SEBEBİM AŞK (Tamamlandı)

24.Bölüm Hayatta Kal

Selamün Aleyküm

Nasılsınız bakalım?

Sessiz okuyucu kardeşler, size de Selamün Aleyküm. Nasıl gidiyor?  Nasıl güzel oluyor mu öyle sessiz sessiz okuyunca? Gerçekten merak ettiğimden soruyorum? Okuduğunuz hikayeyi oylayıp, yazara destek vermek bu kadar zor mu?

Neyse yine de eksik olmayın. Oy verseniz de vermeseniz de canınız sağ olsun. Sizler de benim için kıymetlisiniz...

Şimdi biz gelelim bölüme

🌸
2 Ay Sonra
Şimdi cümlelere nasıl başlanır bilemiyorum. Gidenin ardından, hayat devam ediyor  deyip, öylece geçip gidemiyorum...Hayat devam ediyor ama nasıl derseniz. Şükür halimize demekten başka bir söz bilmiyor bu dillerim...

Babam; ah be babam. Olmuyor, sensizliğe  alışılmıyor. Yediğim,içtiğim boğazımda düğümleniyor. Ben sensizlik nedir bilmem ki, hayat bunu da öğretti bana. Sen gittin, ama biz yaşamaya devam etmek zorundayız. Hatta senin istediğin gibi daha güçlü ve birbirimize daha sıkı bağlı bi şekilde.

Babamın ölümünün üzerinden iki ay geçmişti. Bu geçen iki ay içinde her şey kaldığı yerden devam etti. Okul, yemek içmek, ders çalışmak. Babamın ardından hayata dört elle sarıldım. Babamın mezarının başında ona yemin ettim. Her ne olursa olsun, hayatta kaldığım sürece hep çok çalışacaktım. Okulumu kazanacaktım. Allah'ın izniyle.Artık ben tek başına değildim. Hayatta kendimden ibaret değildi. Annem ve kardeşim. Okulu bitirip, bir meslek sahibi olacaktım ve onlara ben bakacaktım. Onlar bana babamın emaneti.

Başımı gömdüğüm defterden kaldırıp şöyle bi etrafı kolaçan ettim. Boynum tutulmuş be. Sahi ben kaç saattir ders çalışıyorum. Bu gün hafta sonuydu ve Sena yanımda yoktu. Hafta sonları ailesinin yanına gidiyordu. Ben de bu arada daha rahat ders çalışıyordum. Sağ olsun kendileri başımdan hiç ayrılmıyor. Bana saat tutarak ders çalıştırıyordu. 'Benim artık kendime gelmem lazımmış. Kafayı ders çalışmakla bozmuşum.' Ne yapsaydım acaba? O hanımefendi gibi rahat mı olsaydım? Sanki bu yıl sonunda sınava kendileri girmeyecekmiş gibi ders çalışmak şura da dursun. Defter kitap yüzü gördüğü yok.

Elimdeki defteri bi tarafa bırakıp, ayağa kalktım. Bu günde geçen hafta sonu olduğu gibi gidip Bahar ablaya yardım edecektim. Burada böyle yiyip, içip yatamazdım tabii ki de. Ama bu temizlik işini yaparken baya bi uğraş veriyordum. Siz şimdi diyeceksiniz ki, çok mu yoruluyor sun? Evet ya, sormayın çok yoruluyorum... Hele bi de Emir ya da Salih Amca'ya yakalanmak korkusu var ya of of çok yoruyor beni.

Hafta içi Sena, hafta sonu Emir, Salih Amca. Bi bırakmıyorlar ki temizlik yapayım. Kendimi iyi hissedeyim. Hele Sena, zebellah gibi başına dikiliyor da bir yere ayrılmıyor. Bi de ben gideceğim diye diretince. Başlıyor annem gibi nasihate. Aman Allah'ım onun konuşmasını dinleyene kadar, vaz geçiyorum gitmekten.

Üzerime geçirdiğim şalvarın, üzerine de uzun bi tunik geçirdim. Bahar abladan talimatları almıştım. Salih Amca'yla Emir evde yokmuş. Rahattım yani. Hemencecik müştemilattan çıkıp, asvalt yolu yürüyüp Evin kapısına gelince zile basıp beklemeye başladım. Bahar ablanın kapıyı açmasının ardından, Bahar ablaya selam verip, hemen mutfağa geçtik.

"Eee abla, ben nerden başlayayım temizliğe?"dedim. Ama Bahar ablanin yine ve yine kararsız bakan gözlerini görünce.

"Abla, lütfen yapma. Bak ben gerçekten iyiyim. Hatta temizlik yapınca kafam dağılıyor." dedim ve şirin olduğumu var saydığım bi bakışla ona bakmaya başladım.

"Ay bakma bana öyle kedi yavrusu gibi. Valla kıyamıyorum ama böyle dudağını büzünce de dayanamıyorum..." dedi ve gülümseyerek, eliyle bana gel işareti yaptı. Onunla beraber mutfaktan çıkıp,  başka bir odaya girdik. Bu oda da temizlik malzemeleri vardı. Bahar ablanın  bana bakıp kafasını sağa sola sallayarak süpürgeyi uzatmasıyla. El çırparak, süpürgeyi aldım. O da bu hareketime  karşılık, " Hay deli kız, bak çok dikkatli ol! Salih bey, bizi görürse çok kızar biliyorsun!" dedi ve girdiğimiz odadan çıkmak için hareketlendi. Bende ona, "Tamam abla, merak etme sen. Çok dikkat edeceğim " dedim ve ikimiz peş peşe onun elinde camsil ve bez, benim elimde süpürge Gaye Hanımın emrini dinlemeye başladık.