာ့သည္။
"အ့...ေမာင္....အထဲကိုအရမ္းဝင္...ဟ့"
ယုဂန္၏အသံမ်ားဟာလည္း အက္ရွလြန္း၍ ေကာင္းေကာင္းမထြက္ေတာ့။ အဆက္မျပတ္အသြင္းအထုတ္ျပဳေနေသာ ေမာင့္၏ထိပ္ဖူးက သာယာေစေသာတစ္ေနရာကို အဆက္မျပတ္ထိုးေဆာင့္လ်က္ရွိသည္။ ယုဂန္သည္ သူ၏စိတ္ဝိဉာဥ္ဟာ ကမာၻေပၚ၌မရွိေတာ့ဘူးဟူ၍ေတာင္ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္မိလာ၏။
ယုဂန္သည္ ရမၼက္ဆႏၵတို႔ကိုခံစားၿပီး ေအာ္ညည္း႐ုံမွလြဲ၍ မတတ္ႏိုင္ပါေခ်။ သူ၏ကိုယ္လုံးေလးသည္ ျပင္းျပေသာက်ဴးေက်ာ္မႈမ်ားေအာက္တြင္ အထိန္းအသိမ္းမဲ့စြာ လႈပ္ယမ္းေနေတာ့သည္။
ထိုးေဆာင့္မႈတို႔ဟာ အႀကိမ္ေရဘယ္ႏွခ်က္မွန္းေတာင္ ေသခ်ာမသိေတာ့။ အ႐ုဏသည္ ယုဂန္၏အနက္ရႈိင္းဆုံးေနရာအထိ ဝင္ေရာက္ၿပီးသည့္အခ်ိန္တြင္ ေက်နပ္လြန္းေသာခံစားခ်က္ကို ခံစားလိုက္ရသည္။ ယင္းခံစားခ်က္သည္ ရမၼက္တို႔၏အထြတ္အထိပ္အား ေရာက္ရွိသြားျခင္းျဖစ္ၿပီး အလြန္တရာေကာင္းမြန္လွေလသည္။
" ေမာင္ လႊတ္ေတာ့မယ္...အထဲမွာၿပီးေစခ်င္လား...အျပင္ကိုထုတ္ေစခ်င္လား"
" ေမာင့္သေဘာပဲ"
ယုဂန္အသံဟာ တိုးဖ်ဖ်။ အ႐ုဏသည္ ယုဂန္၏ေျခေထာက္တို႔ကို ပခုံးေပၚမွျပန္ခ်လိုက္ၿပီး
" ေမာင္ မင္းရဲ႕အထဲမွာလႊတ္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္...အခ်စ္ကေလး"
ဟု အသံဩဩျဖင့္အသိေပးသည္။ သူသည္ တဏွာရာဂျဖင့္ရွတလွစြာ ညည္းညဴလိုက္ရင္း ပူေႏြးပ်စ္ႏွစ္ေသာ အရည္မ်ားကို မ်ားျပားစြာထုတ္လႊတ္လိုက္ေတာ့သည္။
ယုဂန္၏ေျခေထာက္မ်ားက ၿဖဲကားေနလ်က္ သူ၏အတြင္းသားမ်ားထဲတြင္ေတာ့ ခ်စ္သူေမာင္၏သုတ္ရည္မ်ားက အျပည့္ျဖည့္၍ေနရာယူေနေတာ့၏။ အ႐ုဏမွ သူ၏႐ိုးတံကို ျဖည္းညႇင္းစြာ ဆြဲထုတ္လိုက္ေသာအခါ ျပည့္လွ်ံေနေသာ ေစးကပ္ကပ္အျဖဴေရာင္အရည္မ်ားသည္ ယုဂန္၏တြင္းဝေထာင့္စြန္းမွ စီးက်လာေတာ့သည္။
မေရွးမေႏွာင္းပင္ ယုဂန္၏ပစၥည္းထိပ္မွလည္း အရည္ပ်စ္ပ်စ္မ်ား ယိုစီးက်လာသည္။ ယုဂန္၏ခႏၶာေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလုံးမွာ ရစရာမရွိေတာ့ေအာင္ကို အရည္တို႔ျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းေစးကပ္ေနေတာ့သည္။
ဤျဖစ္ရပ္၏ တရားခံျဖစ္ေသာေယာက္်ားကမူ အနီေရာင္အမွတ္အသားမ်ားႏွင့္ျပည့္ႏွက္၊ အခ်စ္ရည္တို႔ျဖင့္ စို႐ႊဲေနပါေသာ ယုဂန္ကိုအေပၚစီးမွ တပ္မက္စြာစိုက္ၾကည့္ေနေလသည္။
အခန္းအတြင္းရွိ ဆီမီးတို႔သည္ ညီးညီးထိန္၍ဝါေ႐ႊဝင္းေနေလရာ အဆိုပါေယာက္်ား၏ခႏၶာကိုယ္ကို ျပတ္ျပတ္ထင္ထင္ျမင္ေတြ႕ေနရသည္။ ထိုေယာက္်ား၏ ညိဳညိဳစိမ့္စိမ့္ရွိေသာအသားအေရမွာ ဆီမီးေရာင္ေအာက္တြင္ ပ်ားရည္ေရာင္ေျပးလ်က္ သူ၏ကိုယ္တြင္ ႐ႊဲစိုေနေသာေခြၽးစက္မ်ားဟာလည္း အလိပ္လိပ္ထေနေသာ ႂကြက္သားမ်ားၾကားတြင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစီးက်ေနသည္။
ထိုေယာက္်ားက ေအာက္သို႔နိမ့္ဆင္းလာၿပီးလွ်င္ သူ႔ကို ႏူးညံ့စြာေပြ႕ဖက္လာသည္။
"သေဘာက်ရဲ႕လား..."
