- - -
tamam, evet, bininci deneyişim ve... ses 1-2 se-ses ses 1-2 deneme deneme ses-
evet, güzel, beni duyuyorsunuz! (daha başlar başlamaz espriler komiklikler ahahahaha)
neyse, tamam sakinim, derin nefes alıyorum,,, bu bir balkon konuşması değil sadece bir teşekkür notu evet, gayet rahatım şu an, mükemmelim
(hiç değilim)
şöyle ki normal şartlarda teşekkür notlarını final bölümüyle birlikte atardım ki benim için teşekkür notu yazmak artık çocuk oyuncağı gibi bir şey bu zamana kadar wattpad üzerinden zibilyon defa teşekkür notu yazdım inanın çünkü zibilyon tane fic gelip geçti elimden ama işte.... bu cruel
kendimi evlat ayrımcılığı yapıyor gibi hissediyorum şu an ama cruel sahiden benim için farklı bir yerde (vicdansız bir anne miyim şu an) (evlatlarımın hepsini seviyorum aslında)
gerginim bakın üzerime gelmeyin ağlarım
dalga geçmeyin benimle duyuyorum kulaklarım çınlıyor şu an birileri ne diyo bu geri zekalı diyip küfrederek bölümden çıkıyor AMA NEYSE Kİ OKUYANLAR İÇİN ARALARA SÜRPRİZLER YERLEŞTİRDİM ahahhaha onlar kaçıracak siz devam edin
neyse konuya dönecek olursak (ki bir konumuz var mı şu an emin değilim ama) 2013'ten beri wattpaddeyim ve 2016'dan beri yoonmin üzerine fic yazıyorum, zaman çabuk geçiyor sahiden de.. ilk yazılarım berbattı, öyle laf olsun diye demiyorum kalemim gerçekten kötüydü ama tabii o zamanlar gözüme iyi geliyorlardı. şimdi dönüp bakınca elle tutulur tek bir yanları bile yok ama onları seviyorum hatta şu an profilimde durmaya devam eden eski ficlerimin hepsini ayrı ayrı çok seviyorum çünkü onlar sayesinde siz bugün cruel'i okudunuz ve onu sevdiniz
şimdi bunları size neden anlattığımı merak ediyorsunuz muhtemelen hatta sıkılıp bu kısımları geçiyorsunuz görüyorum bakın terlik geliyo popişinize şurada duygusal bir konuşma yapıyorum geçmeyin (şaka zorla tutan yok geçebilirsiniz tabii)
sadece demek istediğim sizin için yeterli miydi, kararında mıydı, şahane miydi yoksa batırılıp bırakılmış, kurguya hakkını veremeyen bir takım kelime dizisi miydi bilmiyorum ama benim için güzel bir deneyimdi. kendimi geliştirmek için attığım belki de en iyi adımdı ve cruel'i gerçekten çok seviyorum bu yüzden sizin de onu çok sevmenizi umuyorum
yani kurguyu sevdim, ortaya koyabileceğimi düşündüğüm değişim fikrini sevdim ve onu işlemek için heyecanlandım. kurgu konusunda bana daima yardımcı olan nisa'ma da tam olarak bu noktada teşekkür etmek istiyorum çünkü ne zaman yalpalasam ne zaman canımı bir yoruma sıksam ya da ne zaman ilerleyemeyeceğimi düşünsem bana yardımcı olan oydu, bölümlere fikir veren ve kurgunun gidişatında elimden tutan oydu, bölümü yazdığımda yayımlamadan önce okuyup yorumlayan oydu.. bu yüzden en çok ona teşekkür etmek istiyorum.
