SEBEBİM AŞK (Tamamlandı)

40. Bölüm Biz Biriz

Selamün aleyküm

Uzun zaman oldu görüşmeyeli, Nasılsınız?

Özlediniz mi bizi?

Lütfenn bol bol yorum yapar mısınız?

Oylarınızıda esirgemezseniz çok sevinirim.

Bölüm şarkısı

Ekin uzunlar&pınar süer: Adı sensin..

...

🌸

Yüreği güzel insanlar olsun etrafınızda baktığınızda yüzünüzü gülümseten ..

Ağustos ayının sıcağı an be an kendini hissettirirken, terden üzerime yapışan elbisemi değiştirme kararı almıştım ama kapımın ani bir şekilde açılmasıyla elimi kalbimin üzerine kapatıp derin bir nefes aldım..

"Kızım, sen daha giyinmedin mi? Birazdan insanlar gelecek. Oturup bir saat senin hazırlanmanı mı bekleyecekler?" diyerek bugün ki azarını da atan anneme, gözdevirmemek için kendimi zor tutuyordum...

Bir haftadır bizim evde herkes annemin yüzünden telaş halindeydi.. sorun da ne biliyor musunuz?.. Bugün Emir'le benim kıyılacak olan imam nikahımız..

Hayır yani bi tane hoca, Salih amca, Emir, ve de benim şahidim olacak olan sevgili arkadaşım Sena gelecek, bu kadar telaşe niye? Niye? Niye???? Diyerek delirmemek elde değil..

Yani bunca telaşe, en fazla on dakika sürecek olan bi nikah için. Annemin yüzünden neredeyse evlenmekten vazgeçecek duruma gelmiştim. Akşama kadar temizlik yaptırdığı yetmiyormuş gibi.. yaklaşık on dakikadır da dakika başı gelip hazırlanıp, hazırlanmadığımı kontrol etmeside cabasıydı..

Yok ya ben Emir'i arayayım da evlenmek istemedigimi söyleyeyim.. hoş o da annemden farklı bir halde değildi ya neyse..
En iyisi mi ben kalkayım da hazırlanayım.. fazla bi elbisem yoktu. Açtığım gardolabımla fazla bakışmadan içerisindeki uzun, beyaz elbisemi çıkarıp yatağın üzerine serdim.Üzerine de beyaz şalımı takmak için çıkardım ama... benim öncelikle bi duş almam gerekiyordu. Yoksa gelen misafirlere burcu burcu ter kokacaktım...

Aldığım kısa bir duşun ardından üzerimi giyinip yatak odamdan çıktım. Holde bir müddet bekleyip derin bir nefes alıp annemle karşılaşmak için hazırlandım.. salona adımımı atmamla annemin beni bakıp ağlamaya başlaması da bir oldu. Al işte yine başlıyoruz... Allah'ım, bu kadın daha nikahta böyle ağlıyorsa ben bu evden gelin çıkınca, biz bu kadını ne yapacağız.. bize o gün de çok büyük sabırlar ver olur mu.. amin.

" Ama anneciğim yapma böyle. Bak az daha ağlamaya devam edersen, evlenmekten vazgeçeceğim." dedikten sonra yanına gidip boynuna sarıldım. Annemi susturmaya çalışıyordum ama şu an bende ona sarılı halde ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Belki nikahtan sonra hepimiz toplu şekilde, oturup ağlaşırız.. he ne dersiniz?

Annemle sarılıp kalmıştık ki zilin çalması ve de Mete'nin salona "Geldiler!" diye bağırarak girmesiyle, bedenimi tuhaf bi heyecan sarmıştı. Bu çocuğun bu evhamlı halleri aynı annesi. Ben diyeyim yani. Boşuna," Bu çocuk kime çekmiş yahu ??"diye beyin patlatmayın..

Mete'nin gelin olacak ablasından rol çalarak kapıyı açmasıyla ve de bizim meşhur misafirlerin salonumuza doluşmasıyla.. ve de yine ve yine en son damadın salonumuzu şenlendirmesiyle.. herkes nikah için hazırdı.

Herkese hoş geldiniz deyip, Sena'ya kocaman sarılmıştım.. en son sözümüzün olduğu gün birbirimizi canlı olarak görmüştük, ondan sonra Ankara''ya bir daha gelememişti. Her gün arayıp konuşmamız da artık yetmiyordu.