ÜNLÜ||YARI TEXTİNG

•36•

herkese merhaba!

nasılız bakalım?

bölüm şarkısı: Sezen Aksu, ben sende tutuklu kaldım
*
Gözlerimi açtığımda bakıştığım tavanla hızla ayaklandım, etrafıma baktığımda kendi evimde olmadığımın bilincindeydim, neredeydim ben?

En son hatırladığım şey Asil Merih'in evinden çıkmış kendi evime ilerliyordum sonrası yoktu...

Hızla elimi başıma vurdum! Kaçırılmış mıydım! Hayır olamazdı! Olmamalıydı!

Kapıya doğru adımlayıp kapıyı açmaya çalıştığımda kilitli olduğunu görmemle kapıyı yumruklamaya başladım:

"Kimse yok mu!"

"İmdat!"

"Yardım edin!"

"Hey!"

Sürekli kapıya vurarak farklı şekillerde bağırsamda kimse gelmiyordu. "Allah kahretsin!" diyerek kapıya tekme attım. Odadan bir mesaj sesi gelmesiyle koşarak telefonum olduğunu düşünerek telefonu aradım, lakin bulduğum telefon benim değildi. Telefonu parmaklarım titreyerek aldım, kilidi açıp mesajlara girdiğimde vücudumdan bir titreme geçti.

x: Oyunumuzun ilk yarısı başladı sevgili Elis. Canının yanması için elimden ne geliyorsa yapacağımdan emin ol. Henüz tanışmayacağız, henüz seni kimse duymayacak. İlk sınavın, umarım seni çok yaralamaz.
Çünkü diğer sınavlarda en azında yaşıyor olman beni keyiflendirir.

Elis: Kimsin sen! Ne istiyorsun! Ne saçmalıyorsun! Neredeyim ben! Allah belanı versin!

Beni engellemişti! Söyleyeceğini söylemiş ve engellemişti.

Ellerim tir tir titriyordu ve bu yüzden telefonu daha fazla tutamadım, ellerimin arasından kayıp gitti. Ellerimi saçlarıma götürüp çekiştirdim.

"Allah'ım ne olur yardım et." dedim göz yaşlarım akarken, neler olduğunu algılayamıyordum. Ne yapacağımı bilmiyordum, çok korkuyordum.

Odanın sağ köşesindeki kamera gözüme ilişti, "Duyuyor musun beni şerefsiz! Çıkar beni buradan!" diye bağırsam da fayda etmiyordu.

Düşün Elis! Düşün!

Yerdeki telefonu alıp 155'i aramaya çalıştım. Ama arayamadım, "Hattınız aramalara kapalıdır." Allah kahretsin diye bağırarak telefonu bıraktım. Ayağa kalkıp odada pencere aradım lakin yoktu, sağ köşedeki kapıdan girdiğimde lavabo olduğunu gördüm ufak bir cam vardı ama geçemeyeceğim kadar ufaktı.

İnanamıyordum.

Cidden inanamıyordum, dün sevgilimleydim bugün bir başıma. Allah'ım ne olur yardım et. Sayıklaya sayıklaya kafamdaki saçları çekiştire çekiştire bir ileri bir geri yürüyordum.

Aklım almıyordu ben kime ne yapmıştım sa böyle bir oyuna hapsedilmiştim!

Düşünemiyordum!

Asil Merih nasıl merak etmiştir, Allah'ım akşam olmuştu, delirmiştir.

"Bulacaklar beni duyuyor musun pislik! Andaç bunu senin yanına bırakmaz!" diye bağırıyordum. Asil Merih beni bulamazdı belki ama abim bulurdu.

Andaç bulurdu beni, bilseydi.
**
Bölüm sonu!

Olaylar nereye gidiyor!