အခန်း (၄) ဆိုးယုတ်သောတပည့်များ၏ သဘောထား
ကျင့်ကြံသူထောင်ချီ၏ အကြည့်များ လုကျိုးဆီ ရောက်လာသည်။ ပိုသန်မာသည့် ပညာရှင်များက သူ့စွမ်းအား မတည်မငြိမ်ဖြစ်နေတာကို အာရုံခံရန် ကြိုးစားနေကြပြီး သူ့ခွန်အားစစ်ကို ဖော်ထုတ်ချင်နေကြသည်။ သို့သော် သူသည် သာမန်လူတစ်ဦးဖြစ်သည့်အလား သူတို့ ဘာမှမတွေ့ကြပေ။
လော့ချန်းဖုန်း၏ ကောင်းကင်တံလျှပ်ဓားက စွမ်းအားများ စတင်စုစည်းကာ မကြာမီတွင် ဓားအလင်းများက အတူတကွ ပေါင်းစုသွားသည်။
“ရှစ်စွင်း”
ယွမ်အာလေးက စိုးရိမ်ပူပန်သွားသည်။ ကျန်သည့် တပည့်သုံးဦးက သူမကဲ့သို့ စိတ်မပူပန်ဘဲ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေကြသည်။
“စိတ်မပူပါနဲ့၊ ရှစ်စွင်းက သူ့ကိုယ်သူ အကြောင်းမဲ့ အသေမခံပါဘူး”
စတုတ္ထတပည့် မင်ရှစ်ရင်က ပြောသည်။
သူတို့ဆရာတွင် လျှို့ဝှက်ကတ် အမှန်တကယ် ရှိတာ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်။ သူတို့ကို စမ်းသပ်ခွင့်ပေးတာ ကောင်းသည်။
ယွမ်အာလေးက သူမ၏ ဆရာတူအစ်ကိုအစ်မများ၏ ရည်ရွယ်ချက်ကို သိသည်။ သူတို့၏ မဖုံးကွယ်ထားသော အမူအရာများမှ သူမ ပြောနိုင်သည်။
သို့သော် သူမ၏ ဆရာက နတ်ဝိညာဉ်ဝဋ်ကြွေးချေနယ်ပယ်ရှိ အထွတ်အထိပ်ပညာရှင်တောင် ထိပ်တိုက် မတွေ့ရဲသည့် ကောင်းကင်ဓားဂိုဏ်း၏ အသန်မာဆုံးသိုင်းကို ရင်ဆိုင်နေရတာ ဖြစ်သည်။ ၎င်းက လော့ချန်းဖုန်း၏ ထောင်ချောက်ဆိုတာ သိသာသည်။
လုကျိုးက တည်ငြိမ်နေပုံရသော်လည်း သူ့ရင်ထဲတွင်တော့ ပူပန်နေ၏။ သူက စာရင်းဇယားပေါ်ရှိ အသုံးပစ္စည်းများဖြစ်သော အထွတ်အထိပ်သဏ္ဍာန်ကတ်နှင့် အတိုက်ခိုက်ဒဏ်ပြင်းကာကွယ်ကတ်ကိုစိုက်ကြည့်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို လေ့လာလိုက်သည်။
လိုအပ်လာလျှင် သူ အထွတ်အထိပ်သဏ္ဍာန်ကတ်ကို အသုံးပြုရမည်မှန်း သိသည်။ ထို့အပြင် သူ့တပည့်လေးဦး၏ သံသယတို့ ဆက်တိုးပွားနေတာကိုလည်း သူ သတိပြုမိသည်။
‘တင်း... အပိုဆောင်းတာဝန် ပွင့်သွားပါပြီ၊ ကျန်တဲ့သူတွေရဲ့ ဆန္ဒက ကျုပ်တို့ မြင်ဖို့မဟုတ်၊ တပည့်တွေကို သူတို့ရဲ့ အရောင်အစစ်အမှန်ပြဖြစ်အောင် လုပ်’
တာဝန်ကို မြင်သောအခါ လုကျိုး၏ မျက်နှာ သုန်မှုန်သွားတော့သည်။ သူက ရန်သူများကို ရှေ့နှင့်နောက် ရင်ဆိုင်နေရတာ ဖြစ်သည်။ သူက ရင်နင့်ဖွယ်ဆရာပါတကား။
ထိုစဉ် လော့ချန်းဖုန်း၏ ကောင်းကင်ဓားတံလျှပ်က စွမ်းအားစုစည်းပြီး ဖြစ်သည်။
“သေလိုက်တော့”
ဝှစ် ဝှစ် ဝှစ်
ထက်မြသောဓားသွားဝဲက လုကျိုးဆီတန်းဝင်လာကာ လေပြင်းများက ကျင့်ကြံသူ ထောင်ချီကို လွင့်စေပြီး သူတို့၏ မျက်လုံးများ မှိတ်ထားရန်နှင့် အမြင်အာရုံကို ဖုံးထားရန် ဖိအားပေးနေသည်။
“ရှောင်လိုက် ရှစ်စွင်း”
ယွမ်အာလေးက ထိတ်လန့်သွားသည်။