သူဟာ ထိုသို႔ေမးရင္းႏွင့္ ယုဂန္၏ပါးျပင္ကိုနမ္းရႈိက္သည္။ ယုဂန္ေခါင္းညိတ္ျပသည္။
အ႐ုဏ၏ ႏႈတ္ခမ္းစြန္းတို႔ေကြးၫြတ္ၿပဳံးသြား၏။ သူသည္ ယုဂန္ႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္ၿပီး အျမတ္တႏိုးေငးၾကည့္သည္။
"ယုဂန္...ေမာင္ မင္းကိုအရမ္းခ်စ္တာပဲ"
အ႐ုဏ၏စကားဆုံးဆုံးခ်င္းတြင္ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းေပၚသို႔ ႏူးညံ့ေသာအနမ္းတစ္ပြင့္ေရာက္ရွိလာသည္။ ယုဂန္ဟာ တိုေတာင္းစြာနမ္းလိုက္ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း အ႐ုဏဘက္က တင္းတိမ္ပုံမေပၚ။ သူသည္ ယုဂန္ကို မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္နမ္းလာေတာ့၏။
မထင္မွတ္ထားပါဘဲ အနမ္းတို႔ဟာျပန္လည္ ျပင္းျပလာခဲ့ျပန္သည္။ အခ်ိန္တစ္ခုမွ်ၾကာသည္အထိ သူတို႔ေပြ႕ဖက္နမ္းရႈပ္ၿပီးခ်ိန္တြင္ အ႐ုဏသည္ ျပန္လည္ဆႏၵရွိလာၿပီျဖစ္သျဖင့္ ယုဂန္၏ေျခေထာက္တို႔ကို ဆြဲၿဖဲလိုက္ျပန္သည္။
ဒီတစ္ခါတြင္ေတာ့ ေဘးတေစာင္းအေနအထားျဖစ္ေခ်၏။ ယုဂန္သည္ ညာဘက္သို႔ေစာင္း၍အိပ္ေနၿပီး အ႐ုဏက သူ၏ေအာက္ဘက္တြင္ဒူးေထာက္လ်က္သား။ယုဂန္၏ဘယ္ဘက္ေျခေထာက္ဟာ အ႐ုဏ၏ညာဘက္ခါးအေပၚ ခြထားေလသည္။
အ႐ုဏ၏ျပန္လည္မာတင္းလာေသာ ႐ိုးတံသည္ကား အေပါက္ဝငယ္ထဲသို႔ ကမူးရွဴးထိုး,ဝင္ေရာက္လာၿပီး အဆက္မျပတ္အသြင္းအထုတ္ျပဳလာျပန္သည္။
"အခ်စ္ ေမာင့္လက္ကိုကိုင္ထား"
ယုဂန္သည္ အင္အားမဲ့ေနေသာလက္တစ္ဖက္ကို ခက္ခဲစြာဆန႔္တန္းေပးလိုက္ေသာအခါ အ႐ုဏက ယင္းလက္ကို တင္းၾကပ္စြာဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ လက္တို႔ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ္လည္း အ႐ုဏ၏ထိုးသြင္းမႈမ်ားက ၾကမ္းတမ္းလြန္းေလရာ ယုဂန္သည္ ေမြ႕ရာထက္ဝယ္ အထိန္းကြပ္မဲ့ ရမ္းခါေနေတာ့၏။
"နည္းနည္း...အ့...ျဖည္းေပးပါ"
သူ၏အသံက တိုးညႇင္းလြန္း၍လား၊ သို႔မဟုတ္ အ႐ုဏကပဲ ရမၼက္တို႔ထဲဈာန္နစ္ဝင္ေန၍လား မသိ။ အ႐ုဏသည္ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားကို မညင္သာလာဘဲ ထိုအစား ဟူးခနဲပင့္သက္ရႈိက္ကာ တိုးတိမ္ေသာဆဲေရးသံတစ္ခုႏွင့္အတူ
" ** တကယ္ကို တင္းက်ပ္ေနတာပဲ..."
