Unicode
ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ညတိုင်းမှာအင်္ဂလိပ်စာဆရာကအမြဲတမ်းအပတ်စဥ်စာမေးပွဲစစ်တယ်။
ညစာစားချိန်ရောက်တော့ သွမ့်ကျားရန်အတော်လေးစိတ်လွင့်နေတယ်။ သူနှစ်နာရီလောက်အင်္ဂလိပ်စာဖြေဖို့တွေးကြည့်ရုံနဲ့တင် တော်တော်လေးပျင်းရိနေတယ်။
အဲ့ဒီအချိန်မှာ ရှန်းချီလျင့်ဆီကစာရောက်လာတယ်။ တဖက်လူကသူ့ကို online game ကစားရအောင်ခေါ်ထားတာ။ သွမ်ကျားရန်မျက်လုံးတွေအရောက်လက်သွားတယ်။
သူစုန့်ရိကိုမေးလိုက်တယ် "မင်းစာမေးပွဲဖြေဖို့သွားချင်လား?"
" ဘာဖြစ်လို့လဲ?"
" ရှန်းချီလျင့်ကငါ့ကိုonline game ကစားရအောင်တဲ့ မင်းသွားနိုင်မလားတဲ့"
"သွားမယ်" စုန့်ရိနဲနဲပျော်သွားတယ် "သူကဘာဖြစ်တာလဲ? လွန်ခဲ့တဲ့ရက်နည်းနည်းကသူပဲဒီ semester အတွက်စာကြည့်ရအုံးမယ်"
သွမ့်ကျားရန်နဲ့စုန့်ရိတို့လိုမဟုတ်ဘူး ရှန်းချီလျင့်ရဲ့(စာမေးပွဲမှာ) ဆောင်ရွက်နိုင်မှုကအတော်လေးကောင်းတယ်။ သူက liberal arts မှာနဲနဲလေးညံ့ပေမဲ့ တရုတ်စာနားလည်သုံးသပ်မှုမှာတော့ အတန်းထဲမှာထိပ်တန်းအဆင့်ပဲ။
" သူတို့အတန်းတွေကကြိုဖြေထားလောက်တယ် ဒီနေ့ညဆရာတွေကသူတို့ကိုကိုယ့်ဘာသာစာကျက်ခိုင်းထားတာ သူကစိတ်မဝင်စားစရာမကောင်းဘူးတဲ့"
" အင်း " စုန့်ရိကပြောတယ် " အာ့ဆိုငါတို့သူ့ကို Ionia မှာတွေ့မယ်လေ "
ရိကျုံးအနီးတဝိုက်မှာ Internet cafe တွေအများကြီးရှိတယ်။ အတန်းလစ်တဲ့ကျောင်းသားလေးတွေအတွက်ကတော့ဒီနေရာလေးကပျော်စံရာပေါ့။
ရှန်းချီလျင့်ကသူတို့အမြဲသွားဖြစ်တဲ့ Internet cafe မှာရောက်နှင့်နေပီ။ သူ့ဘေးကထိုင်ခုံနှစ်ခုမှာ ရေခဲစိမ်လိမ္မော်ရည်တစ်ခွက်ချထားတာကို သွမ့်ကျားရန်တွေ့လိုက်တယ်။ သွမ့်ကျားရန်သိလိုက်တယ် ဒီနေရာကရှန်းချီလျင့် သူနဲ့စုန့်ရိအတွက်နေရာဦးထားတယ်ဆိုတာ။ သွမ်ကျားရန်ကထိုင်ခုံလေးဆွဲပီးထိုင်လိုက်တယ်။
Internet cafe မှာလူတွေကပြည့်လုနီးပါးရှိနေပီး ဆေးလိပ်နံ့တွေကလဲမွှန်နေတာပဲ။
Internet cafe ထဲစဝင်တည်းက သူဖုံးအုပ်မထားတဲ့အရေပြားတွေကယားယံပီးတော့ခေါင်းလဲမူးနောက်နောက်ဖြစ်နေတယ်လို့ သွမ့်ကျားရန်ဝါးဝါးလေးခံစားမိတယ်။
ရှန်းချီလျင့်ကသူမျက်မှောင်ကျုံ့ပီးဘာမှမလုပ်သေးတာတွေ့တော့ သူကထူးထူးဆန်းဆန်းမေးလာတယ် "မင်းအိမ်ကိုအကြာကြီးမပြန်တာဆိုတော့ ဒီကိုနောက်တစ်ခါရောက်တော့ အားလုံးကိုထူးဆန်းတယ်ထင်နေတာလား?"
" ဘာကြီးလဲ?"
"Internet cafe ကမင်းရဲ့ဒုတိယအိမ်ပဲလေ" ရှန်းချီလျင့်ကသူစိတ်လွင့်နေတုန်းပဲဆိုတာကိုတွေ့တော့ သူ့ရဲ့ power button ကိုထိဖို့လက်လှမ်းလိုက်တယ် "မင်းဘယ်လိုဖွင့်ရမလဲဆိုတါတောင်မေ့နေတာပဲ လာလာ ဒီဖေဖေကမင်းကိုသင်ပေးမှာပေါ့"
သွမ့်ကျားရန်ကပြုံးလိုက်ပီးသူ့ကိုနဲနဲတွန်းလိုက်တယ်။ ပီးတော့ power button ကိုနှိပ်လိုက်တယ်။
သွမ့်ကျားရန်ကအချိန်အကြာကြီးကစားခဲ့ပေမဲ့ မသက်မသာဖြစ်တဲ့ခံစားကြီးကပျောက်ကွယ်မသွားဘူး။ ဒါပေမဲ့တိုးလဲတိုးမလာခဲ့ဘူး။ သူဂိမ်းထဲဝင်ပီး အာရုံလွှဲထားတော့ အဲ့ဒါကိုလဲတဖြည်းဖြည်းမေ့သွားတယ်။
" ရှောင်သွမ့်" စုန့်ရိကရုတ်တရပ်ခေါ်လိုက်တယ် " ခနနေကျရင် ဆရာမကျောက်က Class meeting ငါ့ကိုပြောတယ် ငါတို့ပြန်သွားမှာလား?"
"ဘာ?"
သွမ့်ကျားရန်က headphone တပ်ထားတော့ မကြားရဖြစ်နေတယ်။
"Class meeting!" စုန့်ရိအသံကကျယ်လာတယ် "ငါတို့ trip ထွက်ရတော့မှာထင်တယ်"
"Oh!!" သွမ်ကျားရန်ကအချိန်ကိုကြည့်လိုက်တယ် "ငါတို့ဒီတစ်ခါကစားပီးရင်ပြန်ကြမယ်လေ"
စုန့်ရိကခေါင်းညိမ့်တယ်။ရှန်းချီလျင့်ကမေးတယ် "မင်းတို့ ဘယ်နေရာကိုသွားကြမှာလဲ? ငါတို့ကJingshanဘုရားကျောင်းကိုသွားခဲ့တယ်.... ပြန်ဆုတ်! ပြန်ဆုတ် Kenan လာနေပီ!! သွမ့်ကျားရန်ဘာလို့ပြေးနေတာလဲ!! ငါ့ကိုကူပိတ်ပေး!"
ရှန်းချီလျင့်အရူးလိုပြောနေပေမဲ့လဲ သူ့hero လေးကတော့ ရန်သူသတ်တာခံလိုက်ရတယ်။ သူခေါင်းလှည့်လာပီး သွမ့်ကျားရန်ကိုကြည့်လိုက်တယ် "မင်းသိလားမင်းရဲ့အပြုအမူကအသင်းဖော်တွေကိုရောင်းစားတယ်လို့ခေါ်တယ်ဆိုတာ?"
သွမ့်ကျားရန်နှာမှုတ်လိုက်တယ်: " မဟုတ်ဘူး ငါလဲအသင်းဖော်တွေနဲ့အတူသေတော့မှာပဲမလား?"
ရှန်းချီလျင့်: "ဆန်ကုန်မြေလေးကောင်"
သွမ့်ကျားရန်: "အတူတူဝေမျှရမှာပေါ့"
ရှန်းချီလျင့်: "မင်းဘာပြောနေတာလဲ"
သွမ့်ကျားရန်: "66666 တကယ်ချောချောမောလေးသေသွားတာပဲ"
ရှန်းချီလျင့်: " ... "
Class meeting ရှိသေးတာမို့ ဒါပီးတော့ စုန့်ရိနဲ့သူလဲစာသင်ခန်းထဲပြတ်လာခဲ့တယ်။
စိတ်ထဲထင်တာလားတော့မသိဘူး။ သွမ့်ကျားရန်သူ့ခုံမှာထိုင်ပီးပီးချင်းပဲ Internet cafe မှာတုန်းကခံစားရတဲ့ မသက်မသာဖြစ်မှုတွေကပျောက်ကွယ်သွားတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးကစိတ်အခြေအနေ(ခံစားချက်) တွေလဲအရမ်းကောင်းမွန်သွားတယ်။
သူအဲ့တာကိုစဥ်းစားချိန်တောင်မရသေးဘူး။ ချန်ယွဲ့ကသူ့ကိုမေးလာတယ် "ဂိမ်းကကစားလို့ပြီးသွားတာလား?"
သွမ်ကျားရန်ကနောက်ပြန်လှည့်လာတယ် "မင်းဘယ်လိုသိတာလဲ?"
ချန်ယွဲ့ကပြုံးရင်းပြောတယ် "မင်းနဲ့စုန့်ရိမှာ ဆေးလိပ်နံ့တွေရှိနေတာ ကျောင်းနားမှာဆေးလိပ်နံ့တွေထူထူထည်းထည်းရှိတဲ့နေရာဆိုလို့ internet cafe တွေပဲရှိတာလေ ငါခန့်မှန်းကြည့်တာ "
သွမ်ကျားရန်ကသူပြောတာနားထောင်ရင်းခေါင်းလေးငုံ့ပီးသူ့လက်ကောက်ဝတ်ကိုနမ်းကြည့််တယ် "မင်းတို့တွေမှာ ခွေးနှာခေါင်းတွေရှိတာလား ငါတော့ဘာမှအနံ့မရဘူး"
သူကသူ့လက်ကောက်ဝတ်ကိုအသေအချာကြီးနမ်းနေတုန်းဆိုတာလုရှင်းစစ်တွေ့တော့ သူကအရှေ့ကိုရုတ်တရပ်ကြီးကိုင်းလိုက်ပီး "internet cafe မှာ မင်းက alpha တစ်ယောက်ရဲ့ဘေးမှာထိုင်နေခဲ့တယ် သူ့ရဲ့ pheromone က black tea"
သွမ်ကျားရန်အံ့ဩသွားတယ်။ လုရှင်းစစ်ကရှန်းချီလျင့်အကြောင်းပြောနေတာပဲ။
သွမ့်ကျားရန်မျက်နှာပေါ်ကအံ့အားသင့်နေတဲ့အမူအရာကိုတွေ့တော့ ချန်ယွဲ့ကပြုံးပီးပြောလိုက်တယ် "သူကအရမ်းအနံ့ခံကောင်းတယ် သူ့နဲ့လက်ထပ်ချင်တဲ့သူကအနာဂတ်မှာဖောက်ပြန်ချင်တယ်ဆိုရင် beta ပဲရှာလို့ရမယ် အဲ့လိုမှမဟုတ်ရင် သူအိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့သူကအဲ့ဒီအကြောင်းတွေသိသွားလိမ့််မယ်"
စုန့်ရိကအစတုန်းကခုံတွေးစီနေတာအဲ့တာကိုကြားတော့ သူလဲစကားဝိုင်းထဲဝင်လာတယ် "ဘယ်သူကအတန်းခေါင်းဆောင်ကိုလက်ထပ်ပီးတခြားတစ်ယောက်ကိုရှာမှလဲ အဲ့လောက်ကြီးမတုံးအလောက်ပါဘူး"
ချန်းယွီ: " ha ha ha "
လုရှင်းစစ်ရဲ့မျက်လုံးတွေကတော့ သွမ့်ကျားရန်မျက်နှာပေါ်မှာပဲရှိသေးတယ်။ သူကအရေးမစိုက်သလိုနဲ့ "သူမင်းကိုဖက်ခဲ့တာလား? အနံ့ကတအားပြင်းတယ်"
"ဟင့်အင်း" သွမ့်ကျားရန်ကပေါ့ပေါ့ပါးပါးပဲပြန်ဖြေတယ် "အနားကိုနီးနီးကပ်ကပ်ထိုင်လို့ဖြစ်နိုင််တယ် "
သူပြောပီးရုံပဲရှိသေး ကျောက်မင်ကျွင်းကစာသင်ခန်းထဲကိုဝင်လာတယ်။
စာသင်ခန်းတစ်ခုလုံးကိုသူကဝေ့ကြည့်လိုက်တယ်။ ကျောင်းသားအများစုကဆောင်းဦးခရီးစဥ်အကြောင်သိပီးဖြစ်လို့ ဒီအချိန်မှာသူတို့တွေကသူ့ကိုကြည့်ရင်းကျောက်မင်ကျွင်းကြေငြာမှာကိုစောင့်နေကြတယ်။
ကျောက်မင်းကျွင်းကအချိန်ဆွဲမနေဘူး "သောကြာနဲ့စနေ နှစ်ရက်မှာ ကျောင်းကဆောင်းဦးခရီးစဥ်အတွက်အဖွဲ့ဖွဲ့ပေးထားတယ် ငါတို့အတန်းနဲ့ Class 9 နဲ့ Xiaoyanshanကို တစ်ညသွားမယ် နောက်နေ့နေ့လည်ကျပြန်လာရမယ်... "
သူ့စကားတောင်မဆုံးသေးဘူး ဆောင်းဦးခရီးစဥ်ဆိုတဲ့ စကားလုံးက ဒယ်အိုးပေါ်ကျသွားတဲ့ရေလိုပဲ(ရှဲခနဲ) စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင်းတစ်တန်းလုံး ခလောက်ဆန်နေတယ်။
"လူတိုင်းအတွက်ကျောင်းကအားလပ်ရက်အပန်းဖြေနေရာတစ်ခုကိုကြိုတင်စာရင်းသွင်းထားတယ် အဲ့မှာ standard room တွေ single room တွေရှိတယ်တဲ့ မင်းတို့ room card ရပီးရင်မင်းတို့ဘာသာအခန်းတွေခွဲကြ" စာသင်ခန်းထဲမှာစကားသံတွေနဲ့ အုတ်အော်သောင်းနင်းကိုဖြစ်လို့။ ကျောက်မင်ကျွင်းကအပြုံးလေးနဲံခေါင်းခါလိုက်တယ် "ကောင်လေးတွေနဲ့ကောင်မလေးတွေနဲ့အတူနေလို့မရဘူးနော်"
"ဒုတိယနှစ်ကတတိယနှစ်ထက်ပိုကောင်းတယ် "စုန့်ရိကပြောတယ် " ငါကြားတာကတော့ တတိယနှစ်အတွက်ဆောင်ဦးခရီးစဥ်ကတော့ သင်္ချာမေးခွန်းနောက်ဆုံးဆယ်စုံတဲ့ နှစ်ရက်နဲ့တစ်ညမေးခွန်းပင်လယ်ထဲမှာလက်ပစ်ကူးရမယ်တဲ့ "
သွမ့်ကျားရန်ကလေးလေးပင်ပင်ရယ်ရင်းစိတ်မချဖြစ်နေတယ်။ သူတစ်ခုခုကိုရုတ်တရပ်သတိရသွားတော့ နောက်ကလေးကိုမှီပီးလုရှင်းစစ်ကိုတိုးတိုးလေးပြောတယ် "ငါ့ကိုကြည့်ပေးပါအုံး ငါလည်ကုပ်မှာ အနီကွက်တွေရှိလားလို့"
သွမ့်ကျားရန်တွက်ချက်ကြည့်လိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ နောက်ဆုံး estrus ဖြစ်တာလဝက်ကျော်နေပီ။ omega တစ်ယောက်အဖြစ်ကူးပြောင်းခါစဆိုရင် estrus ကာလကမတည်ငြိမ်သေးဘူး။ သူဒီနေ့ညအဆင်မပြေဖြစ်နေတာ stress disorder ကြောင့်ဖြစ်နိုင်တယ်။
ဒါပေမဲ့သူအနီကွက်တွေကိုခနလောက်မမြင်ရဘူး။ သူ့ရဲ့ sensitive အဖြစ်ဆုံးgland တွေကိုလဲကြည့်လို့မရနိုင်ဘူးလေ။
"မရှိဘူး" လုရှင်းစစ်မျက်လုံးတွေကဖြူဖြူဖွေးဖွေးလည်ပင်းပေါ်ကိုရှပ်ပြေးသွားတယ် "မင်းအဆင်မပြေဖြစ်နေလို့လား?"