တွမ့်မူရှန်း၊ မင်ရှစ်ရင်နှင့် ကျောင်းယွဲ့ကလည်း မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်လျက် သူတို့မျက်နှာက ပူပန်ပုံ ပေါ်နေသည်။ သူတို့ဆရာ ဒဏ်ရာမရထားလျှင်တောင် ထိုတိုက်ကွက်ကို ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်ရန် နည်းနည်းတော့ ခက်ခဲဦးမှာပင်။ ထိုသို့ဆိုလျှင် သူအဘယ်ကြောင့် ဒါမျိုး လုပ်သနည်း။
“ခင်ဗျား အခုသေလို့မရသေးဘူး အဘိုးကြီး”
တွမ့်မူရှန်းက သူ့ဘာသာအော်လိုက်ပြီး မင်ရှစ်ရင်နှင့် ကျောင်းယွဲ့ကို အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ရာ သူတို့ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားကြ၏။ တစ်ဖက်လူသေလျှင် ကျင့်စဉ်များနှင့် လက်နက်များက သူနှင့်အတူ ကွယ်ပျောက်သွားမှာ ဖြစ်သည်။
ဝှစ်
တွမ့်မူရှန်းနှင့် ကျောင်းယွဲ့က အလစ်ဝင်လာသည်။ ဓားသွားရာကျော် ချဉ်းကပ်လာချိန်တွင် တတိယတပည့်နှင့် ပဉ္စမတပည့်က လှိုင်းကြီးများကို ဖြေရှင်းက တစ်ဦးက သူတို့ဆရာဆီ၊ နောက်တစ်ဦးက လော့ချန်းဖုန်း၏ ဓားသွားများဆီ ဝင်သွားသည်။
“ဪ”
လုကျိုးက မျက်မှောင်အနည်းငယ် ကြုတ်သွား၏။’ သူတို့တွေက တကယ်ဆိုးယုတ်တဲ့ တပည့်တွေပဲ၊ သူတို့တွေက ငါသေပြီးရင် ရတနာတွေကို ငါ့အုတ်ဂူထဲ ယူသွားမှာ စိုးရိမ်နေတာလား’
“ရှစ်စွင်း ပြန်ဆုတ်”
တွမ့်မူရှန်း အားကုန်ထုတ်ထားသည့် လေပြင်းက ဓားသွားများကို အနည်းငယ် ဟန့်တားကာ ရွှေနန်းဥယျာဉ်တောင်၏ အကာအရံဆီ ပို့လိုက်၏။ ထိုသို့တိုင် ကျန်ရှိသည့် စွမ်းအားက လုကျိုးကို လှုပ်ခါစေဆဲဖြစ်ပြီး သူ မူးဝေသွား၏။ သူက ချက်ချင်းပင် ပြန်လှည့်ကာ ကြောက်လန့်ချင်ယောင် ဆောင်ပြီး အကာအရံအတွင်း ဝင်ပြေးတော့သည်။
ကျောင်းယွဲ့၏ စွမ်းအင်လှိုင်းက သူမဆရာကို ကယ်တင်ရန် ဖြစ်သော်ခည်း သူက အကာအရံအတွင်း ဝင်သွားသည်နှင့် ၎င်းက ကာကွယ်ရေး အရံအတားကို ဝင်တိုက်သွားတော့၏။
ဘုန်း
ဘုန်း
လေထဲရှိ မမြင်ရသည့် အကာအရံပေါ်တွင် လေပြင်းက မီးရှူးမီးပန်းများသဖွယ် ပေါက်ကွဲတော့သည်။
ခရက်... ခရက်
မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း ရွှေနန်းဥယျာဉ်တောင်၏ အကာအရံက နေရာအနှံ့အက်ကြောင်းများ ပြည့်သွားတော့သည်။ ၎င်းက ကြာကြာမခံတော့ပုံရသည်။
တိတ်ဆိတ်မှုက ကြီးစိုးကာ အကြည့်အားလုံး ရောက်လာသည်။ လုကျိုးက အကာအရံကို အနည်းငယ် မော့ကြည့်ပြီး သူ့ရင်ထဲ သက်ပြင်းချလိုက်၏။
အတိုက်ခိုက်ဒဏ်ပြင်း ကာကွယ်ကတ်ကို မသုံးလိုက်ရပေ။ သူ့တွင် ငါးကတ်ရှိသေးသည်။ တစ်နည်းဆိုရလျှင် ခုနတုန်းတိုက်ကွက်က သူ့ကို မထိသွားစေပေ။ သို့သော် တပည့်များက သူ့အစီအစဉ်ကို ဖျက်ဆီးလိုက်၏။
“ဒီမိစ္ဆာကြီး ဟန်ဆောင်နေတာ ငါသိသားပဲ၊ သူ ခုနတုန်းက ပြေးတာ တကယ်မြန်တယ်”
“ငါလဲ မြင်လိုက်တယ်၊ ရှက်စရာပဲ”
“ရှိန်လောက်တဲ့ မိစ္ဆာဂိုဏ်းချုပ် ဒီလိုနောက်ဆုတ်သွားလိမ့်မယ်လို့ ငါ မထင်ထားဘူး”
၎င်းက ကျင့်ကြံသူ ထောင်သောင်းချီကို ယုံကြည်ချက် ပိုရှိသွားစေသည်။
လော့ချန်းဖုန်းက ရှေ့သို့ ပျံသွားပြီး ဝေဟင်မှ ငုံ့ကြည့်ကာ ပြောလိုက်၏။