cruel'i daha değerli kıldığın için teşekkürler hayatım 2minlove4ever seni seviyorum, biliyorsun
aslında söylemek istediğim o kadar çok şey var ki şu an hepsini kafamda toparlamam zorlaşıyor ve herhangi bir sıraya koyamıyorum bu yüzden biraz karman çorman bir yazı oldu ama siz bunu "aaa ne kadar doğal ya" diye yorumlarsanız sevinirim
ben de karman çorman devam edeyim o sırada
aaa durun siz daha çok sıkılıp yazıyı yarıda bırakarak bölümden çıkmadan önce şu SÜRPRİZlerden birini buraya bırakayım ki, o da özel bölüm konumuz hani şu hepinizin merak ettiği, sürekli sorduğu ve benim söylememek için ayrı bir çaba harcadığım (o da burada sürpriz olsun diyeydi işte ya acımasız bir yazarım dövmeyin beni hrrRrRR) özel bölüm konusu
işte ne olacak bu özel bölüm konusu?
hemen açıklayayım güzellerim şöyle ki başta ayrı bir fic yazacaktım devam niteliğinde, tek bölümlük olacaktı ama sonra dedim yani kiminin haberi oluuuur kiminin haberi olmaz sen bu fice devam et zeynep sonra iç sesim de ooo harika düşündün dedi ama sonra kendimi biraz salak buldum çünkü benim saçma takıntılarım var 0-5 takıntısı (o nası bi takıntı amk diyosunuz aynen ben de diyorum sık sık kendimi boğasım falan geliyo)
bölüm sayılarının sonu 0 veya 5le bitmeyince bana batıyo arkadaşlar sinirim bozuluyo sorunlu birisiyim ben kafaları yiyorum böyle gece yatağa girip tavanı izlerken onu düşünüyorum gözüme uyku girmiyo (abartmıyorum ya oha kuru iftira resmen)
sonuç olarak tekrar dedim ki devam fici yayımlayayım o zaman ama sonra aynı düşüncelere geri döndüm derken bir paradoksun arasında aman allahım parlak bir fikir geliverdi aklıma o da nedir? düşündüm tabii ki beş tane bölüm nereden çıkacak? ve şöyle dedim bir tane özel bölüm yazsam bir tane defter bölümü yazsam bir tane de namjin için özel bölüm yazsam oldu sana üç bölüm harika bir tane daha yoonmin özel bölümü yazarım daha bi seversiniz beni son bölüme de reklam koyarım çünkü 0-5 takıntısı
reklam nedir hocam?
o çok merak edip sorduğunuz ama ben teşekkür bölümüne sırf SÜRPRİZ olsun diye sakladığım bir diğer şey
evet, sen, oradaki, doğru tahmin ettin
taekook için yan fic! *alkışlarhavafişeklerkutlamalar*
çok uzun bir şey olmayacak kesinlikle ama yakın zamanda cruel taekook için beş bölümlük eğer mükemmel bir yazma isteği hissedersem on bölümlük bir yan fic gelecek onu da alıp son bölüme zın diye reklam olarak koyunca cruel'imiz 50 bölümlük nur topu gibi bir bebeğe dönüşecek alıp seveceğiz onu güzel güzel
amma boş yaptım yalnız şu an cruel'in yazarı bu muydu diyorsunuz bi üzülüyorum
ama neyse hayatımlar devam ediyorum karman çorman mecbur aklımdaki her şeyi yazacağım buraya artık şansa kadere sonuna kadar okuyan biri çıkar belki
yoklama alalım bu noktada kimler okuyor şu an sağ baştan sayalım
tamam devam ediyoruz
cruel'i ilk yayımladığımda çok gergindim çünkü ben (jungkook'un da dediği gibi lanet olsun adamım yani on milyon defa dedim yine diyorum) psikoloji öğrencisi değilim psikolog hiç değilim hayatımda psikiyatrist bile görmedim yani soruyorsanız eğer psikoloğa gidiyorum istanbul'dayken çok sık giderdim şimdi nadiren gidiyorum ki seokjin'imizin odası benim istanbuldaki psikoloğumun odasıydı oradan esinlendim ama maalesef doktorum seokjin değildi (kader)
lafı dağıtmayayım yeterince dağılmamış gibi