"တစ်ခုတော့ရှိတော့" သွမ်ကျားရန်ကသူပြောတာကိုနားထောင်ပီးပြောတယ် "ငါကောင်းကောင်းမအိပ်ရလို့ဖြစ်နိုင်တယ်"
Xiaoyanshan က Ning Chengရဲ့အပြင်ဘက်မှာရှိတယ်။ အောက်တိုဘာလရဲ့ အစပိုင်းဖြစ်လို့ ကောင်းကင်ကြီးကကြည်လင်နေပီး နေမင်းကြီးကတော့လူတွေကိုပျင်းရိငြီးငွေ့စေတယ်။
ကျောင်းကားပေါ်မှာ ကျိုးရှင်ချန်းကလူသွားလမ်းရဲ့တစ်ဖက်မှာရှိနေပီးတော့ အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေတယ် "ငါကြားဖူးတာ Xiaoyanshan မှာစွန့်ပစ်ထားတဲ့ရထားလမ်းဥမင်ရှိတယ်တဲ့အဲ့ဒီမှာအရင်တုန်းကလူတွေသေဖူးတယ်တဲ့ ညညဆိုအဲ့ဒီဥမင်ထဲမှာအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ငိုကြွေးသံအသက်ရှူသံတွေကြားရတယ်တဲ့ မင်းအဲ့တာကိုသွားမကြည့်ချင်ဘူးလား..."
သွမ့်ကျားရန်ကနဲနဲခေါင်းမူးနေပီး တစ်ကိုယ်လုံးကမသက်မသာဖြစ်နေတယ်။ လှုပ်နေလို့ နေမကောင်းသလိုဖြစ်နေပေမဲ့သူကအဲ့ဒီနေရာကိုစိတ်ဝင်စားနေတယ် "တကယ်လား ငါတို့သွားကြမလား?"
" အေး ငါ့မှာအဲ့ဒီမှာနေတဲ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရှိတယ် သူပြောတာတော့အဲ့ဒါကအရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်တယ်တဲ့" ကျိုးရှင်ချန်းကပြောလိုက်တယ် "ငါတို့လူထပ်ရှာရအောင် လူအများကြီးရှိတာပဲကို"
သွမ့်ကျားရန်ကြည့်လိုက်တော့ လုရှင်းစစ်နဲ့ချန်ယွဲ့ကထိုင်ခုံသုံးလေးတန်းလောက်ခြားပီးအရှေ့တန်းမှာထိုင်နေကြတယ်။ သွမ့်ကျားရန်ကသူ့ရှေ့ကကောင်မလေးရဲ့ပခုံးကိုပုတ်လိုက်တယ် "မင်းလုရှင်းစစ်ကိုတစ်ဆင့်ပြောပေးလိုရမလား ငါတို့ဥမင်ရထားလမ်းကိုသွားကစားကြမလားလို့ ငါကြားတာတော့အဲ့တာကအတော်လေးစိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတယ်လို့"
အားကစားပွဲပီးသွားကတည်းက သွမ့်ကျားရန်အပေါ် Class 10 ကလူတွေရဲ့အမြင်ကအနည်းနဲ့အများတော့ပြောင်းလဲသွားကြတယ်။သူတို့တွေကကစားရအောင်သွားမယ်ဆိုတာကြားတော့ကောင်မလေးတွေလဲစိတ်ဝင်စားကြတယ် "နင်တို့ကစိတ်လှုပ်ရှားစရာတွေရှာဖို့လား?"
သွမ့်ကျရန်ကပြောလိုက်တယ် "နင်တို့ရောသွားမလား လူများတော့ပိုပျော်ရတာပေါ့"
သူမခေါင်မညိမ့်ရသေးဘူး သူ့ဘေးကကောင်မလေးကလာပြောတယ် "သွမ်ကျားရန် ငါလဲသွားချင််တယ်"
သူတို့စကားပြောနေတာကွာဟသွားတော့ ကောင်မလေးတွေကစိတ်နဲနဲပျံ့သွားပီးသူရှေ့ကကောင်လေးကိုရိုက်လိုက်တယ် "ငါ့ကိုတဆင့်စကားပြောဖို့ကူညီပေး သွမ့်ကျားရန်ကစိတ်လှုပ်ရှားစရာတွေရှာရအောင် အတန်းခေါင်းဆောင်ကိုသွားမလားလို့မေးတယ်လို့"
"ဘာကြီး သူကလုကောနဲ့စိတ်လှုပ်ရှားစရာကိစ္စလေးတွေရှာချင်တယ် ဟုတ်လား?"
ကောင်မလေးကသွမ့်ကျားရန်နဲ့ဆွေးနွေးရင်းအလုပ်ရှုပ်နေတယ်။ ကောင်လေးဘယ်လောက်အံ့ဩသွားတယ်ဆိုတာအရေးမထားဘူး သာမန်ကာလျှံကာပဲခေါင်းညိမ့်လိုက်တယ်။
လမ်းတလျှောက်လုံးတဆင့်စကားဖြတ်သွားတဲ့ရလဒ်အနေနဲ့ အဆုံးရောက်သွားတော့ လုရှင်းစီကိုပြောရမဲ့ကောင်လေးကစကားမပြောနိုင်ဖြစ်သွားတယ်။
" လုကော " ကောင်လေးကတွန့်ဆုတ်ဆုတ်နဲ့ပြောလိုက်တယ် "သွမ့်ကျားရန်ကမင်းကိုမေးတယ် စိတ်လှုပ်ရှားစရာကိစ္စလေးတွေကိုသူနဲ့ကစားချင်လားတဲ့"
ချန်ယွဲ့ကအစတုန်းကမီးခြစ်ရှာနေတာအဲ့တာကိုကြားတော့ လက်ချော်ပီးမီခြစ်ကအောက်ကိုတည့်တည့်ကြီးကျသွားတယ်။
လုရှင်းစစ်ကမေးလိုက်တယ် "သူတကယ်အဲ့တိုင်းပြောတာလား?"
အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲကျောင်းကားကကျောင်းကစီမံထားတဲ့အပန်းဖြေနေရာကိုရာက်လို့ကားကရပ်သွားတယ်။ သွမ်ကျားရန်ကနောက်ကနေလှမ်းအော်တယ် "လုရှင်းစစ်မင်းမသွားနိုင်ဘူးလား?"
ချန်ယွဲ့အနောက်ကိုလှည့်လိုက်တယ် သူအမူအရာကြီးကတော့တောင့်တောင့်ကြီးနဲ့။ ချန်ယွဲ့ကစွန့်ပစ်ခံရသလိုခံစားနေရတယ်လို့သွမ့်ကျားရန်ထင်လိုက်တယ်။ သူကရုတ်တရပ်ပြောလိုက်တယ် "ချန်ယွဲ့!အတူတူကစားရအောင်!အဲ့တာကတကယ်စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းလောက်တယ်!"
ချန်ယွဲ့: "... အဲ့တာကအတူတူကစားလို့ရသေးလို့လား?တစ်ခုခုမဖြစ်ဘူးဆိုတာမင်းသေချာလို့လား?"
သွမ်ကျားရန်ရှင်းမပြတတ်ဖြစ်နေတယ်: "ဘာလို့မဟုတ်ရမှာလဲ လူများလေပိုပျော်စရာကောင်းလေပဲလေ"
လုရှင်းစစ်ကသူ့ကိုမေးလိုက်တယ် "မင်းဘယ်ကိုသွားကစားမှာလဲ"
သွမ့်ကျားရန်: "ဥမင်ရထားလမ်း!အဲ့ဒီမှာသရဲတစ်ကောင်ရှိတယ်!"
ကျိုးရှင်ချန်း: "ဘယ်သူကလှည့်ကွက်တွေကစားချင်နေတာလဲ!
သူတို့နှစ်ယောက်ကအတူတူပြောဆိုနေတာကြားတော့ဘေးနားကလူတွေကလဲစိတ်ဝင်စားလာကြတယ် "Hey!ငါကိုလဲတစ်ယောက်အဖြစ်ခေါ်လိုက်!"
"ငါအထင်ငါလဲသွားချင်တယ်!"
" Xiao yanshan မှာရှိတဲ့ဥမင်ကအရမ်းကျော်ကြားတယ် အရင်ကသတင်းတွေလဲရှိခဲ့ဖူးတယ်ထင်တယ် ဒါပေမဲ့ကျိုးရှင်ချန်းမင်းသရဲကြောက်တယ်မလား? ငါတို့နောက်ဆုံးအကြိမ်တုန်းကသရဲကားကြည့်တော့ မင်းအော်ဟစ်ပီးငိုနေတာလေ အဲ့တုန်းကသနားစရာကောင်းလိုက်တာ "
"... ငါကသရဲကားပဲကြောက်တာ ဒီလောင်ဇီကအဲ့ဒီဥမင်ကိုမကြောက်ဘူး"
ကားထဲကထွက်လာတော့ သွမ်ကျားရန်ကနဲနဲလေးမသက်မသာဖြစ်နေပီး နားထင်ကိုနှိပ်နေတယ်။ သူသူ့ကိုသူပြန်ကြည့်တော့ အနီကွက်တွေကဘယ်နေရမှာမှမရှိတာကိုတွေ့လိုက်တယ်။စုန့်ရိကသူ့စီကိုပြေးလာပီး သွမ်ကျားရန်တစ်နေရာထဲမှာရပ်နေတာတွေ့တော့ လက်လှမ်းပီးသူ့ကိုထိလိုက်တယ် "ရှောင်သွမ့်! မင်းဘယ်မှာနေချင်လဲ? room card! အခန်းတွေကအရင်ရောက်တဲ့လူအရင်ယူစနစ်နဲ့ရမှာ"
သွမ့်ကျားရန်လဲromm cardရဲ့ဆွဲဆောင်မှုကြောင့်သူ့အာရုံတွေလဲလှုံ့ဆော်ခံလိုက်ရတယ်။ သူအရှိန်နဲ့ပြေးတော့ စုန့်ရိလဲသက်ပြင်းချရတော့တယ်။
စုန့်ရိကသူ့လက်မောင်းနာသွားတယ် "သွမ့်ကျားရန် မင်းဖြေးဖြေးပြေးပါကွ! ငါ့လက်မင်းကြောင့်ပြတ်တော့မယ်!"
သွမ့်ကျားရန်: "မဟုတ်ဘူး single room လေးကငါ့ကိုခေါ်နေတာ "
စုန့်ရိ: " ... "
ကျောင်းကစာရင်းပေးထားတဲ့အပန်းဖြေနေရာက တောင်ဘေးမှာတည်ရှိတယ်။ အခန်းတွေခွဲပီးတော့ luggage တွေနေရာချပီးတော့ ကျောက်မင်းကျွင်းကသူတို့ကိုလွတ်လွတ်လပ်လပ်သွားခိုင်းတော့တယ်။
စောနလေးတုန်းကဥမင်ကိုသွားဖို့သဘောတူခဲ့တဲ့ကျောင်းသားတွေက villa ရဲ့အပြင်ဘက်မှာစုဝေးနေကြတယ်။ တချို့ကောင်လေးတွေကစိတ်လှုပ်ရှားစွာတိုက်တွန်းနေကြတယ် "မြန်မြန် ဘယ်နေရာကိုသွားကြမှာလဲ"
ကျိုးရှင်ချန်း: "ငါ့သူငယ်ချင်းအရင်ကပြောတာကတော့ ဥမင်ရထားလမ်းက Qing ling အပိုင်းမှာရှိတယ် သွားလို့ရမဲ့လမ်းက Qing ling မှာရှိတာ မင်းတို့လမ်းလျှောက်ရင်းတွေ့လိမ့်မယ် ဒါပေမဲ့လမ်းညွှန်ကဘာလဲ...?"
သွမ်ကျားရန်ကသူပြောတာနားထောင်နေတယ် "မင်းရူးနေလား"
ကျိုးရှင်ချန်းကဖုန်းကိုသူ့ကိုပေးတယ် "ငါကရူးနေတာ ဒီကိုလာ"
သွမ့်ကျားရန်ကလမ်းကြောင်းကိုနားမလည်သေးဘူး။ သွမ့်ကျားရန်သူ့ဘေးနားကလူရဲ့ပခုံးကိုပုတ်လိုက်တယ် "လုရှင်းစစ် ဒါကိုတစ်ချက်ကြည့်ကြည့် ငါတို့ဘယ်နေရာကိုသွားမှာလဲ"
ကျိုးရှင်းရှန်ကသူလုပ်နေတာအရာကိုနားမလည်ဖြစ်နေတယ် "ကြည့်နေတာကြာပီကို မင်းနားမလည်ဘူးလား?"
သွမ့်ကျားရန်ကပေါ့ပေါ့ပါးပါးပဲပြောတယ် "... ဒါပေမဲ့ငါကဘယ်သူ့ကိုအကူအညီတောင်းရမလဲဆိုတာသိတယ် သူသိနေသရွေ့ငါလဲသိတယ် တကယ်ဉာဏ်ပညာရှိတဲ့လူမျိုးဆိုတာ မေးမြန်းဖို့မရှက်တဲ့ငါလိုလူမျိုးကိုပြောတာ"
ကျိုးရှင်ချန်းမနေနိုင်ဘဲမေးလိုက်တယ် "လုကော မင်းသူဘာပြောတယ်ဆိုတာနားထောင်နေတာပဲ သူ့ကိုမကူညီနဲ့"
လုရှင်းစစ်ကလမ်းကြောင်းကိုကြည့်နေပီး သူတို့နှစ်ယောက်ကဆူညံနေတယ်။ သူကခေါင်းတော့ထောင်မလာဘူး "ဘာတွေပြောနေတာလဲ"
သွမ်ကျားရန်: "...ဘာမှဖြစ်ဘူးငါမင်းကိုမေးတာကိုပြောနေတာ"
ကျိုးရှင်ချန်း: "လုကော မင်းအရမ်းဘက်လိုက်တာပဲ"
သွမ့်ကျားရန်ကကျိုးရှင်ချန်းကိုကြည့်လိုက်ပီးရယ်သံစွက်နေတဲ့အသံနဲ့မေးလိုက်တယ် "ငါ့ဘက်လိုက်တာ အဲ့တော့မင်းဘာဖြစ်ချင်လဲ?"
