ÜNLÜ||YARI TEXTİNG

•41•

herkese merhaba!

nasılsınız?

Arkadaşlar ufak bir hata olmuş, altı ay olarak yazmışım aslında dört ay olacak... Umarım yanlışlığı gidermişizdir. Sevgilerimle!

Elis x'in yanında dört ay kalacak.

Bölüm şarkısı: Gülben Ergen, seni kırmışlar
*

Uyuşuk adımlarla yatakta oturur pozisyona geldim her on beş günde bir bilgi öğreniyordum. On beş güne gelene kadar ise kendimi tüketiyordum. Yapmak istediği şey buydu, benim tükenmem. Ölümümün bir şeye yaramayacağını biliyordu.

x: Hazır mısın benim küçük avım?

Artık cevap bile vermiyordum, üç aydır buradaydım. Koskoca üç aydır, nefes bile alamıyordum.

x: Bugün farklı bir şey yapacağız.

Dediğinde bile meraklanmamıştım. Artık öyle çökmüştüm ki, bir deri bir kemik kalmıştım. Göz altlarım mosmordu. Benzim sararmıştı. Bazen bir saat aynaya bakar kahkaha atardım. Saçımı saçma sapan keserdim, yapabileceğim hiçbir şey yoktu. Ümidin tükenmişti. Beni burada tutan şerefsiz istemeden buradan çıkamayacaktım, biliyordum. Odanın kapısı açıldığında meraksız bakışlarımı kapıya çevirdim. Yeşil gözlü şehir magandası odaya girmiş karşıma oturmuştu. Şaşırmaya mecalim kalsaydı belki şaşırırdım.

"Bugün benden öğreneceksin, bir kaç şeyi." dedi oturduğu koltukta rahat bir pozisyon aldı. Hiçbir şey demedim, ne diyebilirdim ki? Konuşacak halim de yoktu gerçi.

"Geçen öğrendiğin şeyi sindiremediğini biliyorum, en yakın arkadaşının ölümünde dolaylı yoldan da olsa annenin parmağı da var üstelik en yakın arkadaşının babası yaşıyor." dedi ellerini dizlerinin üzerine koyup bana doğru eğildi. Keyifsizce güldüm.

"Bugün ne öğreneceğini merak etmiyor musun?" dedi alayla bacak bacak üstüne atarak, bacaklarını kırmak istiyordum.

"Ediyorum." dedim keyifsiz bir sesle, sesim buz gibiydi.

"Tanem'i Andaç'ın düşmanları değil, annenin düşmanları öldürüyor." dediğinde dayanamıyormuş gibi gözlerimi sımsıkı yumdum. "Annen girmemesi gereken bir ihaleye giriyor ve sonucunda tehditlere boyun eğmiyor. Onlarda eğmesini sağlıyor." dedi gülerek.

"Ne gülüyorsun aşağılık!" dedim ayaklanarak üzerine yürüdüm, benim ayaklanmamla yerinden kalktı. Karşımda eğlenir şekilde durması kalmamış sinirlerimi bile bozuyordu.

"Sana bu kadar yeter." dedi ve odanın çıkışına yöneldiği sırada kenarda duran sandalyeyi alıp hiç düşünmeden kafasına geçirdiğimde tökezlemesiyle bir darbe daha vurup yere düşen bedeninin üzerine sandalyeyi atıp koşarak açık kapıdan çıktım. Belki bir şansım olurdu!

Evin merdivenlerinden indim, koruma neden yoktu? Arkamdaki adım sesiyle hızla koştum bahçeye çıktığımda aldığım oksijenle az kalsın duraksıyordum, lakin peşinde beni ruhsal olarak mahvetmek isteyen bir katil varken durmak aptallıktan başka bir şey olmayacaktı.

Koş, Asil Merih için.

Kendimi telkin ederek koşmaya devam ettim. Lakin kolumdan tutulup çekilmemle çinlerde yuvarlanıp onun üzerine gelecek şekilde düştüğümde maskesi de yüzünden çıkmıştı.
**
Bölüm sonu!

Katilimizin kim olduğunu öğreniyoruz bir sonraki bölüm!