çalışmalarımda bir derinlik olmasını, karakterlerin de o derinliğe uymasını seviyorum. düz karakterler bana içi boş geliyor sanki böyle robotmuş gibi ve cruel yoonmin hayalimde sürekli var olan, yazmayı istediğim derinlikte iki karakterdi ama işte bunun için doğru zaman mı değil mi bir türlü karar veremiyordum.. başlayıp batırmak: gerçekten tüm samimiyetimle söylüyorum korktuğum en büyük noktaydı
ve tabii bu zamana kadar sürekli kınadığım ficlerdeki gibi olmasını istemedim çünkü karakterleri yazmaya başlamadan önce kişilik bozuklukları için okuduğum makaleler, izlediğim videolar ve dinlediğim psikologlara göre yani bu ficte cinsellik kaçınılmaz bir noktaydı ki inanın onca okuduğum ve dinlediğim şeyleri siz dinleseydiniz cruel'deki smutu az bile bulabilirdiniz ve ben cruel'in smut için okunan bir fic olmasını kesinlikle istemiyordum
ha olmadı mı oldu yani bunu yalanlayamam karakter gelişimini siklemeyen, umursamayan, kurguya hiç takılmayan bir çok kişi bu fici sonuna kadar okudu ve amaçları sadece smut kısımları görmekti ki ben gelen yorumlardan bile bunu yeterince net anlayabiliyordum arkadaşlar yani okumam gerçekten çok hızlıdır, inanın ben o hızlı okumamla yazdığım bölümü bakın "oturup kendi yazdığım bölümü" ara vermeden yarım saatte bitiriyorken yayımladığımda okuyucu bölümün başına bir yorum atıyordu ve yedi sekiz dakika sonra aynı kişiyi bölüm sonundaki satırda görüyordum yani bundan kaçamayacağımı biliyordum... ama iyi yanından bakmak istiyorum düşündüğümden çok daha büyük bir kesim ilgisini, sevgisini ve desteğini verdi
yani cruel için bir çok nokta beni korkutuyordu ama çok azı başıma geldi diyelim,,, kötü yorumdan çok etkilenen biri olarak yazımda ve kurguda şüpheye düştüğüm, acaba kurguda değişiklik yapsam mı dediğim yerler oldu ama yapmadım
eskiden olsaydı yapardım, değiştirirdim buna eminim çünkü eskiden şimdiki halimin on misli daha çok etkileniyordum yorumlardan. üç - beş kim olduğu belirsiz anonim yüzümden uygulamayı silip gittiğim günler oldu ki inanın çok pişmanım o günler için.. şimdi de hatalarımdan ders almaya çalışıyorum
yani "herkese" aynı anda hitap edemeyeceğimi biliyorum. düşüncelerimiz örtüşmeyecek, aynı fikirde olmayacağız, isteklerimiz ters düşecek; olacak yani burada çalışmamı okuyan binlerce insan varken herkesin benimle aynı düşünce yapısında olmasını bekleyemem o yüzden kötü bir yorum aldığımda (yanlış anlamayın lütfen yapıcı eleştirileri kastetmiyorum bahsini ettiğim alaycı bir üslup ve kaba dil ki cruel'in finaline kadar bununla çokça yüzleşmek zorunda kaldım) kendime sürekli bunları hatırlatıyorum
dün bile size açık uçlu bir final verdim ama sonra dönüp onu daha anlaşılır bir hale getirmek zorunda kaldım çünkü okumuyorlar yani sözüm meclisten dışarı okuyucunun yarısı okumuyor oraya kocaman bir açıklama yazıyorum kimse takmıyor kimse "aa ne yazmış acaba bu kız" demiyor daha yayımlar yayımlamaz wattpadin iki saat süreceğini ön gördüğü bölümü yarım saatten az bir sürede bitirip neden angst yaptın diye bana upuzun mesaj atanlar oldu ki bölümün ilk halini görenler biliyordur açıklamaya açık uçlu bir son olduğunu ve istediğinizi düşünebileceğinizi yazmıştım
ki zaten benim için onlar ölmemişti yani yazar olarak ben bile o son paragrafa baktığımda onların kalkıp eve döndüğünü düşünüyordum ayrıca aklımda özel bölüm/devam fici varken angst yapmam imkansızdı ve yani hiçbir şekilde atladıklarını belirtmediğim bir paragrafa dayanıp bana kaba bir üslupla nasıl hesap sorduklarına hala anlam veremiyorum