သူစကားပြောလိုက်ရင် သူ့ရဲ့ပယင်းရောင်မျက်လုံးလေးတွေကသတိမထားမိဘဲမှေးမှေးသွားပီး အထက်စီးဆန်တဲ့ပုံပေါ်ပေမဲ့ လူတွေကိုမနှစ်မြို့စေတဲ့ပုံမျိုးတော့မဟုတ်ဘူး။
သွမ့်ကျားရန်ရဲ့မြောက်တက်နေတဲ့ပုံကို(ဘဝင်လေဟပ်)မြင်တော့ လုရှင်းစစ်ကသူ့ခေါင်းကိုပုတ်လိုက်တယ် "မင်းလဲစကားနည်းနည်းလျှော့ပြော"
ချန်ယွဲ့ကမထိန်းနိုင်ဘဲဘေးမှာရယ်နေတယ် "ဒါကမျှမျှတတကိုင်တွယ်တာလား? မျှမျှတတဖြေရှင်းပေးတယ်လို့ခေါ်ရမှာလား?"
သူတို့ဦးတည်ချက်သတ်မှတ်ပီးတော့ ခြေလျင်လမ်းကနေ ဥမင်ဆီကိုလမ်းလျှောက်သွားကြတယ်။
ကျိုးရှင်ချန်းရဲ့သူငယ်ချင်းပြောသလိုပဲ ဥမင်ရထားလမ်းကထူးခြားတယ်။ ဂူကြီးကိုအစိမ်းရောင်အပင်တွေနဲ့ဖုံးအုပ်ထားတယ်။ အဝင်ဝကနေလှမ်းကြည့်မယ်ဆိုရင် မှောင်မည်းနေပီး ထွက်ပေါက်ကဘယ်နေရာမှာမှန်းတောင်မမြင်ရဘူး။
ဥမင်ထဲဝင်တော့ လှရှင်းစစ်မျက်ခုံးနဲနဲတွန့်ချိုးသွားတယ်။
သူ သွမ်ကျားရန်ရဲ့လည်ပင်းပေါ်မှာအနီကွက်လေးတွေမြင်လိုက်သလိုပဲ။ ဂူကမှောင်နေလို့ သူအမြင်မှားလားဆိုတာသူမသေချာဘူး။
လုရှင်းစစ်ကဖြည်းဖြည်းလေးနဲ့တိတ်တိတ်လေးသွမ်ကျားရန်နောက်ကိုလျှောက်သွားလိုက်တယ်။
သူအနားကိုပိုကပ်လာလေ သွမ့်ကျားရန်ရဲ့ pheromone အနံ့ကိုပိုရလာလေပဲ။ အနံ့လေးကဖျော့ဖျော့လေးပေမဲ့ သာမန်အခြေအနေတွေမှာဆို omega တွေကရနံ့တားဆေးတွေသုံးထားလို့ pheromone အနံ့ကမထွက်ဘူး။
သွမ့်ကျားရန်ရဲ့လည်ပင်းကအနီရောင်ပြောင်းနေလားဆိုပီးသူသိချင်မိတယ်။ဒါပေမဲ့ဥမင်ကအရမ်းမှောင်လွန်းတယ်။ အကြာကြီးလမ်းလျှောက်ပီးတာတောင် လုရှင်းစစ်ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမမြင်ရသေးဘူး။
သူတို့ဘေးကကောင်မလေးကနောက်တော့မနေနိုင်ဘဲတိုးတိုးလေးပြောလိုက်တယ်။
"နင်တို့နှစ်ယောက်... သရဲကြောက်လို့လား"
သူ့အသံကမကျယ်ပေမဲ့ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ဂူထဲမှာတော့ပြတ်ပြတ်သားသားကြားရတယ်။ လူအားလုံးကလှည့်ကြည့်လာကြတယ်။
" အတန်းခေါင်းဆောင် ရှောင်သွမ့်နဲ့နေ" စုန့်ရိကပြောတယ် "သူကသရဲတွေမကြောက်ဘူး"
စုန့်ရိပြောတာကြားတော့ သွမ့်ကျားရန်နောက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ သူနဲ့ခြေလှမ်းနည်းနည်းဝေးတဲ့နေရာမှာရှိနေတဲ့လုရှင်းစစ်ကိုတွေ့လိုက်တယ်။
သွမ်ကျားရန်ကနောက်ကိုလှည့်လာပီးပြုံးလိုက်တယ် "မင်းသရဲကြောက်လို့လား"
လုရှင်းစစ်ပြန်ဖြေမှာကိုမစောင့်ဘဲ လူအုပ်ထဲကနေ အာမေဋိတ်အမှတ်အသားလေးတွေ(!!!!!) တန်းစီပီထွက်ပေါ်လာတယ်။
"ငါ့ရဲ့လည်ပင်းပေါ်တစ်ခုခုကျလာတယ်!" ကောင်မလေးကတခြားတစ်ယောက်ရဲ့လက်ကိုဆွဲလိုက်တယ် "ကူကြည့်ပေးပါအုံး!"
"အဲ့တာကြမ်းပိုးလား" ဘယ်သူ(စ)နောက်တစ်ဝက်စိတ်ပျက်မှုတစ်ဝက်နဲ့ပြောလဲတော့မသိဘူး "ဒီလိုဂူထဲမှာ နံရံတွေကတွားသွားကောင်တွေနဲ့ပြည်နေတာ"
အစကတည်းကကောင်မလေးကကြောက်လို့ငိုတော့မလို့ဖြစ်နေတာတွေ့တော့ ကျိုးရှင်ချန်းကအဲ့ကောင်လကိုလှည့်ပြောလိုက်တယ် "တော်လောက်ပီ လျှောက်မပြောကြနဲ့"
ရေစက်ကျသံတွေကိုလူသံတွေကဖုံးလွှမ်းထားတယ်။ ချန်ယွဲ့ကခနလောက်နားထောဂ်လိုက်ပီး "အဲ့တာရေတွေဖြစ်လောက်တယ် နင့်ဖုန်းနဲ့ဓာတ်ပုံရိုက်ကြည့်လိုက်"
သူတို့တွေဥမင်ရဲ့အလယ်လောက်ရောက်တော့ အမြင်အာရုံတွေကအမှောင်အတိပဲ။သူတို့ဘေးနားကလူတွေကိုတောင်မြင်ဖို့မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး။
ကောင်မလေးရဲ့လည်ပင်းပေါ်ကိုကျတဲ့ဟာကိုရေလို့ပဲယူဆပီးလူတိုင်းကအရှေ့ကိုပဲဆက်လျှောက်နေကြတယ်။ သွမ့်ကျားရန်ကအရှေ့ကနေတည့်တည့်သွားနေတော့ သူပျောက်သွားမှာကိုလုရှင်းစစ်ကြောက်လန့်မိတယ်။ သူသတိမထားမိဘဲသူ့ရဲ့လက်မောင်းကိုလှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။
သူအဲ့တာကိုဆွဲပီးကာမှသူမှားမှန်းခံစားမိပီးလွှတ်ပေးမလို့လုပ်ပေမဲ့ အဆွဲခံထားရတဲ့တစ်ယောက်ကနောက်ကိုလှည့်ကြည့်လာတယ်။
သွမ့်ကျားရန်နှုတ်ခမ်းလေးတွေကအပေါ်ကိုကော့တက်သွားပီး လူဆိုးဆန်ဆန်လေးပြုံးလိုက်တယ်။ သူအရှေ့ကိုနည်းနည်းလေးတိုးလာပီး အသံလေးကိုနှိမ့်လိုက်တယ် "မင်းကြောက်တယ်ဆိုရင် ငါ့ကိုတိတ်တိတ်လေးပြောလေ ငါမင်းကိုမရယ်ပါဘူးသူတို့ကိုလဲမပြောပြဘူး"
အမှောင်ထုထဲမှာလုရှင်းစစ်ကသူ့ရဲ့လေငွေ့နွေးနွေးလေးကိုခံစားမိတယ်။
Pheromone နံ့ချိုချိုမွှေးမွှေးလေးကလဲစိမ့်ထွက်နေပီး တခြားအနံ့မရှိတဲ့အတွက်ပိုင်ရှင်တစ်ယောက်အနေနဲ့လျစ်လျူရှုဖို့ဆိုတာခက်ခဲတယ်။(DJYကိုmarkထားတာဆိုတော့ပိုင်ရှင်ပေါ့နော)
"ကောင်းပြီ" သွမ်ကျားရန်ကထပ်ကပ်လာတယ်"မင်းပြောလေ"
တစ်ဖက်လူဆီကမစောင့်နိုင်တာကိုခံစားမိတော့ လုရှင်းစစ်အနည်းငယ်ရီချင်သွားတယ်။သွမ်ကျားရန်ကသူ့ကိုစူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေတော့ လုရှင်းစစ်ခနလောက်တွေးပီးတော့ ဆန့်ကျင်ဘက်ကိုပြောလိုက်တယ် "ငါကြောက်တယ်"
သွမ်ကျားရန်ကသူလိုချင်တဲ့အဖြေရတော့ လျှို့ဝှက်ချက်ကိုလူတိုင်းနဲ့မျှဝေမလို့လုပ်တယ် "အတန်းခေါင်းဆောင်ကပြောတယ်သူ–"
လုရှင်းစစ်ကသူ့ပါးစပ်ကိုမြန်မြန်ပိတ်လိုက်တယ်။
"ဘာလဲ?"
"လုကောဘာဖြစ်လို့လဲ?"
မီးရောင်တွေကသူတို့အပေါ်လှမ်းထိုးတော့မှာမြင်တော့ လုရှင်းစစ်ကတိတ်တိတ်လေးပြောလိုက်တယ် "ငါအဆင်ပြေတယ် ကိုယ့်လမ်းကိုယ်သွား"
တခြားသူတွေကလုရှင်းစစ်ကြောင့်အံ့ဩသွားတာတွေ့တော့ သွမ်ကျားရန်ကသူ့မျက်လုံးတွေကိုမယုံကြည်သလိုဖွင့်လိုက်တယ် "woowoowu!!! ခွေးကောင်!!"
လှရှင်းစစ်ကသူ့နားထဲကိုကပ်ပြောလိုက်တယ် "သူတို့တွေကိုမပြောဘူးလို့မင်းမပြောခဲ့ဘူးလား ငါ့ကိုညာတာလား?"
သူရဲ့အာငွေ့လေးကသူ့နားတလျှောက်ဖြတ်သွားတယ်။ အရမ်းနီးကပ်လွန်းအကွာအဝေးကြောင့် သွမ်ကျားရန်သူ့လက်မောင်တွေကြားကနေလွတ်မြောင်ချင်တယ် "woowoowoowoo!! လွှတ်ပေး!!"
လုရှင်းစစ်ကသူအရမ်းရုန်းနေတာတွေ့တော့ တကယ်လို့သူတက်လုပ်မယ်ဆို သွမ့်ကျားရန်ရဲ့မျက်နှာကသူ့ကြောင့်နီရဲသွားလိမ့်မယ်။
သူ့မျက်လုံးတွေကကယိမ်းကယိုင်တွေဖြစ်လာပီးလည်ပင်းကလဲတင်းကျပ်သွားတယ်။
"ငါမင်းကိုလွှတ်ပေးမယ် အဓိပ္ပါယ်မရှိတာတွေလျှောက်မပြောနဲ့"
သူအသံထွက်လာတာနဲ့ သွမ့်ကျားရန်ကခပ်မြန်မြန်ခေါင်းညိမ့်လိုက်တယ်။ သူ့မျက်လုံးထဲကခံစားချက်တွေကတော့သိပ်မကောင်းဘူး။
လုရှင်းစစ်ခနလောက်တုန့်ဆိုင်းသွားပေမဲ့လဲလွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ သွမ့်ကျားရန်ကလွတ်သွားတာနဲ့ သူမျက်နှာကိုချက်ချင်းလှည့်လိုက်ပီး လူတွေကိုလှမ်းအော်လိုက်တယ် "လု–"
လုရှင်းစီကအစောတည်းကကြိုပြင်ဆင်ထားတော့ တန်းပီးနောက်တစ်ခါထပ်ဖိထားတယ်။
သွမ်ကျားရန်ကနှစ်ခါလောက်အချုပ်ခံထားရတော့ သူ့ကိုရိုက်ဖို့မစောင့်နိုင်တော့ဘူး။ ဒါပေမဲ့သူလုရှင်းစီကိုခုခံနိုင်ဖို့အားမရှိဘူး။ တစ်ဖက်လူကသူ့ကိုနောက်ကနေဖိထားပီး ပါးစပ်ကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ပိတ်ထားတယ်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကသူ့လက်မောင်းတွေကြားနစ်ဝင်တော့မလို့ပဲ။ ပီးတော့သူ့မှာရုန်းကန်ဖို့အားလဲမရှိဘူး။
"ပျော်စရာကောင်းလား?"
သွမ်ကျားရန်ကသူ့မှာအခွင့်အရေးမရှိတာသိတော့ ဘာမှမပြောတော့ဘူး။
သူ့ရဲ့ရှာရှားပါးပါးငြမ်နေတာကိုတွေ့တော့ လုရှင်းစစ်ဘာကိုစဥ်းစားရမိသွားလဲမသိ ရုတ်တရပ်ရယ်လိုက်တယ်။
သူ့ရဲ့တမင်လုပ်တဲ့ရယ်သံက ကိုယ့်လက်ချောင်တွေတောင်မမြင်ရတဲ့ဘဥမင်နဲ့ပါပေါင်းစပ်ထားတော့ သွမ့်ကျားရန်ကိုသူနဲ့အတန်းဖော်တစ်ယောက်မဟုတ်ဘဲ လမ်းလွဲရောက်လူသတ်သမားလို့ခံစားမိစေတယ်။
သူလုရှင်းစစ်ပြောတာကိုကြားလိုက်တယ် "ငါတို့ဒီပုံစံနဲ့အပြင်ထွက်မှာလား"
" ... " ဘာ!
"ဘာလိုဖြစ်ဖြစ်ငါကကြောက်တော့ ဒီလိုပုံစံကပိုလုံခြုံတယ် မင်းဘယ်လိုထင်လဲ"
" ... " မင်းရူးနေလား! !