“ဒီတော့ ဒါက မင်းရဲ့ အကွက်လား၊ ကျုပ်ကို တကယ် အမြင်ကျယ်စေတာပဲ”
သူ့တိုက်ခိုက်မှုက ပစ်မှတ်ကို လွဲချော်သော်လည်း သူက ၎င်းကြောင့် အနှောင့်အယှက် မဖြစ်ပေ။ သမာသမတ်ဂိုဏ်းများမှ တွေးဆကြည့်မိသလောက် ထိုဆိုးယုတ်သူအဖွဲ့အတွက် လှည့်ကွက်သုံးတာက အသုံးမဝင်ပေ။
“လော့ချန်းဖုန်း ရှင်က တကယ် အရှက်မဲ့တာပဲ။ ကျွန်မရဲ့ ရှစ်စွင်းကို လေ့ကျင့်ရေး ပစ်မှတ်လို မလှုပ်မယှက် ရပ်နေပြီး ရှင် စွမ်းအားအပြည့်နဲ့ တိုက်ခိုက်တာကို ခံယူစေချင်တာလား၊ ရှင်က ကျွန်မတို့ကို အရူးများ မှတ်နေလား”
ကျောင်းယွဲ့က အပြုံးတစ်ပွင့်ဖြင့် လှောင်လိုက်၏။
“ကျောင်းယွဲ့ ငါက မင်းတို့ဆရာနဲ့ တိုက်ခိုက်နေတာ၊ ဒါပေမဲ့ မင်းက သူတောင် ဘာမှမပြောဘဲ ရုတ်တရက် ဝင်နှောင့်ယှက်တာလေ၊ ဟားဟား မိစ္ဆာဂိုဏ်းချုပ်ဆိုတဲ့ သူ့အဆင့်အတန်းက အရင်လို လေးစားမခံရတော့ဘူး ထင်ပါရဲ့”
လော့ချန်းဖုန်းက ဆိုသည်။
“ရှိန်လောက်တဲ့ မိစ္ဆာဂိုဏ်းချုပ်က သူ့တပည့်တွေရဲ့ ကာကွယ်မှု လိုအပ်တယ်ဆိုတာ ငါ မယုံနိုင်ဘူး၊ ဒါက လောကတစ်ခွင်အတွက် ထူးဆန်းတဲ့သတင်းတစ်စ ဖြစ်သွားမှာပဲ”
လုကျိုးက ဘာမှမဟုတ်ဘဲ သူ့ကို စော်ကားပြောဆိုနေကြသည့် အမှိုက်စကားများဖြစ်သော သူတို့စကားများကို ဂရုမစိုက်ပေ။ သူတို့က အချိန်ဖြုန်းနေပြီး အဓိပ္ပာယ်မရှိ လုပ်နေတာပဲဖြစ်သည်။ ထိုအစား သူက အထွတ်အထိပ်သဏ္ဍာန်ကတ်ကို ထပ်ကြည့်လိုက်၏။ သူ့တွင် သုံးကတ်ရှိပြီး တစ်ကတ်စီက သူ့ကို နာရီဝက် အထွတ်အထိက်အချိန် ပေးသည်။ တစ်နည်းဆိုရလျှင် ထိုကတ်များကို သူ သုံးလိုက်သည်နှင့် သူက တိုက်ပွဲကို မြန်နိုင်သမျှ မြန်မြန် နိုင်အောင် တိုက်ခိုက်ရမှာ ဖြစ်သည်။
မင်ရှစ်ရင်က သူ့ဆရာ၏ အမူအရာကို မြင်သောအခါ သူက လက်သီးဆုပ်ကာ
“ရှစ်စွင်း သူတို့နဲ့ လေကုန်ခံပြောနေဖို့ မလိုပါဘူး၊ ရှစ်စွင်းရဲ့ ခွန်အားနဲ့ ထိပ်တန်းပညာရှင်ဆယ်ယောက်ကို ထိန်းထားသရွေ့ ကျန်တဲ့သူတွေကို ကျုပ်တို့လေးယောက် ဖြေရှင်းလိုက်ရုံပါပဲ။ ဒါက ပိုမကောင်းဘူးလား”
လုကျိုးက မျက်မှောင်အနည်းငယ် ကြုတ်ကာ လေးနက်သည့် အသံဖြင့် ပြောသည်။
“မင်းက ငါ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကို သံသယဝင်တာလား”
“မဟုတ်၊ ဒီတပည့် မလုပ်ရဲပါဘူး”
‘ပြင်ပရန်ကို မခုခံခင် အတွင်းရန်ကို ငြိမ်းအောင်လုပ်ခြင်း’၏ အဓိပ္ပာယ်ကို လုကျိုး ကောင်းကောင်းသိသည်။ သူသာ ထိုတပည့်များ၏ ရန်ကို ငြိမ်းအောင် မလုပ်နိုင်လျှင် နောက်ပိုင်းကျ ခက်ခဲတော့မှာ ဖြစ်သည်။
အထွတ်အထိပ်သဏ္ဍာန်ကတ်၏ အချိန်စေ့သွားပြီး အားလုံးကို သူ အသုံးပြုပြီးသည်နှင့် သူ ဘေးအန္တရာယ်ထဲ ထပ်ကျရောက်မှာ ဖြစ်သည်။
“တွမ့်မူရှန်း”
“ဟုတ် ရှစ်စွင်း”
“ရာရာစစ” လုကျိုး၏ အသံက ပိုကျယ်လာသည်။
“ဘာများ”
“ငါ့ကိစ္စ မင်းကို ဘယ်သူက ဝင်ရှုပ်ခွင့်ပြုလို့လဲ”
တွမ့်မူရှန်း၏ အမူအရာက အနည်းငယ်ပြောင်းလဲသွားသည်။ သူက အမြန်ဒူးထောက်ချကာ ပြောလိုက်၏။
