ÜNLÜ||YARI TEXTİNG

•1•

Merhaba kırlangıçlarım..

Benimle her yolculuğumda beraber olduğun için sana, ekran başında bu satırları okuyan gözlerine, o telefonu tutan ellerine teşekkür ederim.

Yeni bir yoldayız, umarım bu yolda benimle yürümeyi seversin. Buyrun başlayalım.

Kitap şarkısı: Müslüm Gürses, Senden vazgeçmem
**
Sonbaharın geldiğini haber eden ağaçlar, döktüğü yapraklara veda ederken yavaş yavaş solmuştu. Yazın capcanlı, yemyeşil olan ağaçlar, şimdi sanki annesini, evladını, sevdiğini kaybetmiş gibi solgundu. Başımı gökyüzüne kaldırdım, sonbahar gökyüzündeki güneşi bulutların arasına hapsetmiş, etrafı griye boyamıştı. Sonbaharı severdim, hüzün mevsimiydi benim için. Elimi gökyüzüne kaldırdım, parmaklarımı araladığımda gözümü alması gereken güneş ışığı yoktu, sadece gök vardı ve bu bana uzun zaman sonunda annemi görmüşüm gibi mutlu ama garip bir hüzün hissettirdi. Bodrum'un o güzel yazlarını, çiçeklerini, Bodrum'a dahil her şeyi özlüyordum. İki yıl önce oradan ayrılmıştım, tüm geçmişimi orada bırakmış bu koca şehir İstanbul'a gelmiştim. Annem ise hala Bodrum'daydı.

"Elis, yürüsene kızım." dedi Damla. İrkilerek arkamı döndüğümde olduğum karmaşıyı hatırladım. Taşımacıların garip bakışlarıyla yüzümün kızardığını hissettim. Siktir! Nasıl unutmuştum, nasıl da soyutlamıştım kendimi.

"Tamam." dedim sakince ve elinde koliyle yeni evime giren Damla'yı bir koli alarak takip ettim.

"Kızım bir garipsin hakketen ya!" dedi Damla gülerek, " Kafayı yediğini daha az belli et." diye ekledi gülmelerinin arasına.

"Aman buldun dalga geçecek bir şey, hiç kaçırma." dedim kolileri yere bırakarak.

"Dalga geçecek çok şey var bende tatlım," dedi Damla kahkaha atarak. "Mesela şu an odana taşıdığım, Asil Merih Altınışık'ın röportajlarının bulunduğu koli." diye eklediğinde, elimde bir yastık olsa diye dua ediyordum.

"Tamam tamam gittim ben." diyerek üst kata koşturarak çıktı.

"Dikkat et düşeceksin!" diye arkasından bağırdığımda: "Tamam anne!" diye bana bağırdı. Ah Damla!

Evin içerisinde gezinmeye başladım, eski evim yıkılmıştı. Daha doğrusu evde yangın çıkmıştı ve oturulacak bir yanı kalmamıştı. Neyse ki o gün Damla'da kaldığım için evde değildim, yangının neden çıktığını bile bilmiyordum. Gaz kaçağı demişlerdi. Sonrasında ise bir haftada hızlıca bir ev bakıp taşınmıştım. Şimdi ise geldiğim evden mutlu gibiydim. Sıcaklık hissini daha şimdiden almıştım.

"Çiçeklere dikkat edin!" diyerek seslenmemle, "Buraya getirin lütfen!" diye ekledim hızlıca. Taşımacılar çiçekleri tek tek salonun ortasına bıraktılar. "Tabloları da aynı şekilde buraya!" diye seslendim.

Bahçeye bakmak için arkamı döndüm ve yavaş adımlarla bahçeye çıktım, o sırada Damla adamlara komutlar veriyordu.

Telefonumun çalmasıyla hızla açtım: "Efendim anne?" dedim yorgun bir şekilde.

"Taşındın değil mi?" dedi annem despot sesiyle.

"Evet istediğin eve taşındım anne." dedim bezgin bir sesle.

"Güzel, görüşürüz." dedikten sonra telefonu kapattı: "Görüşürüz anneciğim." dedim kapanmış telefona.

Umarım görüşürüz.

Kafamı iki yana sallayarak bahçede dolaşmaya başladım, havuz oldukça kirlenmişti. Yan bahçeyle dip dibe olması beni tedirgin ettiği için bahçeyi kontrol etme gereği duydum. Evler neden böyle iç içeydi, anlayamıyordum. Belki yan evimde Can Manay oturuyordu...

Tamam kızım saçmalama...

Bahçeye baktığımda kimsenin olmadığını gördüm, şaşırtıcı mıydı? Hayır. Bu soğukta ne arasın bahçede insan?

Tam arkamı dönmüştüm ki arkamda sesler duydum, fısır fısır iki kişi konuşuyordu.

"Sizce Asil ne zaman çıkar?"

"Bence dünkü olaylardan sonra çıkmayabilir?"

"Kim var orada?" diye seslendiğimde sesler aniden kesildi. Sonra çıtırtılar yükseldi ve adım sesine dönüştü. Sanırım olan haber muhabirleri gitmişti.

İyi de Asil dedikleri kimdi?

Ve benim yan evimde bir ünlü mü vardı!
***
Tanıtım niteliğinde bir bölüm oldu, arkadaşlar çok heyecanlıyım ve çok eğleneceğimizi söylemek isterim. Birazda ağlayacağımızı belirtebilirim sanırım ama Begonvil okuyucaları bunu zaten biliyor.

Sizi seviyorum ama öncesinde;

Elis ile ilgili düşünceleri alalım?

Damla'yı sevdik mi?

ig: tosskaa1