သူကအရမ်းလူးလွန့်နေတဲ့အတွက်ကြောင့်လုရှင်းစစ်ကသူ့ကိုလွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ သွမ်ကျားရန်လဲတစ်ဖက်လူရဲ့မပျော်ရွှင်တဲ့ဟာကိုလိုက်နှောင့်ယှက်မနေတော့ဘူး။
သူလုရှင်းစစ်ကိုပြင်းပြင်းထန်ထန်ကြည့်လိုက်တယ်။ တစ်ဖက်လူကသူ့ရဲ့အေးခဲစေတဲ့အကြည့်တွေကိုလက်ခံရရှိပေမဲ့ ဘာမှတော့မပြောဘူ
ရုတ်တရပ်သွမ့်ကျားရန်ကလက်လှမ်းလိုက်တယ်။
"ကိုင်လိုက်"
လုရှင်းစစ်ကဥမင်ထဲမှာရေးရေးလေးမြင်နေရတဲ့ဝိုးတိုးဝါးတားလက်မောင်းလေးကိုကြည့်လိုက်တယ်။ပီးတော့ သူ့ကိုပြန်ကြည့်တယ်။
"လုရှင်းစစ် မင်းမကြောက်ဘူးလား?" သွမ်ကျားရန်ကတိုက်တွန်းတယ် "လာပါ သူတို့တွေအဝေးကြီးရောက်သွားပီ"
လုရှင့်စစ်ကသူ့လက်ကိုဆန့်ထုတ်လိုက်တယ်။ သူ(DJY)ကအနည်းငယ်စိတ်မရှည်ပေမဲ့လဲ သူ့ကိုစောင့်နေတုန်းပဲ။
ဒီအချိန်မှာအမှန်တရားကိုသာပြောပြလိုက်ရင် သွမ့်ကျားရန်ကသူ့ဆီကိုအတင်းဝင်လာပီးတိုက်ခိုက်နိုင်တယ်လို့သူတွေးမိတယ်။
လုရှင်းစစ်ကသူ့လက်ကောက်ဝတ်ကိုဆွဲပီး သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ချိတ်လိုက်တယ်။ သူသူ့လက်ကိုကိုင်လိုက်တဲ့အချိန် ဖျတ်ခနဲအကြည့်တစ်ခုကိုရရှိခဲ့တယ်။
သွမ့်ကျားရန်လက်ကောက်ဝတ်ကသူ့လက်ထဲမှာမြုပ်သွားမယ်လို့သူထင်မထားဘူး။ alpha တွေရဲ့ကျယ်ပြန့်တဲ့အရိုးဖွဲ့စည်းပုံ သန်မာတဲ့ကြွက်သားတွေရှိတဲ့လက်နဲ့ယှဥ်ရင် သူ့လက်အောက်ကလက်ကောက်ဝတ်လေးကတော်တော်လေးပါးလျတယ်။
သွမ့်ကျားရန်ကသူ သူ့ကိုဆွဲလိုက်တာတွေ့တော့ သူခြေထောက်လေးကြွပီးအရှေ့ကိုသွားတော့တယ်။
သူတို့နှစ်ယောက်တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်တွန်းလားဆွဲလားလုပ်နေတဲ့အချိန်မှာတခြားသူတွေကအဝေးကြီးတောင်ရောက်နှင့်နေပီ။ သူတို့တွေကိုမှီတဲ့အချိန်မှာအမှောင်ထဲကျင့်သားရသွားတဲ့အတွက် လေထုကပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးဖြစ်လာတယ်။
လမ်းတလျှောက်မှာရေကျသံတွေကအထူးပြတ်သားတယ်။
လူတိုင်းကရယ်မောပီးစကားပြောနေပီး စွန့်စွန့်စားစားလေထုမရှိတာတွေ့တော့ သွမ့်ကျားရန်ကမျက်လုံးလေးပေကလပ်ပေကလပ်လုက်လိုက်တယ်။
"ဒီရေတွေကနီနေသလိုပဲမင်းတို့တွေ့လား" သွမ့်ကျားရန်ကသူ့လက်ချောင်းလေးတွေကိုတရှုံ့ရှုံ့နမ်းလိုက်တယ် "တကယ်ကြီးကွ ညှီနံလိုလိုဘာလိုလိုအနံ့ရသလိုပဲ"
သူအဲ့တာကိုပြောတော့ နဂိုတည်းကကြောက်နေတဲ့လူတွေကပြောလာကြတယ် "ဒီဥမင်ထဲကအနံ့ကြီးကထူးဆန်းတယ်လို့ငါလဲပြောချင်နေတာ"
စုန့်ရိကသူ့တို့ရင်တွင်းစကားတွေကြားတော့ "ရှောင်သွမ့် လူတွေကိုတမင်သက်သက်လျှောက်ခြောက်နေတာမလား"
"မင်းမော့ကြည့်ကြည့်" သွမ်ကျားရန်ကပြောတယ် "အဲ့မှာတစ်ခုခုရှိနေတာလား?"
"Fu*k me သွမ့်ကောမင်းစကားပြောတာရပ်လိုက်လို့မရဘူးလား?"
သွမ့်ကျားရန်ကမလှုပ်မရှားပဲ "Ahhh ဒါကဘာကြီးလဲ?"
သူစကားပြောပီးတော့ လုရှင်းစစ်ကိုနဲနဲလေးရိုက်လိုက်တယ်။
သူတို့နှစ်ယောက်ပဲကြားနိုင်တဲ့အသံလေးနဲ့သွမ်ကျားရန်တိုးတိုးလေးပြောတာကိုလုရှင်းစစ်ကြားလိုက်တယ်: "ပြေး"
အဲ့တာပြောပီးပီးချင်းပဲ သွမ်ကျားရန်ကသူ့ကိုစူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်လိုက်တယ် "တကယ်–အပေါ်မှာ–ဘာကြီးမှန်းမသိ–ရှိတယ်! လုရှင်းစစ် မင်းကိုကြည့်ပီးရယ်နေတယ်!"
လုရှင်းစစ်: " ... "
လုရှင်းစစ်ကလဲသူနဲ့အတူလိုက်ပူးပေါင်းပေးတယ်။
သူတို့နှစ်ယောက်တစ်ကယ်ပြေးသွားတာတော့ ကြောက်နေ့တဲ့လူအနည်းငယ်ခြေထောက်တွေမြှောက်ပီး သူတို့နောက်လိုက်ပြေးတယ်။
သူတို့ရဲ့အပြုအမူက ကျန်တဲ့လူတွေကိုလဲပြေးဖို့စေခိုင်းလိုက်သလိုပဲ။ သွမ်ကျားရန်ပြောတာကိုနားမထောင်သင့်ဘူးဆိုပီးတွန့်ဆုတ်နေတဲ့ကျောင်းသားတွေလဲ ဒီအချိန်မှာတော့နှစ်ယောက်တွဲသုံးယောက်တွဲပြေးကြတော့တယ်။
ဘယ်ကောင်မလေးကနောက်ဆုံးမှာမထိန်းနိုင်ဘဲအော်လိုက်လဲတော့မသိဘူး။
"Ah ah ah ah ah–!!"
"Fu*k me Fu*k me Fu*k —!!"
"မဟုတ်ဘူး! မင်းတို့ဘာလို့ပြေးနေတာလဲ!မင်းတို့ဘာလို့ပြေးနေတာလဲလို့!"
"လုကောတို့ရောပြေးနေတာ!လု!ကော!အားလုံး!ပြေး!မင်းတို့မပြေးသေးဘူးလား!"
အဲ့ဒီစကားလုံးတွေကစည်းရုံးသိမ်းသွင်းနိုင်လွန်းတယ်။ ချန်ယွဲ့ကအစတုန်းကပြေးဖို့မရည်ရွယ်ပေမဲ့အဲ့တာကြားတော့တွေဝေသွားတယ်။
လုရှင်းစစ်ကပြေးနေတာလား?
ချန်ယွဲ့ခနလောက်တွန့်ဆုတ်နေပေမဲ့အရှေ့ကိုတဟုန်ထိုးပြေးတော့တယ်။ မပြေးတဲ့ကောင်လေးတွေလဲဒီနေရာမှာဆက်မရပ်နိုင်တော့ဘူး။
ကျိုးရှင်ချန်းကစိုးရိမ်းတကြီးပြောတယ် "ချန်ယွဲ့! မင်းဘယလုပ်နေတာလဲ! ဘယ်သူကခွေးလဲ!!"
ချန်ယွဲ့ကပြေးရင်းအော်ပြောတယ် "ဒီလောင်ဇီကခွေး!မင်းခွေးတစ်ကောင်ရဲ့ဘဝကိုသိလား!"
ကျိုးရှင်ချန်းရုတ်တရပ်နားလည်သွားတယ် "အဲ့တာကအဓိပ္ပါယ်ရှိတယ်! ချန်ယွဲ့! ငါ့ကိုစောင့်အုံး!!"
နောက်ကရှုတ်ရှပ်ခတ်နေတဲ့ခြေသံတွေအော်သံတွေကြားတော့ သွမ့်ကျားရန်ကရယ်ချင်တာအောင့်ထားရတာဗိုက်တွေတောင်နာတယ်။ တကယ်လို့လုရှင်းစစ်သာရှေ့ကိုမဆွဲဘူးဆိုရင် သူဂူနံရံမှာကပ်ပီးခွီနေမှာ။
ဥမင်ထဲကနေပြေးထွက်လာတဲ့အချိန်မှာ သွမ့်ကျားရန်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ တစ်ကိုယ်လုံးလှုပ်ပီးစတင်ပီးရယ်တော့တယ်။
"လုရှင်းစစ်ရ ဘယ်လိုတောင်... hahahaha မင်းကခုတကယ်ခွေးတစ်ကောင်ပဲ... hahahaha..."
လုရှင်းစစ်သူ့ကိုအကူအညီမဲ့တဲ့ပုံနဲ့ကြည့်လိုက်တယ်။ သူသွမ့်ကျားရန်ရဲ့ရယ်မြူးရိပ်သန်းနေတဲ့မျက်လုံးတွေကိုမြင်တော့ဘမထိန်းနိုင်ပဲပြုံးလိုက်တယ်။
အစတုန်းကသူနှုတ်ခမ်းလေးတွေတွန့်ကွေးနေရုံဆိုပေမဲ့ အဲ့ဒီအကြောင်းကိုပိုတွေးလေ ပိုပီးရယ်ချင်လာလေပဲ။ သူခေါင်းလေးငုံ့ပီး ပခုံးလေးတွေကတုန်နေတယ်။ နောက်ဆုံးတော့သူလဲမထိန်းနိုင်ဘဲရယ်လိုက်တော့တယ်။
Class10ကကျောင်းသားတွေအပြင်ဘက်ကိုထွက်လာတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ကအဲ့မှာရပ်ပီးရယ်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။
ခုတော့လူတိုင်းဘာတွေဖြစ်နေလဲဆိုတာနားလည်သွားတယ်။
ကျိုးရှင်ချန်းကပြုံးရင်းဆူလိုက်တယ် "သွမ့်ကျားရန်မင်းလှည့်စားတာတော်တယ် တကယ်ကြီးလိုသရုပ်ဆောင်နေတာ"
"လုကောနဲ့ သွမ့်ကော ဘာဖြစ်တာလဲ? အားးး ငါတို့ကလုကောတို့လှည့်ကွက်ထဲရောက်သွားတာပဲ"
နောက်ဆုံးမှထွက်လာတဲ့ကောင်မလေးတွေကသူတို့ရင်ဘတ်တွေထုနေရတယ် "နင်တို့ကြောင့်သူတို့သေမတတ်ကြောက်သွားကြတာ ဒါပေမဲ့ဒါကတကယ်ပျော်စရာကောင်းတယ်..."
သွမ့်ကျားရန်ကရယ်လို့ဝသွားပီးတော့ပြောလိုက်တယ် "ငါလဲမထိန်းနိုင်ဘူး? ဘယ်သူအရင်အော်လိုက်တာလဲ? အဲ့တာကတအားစူးတာပဲ"
ကောင်မလေးတွေထဲကတစ်ယောက်ကသူ့ကိုယ်သူလက်ညှိုးထိုးပြတယ် "ငါနှလုံးသားထဲကနေတောင်ကြောက်သွားတယ်"
"အစ်မကတအားစွမ်းတာပဲ" သွမ့်ကျားရန်ပြောပီးတော်မထိန်းနိုင်ဘဲရီပြန်တယ် ကောင်မလေးကလဲနောက်ကလိုက်ရီတယ်။
ရုတ်တရပ်တစ်ယောက်ယောက်ကပြောလိုက်တယ် "အဲ့တာကအရမ်းလှတယ် "
သူ့အကြည့်တွေနောက်ုကိုတခြားသူတွေလဲလိုက်ကြည့်ကြတယ် "နေဝင်ချိန်တောင်ရောက်နေပီပဲ"
ဥမင်ရဲ့ထွက်ပေါက်က Ning Chengရဲ့အနောက်ဘက်မှာရှိတယ်။ သူတို့တွေထွက်လာတော့ ညနေဆည်းဆာချိန်ရဲ့နောက်ဆုံးချိန်ကိုမှီရုံလမှီတယ်။
မှိန်မှိန်လေးတောက်ပနေတဲ့ညနေခင်းရောင်ခြည်ကကောင်းကင်ကြီးမှာပျံ့နှံ့နေပီး တစ်လွှာပီးတစ်လွှာ တိမ်တိုက်တွေထဲမှာနစ်မြုပ်သွားတာကလိမ္မော်နီရောင်ပင်လယ်ပြင်လိုပဲ။
အဲ့တာခမ်းနားတင့်တယ်လွန်းတယ်။
လူအုပ်ကြီးလဲတဖြည်းဖြည်းနဲ့တိတ်ဆိတ်သွားတယ်။
ကောင်မလေးတွေကဓာတ်ပုံရိုက်ပီးတော့ မထိန်းနိုင်ဘဲတိုးတိုးလေးပြောကြတယ် "အထက်တန်းအောင်သွားရင် ငါတို့နောက်တစ်ခါပြန်လာကြမလား"
သူမမေးခွန်းကနဲနဲလေးထိခိုက်လွယ်တယ်။ ကောင်လေးတွေကတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကြည့်နေပီး ဘာပြောရမှန်းမသ်ဖြစ်နေတယ်။
"ရတယ်လေ" သွမ်ကျားရန်ကတိတ်ဆိတ်မှုကိုဖြိုခွဲလိုက်တယ်။ သူကကောင်မလကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တယ် "နောက်တစ်ခါငါမင်းတို့ကိုထပ်ခြောက်ရင် ငါနင့်ကိုအသက်ရှုခွင့်တော့ပေးပါ့မယ်"
" နောက်တစ်ခါကျရင် ငါခွေးမဖြစ်ချင်ဘူး" လုရှင်းစစ်ကသူ့ပခုံးကိုတိုက်လိုက်တယ် "မင်းကိုယ်တိုင်ပဲဖြစ်နိုင်မလား"
"အာ့ဆိုမင်းစိတ်အေးအေးထား ငါအဲ့အကြောင်းကိုစဥ်းစားလိုက်အုံးမယ်"
လူအုပ်ထဲကနေရယ်သံတွေထွက်လာတယ်။
မေးခွန်းမေးတဲ့ကောင်မလေးကသူတို့ကိုကြည့်ပီး နှုတ်ခမ်းသပ်ပီးပြုံးလိုက်တယ်။
The author has something to say: ခွေးတစ်ကောင်မဖြစ်နဲ့နောက်တစ်ခါခင်ပွန်းဖြစ်။
~~~~~
*အဲ့ဒီမှာခွေးလို့သုံးတာကလေ ခွေးပြေးဝက်ပြေးပြေးရတာတို့ လှည့်စားတာတို့ကိုသုံးတာဖြစ်မယ်ထင်တယ်။
✨ —————✨
Zawgyi
ဗုဒၶဟူးေန႔ညတိုင္းမွာအဂၤလိပ္စာဆရာကအျမဲတမ္းအပတ္စဥ္စာေမးပြဲစစ္တယ္။
ညစာစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ သြမ့္က်ားရန္အေတာ္ေလးစိတ္လြင့္ေနတယ္။ သူႏွစ္နာရီေလာက္အဂၤလိပ္စာေျဖဖို႔ေတြးၾကည့္႐ုံနဲ႔တင္ ေတာ္ေတာ္ေလးပ်င္းရိေနတယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ရွန္းခ်ီလ်င့္ဆီကစာေရာက္လာတယ္။ တဖက္လူကသူ႔ကို online game ကစားရေအာင္ေခၚထားတာ။ သြမ္က်ားရန္မ်က္လုံးေတြအေရာက္လက္သြားတယ္။
သူစုန္႔ရိကိုေမးလိုက္တယ္ "မင္းစာေမးပြဲေျဖဖို႔သြားခ်င္လား?"
" ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"
" ရွန္းခ်ီလ်င့္ကငါ့ကိုonline game ကစားရေအာင္တဲ့ မင္းသြားနိုင္မလားတဲ့"
"သြားမယ္" စုန္႔ရိနဲနဲေပ်ာ္သြားတယ္ "သူကဘာျဖစ္တာလဲ? လြန္ခဲ့တဲ့ရက္နည္းနည္းကသူပဲဒီ semester အတြက္စာၾကည့္ရအုံးမယ္"
သြမ့္က်ားရန္နဲ႔စုန္႔ရိတို႔လိုမဟုတ္ဘူး ရွန္းခ်ီလ်င့္ရဲ့(စာေမးပြဲမွာ) ေဆာင္ရြက္နိုင္မွုကအေတာ္ေလးေကာင္းတယ္။ သူက liberal arts မွာနဲနဲေလးညံ့ေပမဲ့ တ႐ုတ္စာနားလည္သုံးသပ္မွုမွာေတာ့ အတန္းထဲမွာထိပ္တန္းအဆင့္ပဲ။
" သူတို႔အတန္းေတြကႀကိဳေျဖထားေလာက္တယ္ ဒီေန႔ညဆရာေတြကသူတို႔ကိုကိုယ့္ဘာသာစာက်က္ခိုင္းထားတာ သူကစိတ္မဝင္စားစရာမေကာင္းဘူးတဲ့"
" အင္း " စုန္႔ရိကေျပာတယ္ " အာ့ဆိုငါတို႔သူ႔ကို Ionia မွာေတြ႕မယ္ေလ "
ရိက်ဳံးအနီးတဝိုက္မွာ Internet cafe ေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္။ အတန္းလစ္တဲ့ေက်ာင္းသားေလးေတြအတြက္ကေတာ့ဒီေနရာေလးကေပ်ာ္စံရာေပါ့။
ရွန္းခ်ီလ်င့္ကသူတို႔အျမဲသြားျဖစ္တဲ့ Internet cafe မွာေရာက္ႏွင့္ေနပီ။ သူ႔ေဘးကထိုင္ခုံႏွစ္ခုမွာ ေရခဲစိမ္လိေမၼာ္ရည္တစ္ခြက္ခ်ထားတာကို သြမ့္က်ားရန္ေတြ႕လိုက္တယ္။ သြမ့္က်ားရန္သိလိုက္တယ္ ဒီေနရာကရွန္းခ်ီလ်င့္ သူနဲ႔စုန္႔ရိအတြက္ေနရာဦးထားတယ္ဆိုတာ။ သြမ္က်ားရန္ကထိုင္ခုံေလးဆြဲပီးထိုင္လိုက္တယ္။
Internet cafe မွာလူေတြကျပည့္လုနီးပါးရွိေနပီး ေဆးလိပ္နံ့ေတြကလဲမႊန္ေနတာပဲ။
Internet cafe ထဲစဝင္တည္းက သူဖုံးအုပ္မထားတဲ့အေရျပားေတြကယားယံပီးေတာ့ေခါင္းလဲမူးေနာက္ေနာက္ျဖစ္ေနတယ္လို႔ သြမ့္က်ားရန္ဝါးဝါးေလးခံစားမိတယ္။
ရွန္းခ်ီလ်င့္ကသူမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ပီးဘာမွမလုပ္ေသးတာေတြ႕ေတာ့ သူကထူးထူးဆန္းဆန္းေမးလာတယ္ "မင္းအိမ္ကိုအၾကာႀကီးမျပန္တာဆိုေတာ့ ဒီကိုေနာက္တစ္ခါေရာက္ေတာ့ အားလုံးကိုထူးဆန္းတယ္ထင္ေနတာလား?"
" ဘာႀကီးလဲ?"
"Internet cafe ကမင္းရဲ့ဒုတိယအိမ္ပဲေလ" ရွန္းခ်ီလ်င့္ကသူစိတ္လြင့္ေနတုန္းပဲဆိုတာကိုေတြ႕ေတာ့ သူ႔ရဲ့ power button ကိုထိဖို႔လက္လွမ္းလိုက္တယ္ "မင္းဘယ္လိုဖြင့္ရမလဲဆိုတါေတာင္ေမ့ေနတာပဲ လာလာ ဒီေဖေဖကမင္းကိုသင္ေပးမွာေပါ့"
သြမ့္က်ားရန္ကျပဳံးလိုက္ပီးသူ႔ကိုနဲနဲတြန္းလိုက္တယ္။ ပီးေတာ့ power button ကိုႏွိပ္လိုက္တယ္။
သြမ့္က်ားရန္ကအခ်ိန္အၾကာႀကီးကစားခဲ့ေပမဲ့ မသက္မသာျဖစ္တဲ့ခံစားႀကီးကေပ်ာက္ကြယ္မသြားဘူး။ ဒါေပမဲ့တိုးလဲတိုးမလာခဲ့ဘူး။ သူဂိမ္းထဲဝင္ပီး အာ႐ုံလႊဲထားေတာ့ အဲ့ဒါကိုလဲတျဖည္းျဖည္းေမ့သြားတယ္။
" ေရွာင္သြမ့္" စုန္႔ရိက႐ုတ္တရပ္ေခၚလိုက္တယ္ " ခနေနက်ရင္ ဆရာမေက်ာက္က Class meeting ငါ့ကိုေျပာတယ္ ငါတို႔ျပန္သြားမွာလား?"
"ဘာ?"
သြမ့္က်ားရန္က headphone တပ္ထားေတာ့ မၾကားရျဖစ္ေနတယ္။
"Class meeting!" စုန္႔ရိအသံကက်ယ္လာတယ္ "ငါတို႔ trip ထြက္ရေတာ့မွာထင္တယ္"
"Oh!!" သြမ္က်ားရန္ကအခ်ိန္ကိုၾကည့္လိုက္တယ္ "ငါတို႔ဒီတစ္ခါကစားပီးရင္ျပန္ၾကမယ္ေလ"
စုန္႔ရိကေခါင္းညိမ့္တယ္။ရွန္းခ်ီလ်င့္ကေမးတယ္ "မင္းတို႔ ဘယ္ေနရာကိုသြားၾကမွာလဲ? ငါတို႔ကJingshanဘုရားေက်ာင္းကိုသြားခဲ့တယ္.... ျပန္ဆုတ္! ျပန္ဆုတ္ Kenan လာေနပီ!! သြမ့္က်ားရန္ဘာလို႔ေျပးေနတာလဲ!! ငါ့ကိုကူပိတ္ေပး!"
ရွန္းခ်ီလ်င့္အ႐ူးလိုေျပာေနေပမဲ့လဲ သူ႔hero ေလးကေတာ့ ရန္သူသတ္တာခံလိုက္ရတယ္။ သူေခါင္းလွည့္လာပီး သြမ့္က်ားရန္ကိုၾကည့္လိုက္တယ္ "မင္းသိလားမင္းရဲ့အျပဳအမူကအသင္းေဖာ္ေတြကိုေရာင္းစားတယ္လို႔ေခၚတယ္ဆိုတာ?"
သြမ့္က်ားရန္ႏွာမွုတ္လိုက္တယ္: " မဟုတ္ဘူး ငါလဲအသင္းေဖာ္ေတြနဲ႔အတူေသေတာ့မွာပဲမလား?"
ရွန္းခ်ီလ်င့္: "ဆန္ကုန္ေျမေလးေကာင္"
သြမ့္က်ားရန္: "အတူတူေဝမၽွရမွာေပါ့"
ရွန္းခ်ီလ်င့္: "မင္းဘာေျပာေနတာလဲ"
သြမ့္က်ားရန္: "66666 တကယ္ေခ်ာေခ်ာေမာေလးေသသြားတာပဲ"
ရွန္းခ်ီလ်င့္: " ... "
Class meeting ရွိေသးတာမို႔ ဒါပီးေတာ့ စုန္႔ရိနဲ႔သူလဲစာသင္ခန္းထဲျပတ္လာခဲ့တယ္။
စိတ္ထဲထင္တာလားေတာ့မသိဘူး။ သြမ့္က်ားရန္သူ႔ခုံမွာထိုင္ပီးပီးခ်င္းပဲ Internet cafe မွာတုန္းကခံစားရတဲ့ မသက္မသာျဖစ္မွုေတြကေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။ တစ္ကိုယ္လုံးကစိတ္အေျခအေန(ခံစားခ်က္) ေတြလဲအရမ္းေကာင္းမြန္သြားတယ္။
သူအဲ့တာကိုစဥ္းစားခ်ိန္ေတာင္မရေသးဘူး။ ခ်န္ယြဲ႕ကသူ႔ကိုေမးလာတယ္ "ဂိမ္းကကစားလို႔ၿပီးသြားတာလား?"
သြမ္က်ားရန္ကေနာက္ျပန္လွည့္လာတယ္ "မင္းဘယ္လိုသိတာလဲ?"
ခ်န္ယြဲ႕ကျပဳံးရင္းေျပာတယ္ "မင္းနဲ႔စုန္႔ရိမွာ ေဆးလိပ္နံ့ေတြရွိေနတာ ေက်ာင္းနားမွာေဆးလိပ္နံ့ေတြထူထူထည္းထည္းရွိတဲ့ေနရာဆိုလို႔ internet cafe ေတြပဲရွိတာေလ ငါခန္႔မွန္းၾကည့္တာ "
သြမ္က်ားရန္ကသူေျပာတာနားေထာင္ရင္းေခါင္းေလးငုံ႔ပီးသူ႔လက္ေကာက္ဝတ္ကိုနမ္းၾကည့္္တယ္ "မင္းတို႔ေတြမွာ ေခြးႏွာေခါင္းေတြရွိတာလား ငါေတာ့ဘာမွအနံ့မရဘူး"
သူကသူ႔လက္ေကာက္ဝတ္ကိုအေသအခ်ာႀကီးနမ္းေနတုန္းဆိုတာလုရွင္းစစ္ေတြ႕ေတာ့ သူကအေရွ႕ကို႐ုတ္တရပ္ႀကီးကိုင္းလိုက္ပီး "internet cafe မွာ မင္းက alpha တစ္ေယာက္ရဲ့ေဘးမွာထိုင္ေနခဲ့တယ္ သူ႔ရဲ့ pheromone က black tea"
သြမ္က်ားရန္အံ့ဩသြားတယ္။ လုရွင္းစစ္ကရွန္းခ်ီလ်င့္အေၾကာင္းေျပာေနတာပဲ။
သြမ့္က်ားရန္မ်က္ႏွာေပၚကအံ့အားသင့္ေနတဲ့အမူအရာကိုေတြ႕ေတာ့ ခ်န္ယြဲ႕ကျပဳံးပီးေျပာလိုက္တယ္ "သူကအရမ္းအနံ့ခံေကာင္းတယ္ သူ႔နဲ႔လက္ထပ္ခ်င္တဲ့သူကအနာဂတ္မွာေဖာက္ျပန္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ beta ပဲရွာလို႔ရမယ္ အဲ့လိုမွမဟုတ္ရင္ သူအိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔သူကအဲ့ဒီအေၾကာင္းေတြသိသြားလိမ့္္မယ္"
စုန္႔ရိကအစတုန္းကခုံေတြးစီေနတာအဲ့တာကိုၾကားေတာ့ သူလဲစကားဝိုင္းထဲဝင္လာတယ္ "ဘယ္သူကအတန္းေခါင္းေဆာင္ကိုလက္ထပ္ပီးတျခားတစ္ေယာက္ကိုရွာမွလဲ အဲ့ေလာက္ႀကီးမတုံးအေလာက္ပါဘူး"
ခ်န္းယြီ: " ha ha ha "
လုရွင္းစစ္ရဲ့မ်က္လုံးေတြကေတာ့ သြမ့္က်ားရန္မ်က္ႏွာေပၚမွာပဲရွိေသးတယ္။ သူကအေရးမစိုက္သလိုနဲ႔ "သူမင္းကိုဖက္ခဲ့တာလား? အနံ့ကတအားျပင္းတယ္"
"ဟင့္အင္း" သြမ့္က်ားရန္ကေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲျပန္ေျဖတယ္ "အနားကိုနီးနီးကပ္ကပ္ထိုင္လို႔ျဖစ္နိုင္္တယ္ "
သူေျပာပီး႐ုံပဲရွိေသး ေက်ာက္မင္ကၽြင္းကစာသင္ခန္းထဲကိုဝင္လာတယ္။
စာသင္ခန္းတစ္ခုလုံးကိုသူကေဝ့ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုကေဆာင္းဦးခရီးစဥ္အေၾကာင္သိပီးျဖစ္လို႔ ဒီအခ်ိန္မွာသူတို႔ေတြကသူ႔ကိုၾကည့္ရင္းေက်ာက္မင္ကၽြင္းေၾကျငာမွာကိုေစာင့္ေနၾကတယ္။
ေက်ာက္မင္းကၽြင္းကအခ်ိန္ဆြဲမေနဘူး "ေသာၾကာနဲ႔စေန ႏွစ္ရက္မွာ ေက်ာင္းကေဆာင္းဦးခရီးစဥ္အတြက္အဖြဲ႕ဖြဲ႕ေပးထားတယ္ ငါတို႔အတန္းနဲ႔ Class 9 နဲ႔ Xiaoyanshanကို တစ္ညသြားမယ္ ေနာက္ေန႔ေန႔လည္က်ျပန္လာရမယ္... "
သူ႔စကားေတာင္မဆုံးေသးဘူး ေဆာင္းဦးခရီးစဥ္ဆိုတဲ့ စကားလုံးက ဒယ္အိုးေပၚက်သြားတဲ့ေရလိုပဲ(ရွဲခနဲ) စိတ္လွုပ္ရွားမွုေၾကာင္းတစ္တန္းလုံး ခေလာက္ဆန္ေနတယ္။
"လူတိုင္းအတြက္ေက်ာင္းကအားလပ္ရက္အပန္းေျဖေနရာတစ္ခုကိုႀကိဳတင္စာရင္းသြင္းထားတယ္ အဲ့မွာ standard room ေတြ single room ေတြရွိတယ္တဲ့ မင္းတို႔ room card ရပီးရင္မင္းတို႔ဘာသာအခန္းေတြခြဲၾက" စာသင္ခန္းထဲမွာစကားသံေတြနဲ႔ အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္းကိုျဖစ္လို႔။ ေက်ာက္မင္ကၽြင္းကအျပဳံးေလးနဲံေခါင္းခါလိုက္တယ္ "ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ေကာင္မေလးေတြနဲ႔အတူေနလို႔မရဘူးေနာ္"
"ဒုတိယႏွစ္ကတတိယႏွစ္ထက္ပိုေကာင္းတယ္ "စုန္႔ရိကေျပာတယ္ " ငါၾကားတာကေတာ့ တတိယႏွစ္အတြက္ေဆာင္ဦးခရီးစဥ္ကေတာ့ သခၤ်ာေမးခြန္းေနာက္ဆုံးဆယ္စုံတဲ့ ႏွစ္ရက္နဲ႔တစ္ညေမးခြန္းပင္လယ္ထဲမွာလက္ပစ္ကူးရမယ္တဲ့ "
သြမ့္က်ားရန္ကေလးေလးပင္ပင္ရယ္ရင္းစိတ္မခ်ျဖစ္ေနတယ္။ သူတစ္ခုခုကို႐ုတ္တရပ္သတိရသြားေတာ့ ေနာက္ကေလးကိုမွီပီးလုရွင္းစစ္ကိုတိုးတိုးေလးေျပာတယ္ "ငါ့ကိုၾကည့္ေပးပါအုံး ငါလည္ကုပ္မွာ အနီကြက္ေတြရွိလားလို႔"
သြမ့္က်ားရန္တြက္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တယ္။ သူ႔ရဲ့ ေနာက္ဆုံး estrus ျဖစ္တာလဝက္ေက်ာ္ေနပီ။ omega တစ္ေယာက္အျဖစ္ကူးေျပာင္းခါစဆိုရင္ estrus ကာလကမတည္ၿငိမ္ေသးဘူး။ သူဒီေန႔ညအဆင္မေျပျဖစ္ေနတာ stress disorder ေၾကာင့္ျဖစ္နိုင္တယ္။
ဒါေပမဲ့သူအနီကြက္ေတြကိုခနေလာက္မျမင္ရဘူး။ သူ႔ရဲ့ sensitive အျဖစ္ဆုံးgland ေတြကိုလဲၾကည့္လို႔မရနိုင္ဘူးေလ။
"မရွိဘူး" လုရွင္းစစ္မ်က္လုံးေတြကျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးလည္ပင္းေပၚကိုရွပ္ေျပးသြားတယ္ "မင္းအဆင္မေျပျဖစ္ေနလို႔လား?"