“ဒါမှားမှန်း ကျွန်တော်သိပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ရှစ်စွင်းရဲ့ လုံခြုံရေးကို ကျွန်တော် စိတ်ပူလို့ပါ၊ အရူးကြီးလော့ချန်းဖုန်းက ရှစ်စွင်းကို သူ့ထောင်ချောက်ထဲကျအောင် လှည့်စားဖို့ ကြိုးစားနေတာ၊ ရှစ်စွင်း သူ့အကွက်ထဲ မဝင်မှ ဖြစ်မယ်”
အမှန်တွင် ကိစ္စများစွာက သိသာပြီးသားဖြစ်ကာ တစ်စုံတစ်ယောက်အတွက် စာရွက်အလွှာပါးကို စုတ်ဖြဲရန်သာ ဖြစ်သည်။ ပြီးခဲ့သည့်လက ကျိထျန်းတောက်မှာ ရုန်းကန်လှုပ်ရှားခဲ့ရသည်။ သို့သော် ထိုတပည့်များက အရူးများ မဟုတ်ပေ။ အချို့သော အသေးစိတ်များက သူတို့ကို သံသယကြာကြာဝင်စေသည်။
လုကျိုးက ကမ္ဘာကူးပြောင်းလာသူဖြစ်ပြီး ကျိထျန်းတောက် မဟုတ်ပေ။ ထို့ကြောင့် သူ မည်မျှကြိုးစား တုပစေကာမူ ကျိထျန်းတောက်အပြော၏ အနှစ်ကို မရနိုင်ပေ။ ယခုအချိန်တွင် တပည့်များက သူတို့ဆရာ ဟန်ဆောင်နေမှန်း သဘောပေါက်ပြီး ဖြစ်သည်။ သူ ဟန်ဆောင်နေချိန်မှ စပြီး သူတို့ကတော့ ဆက်သရုပ်ဆောင်ရန် မလိုတော့ပေ။
ထိုစဉ် မင်ရှစ်ရင်က တွမ့်မူရှန်းကဲ့သို့ ကြောက်ချင်ယောင် မဆောင်ပေ။ သူ့မျက်နှာထက်တွင် သစ္စာဖောက်သည့် အပြုံးဖြင့် စကား ဆိုလိုက်သည်။
“ရှစ်စွင်းက ခက်ခက်ခဲခဲတွေ ဟန်ဆောင်နေတာပဲ၊ တော်လောက်ပြီထင်တယ်”
“ဪ...”
“စန်းရှစ်ရှိုး ထတော့”
မင်ရှစ်ရင်၏ သဘောထားက ပြောင်းလဲသွား၏။ တွမ်မူရှန်း မျက်နှာပေါ်ရှိ လေးစားသည့်အကြည့်က ပျောက်ကွယ်သွားကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထရပ်လိုက်သည်။
ပဉ္စမတပည့် ကျောင်းယွဲ့က တခစ်ခစ်ရယ်မောကာ
“လက်လျှော့လိုက်ပါတော့ ရှစ်စွင်း၊ ကျွန်မတို့ကို ရှစ်စွင်းရဲ့ ကျင့်စဉ်တွေနဲ့ လက်နက်တွေပေးရင် ကျွန်မတို့ ရှစ်စွင်းကို ဒီနေ့ သေချာပေါက်ခေါ်သွားမယ်၊ ရှင်က အမြဲတမ်း ကျွန်မတို့ရဲ့ ရှစ်စွင်းဖြစ်နေမှာပါ”
ယွမ်အာလေး၏ မျက်လုံးက ပြူးကျယ်သွားကာ
“ရှစ်ရှိုးတို့နဲ့ ရှစ်ကျဲ ဘာတွေလုပ်နေ...”
အကာအရံအပြင်ဘက်ရှိ လော့ချန်းဖုန်းနှင့် ကျန်သည့်သူများမှာ လူဆိုးများ အချင်းချင်း တိုက်ခိုက်နေသည်ကို မြင်ချိန် ကျယ်လောင်စွာ ရယ်မောကြတော့သည်။
“ကောင်းကင်ဘုံရဲ့ ဒဏ်ခတ်မှုကနေ မင်းလွတ်မြောက်ကောင်း လွတ်မြောက်မယ်၊ ဒါပေမဲ့ မင်းရဲ့ မကောင်းမှုကနေ ဘယ်တော့မှ လွတ်မြောက်မှာ မဟုတ်ဘူး”
“ဒါက ကံပဲကွ၊ ဒီလောက် ယုတ်မာတဲ့ တပည့်တွေနဲ့ ခင်ဗျားတော့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ပြင်ဆင်ထားသင့်တယ်”
“ခင်ဗျားကို သစ္စာဖောက်သွားတဲ့ တပည့်ငါးယောက်က အကောင်းဆုံး ဥပမာတွေပဲ၊ ဒီမိစ္ဆာကြီးက ကျုပ်တို့ သမာသမတ်ဂိုဏ်းသားတွေ မတိုက်ခိုက်ရင်တောင် အဆုံးသတ်ကောင်းမှာ မဟုတ်ဘူးပဲ”
ထိပ်တန်းပညာရှင် ဆယ်ဦးက တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်ပြီး ရယ်မောလိုက်ကြတော့သည်။
......
