SEBEBİM AŞK (Tamamlandı)

11. bölüm İnce bir sızı

Merhabalar.

Size bol Emir Poyrazlı ve Elif Sareli bölüm getirdim.

Satır arası yorumlarınızı bekliyorum.

Desteğinizi esirgemezseniz sevinirim.

Multimedyayla okuyun lütfen 😉
🌸

Herşeyi içine atarsın da kendini atacak yer bulamazsın.

Evet öyleydi. Herşeyi içimde yaşayan bir insandım. Konuşulacak o kadar çok şey vardı ki. Bi o kadar da asla konuşmaya yanaşmayan bir ben vardım.

Bir ben varďır bende. Ben den içeru.

Odam da oturmuş,yatsi ezanının okunmasını bekliyordum. Ezan sesinin insanın içine kattığı o huzuru. Hiç bir şeye değişmem.

Ezan okunduktan sonra, namazımı kılmak için seccade mi serdim. Niyetimi edip yatsı namazının ilk 4 rekat sünnetini kıldım. Sonra diğer rekâtlarını da kılıp, dua etmek için ellerimi semaya açtım. Çok heyecanlıydım. Rabbimle buluşacaktım. O na içimi dökecektim. O 'ndan isteyip, yine o na sığınacaktım. Sığınacağım tek limanım Rabbimdi. O beni dinlerdi. O beni anlardı. O ne olursan ol. Gene bana gel diyenimdi.

Sana geldim Rabbim. Senden af dilemeye geldim. Sen den senin aşkını istemeye geldim. Bu aciz kulunu kapından eli boş çevirme Rabbim. Amin.

Duamı da ettikten sonra,seccademi katlayıp dolabıma yerleştirdim. Sonra da Birazda Yasin-i Şerif okudum. Önce bütün peygamberlerimizin ve son peygamberimiz Hz. Muhammed Mustafa (s.v.a) ruhuna hediye eyledim.

🌹

Gece yatağıma yatınca düşünmeye başladım. Acaba saz çalmak için yanlış karar mi almıştım? Sorun şuydu ki. Ben zaten saz çalmayı biliyordum. Beyefendi saz çalmayı biliyor muyum? Bilmiyor muyum? Bana sorma
zahmetine bile katlanmamıştı. Ben de zaten bildiğimi söylememiştim. O zaman sormuyorsa, öğretme zahmetine katlansın bakalim.

Aklima gelen düşüncelerle kendi kendime pis pis sırıtıyordum. Ben de dengesizdim ha. Ben bu çocuktan uzak durma kararı almamış mıydım ?Şimdi ne diye gidip onunla muhattap olacaktim ki? Iyisi mi, Ben yarın gidiyim de saz çalmayı bildiğimi söyleyeyim.

Keşke verdiğim kararların birde arkasında durmak gibi bir huyum olsaydı.

Kolumun dürtülmesiyle bir an da sıçradım yattığım yataktan," Noluyor ya kolumu deldin be çocuk" dedim başımda dikilen kardeşime.

" Hem senin benim odam da ne işin var. Üstüm, başım uygunsuz yatıyor olabilirdim. Ne diye öyle dalıyorsun odama destursuz."

Hiç ben kime diyorum acaba. Çocukta tın yoktu.

" Bitti mi, Sabah sabah attığın nutuklar? Ha eğer daha varsa?Dinleyemeyeceğim. Ve ayrıca kapını en az üç kere tıklattım. Kış uykusuna yattığın için duymadın. Bide tam beş kere alarm çaldı. Ve sen tabiki de onları da duymadın. Bence sen bi kulak doktoruna git." Diyerek geri geri adımlama ya başladı.Kardeşim olacak,olmamış çocuk.

Uyanık çocuk vesselam. O kadar lafı ettikten sonra, yaşamayacağını bildiği için. Koşar adım çıktığı odamdan. Yine koşar adım,babamın arkasına saklandı.

"Elbet çıkacaksın ordan. Sonsuza kadar orda kalmayı mı düşünüyorsun?" Dedim benim ukala had bilmez kardeşime.

Sonrada annemden tarafa dönüp," Sen den rica ediyorum. Bi daha bu çocuğu beni uyandırması için odama gönderme. Varsın okula geç kalayım." Dedim burnumdan soluyordum. Hatta bu kadarla da kalmazdı.

Bu seferde babamdan tarafa dönüp," Baba, sen den de rica ediyorum. Bütün enerjini beni terbiye etmek için harcama, azıcık kardeşime de bir şeyler öğret," dedim ve kimsenin cevap vermesini beklemeden tekrar odama dönüp, hızlı hızlı giyinmeye başladım. Gerçekten de baya geç kalmıştım.