"တစ္ခုေတာ့ရွိေတာ့" သြမ္က်ားရန္ကသူေျပာတာကိုနားေထာင္ပီးေျပာတယ္ "ငါေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရလို႔ျဖစ္နိုင္တယ္"
Xiaoyanshan က Ning Chengရဲ့အျပင္ဘက္မွာရွိတယ္။ ေအာက္တိုဘာလရဲ့ အစပိုင္းျဖစ္လို႔ ေကာင္းကင္ႀကီးကၾကည္လင္ေနပီး ေနမင္းႀကီးကေတာ့လူေတြကိုပ်င္းရိၿငီးေငြ႕ေစတယ္။
ေက်ာင္းကားေပၚမွာ က်ိဳးရွင္ခ်န္းကလူသြားလမ္းရဲ့တစ္ဖက္မွာရွိေနပီးေတာ့ အရမ္းစိတ္လွုပ္ရွားေနတယ္ "ငါၾကားဖူးတာ Xiaoyanshan မွာစြန္႔ပစ္ထားတဲ့ရထားလမ္းဥမင္ရွိတယ္တဲ့အဲ့ဒီမွာအရင္တုန္းကလူေတြေသဖူးတယ္တဲ့ ညညဆိုအဲ့ဒီဥမင္ထဲမွာအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ငိုေႂကြးသံအသက္ရွူသံေတြၾကားရတယ္တဲ့ မင္းအဲ့တာကိုသြားမၾကည့္ခ်င္ဘူးလား..."
သြမ့္က်ားရန္ကနဲနဲေခါင္းမူးေနပီး တစ္ကိုယ္လုံးကမသက္မသာျဖစ္ေနတယ္။ လွုပ္ေနလို႔ ေနမေကာင္းသလိုျဖစ္ေနေပမဲ့သူကအဲ့ဒီေနရာကိုစိတ္ဝင္စားေနတယ္ "တကယ္လား ငါတို႔သြားၾကမလား?"
" ေအး ငါ့မွာအဲ့ဒီမွာေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္ သူေျပာတာေတာ့အဲ့ဒါကအရမ္းစိတ္လွုပ္ရွားစရာေကာင္တယ္တဲ့" က်ိဳးရွင္ခ်န္းကေျပာလိုက္တယ္ "ငါတို႔လူထပ္ရွာရေအာင္ လူအမ်ားႀကီးရွိတာပဲကို"
သြမ့္က်ားရန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လုရွင္းစစ္နဲ႔ခ်န္ယြဲ႕ကထိုင္ခုံသုံးေလးတန္းေလာက္ျခားပီးအေရွ႕တန္းမွာထိုင္ေနၾကတယ္။ သြမ့္က်ားရန္ကသူ႔ေရွ႕ကေကာင္မေလးရဲ့ပခုံးကိုပုတ္လိုက္တယ္ "မင္းလုရွင္းစစ္ကိုတစ္ဆင့္ေျပာေပးလိုရမလား ငါတို႔ဥမင္ရထားလမ္းကိုသြားကစားၾကမလားလို႔ ငါၾကားတာေတာ့အဲ့တာကအေတာ္ေလးစိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းတယ္လို႔"
အားကစားပြဲပီးသြားကတည္းက သြမ့္က်ားရန္အေပၚ Class 10 ကလူေတြရဲ့အျမင္ကအနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ေျပာင္းလဲသြားၾကတယ္။သူတို႔ေတြကကစားရေအာင္သြားမယ္ဆိုတာၾကားေတာ့ေကာင္မေလးေတြလဲစိတ္ဝင္စားၾကတယ္ "နင္တို႔ကစိတ္လွုပ္ရွားစရာေတြရွာဖို႔လား?"
သြမ့္က်ရန္ကေျပာလိုက္တယ္ "နင္တို႔ေရာသြားမလား လူမ်ားေတာ့ပိုေပ်ာ္ရတာေပါ့"
သူမေခါင္မညိမ့္ရေသးဘူး သူ႔ေဘးကေကာင္မေလးကလာေျပာတယ္ "သြမ္က်ားရန္ ငါလဲသြားခ်င္္တယ္"
သူတို႔စကားေျပာေနတာကြာဟသြားေတာ့ ေကာင္မေလးေတြကစိတ္နဲနဲပ်ံ႕သြားပီးသူေရွ႕ကေကာင္ေလးကိုရိုက္လိုက္တယ္ "ငါ့ကိုတဆင့္စကားေျပာဖို႔ကူညီေပး သြမ့္က်ားရန္ကစိတ္လွုပ္ရွားစရာေတြရွာရေအာင္ အတန္းေခါင္းေဆာင္ကိုသြားမလားလို႔ေမးတယ္လို႔"
"ဘာႀကီး သူကလုေကာနဲ႔စိတ္လွုပ္ရွားစရာကိစၥေလးေတြရွာခ်င္တယ္ ဟုတ္လား?"
ေကာင္မေလးကသြမ့္က်ားရန္နဲ႔ေဆြးေႏြးရင္းအလုပ္ရွုပ္ေနတယ္။ ေကာင္ေလးဘယ္ေလာက္အံ့ဩသြားတယ္ဆိုတာအေရးမထားဘူး သာမန္ကာလၽွံကာပဲေခါင္းညိမ့္လိုက္တယ္။
လမ္းတေလၽွာက္လုံးတဆင့္စကားျဖတ္သြားတဲ့ရလဒ္အေနနဲ႔ အဆုံးေရာက္သြားေတာ့ လုရွင္းစီကိုေျပာရမဲ့ေကာင္ေလးကစကားမေျပာနိုင္ျဖစ္သြားတယ္။
" လုေကာ " ေကာင္ေလးကတြန္႔ဆုတ္ဆုတ္နဲ႔ေျပာလိုက္တယ္ "သြမ့္က်ားရန္ကမင္းကိုေမးတယ္ စိတ္လွုပ္ရွားစရာကိစၥေလးေတြကိုသူနဲ႔ကစားခ်င္လားတဲ့"
ခ်န္ယြဲ႕ကအစတုန္းကမီးျခစ္ရွာေနတာအဲ့တာကိုၾကားေတာ့ လက္ေခ်ာ္ပီးမီျခစ္ကေအာက္ကိုတည့္တည့္ႀကီးက်သြားတယ္။
လုရွင္းစစ္ကေမးလိုက္တယ္ "သူတကယ္အဲ့တိုင္းေျပာတာလား?"
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲေက်ာင္းကားကေက်ာင္းကစီမံထားတဲ့အပန္းေျဖေနရာကိုရာက္လို႔ကားကရပ္သြားတယ္။ သြမ္က်ားရန္ကေနာက္ကေနလွမ္းေအာ္တယ္ "လုရွင္းစစ္မင္းမသြားနိုင္ဘူးလား?"
ခ်န္ယြဲ႕အေနာက္ကိုလွည့္လိုက္တယ္ သူအမူအရာႀကီးကေတာ့ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးနဲ႔။ ခ်န္ယြဲ႕ကစြန္႔ပစ္ခံရသလိုခံစားေနရတယ္လို႔သြမ့္က်ားရန္ထင္လိုက္တယ္။ သူက႐ုတ္တရပ္ေျပာလိုက္တယ္ "ခ်န္ယြဲ႕!အတူတူကစားရေအာင္!အဲ့တာကတကယ္စိတ္လွုပ္ရွားဖို႔ေကာင္းေလာက္တယ္!"
ခ်န္ယြဲ႕: "... အဲ့တာကအတူတူကစားလို႔ရေသးလို႔လား?တစ္ခုခုမျဖစ္ဘူးဆိုတာမင္းေသခ်ာလို႔လား?"
သြမ္က်ားရန္ရွင္းမျပတတ္ျဖစ္ေနတယ္: "ဘာလို႔မဟုတ္ရမွာလဲ လူမ်ားေလပိုေပ်ာ္စရာေကာင္းေလပဲေလ"
လုရွင္းစစ္ကသူ႔ကိုေမးလိုက္တယ္ "မင္းဘယ္ကိုသြားကစားမွာလဲ"
သြမ့္က်ားရန္: "ဥမင္ရထားလမ္း!အဲ့ဒီမွာသရဲတစ္ေကာင္ရွိတယ္!"
က်ိဳးရွင္ခ်န္း: "ဘယ္သူကလွည့္ကြက္ေတြကစားခ်င္ေနတာလဲ!
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကအတူတူေျပာဆိုေနတာၾကားေတာ့ေဘးနားကလူေတြကလဲစိတ္ဝင္စားလာၾကတယ္ "Hey!ငါကိုလဲတစ္ေယာက္အျဖစ္ေခၚလိုက္!"
"ငါအထင္ငါလဲသြားခ်င္တယ္!"
" Xiao yanshan မွာရွိတဲ့ဥမင္ကအရမ္းေက်ာ္ၾကားတယ္ အရင္ကသတင္းေတြလဲရွိခဲ့ဖူးတယ္ထင္တယ္ ဒါေပမဲ့က်ိဳးရွင္ခ်န္းမင္းသရဲေၾကာက္တယ္မလား? ငါတို႔ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္တုန္းကသရဲကားၾကည့္ေတာ့ မင္းေအာ္ဟစ္ပီးငိုေနတာေလ အဲ့တုန္းကသနားစရာေကာင္းလိုက္တာ "
"... ငါကသရဲကားပဲေၾကာက္တာ ဒီေလာင္ဇီကအဲ့ဒီဥမင္ကိုမေၾကာက္ဘူး"
ကားထဲကထြက္လာေတာ့ သြမ္က်ားရန္ကနဲနဲေလးမသက္မသာျဖစ္ေနပီး နားထင္ကိုႏွိပ္ေနတယ္။ သူသူ႔ကိုသူျပန္ၾကည့္ေတာ့ အနီကြက္ေတြကဘယ္ေနရမွာမွမရွိတာကိုေတြ႕လိုက္တယ္။စုန္႔ရိကသူ႔စီကိုေျပးလာပီး သြမ္က်ားရန္တစ္ေနရာထဲမွာရပ္ေနတာေတြ႕ေတာ့ လက္လွမ္းပီးသူ႔ကိုထိလိုက္တယ္ "ေရွာင္သြမ့္! မင္းဘယ္မွာေနခ်င္လဲ? room card! အခန္းေတြကအရင္ေရာက္တဲ့လူအရင္ယူစနစ္နဲ႔ရမွာ"
သြမ့္က်ားရန္လဲromm cardရဲ့ဆြဲေဆာင္မွုေၾကာင့္သူ႔အာ႐ုံေတြလဲလွုံ႔ေဆာ္ခံလိုက္ရတယ္။ သူအရွိန္နဲ႔ေျပးေတာ့ စုန္႔ရိလဲသက္ျပင္းခ်ရေတာ့တယ္။
စုန္႔ရိကသူ႔လက္ေမာင္းနာသြားတယ္ "သြမ့္က်ားရန္ မင္းေျဖးေျဖးေျပးပါကြ! ငါ့လက္မင္းေၾကာင့္ျပတ္ေတာ့မယ္!"
သြမ့္က်ားရန္: "မဟုတ္ဘူး single room ေလးကငါ့ကိုေခၚေနတာ "
စုန္႔ရိ: " ... "
ေက်ာင္းကစာရင္းေပးထားတဲ့အပန္းေျဖေနရာက ေတာင္ေဘးမွာတည္ရွိတယ္။ အခန္းေတြခြဲပီးေတာ့ luggage ေတြေနရာခ်ပီးေတာ့ ေက်ာက္မင္းကၽြင္းကသူတို႔ကိုလြတ္လြတ္လပ္လပ္သြားခိုင္းေတာ့တယ္။
ေစာနေလးတုန္းကဥမင္ကိုသြားဖို႔သေဘာတူခဲ့တဲ့ေက်ာင္းသားေတြက villa ရဲ့အျပင္ဘက္မွာစုေဝးေနၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ေကာင္ေလးေတြကစိတ္လွုပ္ရွားစြာတိုက္တြန္းေနၾကတယ္ "ျမန္ျမန္ ဘယ္ေနရာကိုသြားၾကမွာလဲ"
က်ိဳးရွင္ခ်န္း: "ငါ့သူငယ္ခ်င္းအရင္ကေျပာတာကေတာ့ ဥမင္ရထားလမ္းက Qing ling အပိုင္းမွာရွိတယ္ သြားလို႔ရမဲ့လမ္းက Qing ling မွာရွိတာ မင္းတို႔လမ္းေလၽွာက္ရင္းေတြ႕လိမ့္မယ္ ဒါေပမဲ့လမ္းညႊန္ကဘာလဲ...?"
သြမ္က်ားရန္ကသူေျပာတာနားေထာင္ေနတယ္ "မင္း႐ူးေနလား"
က်ိဳးရွင္ခ်န္းကဖုန္းကိုသူ႔ကိုေပးတယ္ "ငါက႐ူးေနတာ ဒီကိုလာ"
သြမ့္က်ားရန္ကလမ္းေၾကာင္းကိုနားမလည္ေသးဘူး။ သြမ့္က်ားရန္သူ႔ေဘးနားကလူရဲ့ပခုံးကိုပုတ္လိုက္တယ္ "လုရွင္းစစ္ ဒါကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၾကည့္ ငါတို႔ဘယ္ေနရာကိုသြားမွာလဲ"
က်ိဳးရွင္းရွန္ကသူလုပ္ေနတာအရာကိုနားမလည္ျဖစ္ေနတယ္ "ၾကည့္ေနတာၾကာပီကို မင္းနားမလည္ဘူးလား?"
သြမ့္က်ားရန္ကေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲေျပာတယ္ "... ဒါေပမဲ့ငါကဘယ္သူ႔ကိုအကူအညီေတာင္းရမလဲဆိုတာသိတယ္ သူသိေနသေရြ႕ငါလဲသိတယ္ တကယ္ဉာဏ္ပညာရွိတဲ့လူမ်ိဳးဆိုတာ ေမးျမန္းဖို႔မရွက္တဲ့ငါလိုလူမ်ိဳးကိုေျပာတာ"
က်ိဳးရွင္ခ်န္းမေနနိုင္ဘဲေမးလိုက္တယ္ "လုေကာ မင္းသူဘာေျပာတယ္ဆိုတာနားေထာင္ေနတာပဲ သူ႔ကိုမကူညီနဲ႔"
လုရွင္းစစ္ကလမ္းေၾကာင္းကိုၾကည့္ေနပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကဆူညံေနတယ္။ သူကေခါင္းေတာ့ေထာင္မလာဘူး "ဘာေတြေျပာေနတာလဲ"
သြမ္က်ားရန္: "...ဘာမွျဖစ္ဘူးငါမင္းကိုေမးတာကိုေျပာေနတာ"
က်ိဳးရွင္ခ်န္း: "လုေကာ မင္းအရမ္းဘက္လိုက္တာပဲ"
သြမ့္က်ားရန္ကက်ိဳးရွင္ခ်န္းကိုၾကည့္လိုက္ပီးရယ္သံစြက္ေနတဲ့အသံနဲ႔ေမးလိုက္တယ္ "ငါ့ဘက္လိုက္တာ အဲ့ေတာ့မင္းဘာျဖစ္ခ်င္လဲ?"