Zawgyi
အခန္း (၄) ဆိုးယုတ္ေသာတပည့္မ်ား၏ သေဘာထား
က်င့္ႀကံသူေထာင္ခ်ီ၏ အၾကည့္မ်ား လုက်ိဳးဆီ ေရာက္လာသည္။ ပိုသန္မာသည့္ ပညာရွင္မ်ားက သူ႕စြမ္းအား မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေနတာကို အာ႐ုံခံရန္ ႀကိဳးစားေနၾကၿပီး သူ႕ခြန္အားစစ္ကို ေဖာ္ထုတ္ခ်င္ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ သာမန္လူတစ္ဦးျဖစ္သည့္အလား သူတို႔ ဘာမွမေတြ႕ၾကေပ။
ေလာ့ခ်န္းဖုန္း၏ ေကာင္းကင္တံလွ်ပ္ဓားက စြမ္းအားမ်ား စတင္စုစည္းကာ မၾကာမီတြင္ ဓားအလင္းမ်ားက အတူတကြ ေပါင္းစုသြားသည္။
“ရွစ္စြင္း”
ယြမ္အာေလးက စိုးရိမ္ပူပန္သြားသည္။ က်န္သည့္ တပည့္သုံးဦးက သူမကဲ့သို႔ စိတ္မပူပန္ဘဲ စိတ္ဝင္တစား ၾကည့္ေနၾကသည္။
“စိတ္မပူပါနဲ႕၊ ရွစ္စြင္းက သူ႕ကိုယ္သူ အေၾကာင္းမဲ့ အေသမခံပါဘူး”
စတုတၳတပည့္ မင္ရွစ္ရင္က ေျပာသည္။
သူတို႔ဆရာတြင္ လွ်ို႔ဝွက္ကတ္ အမွန္တကယ္ ရွိတာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိုင္သည္။ သူတို႔ကို စမ္းသပ္ခြင့္ေပးတာ ေကာင္းသည္။
ယြမ္အာေလးက သူမ၏ ဆရာတူအစ္ကိုအစ္မမ်ား၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို သိသည္။ သူတို႔၏ မဖုံးကြယ္ထားေသာ အမူအရာမ်ားမွ သူမ ေျပာနိုင္သည္။
သို႔ေသာ္ သူမ၏ ဆရာက နတ္ဝိညာဥ္ဝဋ္ေႂကြးေခ်နယ္ပယ္ရွိ အထြတ္အထိပ္ပညာရွင္ေတာင္ ထိပ္တိုက္ မေတြ႕ရဲသည့္ ေကာင္းကင္ဓားဂိုဏ္း၏ အသန္မာဆုံးသိုင္းကို ရင္ဆိုင္ေနရတာ ျဖစ္သည္။ ၎က ေလာ့ခ်န္းဖုန္း၏ ေထာင္ေခ်ာက္ဆိုတာ သိသာသည္။
လုက်ိဳးက တည္ၿငိမ္ေနပုံရေသာ္လည္း သူ႕ရင္ထဲတြင္ေတာ့ ပူပန္ေန၏။ သူက စာရင္းဇယားေပၚရွိ အသုံးပစၥည္းမ်ားျဖစ္ေသာ အထြတ္အထိပ္သ႑ာန္ကတ္ႏွင့္ အတိုက္ခိုက္ဒဏ္ျပင္းကာကြယ္ကတ္ကိုစိုက္ၾကည့္ၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေလ့လာလိုက္သည္။
လိုအပ္လာလွ်င္ သူ အထြတ္အထိပ္သ႑ာန္ကတ္ကို အသုံးျပဳရမည္မွန္း သိသည္။ ထို႔အျပင္ သူ႕တပည့္ေလးဦး၏ သံသယတို႔ ဆက္တိုးပြားေနတာကိုလည္း သူ သတိျပဳမိသည္။
‘တင္း... အပိုေဆာင္းတာဝန္ ပြင့္သြားပါၿပီ၊ က်န္တဲ့သူေတြရဲ႕ ဆႏၵက က်ဳပ္တို႔ ျမင္ဖို႔မဟုတ္၊ တပည့္ေတြကို သူတို႔ရဲ႕ အေရာင္အစစ္အမွန္ျပျဖစ္ေအာင္ လုပ္’
တာဝန္ကို ျမင္ေသာအခါ လုက်ိဳး၏ မ်က္ႏွာ သုန္မႈန္သြားေတာ့သည္။ သူက ရန္သူမ်ားကို ေရွ႕ႏွင့္ေနာက္ ရင္ဆိုင္ေနရတာ ျဖစ္သည္။ သူက ရင္နင့္ဖြယ္ဆရာပါတကား။
ထိုစဥ္ ေလာ့ခ်န္းဖုန္း၏ ေကာင္းကင္ဓားတံလွ်ပ္က စြမ္းအားစုစည္းၿပီး ျဖစ္သည္။
“ေသလိုက္ေတာ့”
ဝွစ္ ဝွစ္ ဝွစ္
ထက္ျမေသာဓားသြားဝဲက လုက်ိဳးဆီတန္းဝင္လာကာ ေလျပင္းမ်ားက က်င့္ႀကံသူ ေထာင္ခ်ီကို လြင့္ေစၿပီး သူတို႔၏ မ်က္လုံးမ်ား မွိတ္ထားရန္ႏွင့္ အျမင္အာ႐ုံကို ဖုံးထားရန္ ဖိအားေပးေနသည္။
“ေရွာင္လိုက္ ရွစ္စြင္း”
ယြမ္အာေလးက ထိတ္လန႔္သြားသည္။