ဟု တစ္ကိုယ္တည္းေရ႐ြတ္လာသည္။
သူက ပူျပင္းေနဆဲျဖစ္ေသာအတံကို ယုဂန္အထဲမွဆြဲထုတ္လိုက္ကာ ယုဂန္ကိုခါးမွဖက္၍ ဆြဲေမွာက္လိုက္ေလေတာ့သည္။
ထိုအခါ ယုဂန္၏တင္ပါးတို႔က သူ၏ေရွ႕တြင္ထင္းထင္းလင္းလင္းျပသလ်က္သား။ အ႐ုဏသည္ သူအၿမဲတေစလုပ္ခ်င္ေနခဲ့သည့္အတိုင္း ထိုတင္ပါးလုံးလုံးတို႔ နီရဲသြားသည္အထိ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း႐ိုက္ပစ္လိုက္သည္။
"အ့"
တစ္ဆက္တည္းဆိုသလို သူသည္ ယုဂန္၏အဝငယ္ထဲသို႔ ေအာက္ပိုင္းအဂၤါကို ျပန္လည္ထိုးသြင္းလာေတာ့သည္။ သူက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ထိုးေဆာင့္ေနခဲ့ရာ သူ၏ဆီးအိမ္ခုံႏွင့္ တင္ပါးအိအိတို႔ ႐ိုက္ခတ္ၿပီး အသံမ်ားပင္ က်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚလာေတာ့၏။
အ႐ုဏ၏လက္တစ္ဖက္က ယုဂန္၏တင္ပါးဆုံ႐ိုးကိုကိုင္ကာ အစဥ္မျပတ္ထိုးသြင္းေနခဲ့ၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္ကမူ ယုဂန္၏လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္ျပန္ခ်ဳပ္ကိုင္၍ ယုဂန္၏ေက်ာတြင္ကပ္ထားသည္။ ယုဂန္သည္ အိပ္ရာထက္သို႔မ်က္ႏွာအပ္လ်က္ရွိရာ ေအာ္ညည္းသံမ်ားမွာ ဗလုံးဗေထြးျဖစ္ေနေလသည္။ သူ၏ရွည္လ်ားေသာဆံပင္မ်ားက သူ၏ေဘးဘီတြင္ရစ္ပတ္ပိတ္ကာေနၿပီး ဘာကိုမွလည္း ေသခ်ာမျမင္ရေတာ့ပါေခ်။
ယုဂန္သိသည္က ရမၼက္အာသီသမ်ားႏွင့္ စို႐ႊဲေစးကပ္ေနေသာ အသြင္းအထုတ္အသံမ်ားျဖစ္ေခ်သည္။
ယုဂန္ မ်က္ဝန္းမ်ားကို မွိတ္ဆို႔လိုက္မိသည္။ စကၡဳအာ႐ုံ ေခတၱရပ္နားသြားသလို နားတြင္ၾကားေနရသည့္ မိုးသံ၊ေလသံတို႔ဟာလည္း တျဖည္းျဖည္းၿပိဳကြဲေဝဝါးလာသည္။ အျမင္အာ႐ုံ၊ အၾကားအာ႐ုံတို႔ဟာ မႈန္ရီအက္ကြဲသြားၿပီး က်န္ရွိေသာအာ႐ုံခံစားမႈတို႔ဟာ ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္း၌သာ က်န္ရွိေတာ့သည့္ႏွယ္။ သူ၏တစ္ကိုယ္လုံး ေပ်ာ့ေခြထုံမႈိင္းေနၿပီး စိုရွလႈိက္ေမာေသာ ညည္းညဴသံမ်ားကိုသာ သတိလက္လြတ္စြာ၊ အထိန္းအကြပ္မဲ့စြာ ႏႈတ္မွ ထုတ္ေဖာ္ေနမိသည္။
အျပင္ဘက္မွာ မိုးဟာ သည္းထန္စြာထစ္ခ်ဳန္းေနဆဲ။
ထို႔အတူ အခန္းအတြင္းရွိ ခ်စ္ႀကိဳးရစ္ေႏွာင္ စပ္ယွက္ျခင္းဟာလည္း မုန္တိုင္းတစ္ခုလို ျပင္းထန္ၿပီး စို႐ႊဲလ်က္ရွိသည္။
ယင္းမုန္တိုင္းသည္ကား ရာဂသမုဒၵရာတြင္ တိုက္ခတ္ေနေသာမုန္တိုင္းျဖစ္ၿပီး ယုဂန္၏တစ္ခုတည္းေသာအသိစိတ္မွ်င္းမွ်င္းကေလးမွာ ေလွငယ္သဖြယ္ျဖစ္၏။ ယုဂန္၏ေလွငယ္မွာ ကာမတပ္မက္ျခင္းလႈိင္းလုံးမ်ား အသားကုန္ပုတ္ခတ္ျခင္း ခံရ၍ က်ိဳးပ်က္မတတ္ဒဏ္ခံေနရသည္။
"အာ့....အင္း..."