သူစကားေျပာလိုက္ရင္ သူ႔ရဲ့ပယင္းေရာင္မ်က္လုံးေလးေတြကသတိမထားမိဘဲေမွးေမွးသြားပီး အထက္စီးဆန္တဲ့ပုံေပၚေပမဲ့ လူေတြကိုမႏွစ္ၿမိဳ႕ေစတဲ့ပုံမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ဘူး။
သြမ့္က်ားရန္ရဲ့ေျမာက္တက္ေနတဲ့ပုံကို(ဘဝင္ေလဟပ္)ျမင္ေတာ့ လုရွင္းစစ္ကသူ႔ေခါင္းကိုပုတ္လိုက္တယ္ "မင္းလဲစကားနည္းနည္းေလၽွာ့ေျပာ"
ခ်န္ယြဲ႕ကမထိန္းနိုင္ဘဲေဘးမွာရယ္ေနတယ္ "ဒါကမၽွမၽွတတကိုင္တြယ္တာလား? မၽွမၽွတတေျဖရွင္းေပးတယ္လို႔ေခၚရမွာလား?"
သူတို႔ဦးတည္ခ်က္သတ္မွတ္ပီးေတာ့ ေျခလ်င္လမ္းကေန ဥမင္ဆီကိုလမ္းေလၽွာက္သြားၾကတယ္။
က်ိဳးရွင္ခ်န္းရဲ့သူငယ္ခ်င္းေျပာသလိုပဲ ဥမင္ရထားလမ္းကထူးျခားတယ္။ ဂူႀကီးကိုအစိမ္းေရာင္အပင္ေတြနဲ႔ဖုံးအုပ္ထားတယ္။ အဝင္ဝကေနလွမ္းၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ေမွာင္မည္းေနပီး ထြက္ေပါက္ကဘယ္ေနရာမွာမွန္းေတာင္မျမင္ရဘူး။
ဥမင္ထဲဝင္ေတာ့ လွရွင္းစစ္မ်က္ခုံးနဲနဲတြန္႔ခ်ိဳးသြားတယ္။
သူ သြမ္က်ားရန္ရဲ့လည္ပင္းေပၚမွာအနီကြက္ေလးေတြျမင္လိုက္သလိုပဲ။ ဂူကေမွာင္ေနလို႔ သူအျမင္မွားလားဆိုတာသူမေသခ်ာဘူး။
လုရွင္းစစ္ကျဖည္းျဖည္းေလးနဲ႔တိတ္တိတ္ေလးသြမ္က်ားရန္ေနာက္ကိုေလၽွာက္သြားလိုက္တယ္။
သူအနားကိုပိုကပ္လာေလ သြမ့္က်ားရန္ရဲ့ pheromone အနံ့ကိုပိုရလာေလပဲ။ အနံ့ေလးကေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးေပမဲ့ သာမန္အေျခအေနေတြမွာဆို omega ေတြကရနံ့တားေဆးေတြသုံးထားလို႔ pheromone အနံ့ကမထြက္ဘူး။
သြမ့္က်ားရန္ရဲ့လည္ပင္းကအနီေရာင္ေျပာင္းေနလားဆိုပီးသူသိခ်င္မိတယ္။ဒါေပမဲ့ဥမင္ကအရမ္းေမွာင္လြန္းတယ္။ အၾကာႀကီးလမ္းေလၽွာက္ပီးတာေတာင္ လုရွင္းစစ္ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမျမင္ရေသးဘူး။
သူတို႔ေဘးကေကာင္မေလးကေနာက္ေတာ့မေနနိုင္ဘဲတိုးတိုးေလးေျပာလိုက္တယ္။
"နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္... သရဲေၾကာက္လို႔လား"
သူ႔အသံကမက်ယ္ေပမဲ့ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ဂူထဲမွာေတာ့ျပတ္ျပတ္သားသားၾကားရတယ္။ လူအားလုံးကလွည့္ၾကည့္လာၾကတယ္။
" အတန္းေခါင္းေဆာင္ ေရွာင္သြမ့္နဲ႔ေန" စုန္႔ရိကေျပာတယ္ "သူကသရဲေတြမေၾကာက္ဘူး"
စုန္႔ရိေျပာတာၾကားေတာ့ သြမ့္က်ားရန္ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ သူနဲ႔ေျခလွမ္းနည္းနည္းေဝးတဲ့ေနရာမွာရွိေနတဲ့လုရွင္းစစ္ကိုေတြ႕လိုက္တယ္။
သြမ္က်ားရန္ကေနာက္ကိုလွည့္လာပီးျပဳံးလိုက္တယ္ "မင္းသရဲေၾကာက္လို႔လား"
လုရွင္းစစ္ျပန္ေျဖမွာကိုမေစာင့္ဘဲ လူအုပ္ထဲကေန အာေမဋိတ္အမွတ္အသားေလးေတြ(!!!!!) တန္းစီပီထြက္ေပၚလာတယ္။
"ငါ့ရဲ့လည္ပင္းေပၚတစ္ခုခုက်လာတယ္!" ေကာင္မေလးကတျခားတစ္ေယာက္ရဲ့လက္ကိုဆြဲလိုက္တယ္ "ကူၾကည့္ေပးပါအုံး!"
"အဲ့တာၾကမ္းပိုးလား" ဘယ္သူ(စ)ေနာက္တစ္ဝက္စိတ္ပ်က္မွုတစ္ဝက္နဲ႔ေျပာလဲေတာ့မသိဘူး "ဒီလိုဂူထဲမွာ နံရံေတြကတြားသြားေကာင္ေတြနဲ႔ျပည္ေနတာ"
အစကတည္းကေကာင္မေလးကေၾကာက္လို႔ငိုေတာ့မလို႔ျဖစ္ေနတာေတြ႕ေတာ့ က်ိဳးရွင္ခ်န္းကအဲ့ေကာင္လကိုလွည့္ေျပာလိုက္တယ္ "ေတာ္ေလာက္ပီ ေလၽွာက္မေျပာၾကနဲ႔"
ေရစက္က်သံေတြကိုလူသံေတြကဖုံးလႊမ္းထားတယ္။ ခ်န္ယြဲ႕ကခနေလာက္နားေထာဂ္လိုက္ပီး "အဲ့တာေရေတြျဖစ္ေလာက္တယ္ နင့္ဖုန္းနဲ႔ဓာတ္ပုံရိုက္ၾကည့္လိုက္"
သူတို႔ေတြဥမင္ရဲ့အလယ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ အျမင္အာ႐ုံေတြကအေမွာင္အတိပဲ။သူတို႔ေဘးနားကလူေတြကိုေတာင္ျမင္ဖို႔မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူး။
ေကာင္မေလးရဲ့လည္ပင္းေပၚကိုက်တဲ့ဟာကိုေရလို႔ပဲယူဆပီးလူတိုင္းကအေရွ႕ကိုပဲဆက္ေလၽွာက္ေနၾကတယ္။ သြမ့္က်ားရန္ကအေရွ႕ကေနတည့္တည့္သြားေနေတာ့ သူေပ်ာက္သြားမွာကိုလုရွင္းစစ္ေၾကာက္လန္႔မိတယ္။ သူသတိမထားမိဘဲသူ႔ရဲ့လက္ေမာင္းကိုလွမ္းဆြဲလိုက္တယ္။
သူအဲ့တာကိုဆြဲပီးကာမွသူမွားမွန္းခံစားမိပီးလႊတ္ေပးမလို႔လုပ္ေပမဲ့ အဆြဲခံထားရတဲ့တစ္ေယာက္ကေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လာတယ္။
သြမ့္က်ားရန္ႏွုတ္ခမ္းေလးေတြကအေပၚကိုေကာ့တက္သြားပီး လူဆိုးဆန္ဆန္ေလးျပဳံးလိုက္တယ္။ သူအေရွ႕ကိုနည္းနည္းေလးတိုးလာပီး အသံေလးကိုႏွိမ့္လိုက္တယ္ "မင္းေၾကာက္တယ္ဆိုရင္ ငါ့ကိုတိတ္တိတ္ေလးေျပာေလ ငါမင္းကိုမရယ္ပါဘူးသူတို႔ကိုလဲမေျပာျပဘူး"
အေမွာင္ထုထဲမွာလုရွင္းစစ္ကသူ႔ရဲ့ေလေငြ႕ေႏြးေႏြးေလးကိုခံစားမိတယ္။
Pheromone နံ့ခ်ိဳခ်ိဳေမႊးေမႊးေလးကလဲစိမ့္ထြက္ေနပီး တျခားအနံ့မရွိတဲ့အတြက္ပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔လ်စ္လ်ဴရွုဖို႔ဆိုတာခက္ခဲတယ္။(DJYကိုmarkထားတာဆိုေတာ့ပိုင္ရွင္ေပါ့ေနာ)
"ေကာင္းၿပီ" သြမ္က်ားရန္ကထပ္ကပ္လာတယ္"မင္းေျပာေလ"
တစ္ဖက္လူဆီကမေစာင့္နိုင္တာကိုခံစားမိေတာ့ လုရွင္းစစ္အနည္းငယ္ရီခ်င္သြားတယ္။သြမ္က်ားရန္ကသူ႔ကိုစူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ေနေတာ့ လုရွင္းစစ္ခနေလာက္ေတြးပီးေတာ့ ဆန္႔က်င္ဘက္ကိုေျပာလိုက္တယ္ "ငါေၾကာက္တယ္"
သြမ္က်ားရန္ကသူလိုခ်င္တဲ့အေျဖရေတာ့ လၽွို႔ဝွက္ခ်က္ကိုလူတိုင္းနဲ႔မၽွေဝမလို႔လုပ္တယ္ "အတန္းေခါင္းေဆာင္ကေျပာတယ္သူ–"
လုရွင္းစစ္ကသူ႔ပါးစပ္ကိုျမန္ျမန္ပိတ္လိုက္တယ္။
"ဘာလဲ?"
"လုေကာဘာျဖစ္လို႔လဲ?"
မီးေရာင္ေတြကသူတို႔အေပၚလွမ္းထိုးေတာ့မွာျမင္ေတာ့ လုရွင္းစစ္ကတိတ္တိတ္ေလးေျပာလိုက္တယ္ "ငါအဆင္ေျပတယ္ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္သြား"
တျခားသူေတြကလုရွင္းစစ္ေၾကာင့္အံ့ဩသြားတာေတြ႕ေတာ့ သြမ္က်ားရန္ကသူ႔မ်က္လုံးေတြကိုမယုံၾကည္သလိုဖြင့္လိုက္တယ္ "woowoowu!!! ေခြးေကာင္!!"
လွရွင္းစစ္ကသူ႔နားထဲကိုကပ္ေျပာလိုက္တယ္ "သူတို႔ေတြကိုမေျပာဘူးလို႔မင္းမေျပာခဲ့ဘူးလား ငါ့ကိုညာတာလား?"
သူရဲ့အာေငြ႕ေလးကသူ႔နားတေလၽွာက္ျဖတ္သြားတယ္။ အရမ္းနီးကပ္လြန္းအကြာအေဝးေၾကာင့္ သြမ္က်ားရန္သူ႔လက္ေမာင္ေတြၾကားကေနလြတ္ေျမာင္ခ်င္တယ္ "woowoowoowoo!! လႊတ္ေပး!!"
လုရွင္းစစ္ကသူအရမ္း႐ုန္းေနတာေတြ႕ေတာ့ တကယ္လို႔သူတက္လုပ္မယ္ဆို သြမ့္က်ားရန္ရဲ့မ်က္ႏွာကသူ႔ေၾကာင့္နီရဲသြားလိမ့္မယ္။
သူ႔မ်က္လုံးေတြကကယိမ္းကယိုင္ေတြျဖစ္လာပီးလည္ပင္းကလဲတင္းက်ပ္သြားတယ္။
"ငါမင္းကိုလႊတ္ေပးမယ္ အဓိပၸါယ္မရွိတာေတြေလၽွာက္မေျပာနဲ႔"
သူအသံထြက္လာတာနဲ႔ သြမ့္က်ားရန္ကခပ္ျမန္ျမန္ေခါင္းညိမ့္လိုက္တယ္။ သူ႔မ်က္လုံးထဲကခံစားခ်က္ေတြကေတာ့သိပ္မေကာင္းဘူး။
လုရွင္းစစ္ခနေလာက္တုန္႔ဆိုင္းသြားေပမဲ့လဲလႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ သြမ့္က်ားရန္ကလြတ္သြားတာနဲ႔ သူမ်က္ႏွာကိုခ်က္ခ်င္းလွည့္လိုက္ပီး လူေတြကိုလွမ္းေအာ္လိုက္တယ္ "လု–"
လုရွင္းစီကအေစာတည္းကႀကိဳျပင္ဆင္ထားေတာ့ တန္းပီးေနာက္တစ္ခါထပ္ဖိထားတယ္။
သြမ္က်ားရန္ကႏွစ္ခါေလာက္အခ်ဳပ္ခံထားရေတာ့ သူ႔ကိုရိုက္ဖို႔မေစာင့္နိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့သူလုရွင္းစီကိုခုခံနိုင္ဖို႔အားမရွိဘူး။ တစ္ဖက္လူကသူ႔ကိုေနာက္ကေနဖိထားပီး ပါးစပ္ကိုလက္တစ္ဖက္နဲ႔ပိတ္ထားတယ္။ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံးကသူ႔လက္ေမာင္းေတြၾကားနစ္ဝင္ေတာ့မလို႔ပဲ။ ပီးေတာ့သူ႔မွာ႐ုန္းကန္ဖို႔အားလဲမရွိဘူး။
"ေပ်ာ္စရာေကာင္းလား?"
သြမ္က်ားရန္ကသူ႔မွာအခြင့္အေရးမရွိတာသိေတာ့ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး။
သူ႔ရဲ့ရွာရွားပါးပါးျငမ္ေနတာကိုေတြ႕ေတာ့ လုရွင္းစစ္ဘာကိုစဥ္းစားရမိသြားလဲမသိ ႐ုတ္တရပ္ရယ္လိုက္တယ္။
သူ႔ရဲ့တမင္လုပ္တဲ့ရယ္သံက ကိုယ့္လက္ေခ်ာင္ေတြေတာင္မျမင္ရတဲ့ဘဥမင္နဲ႔ပါေပါင္းစပ္ထားေတာ့ သြမ့္က်ားရန္ကိုသူနဲ႔အတန္းေဖာ္တစ္ေယာက္မဟုတ္ဘဲ လမ္းလြဲေရာက္လူသတ္သမားလို႔ခံစားမိေစတယ္။
သူလုရွင္းစစ္ေျပာတာကိုၾကားလိုက္တယ္ "ငါတို႔ဒီပုံစံနဲ႔အျပင္ထြက္မွာလား"
" ... " ဘာ!
"ဘာလိုျဖစ္ျဖစ္ငါကေၾကာက္ေတာ့ ဒီလိုပုံစံကပိုလုံျခဳံတယ္ မင္းဘယ္လိုထင္လဲ"
" ... " မင္း႐ူးေနလား! !