တြမ့္မူရွန္း၊ မင္ရွစ္ရင္ႏွင့္ ေက်ာင္းယြဲ႕ကလည္း မ်က္လုံးမ်ား ျပဴးက်ယ္လ်က္ သူတို႔မ်က္ႏွာက ပူပန္ပုံ ေပၚေနသည္။ သူတို႔ဆရာ ဒဏ္ရာမရထားလွ်င္ေတာင္ ထိုတိုက္ကြက္ကို ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ရန္ နည္းနည္းေတာ့ ခက္ခဲဦးမွာပင္။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ သူအဘယ္ေၾကာင့္ ဒါမ်ိဳး လုပ္သနည္း။
“ခင္ဗ်ား အခုေသလို႔မရေသးဘူး အဘိုးႀကီး”
တြမ့္မူရွန္းက သူ႕ဘာသာေအာ္လိုက္ၿပီး မင္ရွစ္ရင္ႏွင့္ ေက်ာင္းယြဲ႕ကို အၾကည့္ခ်င္း ဖလွယ္လိုက္ရာ သူတို႔ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားၾက၏။ တစ္ဖက္လူေသလွ်င္ က်င့္စဥ္မ်ားႏွင့္ လက္နက္မ်ားက သူႏွင့္အတူ ကြယ္ေပ်ာက္သြားမွာ ျဖစ္သည္။
ဝွစ္
တြမ့္မူရွန္းႏွင့္ ေက်ာင္းယြဲ႕က အလစ္ဝင္လာသည္။ ဓားသြားရာေက်ာ္ ခ်ဥ္းကပ္လာခ်ိန္တြင္ တတိယတပည့္ႏွင့္ ပၪၥမတပည့္က လွိုင္းႀကီးမ်ားကို ေျဖရွင္းက တစ္ဦးက သူတို႔ဆရာဆီ၊ ေနာက္တစ္ဦးက ေလာ့ခ်န္းဖုန္း၏ ဓားသြားမ်ားဆီ ဝင္သြားသည္။
“ဪ”
လုက်ိဳးက မ်က္ေမွာင္အနည္းငယ္ ၾကဳတ္သြား၏။’ သူတို႔ေတြက တကယ္ဆိုးယုတ္တဲ့ တပည့္ေတြပဲ၊ သူတို႔ေတြက ငါေသၿပီးရင္ ရတနာေတြကို ငါ့အုတ္ဂူထဲ ယူသြားမွာ စိုးရိမ္ေနတာလား’
“ရွစ္စြင္း ျပန္ဆုတ္”
တြမ့္မူရွန္း အားကုန္ထုတ္ထားသည့္ ေလျပင္းက ဓားသြားမ်ားကို အနည္းငယ္ ဟန႔္တားကာ ေ႐ႊနန္းဥယ်ာဥ္ေတာင္၏ အကာအရံဆီ ပို႔လိုက္၏။ ထိုသို႔တိုင္ က်န္ရွိသည့္ စြမ္းအားက လုက်ိဳးကို လႈပ္ခါေစဆဲျဖစ္ၿပီး သူ မူးေဝသြား၏။ သူက ခ်က္ခ်င္းပင္ ျပန္လွည့္ကာ ေၾကာက္လန႔္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ၿပီး အကာအရံအတြင္း ဝင္ေျပးေတာ့သည္။
ေက်ာင္းယြဲ႕၏ စြမ္းအင္လွိုင္းက သူမဆရာကို ကယ္တင္ရန္ ျဖစ္ေသာ္ခည္း သူက အကာအရံအတြင္း ဝင္သြားသည္ႏွင့္ ၎က ကာကြယ္ေရး အရံအတားကို ဝင္တိုက္သြားေတာ့၏။
ဘုန္း
ဘုန္း
ေလထဲရွိ မျမင္ရသည့္ အကာအရံေပၚတြင္ ေလျပင္းက မီးရႉးမီးပန္းမ်ားသဖြယ္ ေပါက္ကြဲေတာ့သည္။
ခရက္... ခရက္
မ်က္ေတာင္တစ္ခတ္အတြင္း ေ႐ႊနန္းဥယ်ာဥ္ေတာင္၏ အကာအရံက ေနရာအႏွံ႕အက္ေၾကာင္းမ်ား ျပည့္သြားေတာ့သည္။ ၎က ၾကာၾကာမခံေတာ့ပုံရသည္။
တိတ္ဆိတ္မႈက ႀကီးစိုးကာ အၾကည့္အားလုံး ေရာက္လာသည္။ လုက်ိဳးက အကာအရံကို အနည္းငယ္ ေမာ့ၾကည့္ၿပီး သူ႕ရင္ထဲ သက္ျပင္းခ်လိဳက္၏။
အတိုက္ခိုက္ဒဏ္ျပင္း ကာကြယ္ကတ္ကို မသုံးလိုက္ရေပ။ သူ႕တြင္ ငါးကတ္ရွိေသးသည္။ တစ္နည္းဆိုရလွ်င္ ခုနတုန္းတိုက္ကြက္က သူ႕ကို မထိသြားေစေပ။ သို႔ေသာ္ တပည့္မ်ားက သူ႕အစီအစဥ္ကို ဖ်က္ဆီးလိုက္၏။
“ဒီမိစာၦႀကီး ဟန္ေဆာင္ေနတာ ငါသိသားပဲ၊ သူ ခုနတုန္းက ေျပးတာ တကယ္ျမန္တယ္”
“ငါလဲ ျမင္လိုက္တယ္၊ ရွက္စရာပဲ”
“ရွိန္ေလာက္တဲ့ မိစာၦဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ဒီလိုေနာက္ဆုတ္သြားလိမ့္မယ္လို႔ ငါ မထင္ထားဘူး”
၎က က်င့္ႀကံသူ ေထာင္ေသာင္းခ်ီကို ယုံၾကည္ခ်က္ ပိုရွိသြားေစသည္။
ေလာ့ခ်န္းဖုန္းက ေရွ႕သို႔ ပ်ံသြားၿပီး ေဝဟင္မွ ငုံ႕ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္၏။
“ဒီေတာ့ ဒါက မင္းရဲ႕ အကြက္လား၊ က်ဳပ္ကို တကယ္ အျမင္က်ယ္ေစတာပဲ”
