ÜNLÜ||YARI TEXTİNG

•14•

Herkese merhaba nasılsınız?

Bölüm şarkısı: Evdeki saat, uzunlar v1
**
Kahvelerle birlikte salona geçtim. Andaç'ın karşısına oturdum. Sanki defalarca anlatmamışım gibi tekrar Asil'i anlatmaya başladım, çünkü yüz yüze anlatamadım!

"Ben aşık oldum!" diye çığırdığımda kaşlarını çatarak bana baktı ve yerinde doğruldu.

"Kim bu lavuk?" dediğinde kahkaha attım. Abim gibiydi resmen, abim olsa ancak böyle olabilirdi! "Kim olduğunu bilip salağa yattığımı biliyorsun değil mi?" diye eklediğinde çaktırma işareti yapıp oturttum onu.

"Yan komşum." dedim aynı sevinçle, yerimde duramayışım onu duraksattı.

"Vay ırz düşmanı!" deyip ayaklandığında kahkahalarımı kesip durdurdum onu: "Onun haberi yok..." dediğimde koltuğa çöktü.

"Ha sen aşıksın, onun haberi yok." dedi durgun bir sesle. Hızla başımı salladım.

"Bir de ufak minicik minnacık little bir sorunumuz var." dedim yüzüm düşerek.

"Bu kadar ufak olduğunu belirttiysen kesin büyük bir sorun." dedi kahvesini içip kucağına aldığı Asil'i seviyordu.

"Kendisi ünlü bir oyuncu," dediğimde kahvesini püskürttü. "Yan evimde oturuyor." diye devam ettim. "Birde instagramdan yürüyordum ben buna fake bir hesapla." dediğimde kahveyi masaya bıraktı.

"Asilcim senin annen sıyırmış." dedi Asil'in gıdısını severken.

"Ama ya!" diye sızlandığımda güldü.

"Bu hikaye bana çok tanıdık geliyor biliyor musun?" dediğinde ikimiz birlikte duraksadık. Hızla konuyu değiştirdim.

"Çocuğumun adı Asil Merih Altınışık." dediğimde şaşkınlıkla bakakaldı bana.

"O kadar ünlü, kızım ben bile tanıyorum onu." dedi kahkaha atarak, sonra aklına bir şey gelmiş gibi gülümsedi. "Babasıyla iş yapmak üzere geldim buraya Cavit Altınışık. Yarında toplantımız var." dediğinde heyecanla ayaklandım.

"Şaka yapmıyorsun değil mi!" diyerek yerimden zıpladım.

"Toplantıdan sonra davet var, oraya kesin gelir. Sende bana eşlik edersin hem onu görmüş olursun hem boy gösterirsin." dediğinde kaşlarım şaşkınlıkla havalandı.

"Sen bu kadar şeyi nereden biliyorsun ya!" dediğimde güldü, geçmişe giden bir gülümseydi. Güldüm, aklıma düşen anılarla.

"Kıbrıs ve sergi." dedik aynı anda ve kahkaha attık.

"Bahçeye çıkalım mı?" dediğimde hızla konuştu: "Ben yorgunum biraz yatayım, yarında iş var malum." dediğinde hızla başımı salladım.

"O zaman sana odanı gösterelim, aa Kırlangıç'ı da görmedin daha koş koş." dedim ve yukarı koşturdum. O da peşimden geliyordu. Kırlangıç'ın yanına geldiğimizde uyuduğunu fark ettim.

"Uyuyor, yavaş gel." diye fısıldadım.

"Tamam." deyip yanıma geldi,

"Çok tatlı." dedi Kırlangıç'a bakarak, "Hoşgelmiş evine." diye ekledi.

"Hadi gel odanı göstereyim." dedim ve odadan çıkıp yan odanın kapısını açtım. "Buyrunuz Andaç Bey size layık değil ama..." dedim gülerek. Saçlarımı karıştırdığında sızlanıp çekildim.

"İyi ki geldin." dedim sevinçle, "İadeyi ziyarete bekliyorum." dedi gülerek.

"Hay hay." dedim ve aşağı indim. Asil'i de alıp bahçeye çıktım.

"Asil dinle oğlum, ona da iyi gelecek." dedim çimlere oturup konuşuyordum, gökyüzüne baktım.

"Tanem'im, kırlangıçım, güzel kızım. Sen rahat uyu olur mu? İyi olması için elimden geleni yapacağım. Zaten iyi görüyorsun sende, seni hiç unutmayacağız bil olur mu?" dedim gözümden akan yaşı sildim hızla.

"Neden ağlıyorsun?" diyerek yanıma yatan Asil'le hızla ona döndüğümde dudak dudağa kaldık.
***
Bölüm sonu.

Hem çok heyecan hem çok duygusal oldu.

sizi seviyorum!