durun kafamda tartışıyordum düşüncelerim dağıldı şu an
evet toparladım
sonuç olarak insanlar garip
ve her şeyi siktir edip konumuza odaklanacak olursak biz cruel'in finalini okuduk yani şu an fazla duygusalım (o yüzden bu kadar çenem düştü inanın ağlamamak için kendimi konuşmaya veriyorum) ilk defa bir çalışmamdan sonra bu denli büyük bir boşluğa düşüyorum çünkü karakterlere haddinden fazla bağlanmıştım.. yazarken ister istemez kendimi onların yerine koymam gerekiyordu ve ortada iki tane kişilik bozukluğuna sahip karakter varken aman şu şunu yapsın aman bu da bunu desin diye pat pat yazamıyordum çünkü kurguyu, o evreni, karakterleri sizin için inandırıcı kılmak adına onları bir şekilde yaşatmalıydım,, o bozukluklara gerçekten sahip olduklarını benimsemeliydiniz
umarım bunu başarabilmişimdir, bir diğer korkum da buydu çünkü
nasıl bir son beklediniz bilmiyorum, içinize sindi mi bilmiyorum ama denedim, ortaya koyduğum şeyden memnunum ve cruel'i öz evladım gibi çok seviyorum belki bekleseydim ileride çok daha iyi yazardım belki birkaç sene sonra bu kurguyu çok daha iyi idare ederdim ama şimdiki kalemimle elimden gelenin en iyisini yaptığıma inanıyorum
vaktimi cruel'e ve size seve seve verdim, bölümleri yazarken bunu keyifle yaptım ve hepinize de minnettarım çünkü ben ne kadar vakit ayırdıysam sizler de aynı şekilde vakit ayırdınız en azından bir yorum bir oy için adım attınız DAHASI cruel için şahane şeyler ortaya koydunuz
bir sürü tanıtım videosu, çizimler, editler, yazılar, etkinlikler, sırf cruel konuşmak için açtığınız sohbet grupları... bunların hepsi benim için paha biçilemez güzellikte
kurguyu ilk oluşturduğumuzda nisa'yla konuşuyorduk ve ben ortaya koyacağım emeğin değer görmemesinden korkuyordum, kurgunun anlaşılmayacağından ya da yarattığım karakterlere hakaretler yağacağından ve nisa beni cruel'in şimdiye kadar ki en iyi çalışmam olacağı konusunda nasıl inandırdıysa cruel'in karakterlerinin de aynı oranda sevileceğine inandırdı
gerçekten minnettarım bunu sürekli söylüyorum biliyorum ama bu yolda beni yalnız bırakmadınız, sevginizle destek oldunuz ve hep daha iyisini yapmayı istemem için bana farkında olmadan sebepler verdiniz
mesela jungkook karakteri? başında jungkook bendim yani şimdi sizi karakterden soğutmak istemem lütfen öyle bir şeyse burayı hop diye geçin ama gerçekten jungkook karakteri bendim (ve tamam itiraf ediyorum hala da benim) çünkü bir yerlere kendimi işlemek istedim
yani bir şey yazdığınızda ister istemez karakterlere kendi duygu ve düşüncelerinizi veriyorsunuz ki bu bahsettiğim çoğunlukla baş karakterler için oluyor ve ben de yapıyordum önceki çalışmalarımın tamamında yaptım bu kaçarı olmayan bir şey maalesef ama cruel'de istedim ki kendi kişiliğimi baş karakterden ziyade belirli bir noktaya işleyeyim
jungkook'u çok sevdiğinizi biliyorum ve onun kadar mükemmel değilim elbette ama en azından konuşma tarzı, olaylara girişi, hal ve hareketleri, düşünceleri beni taşısın istedim,, bir gün gittiğimde ya da cruel bir anı olarak kaldığında cruel'in içinde yaşamaya devam etmek istedim
ki iyi haber siz de orada benimle yaşamaya devam ediyorsunuz!