"ယုဂန္..."
အ႐ုဏ၏ အသက္ရွဴျပင္းျပင္းႏွင့္ လႈိက္ေမာေသာနာမည္ညည္းသံမ်ားကို ၾကားေနရသည္။
သူက ယုဂန္ကိုခါးမွဆြဲ၍ ထိုင္ေစလိုက္ၿပီး ဒူးေထာက္ထိုင္ေနသည့္ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခု ပူးကပ္ေနေသာ အေနအထားႏွင့္ပင္ ၾကမ္းတမ္းေသာထိုးသြင္းမႈမ်ား၊ ႏွီးေႏွာမႈမ်ားကို ဆက္လက္ေနခဲ့သည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ လက္ရွိအေနအထားမွာအထိန္းအကြပ္မဲ့လြန္းသည္။ ဣေျႏၵမဲ့လြန္းေနသည္။ ကမာၻေပၚတြင္ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိသလိုခံစားရၿပီး ျဖဴစင္ေသာခံစားခ်က္မ်ား၊ ဆႏၵကိုထိန္းခ်ဳပ္မႈမ်ား၊ လူႀကီးလူေကာင္းဆန္ဆန္ေနထိုင္မႈမ်ား အားလုံးသည္ ကုတင္ေပၚတြင္ေတာ့ လုံးဝအေရးမပါေတာ့သည့္ႏွယ္။
ထိုအစား အာသာဆႏၵတို႔အေတာမသတ္ႏိုင္ျခင္း၊ ျပင္းထန္လွေသာ ရမၼက္မ်ား၌ စီးေမ်ာေနျခင္း၊ ကိုယ္လက္ႏွီးေႏွာစပ္ယွက္မႈတြင္ စိတ္ကိုႏွစ္ျမဳပ္ထားျခင္းတို႔သာ ကုတင္ေပၚဝယ္ ရွိ၏။
ဂ်ိမ္း!
မိုးႀကိဳး၏ ျမည္ဟည္းသံက ကမာၻေလာကကိုတုန္လႈပ္သြားေစသည္။
ယုဂန္၏အနက္ရႈိင္းဆုံးေနရာအထိ စိုက္ဝင္သြားေသာ အ႐ုဏ၏႐ိုးတံဟာေတာ့ လွ်ပ္စီးတို႔ကူးလူးပတ္စီးသြားသလို ထုံက်ဥ္သြားၿပီး သူ၏ ရမၼက္ဆာေလာင္မႈဝိဉာဥ္ကို စူးရွသြားေစသည္။
တဏွာရာဂသမုဒၵရာဟာ မုန္တိုင္းထန္ေနဆဲ။
သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္လည္း ယင္းသမုဒၵရာထဲ၌ စိတ္လိုလက္ရကူးခပ္ခ်င္ေနဆဲ။
တဏွာရနံ႔မ်ားျဖင့္ျပည့္ႏွက္ေနေသာ အခန္းထဲမွာေတာ့
ညည္းညဴသံမ်ား၊ အသားခ်င္းထိခတ္သံမ်ားဟာ အျပင္ဘက္ရွိ မိုးသံ၊ေလသံတို႔ႏွင့္အတူ ေရာေႏွာေဝဝါးေနဆဲ။
*****************************
A/N
Since this fiction is historical type, there is no condom. ဒါေပမဲ့ သတိေပးခ်င္တာက Protection သုံးၾကပါ။ စအိုနဲ႔လိင္ဆက္ဆံျခင္း (Anal sex)က လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာေရာဂါ (STIs) ကူးစက္ႏိုင္ေခ် ပိုမ်ားပါတယ္။
TEO ရဲ႕ပုံေတြအကုန္ အိုင္ပဲဆြဲတာပါ။
လတ္တေလာ Social media ကိုစြန႔္လႊတ္ထားတာမို႔လို႔ ေနာက္ျပန္သုံးျဖစ္မွပဲ TEO ရဲ႕ပုံေတြအားလုံးကို တစ္စုတစ္စည္းထဲ ျပန္တင္ေတာ့မယ္။
16.8.2021
(Monday)