သူ႕တိုက္ခိုက္မႈက ပစ္မွတ္ကို လြဲေခ်ာ္ေသာ္လည္း သူက ၎ေၾကာင့္ အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေပ။ သမာသမတ္ဂိုဏ္းမ်ားမွ ေတြးဆၾကည့္မိသေလာက္ ထိုဆိုးယုတ္သူအဖြဲ႕အတြက္ လွည့္ကြက္သုံးတာက အသုံးမဝင္ေပ။
“ေလာ့ခ်န္းဖုန္း ရွင္က တကယ္ အရွက္မဲ့တာပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ ရွစ္စြင္းကို ေလ့က်င့္ေရး ပစ္မွတ္လို မလႈပ္မယွက္ ရပ္ေနၿပီး ရွင္ စြမ္းအားအျပည့္နဲ႕ တိုက္ခိုက္တာကို ခံယူေစခ်င္တာလား၊ ရွင္က ကြၽန္မတို႔ကို အ႐ူးမ်ား မွတ္ေနလား”
ေက်ာင္းယြဲ႕က အၿပဳံးတစ္ပြင့္ျဖင့္ ေလွာင္လိုက္၏။
“ေက်ာင္းယြဲ႕ ငါက မင္းတို႔ဆရာနဲ႕ တိုက္ခိုက္ေနတာ၊ ဒါေပမဲ့ မင္းက သူေတာင္ ဘာမွမေျပာဘဲ ႐ုတ္တရက္ ဝင္ေႏွာင့္ယွက္တာေလ၊ ဟားဟား မိစာၦဂိုဏ္းခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ သူ႕အဆင့္အတန္းက အရင္လို ေလးစားမခံရေတာ့ဘူး ထင္ပါရဲ႕”
ေလာ့ခ်န္းဖုန္းက ဆိုသည္။
“ရွိန္ေလာက္တဲ့ မိစာၦဂိုဏ္းခ်ဳပ္က သူ႕တပည့္ေတြရဲ႕ ကာကြယ္မႈ လိုအပ္တယ္ဆိုတာ ငါ မယုံနိုင္ဘူး၊ ဒါက ေလာကတစ္ခြင္အတြက္ ထူးဆန္းတဲ့သတင္းတစ္စ ျဖစ္သြားမွာပဲ”
လုက်ိဳးက ဘာမွမဟုတ္ဘဲ သူ႕ကို ေစာ္ကားေျပာဆိုေနၾကသည့္ အမွိုက္စကားမ်ားျဖစ္ေသာ သူတို႔စကားမ်ားကို ဂ႐ုမစိုက္ေပ။ သူတို႔က အခ်ိန္ျဖဳန္းေနၿပီး အဓိပၸာယ္မရွိ လုပ္ေနတာပဲျဖစ္သည္။ ထိုအစား သူက အထြတ္အထိပ္သ႑ာန္ကတ္ကို ထပ္ၾကည့္လိုက္၏။ သူ႕တြင္ သုံးကတ္ရွိၿပီး တစ္ကတ္စီက သူ႕ကို နာရီဝက္ အထြတ္အထိက္အခ်ိန္ ေပးသည္။ တစ္နည္းဆိုရလွ်င္ ထိုကတ္မ်ားကို သူ သုံးလိုက္သည္ႏွင့္ သူက တိုက္ပြဲကို ျမန္နိုင္သမွ် ျမန္ျမန္ နိုင္ေအာင္ တိုက္ခိုက္ရမွာ ျဖစ္သည္။
မင္ရွစ္ရင္က သူ႕ဆရာ၏ အမူအရာကို ျမင္ေသာအခါ သူက လက္သီးဆုပ္ကာ
“ရွစ္စြင္း သူတို႔နဲ႕ ေလကုန္ခံေျပာေနဖို႔ မလိုပါဘူး၊ ရွစ္စြင္းရဲ႕ ခြန္အားနဲ႕ ထိပ္တန္းပညာရွင္ဆယ္ေယာက္ကို ထိန္းထားသေ႐ြ႕ က်န္တဲ့သူေတြကို က်ဳပ္တို႔ေလးေယာက္ ေျဖရွင္းလိုက္႐ုံပါပဲ။ ဒါက ပိုမေကာင္းဘူးလား”
လုက်ိဳးက မ်က္ေမွာင္အနည္းငယ္ ၾကဳတ္ကာ ေလးနက္သည့္ အသံျဖင့္ ေျပာသည္။
“မင္းက ငါ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို သံသယဝင္တာလား”
“မဟုတ္၊ ဒီတပည့္ မလုပ္ရဲပါဘူး”
‘ျပင္ပရန္ကို မခုခံခင္ အတြင္းရန္ကို ၿငိမ္းေအာင္လုပ္ျခင္း’၏ အဓိပၸာယ္ကို လုက်ိဳး ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ သူသာ ထိုတပည့္မ်ား၏ ရန္ကို ၿငိမ္းေအာင္ မလုပ္နိုင္လွ်င္ ေနာက္ပိုင္းက် ခက္ခဲေတာ့မွာ ျဖစ္သည္။
အထြတ္အထိပ္သ႑ာန္ကတ္၏ အခ်ိန္ေစ့သြားၿပီး အားလုံးကို သူ အသုံးျပဳၿပီးသည္ႏွင့္ သူ ေဘးအႏၲရာယ္ထဲ ထပ္က်ေရာက္မွာ ျဖစ္သည္။
“တြမ့္မူရွန္း”
“ဟုတ္ ရွစ္စြင္း”
“ရာရာစစ” လုက်ိဳး၏ အသံက ပိုက်ယ္လာသည္။
“ဘာမ်ား”
“ငါ့ကိစၥ မင္းကို ဘယ္သူက ဝင္ရႈပ္ခြင့္ျပဳလို႔လဲ”
တြမ့္မူရွန္း၏ အမူအရာက အနည္းငယ္ေျပာင္းလဲသြားသည္။ သူက အျမန္ဒူးေထာက္ခ်ကာ ေျပာလိုက္၏။