belki yoongi olarak belki jimin olarak belki sihyuk belki yoongi'nin bir komşusu belki seokjin'in asistanı belki norveç'teki o dövmeci kız ya da belki jimin'in bulduğu kedi ama bir şekilde o evrene sizi aldığımı unutmayın lütfen fici okurken kimde kendinizi gördüyseniz siz osunuz ya da göremediyseniz bir sahnede geçip giden, orada duran ama bir şekilde kesinlikle evrenin içine ait olan birisiniz ve daima yaşamaya devam edeceksiniz yoonmin'le, cruel'le ve benimle
başka bir evrende tam şu an oradasınız, bunu unutmayın
çok uzattığımı biliyorum ki bu yazdığım en uzun teşekkür bölümüydü belki çoktan sıkılıp gittiniz ya da atlayarak okudunuz veya söylemek istediğiniz bir şey olduğu için direkt son satıra geldiniz bilmiyorum gerçekten bilmiyorum hepsi olabilir hatta bu yazıdan sonra benden soğumuş da olabilirsiniz yani bazen bokunu çıkartıyorum bir şeylerin olabilir, normal, hak veririm
ama rahatladım
gerçekten.. yazmak, içimdekilerin en azından büyük çoğunluğunu söylemek beni gerçekten rahatlattı. sizinle sohbet ediyor gibi hissettim ve dün gece bölümü yayımladığımdan beri karnımın ortasına şak diye oturup kalan stres şu an büyük ölçüde azaldı
özel bölümlerde yeniden görüşmeyi dileyerek ayrılmak üzereyim ama özel bölümü hatırlatmışken lütfen gün ve saat belirtmediğimi unutmayın yani iki gün sonra canım çeker yazarım ya da bir hafta sonra ilham gelir veya üç ay sonra başına geçerim gerçekten şu an aklımda belirli bir süre yok ama eğer okumak isterseniz cruel'i kütüphanenizde tutmaya devam edebilirsiniz, o bölümler er ya da geç (tercihen hemencecik) gelecek
tabii kendinizi angst sona inandırdıysanız ve karakterlerimizin sonunu ölüm olsun istediyseniz okumanıza gerek yok eminim yoonmin'in ruhu şimdi o uçurumun kenarında sevişiyordur ve mutludurlar
evet bu sefer gerçekten ama gerçekten gidiyorum lütfen kendinize iyi bakın ve mutlu olun, değişimlerden korkmayın, kendinize güvenin ve kötü her ne yaşıyorsanız yaşayın bir gün geçeceğini ve mutlu olacağınızı unutmayın
mutluluk ve üzüntü hep sizin elinizde olamaz biliyorum ama düşüncelerinizin aktığı yönü kendiniz belirleyebilirsiniz, ayağa kalkıp ilerleyebilirsiniz ve elinize bir kalem aldıktan sonra gideceğiniz yolu bile çizebilirsiniz
pes etmek için çok erken çünkü hayat sürprizlerle dolu, bunu da unutmayın
sizi çok ama çok seviyorum, yeniden (yeniden yeniden yeniden yeniden yeniden yenid-) teşekkür ederim
ve cruel'i sevmeye devam edin çünkü o sizi yaşatmaya devam edecek
🖤
bitiş: 26 şubat 2021