သူကအရမ္းလူးလြန္႔ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လုရွင္းစစ္ကသူ႔ကိုလႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ သြမ္က်ားရန္လဲတစ္ဖက္လူရဲ့မေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဟာကိုလိုက္ေႏွာင့္ယွက္မေနေတာ့ဘူး။
သူလုရွင္းစစ္ကိုျပင္းျပင္းထန္ထန္ၾကည့္လိုက္တယ္။ တစ္ဖက္လူကသူ႔ရဲ့ေအးခဲေစတဲ့အၾကည့္ေတြကိုလက္ခံရရွိေပမဲ့ ဘာမွေတာ့မေျပာဘူ
႐ုတ္တရပ္သြမ့္က်ားရန္ကလက္လွမ္းလိုက္တယ္။
"ကိုင္လိုက္"
လုရွင္းစစ္ကဥမင္ထဲမွာေရးေရးေလးျမင္ေနရတဲ့ဝိုးတိုးဝါးတားလက္ေမာင္းေလးကိုၾကည့္လိုက္တယ္။ပီးေတာ့ သူ႔ကိုျပန္ၾကည့္တယ္။
"လုရွင္းစစ္ မင္းမေၾကာက္ဘူးလား?" သြမ္က်ားရန္ကတိုက္တြန္းတယ္ "လာပါ သူတို႔ေတြအေဝးႀကီးေရာက္သြားပီ"
လုရွင့္စစ္ကသူ႔လက္ကိုဆန္႔ထုတ္လိုက္တယ္။ သူ(DJY)ကအနည္းငယ္စိတ္မရွည္ေပမဲ့လဲ သူ႔ကိုေစာင့္ေနတုန္းပဲ။
ဒီအခ်ိန္မွာအမွန္တရားကိုသာေျပာျပလိုက္ရင္ သြမ့္က်ားရန္ကသူ႔ဆီကိုအတင္းဝင္လာပီးတိုက္ခိုက္နိုင္တယ္လို႔သူေတြးမိတယ္။
လုရွင္းစစ္ကသူ႔လက္ေကာက္ဝတ္ကိုဆြဲပီး သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ခ်ိတ္လိုက္တယ္။ သူသူ႔လက္ကိုကိုင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ဖ်တ္ခနဲအၾကည့္တစ္ခုကိုရရွိခဲ့တယ္။
သြမ့္က်ားရန္လက္ေကာက္ဝတ္ကသူ႔လက္ထဲမွာျမဳပ္သြားမယ္လို႔သူထင္မထားဘူး။ alpha ေတြရဲ့က်ယ္ျပန္႔တဲ့အရိုးဖြဲ႕စည္းပုံ သန္မာတဲ့ႂကြက္သားေတြရွိတဲ့လက္နဲ႔ယွဥ္ရင္ သူ႔လက္ေအာက္ကလက္ေကာက္ဝတ္ေလးကေတာ္ေတာ္ေလးပါးလ်တယ္။
သြမ့္က်ားရန္ကသူ သူ႔ကိုဆြဲလိုက္တာေတြ႕ေတာ့ သူေျခေထာက္ေလးႂကြပီးအေရွ႕ကိုသြားေတာ့တယ္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္တြန္းလားဆြဲလားလုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာတျခားသူေတြကအေဝးႀကီးေတာင္ေရာက္ႏွင့္ေနပီ။ သူတို႔ေတြကိုမွီတဲ့အခ်ိန္မွာအေမွာင္ထဲက်င့္သားရသြားတဲ့အတြက္ ေလထုကေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးျဖစ္လာတယ္။
လမ္းတေလၽွာက္မွာေရက်သံေတြကအထူးျပတ္သားတယ္။
လူတိုင္းကရယ္ေမာပီးစကားေျပာေနပီး စြန္႔စြန္႔စားစားေလထုမရွိတာေတြ႕ေတာ့ သြမ့္က်ားရန္ကမ်က္လုံးေလးေပကလပ္ေပကလပ္လုက္လိုက္တယ္။
"ဒီေရေတြကနီေနသလိုပဲမင္းတို႔ေတြ႕လား" သြမ့္က်ားရန္ကသူ႔လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကိုတရွုံ႔ရွုံ႔နမ္းလိုက္တယ္ "တကယ္ႀကီးကြ ညႇီနံလိုလိုဘာလိုလိုအနံ့ရသလိုပဲ"
သူအဲ့တာကိုေျပာေတာ့ နဂိုတည္းကေၾကာက္ေနတဲ့လူေတြကေျပာလာၾကတယ္ "ဒီဥမင္ထဲကအနံ့ႀကီးကထူးဆန္းတယ္လို႔ငါလဲေျပာခ်င္ေနတာ"
စုန္႔ရိကသူ႔တို႔ရင္တြင္းစကားေတြၾကားေတာ့ "ေရွာင္သြမ့္ လူေတြကိုတမင္သက္သက္ေလၽွာက္ေျခာက္ေနတာမလား"
"မင္းေမာ့ၾကည့္ၾကည့္" သြမ္က်ားရန္ကေျပာတယ္ "အဲ့မွာတစ္ခုခုရွိေနတာလား?"
"Fu*k me သြမ့္ေကာမင္းစကားေျပာတာရပ္လိုက္လို႔မရဘူးလား?"
သြမ့္က်ားရန္ကမလွုပ္မရွားပဲ "Ahhh ဒါကဘာႀကီးလဲ?"
သူစကားေျပာပီးေတာ့ လုရွင္းစစ္ကိုနဲနဲေလးရိုက္လိုက္တယ္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ပဲၾကားနိုင္တဲ့အသံေလးနဲ႔သြမ္က်ားရန္တိုးတိုးေလးေျပာတာကိုလုရွင္းစစ္ၾကားလိုက္တယ္: "ေျပး"
အဲ့တာေျပာပီးပီးခ်င္းပဲ သြမ္က်ားရန္ကသူ႔ကိုစူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္ "တကယ္–အေပၚမွာ–ဘာႀကီးမွန္းမသိ–ရွိတယ္! လုရွင္းစစ္ မင္းကိုၾကည့္ပီးရယ္ေနတယ္!"
လုရွင္းစစ္: " ... "
လုရွင္းစစ္ကလဲသူနဲ႔အတူလိုက္ပူးေပါင္းေပးတယ္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တစ္ကယ္ေျပးသြားတာေတာ့ ေၾကာက္ေန႔တဲ့လူအနည္းငယ္ေျခေထာက္ေတြေျမႇာက္ပီး သူတို႔ေနာက္လိုက္ေျပးတယ္။
သူတို႔ရဲ့အျပဳအမူက က်န္တဲ့လူေတြကိုလဲေျပးဖို႔ေစခိုင္းလိုက္သလိုပဲ။ သြမ္က်ားရန္ေျပာတာကိုနားမေထာင္သင့္ဘူးဆိုပီးတြန္႔ဆုတ္ေနတဲ့ေက်ာင္းသားေတြလဲ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ႏွစ္ေယာက္တြဲသုံးေယာက္တြဲေျပးၾကေတာ့တယ္။
ဘယ္ေကာင္မေလးကေနာက္ဆုံးမွာမထိန္းနိုင္ဘဲေအာ္လိုက္လဲေတာ့မသိဘူး။
"Ah ah ah ah ah–!!"
"Fu*k me Fu*k me Fu*k —!!"
"မဟုတ္ဘူး! မင္းတို႔ဘာလို႔ေျပးေနတာလဲ!မင္းတို႔ဘာလို႔ေျပးေနတာလဲလို႔!"
"လုေကာတို႔ေရာေျပးေနတာ!လု!ေကာ!အားလုံး!ေျပး!မင္းတို႔မေျပးေသးဘူးလား!"
အဲ့ဒီစကားလုံးေတြကစည္း႐ုံးသိမ္းသြင္းနိုင္လြန္းတယ္။ ခ်န္ယြဲ႕ကအစတုန္းကေျပးဖို႔မရည္ရြယ္ေပမဲ့အဲ့တာၾကားေတာ့ေတြေဝသြားတယ္။
လုရွင္းစစ္ကေျပးေနတာလား?
ခ်န္ယြဲ႕ခနေလာက္တြန္႔ဆုတ္ေနေပမဲ့အေရွ႕ကိုတဟုန္ထိုးေျပးေတာ့တယ္။ မေျပးတဲ့ေကာင္ေလးေတြလဲဒီေနရာမွာဆက္မရပ္နိုင္ေတာ့ဘူး။
က်ိဳးရွင္ခ်န္းကစိုးရိမ္းတႀကီးေျပာတယ္ "ခ်န္ယြဲ႕! မင္းဘယလုပ္ေနတာလဲ! ဘယ္သူကေခြးလဲ!!"
ခ်န္ယြဲ႕ကေျပးရင္းေအာ္ေျပာတယ္ "ဒီေလာင္ဇီကေခြး!မင္းေခြးတစ္ေကာင္ရဲ့ဘဝကိုသိလား!"
က်ိဳးရွင္ခ်န္း႐ုတ္တရပ္နားလည္သြားတယ္ "အဲ့တာကအဓိပၸါယ္ရွိတယ္! ခ်န္ယြဲ႕! ငါ့ကိုေစာင့္အုံး!!"
ေနာက္ကရွုတ္ရွပ္ခတ္ေနတဲ့ေျခသံေတြေအာ္သံေတြၾကားေတာ့ သြမ့္က်ားရန္ကရယ္ခ်င္တာေအာင့္ထားရတာဗိုက္ေတြေတာင္နာတယ္။ တကယ္လို႔လုရွင္းစစ္သာေရွ႕ကိုမဆြဲဘူးဆိုရင္ သူဂူနံရံမွာကပ္ပီးခြီေနမွာ။
ဥမင္ထဲကေနေျပးထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ သြမ့္က်ားရန္မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ တစ္ကိုယ္လုံးလွုပ္ပီးစတင္ပီးရယ္ေတာ့တယ္။
"လုရွင္းစစ္ရ ဘယ္လိုေတာင္... hahahaha မင္းကခုတကယ္ေခြးတစ္ေကာင္ပဲ... hahahaha..."
လုရွင္းစစ္သူ႔ကိုအကူအညီမဲ့တဲ့ပုံနဲ႔ၾကည့္လိုက္တယ္။ သူသြမ့္က်ားရန္ရဲ့ရယ္ျမဴးရိပ္သန္းေနတဲ့မ်က္လုံးေတြကိုျမင္ေတာ့ဘမထိန္းနိုင္ပဲျပဳံးလိုက္တယ္။
အစတုန္းကသူႏွုတ္ခမ္းေလးေတြတြန္႔ေကြးေန႐ုံဆိုေပမဲ့ အဲ့ဒီအေၾကာင္းကိုပိုေတြးေလ ပိုပီးရယ္ခ်င္လာေလပဲ။ သူေခါင္းေလးငုံ႔ပီး ပခုံးေလးေတြကတုန္ေနတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့သူလဲမထိန္းနိုင္ဘဲရယ္လိုက္ေတာ့တယ္။
Class10ကေက်ာင္းသားေတြအျပင္ဘက္ကိုထြက္လာေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကအဲ့မွာရပ္ပီးရယ္ေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။
ခုေတာ့လူတိုင္းဘာေတြျဖစ္ေနလဲဆိုတာနားလည္သြားတယ္။
က်ိဳးရွင္ခ်န္းကျပဳံးရင္းဆူလိုက္တယ္ "သြမ့္က်ားရန္မင္းလွည့္စားတာေတာ္တယ္ တကယ္ႀကီးလိုသ႐ုပ္ေဆာင္ေနတာ"
"လုေကာနဲ႔ သြမ့္ေကာ ဘာျဖစ္တာလဲ? အားးး ငါတို႔ကလုေကာတို႔လွည့္ကြက္ထဲေရာက္သြားတာပဲ"
ေနာက္ဆုံးမွထြက္လာတဲ့ေကာင္မေလးေတြကသူတို႔ရင္ဘတ္ေတြထုေနရတယ္ "နင္တို႔ေၾကာင့္သူတို႔ေသမတတ္ေၾကာက္သြားၾကတာ ဒါေပမဲ့ဒါကတကယ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္..."
သြမ့္က်ားရန္ကရယ္လို႔ဝသြားပီးေတာ့ေျပာလိုက္တယ္ "ငါလဲမထိန္းနိုင္ဘူး? ဘယ္သူအရင္ေအာ္လိုက္တာလဲ? အဲ့တာကတအားစူးတာပဲ"
ေကာင္မေလးေတြထဲကတစ္ေယာက္ကသူ႔ကိုယ္သူလက္ညႇိုးထိုးျပတယ္ "ငါႏွလုံးသားထဲကေနေတာင္ေၾကာက္သြားတယ္"
"အစ္မကတအားစြမ္းတာပဲ" သြမ့္က်ားရန္ေျပာပီးေတာ္မထိန္းနိုင္ဘဲရီျပန္တယ္ ေကာင္မေလးကလဲေနာက္ကလိုက္ရီတယ္။
႐ုတ္တရပ္တစ္ေယာက္ေယာက္ကေျပာလိုက္တယ္ "အဲ့တာကအရမ္းလွတယ္ "
သူ႔အၾကည့္ေတြေနာက္ုကိုတျခားသူေတြလဲလိုက္ၾကည့္ၾကတယ္ "ေနဝင္ခ်ိန္ေတာင္ေရာက္ေနပီပဲ"
ဥမင္ရဲ့ထြက္ေပါက္က Ning Chengရဲ့အေနာက္ဘက္မွာရွိတယ္။ သူတို႔ေတြထြက္လာေတာ့ ညေနဆည္းဆာခ်ိန္ရဲ့ေနာက္ဆုံးခ်ိန္ကိုမွီ႐ုံလမွီတယ္။
မွိန္မွိန္ေလးေတာက္ပေနတဲ့ညေနခင္းေရာင္ျခည္ကေကာင္းကင္ႀကီးမွာပ်ံ႕ႏွံ့ေနပီး တစ္လႊာပီးတစ္လႊာ တိမ္တိုက္ေတြထဲမွာနစ္ျမဳပ္သြားတာကလိေမၼာ္နီေရာင္ပင္လယ္ျပင္လိုပဲ။
အဲ့တာခမ္းနားတင့္တယ္လြန္းတယ္။
လူအုပ္ႀကီးလဲတျဖည္းျဖည္းနဲ႔တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။
ေကာင္မေလးေတြကဓာတ္ပုံရိုက္ပီးေတာ့ မထိန္းနိုင္ဘဲတိုးတိုးေလးေျပာၾကတယ္ "အထက္တန္းေအာင္သြားရင္ ငါတို႔ေနာက္တစ္ခါျပန္လာၾကမလား"
သူမေမးခြန္းကနဲနဲေလးထိခိုက္လြယ္တယ္။ ေကာင္ေလးေတြကတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ၾကည့္ေနပီး ဘာေျပာရမွန္းမသ္ျဖစ္ေနတယ္။
"ရတယ္ေလ" သြမ္က်ားရန္ကတိတ္ဆိတ္မွုကိုၿဖိဳခြဲလိုက္တယ္။ သူကေကာင္မလကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္ "ေနာက္တစ္ခါငါမင္းတို႔ကိုထပ္ေျခာက္ရင္ ငါနင့္ကိုအသက္ရွုခြင့္ေတာ့ေပးပါ့မယ္"
" ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ ငါေခြးမျဖစ္ခ်င္ဘူး" လုရွင္းစစ္ကသူ႔ပခုံးကိုတိုက္လိုက္တယ္ "မင္းကိုယ္တိုင္ပဲျဖစ္နိုင္မလား"
"အာ့ဆိုမင္းစိတ္ေအးေအးထား ငါအဲ့အေၾကာင္းကိုစဥ္းစားလိုက္အုံးမယ္"
လူအုပ္ထဲကေနရယ္သံေတြထြက္လာတယ္။
ေမးခြန္းေမးတဲ့ေကာင္မေလးကသူတို႔ကိုၾကည့္ပီး ႏွုတ္ခမ္းသပ္ပီးျပဳံးလိုက္တယ္။
The author has something to say: ေခြးတစ္ေကာင္မျဖစ္နဲ႔ေနာက္တစ္ခါခင္ပြန္းျဖစ္။
~~~~~
*အဲ့ဒီမွာေခြးလို႔သုံးတာကေလ ေခြးေျပးဝက္ေျပးေျပးရတာတို႔ လွည့္စားတာတို႔ကိုသုံးတာျဖစ္မယ္ထင္တယ္။
✨ —————✨