“ဒါမွားမွန္း ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ရွစ္စြင္းရဲ႕ လုံၿခဳံေရးကို ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ပူလို႔ပါ၊ အ႐ူးႀကီးေလာ့ခ်န္းဖုန္းက ရွစ္စြင္းကို သူ႕ေထာင္ေခ်ာက္ထဲက်ေအာင္ လွည့္စားဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာ၊ ရွစ္စြင္း သူ႕အကြက္ထဲ မဝင္မွ ျဖစ္မယ္”
အမွန္တြင္ ကိစၥမ်ားစြာက သိသာၿပီးသားျဖစ္ကာ တစ္စုံတစ္ေယာက္အတြက္ စာ႐ြက္အလႊာပါးကို စုတ္ၿဖဲရန္သာ ျဖစ္သည္။ ၿပီးခဲ့သည့္လက က်ိထ်န္းေတာက္မွာ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုတပည့္မ်ားက အ႐ူးမ်ား မဟုတ္ေပ။ အခ်ိဳ႕ေသာ အေသးစိတ္မ်ားက သူတို႔ကို သံသယၾကာၾကာဝင္ေစသည္။
လုက်ိဳးက ကမာၻကူးေျပာင္းလာသူျဖစ္ၿပီး က်ိထ်န္းေတာက္ မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ မည္မွ်ႀကိဳးစား တုပေစကာမူ က်ိထ်န္းေတာက္အေျပာ၏ အႏွစ္ကို မရနိုင္ေပ။ ယခုအခ်ိန္တြင္ တပည့္မ်ားက သူတို႔ဆရာ ဟန္ေဆာင္ေနမွန္း သေဘာေပါက္ၿပီး ျဖစ္သည္။ သူ ဟန္ေဆာင္ေနခ်ိန္မွ စၿပီး သူတို႔ကေတာ့ ဆက္သ႐ုပ္ေဆာင္ရန္ မလိုေတာ့ေပ။
ထိုစဥ္ မင္ရွစ္ရင္က တြမ့္မူရွန္းကဲ့သို႔ ေၾကာက္ခ်င္ေယာင္ မေဆာင္ေပ။ သူ႕မ်က္ႏွာထက္တြင္ သစၥာေဖာက္သည့္ အၿပဳံးျဖင့္ စကား ဆိုလိုက္သည္။
“ရွစ္စြင္းက ခက္ခက္ခဲခဲေတြ ဟန္ေဆာင္ေနတာပဲ၊ ေတာ္ေလာက္ၿပီထင္တယ္”
“ဪ...”
“စန္းရွစ္ရွိုး ထေတာ့”
မင္ရွစ္ရင္၏ သေဘာထားက ေျပာင္းလဲသြား၏။ တြမ္မူရွန္း မ်က္ႏွာေပၚရွိ ေလးစားသည့္အၾကည့္က ေပ်ာက္ကြယ္သြားကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထရပ္လိုက္သည္။
ပၪၥမတပည့္ ေက်ာင္းယြဲ႕က တခစ္ခစ္ရယ္ေမာကာ
“လက္ေလွ်ာ့လိုက္ပါေတာ့ ရွစ္စြင္း၊ ကြၽန္မတို႔ကို ရွစ္စြင္းရဲ႕ က်င့္စဥ္ေတြနဲ႕ လက္နက္ေတြေပးရင္ ကြၽန္မတို႔ ရွစ္စြင္းကို ဒီေန႕ ေသခ်ာေပါက္ေခၚသြားမယ္၊ ရွင္က အၿမဲတမ္း ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ရွစ္စြင္းျဖစ္ေနမွာပါ”
ယြမ္အာေလး၏ မ်က္လုံးက ျပဴးက်ယ္သြားကာ
“ရွစ္ရွိုးတို႔နဲ႕ ရွစ္က်ဲ ဘာေတြလုပ္ေန...”
အကာအရံအျပင္ဘက္ရွိ ေလာ့ခ်န္းဖုန္းႏွင့္ က်န္သည့္သူမ်ားမွာ လူဆိုးမ်ား အခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္ေနသည္ကို ျမင္ခ်ိန္ က်ယ္ေလာင္စြာ ရယ္ေမာၾကေတာ့သည္။
“ေကာင္းကင္ဘုံရဲ႕ ဒဏ္ခတ္မႈကေန မင္းလြတ္ေျမာက္ေကာင္း လြတ္ေျမာက္မယ္၊ ဒါေပမဲ့ မင္းရဲ႕ မေကာင္းမႈကေန ဘယ္ေတာ့မွ လြတ္ေျမာက္မွာ မဟုတ္ဘူး”
“ဒါက ကံပဲကြ၊ ဒီေလာက္ ယုတ္မာတဲ့ တပည့္ေတြနဲ႕ ခင္ဗ်ားေတာ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျပင္ဆင္ထားသင့္တယ္”
“ခင္ဗ်ားကို သစၥာေဖာက္သြားတဲ့ တပည့္ငါးေယာက္က အေကာင္းဆုံး ဥပမာေတြပဲ၊ ဒီမိစာၦႀကီးက က်ဳပ္တို႔ သမာသမတ္ဂိုဏ္းသားေတြ မတိုက္ခိုက္ရင္ေတာင္ အဆုံးသတ္ေကာင္းမွာ မဟုတ္ဘူးပဲ”
ထိပ္တန္းပညာရွင္ ဆယ္ဦးက တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၾကည့္ၿပီး ရယ္ေမာလိုက္ၾကေတာ့သည္။