SEBEBİM AŞK (Tamamlandı)

16.Bölüm Geçmeyen His

Selamün Aleyküm

Nasılsınız canlar.

Satır aralarında buluşalım.

Hadi bakalım başlıyoruz.
🌸❤

Zaman su misali akıp gidiyordu. Ocak ayının ikinci haftasını girecektik. Bu gün günlerden pazardı. Herkes evdeydi.Galiba kahvaltıya oturmuşlardı bile. İçeriden çatal,kaşık sesleri geliyordu.Dün gece yine kalbim den dolayı rahatsızlandığın için muhtemel, annem beni kaldırmaya gelmemişti. Aslında iyiki de gelip kaldırmadı, hiç kalkacak halim yoktu. Bıraksalardı bir ömür böyle yatabilirdim.Fakat çağırmadılar diye erken sevinmiştim. Kapımın hafif tıklatılması, beni kaldırmaya geldiklerini gösteriyordu.

"Gel!" dedim pürüzlü çıkan bir sesle.
"Geliyorum bak,üstün başın uygun mu? Sonra carlama şöyle böyle diye?"diyerekten, kapıyı aralayıp, arasından kafasını uzatan Mete'ye.

" Kafanı öyle ordan uzatarak, gelmiş olmuyorsun zaten demi. Kafan senden bağımsız hareket ediyor galiba?"dedim bıkkınlıkla.
" Hahaha, seninde şu mizahsızlığın olmasa, neye güleceğim ben," diyerek,iyice içeriye gelip yatağın ucuna oturup, bir bana bakıyordu. Bir duvara, bir pencereye.
"Dökül,"dedim. Bende bu huyumu, annemden almıştım işte. Anlıyordum bir şeyler söylemeye çalışıyordu. Fakat nasıl konuşacağını? Nerden başlayacağını bilemiyor gibi bir hali vardı. Anlıyordum işte. Ablalık ta, böyle bir şeymiş. Bir bakışından bir hareketinden anlayabiliyordun kardeşinin sıkıntısını.
" Bi kız var."dedi mırıltı çıkan bir sesle.

"Var ama...Aslında yok mu? Ne diyorsun ki? Anlamadım." dedim.
"Üff abla, tamam yok bir şey anlasan şaşardım zaten. Sen ne anlarsın ki gönül işlerinden!"dedi. Çok bilmiş ergen. Sanki kendi çok biliyor ya, hele tipe ya.
" Niye bilmiyor muşum? Ben insan değil miyim?" dedim kızgın bir şekilde.

"Aslın da şüphelerim var? Birazcık benziyon galiba."diyerek, azcık geriledi yatağın ucundan.

"Kaldırma istersen beni ayağa ha! Zaten hiç halim yok." dedim halsiz bir sesle.
" Tamam ya, Allah vurmuş sana zaten. Ben geri duruyum bari. Neyse abla, onu bunu boşver de, de bakıyım bu kıza nasıl açılayım ben?"

"Ne bileyim ben acaba? Ordan bakınca, ilişki uzmanı gibi mi duruyorum?"
" Valla, burdan bakmak istemezsin kendine. Ablam olmasan, şöyle bir alıcı gözle bakacak olursak? Püff, kızım bitiksin sen be." diyerek kaşınıyordu.

" Çık odamdan dışarı,çabuk!"diyerek adeta haykırdım.
" Ve ayrıca sen bu kafayla, bi kızın seni sevmesini bekleme. Önce saygılı olmayı öğren.Ha bir de babam faktörü var ki! Asla sana izin vermez... Öyle sevgili, mevgili yapamazın sen."

" Tamam abla ya, şur da iki takıldık, ne oldu sanki. Ayrıca babam  karışamaz benim sevgili işime." diyerekten, kalktı oturduğu yerden. Kapıdan dışarı çıkarken de. Benden tarafa dönüp gülümseyerek,"Takıldım ben sana. Sen çok güzel bir kızsın. Ama gene de enişte beyin senden çekeceği var." dedi. Bana öpücük atıp, çıkıp gitti odamdan. Deli bu çocuk. Zaten birtane  akıllı da beni bulmaz ki. Mıknatıslıyım sanki. Çekiyorum böyle kendime kendime.

Yavaşça kalkım yataktan, bi saate bakıyım dedim. O da ne saat on bire gelmişti. Aklıma gelen şeyle, hemen fırladım odamdan dışarı. Bu gün Sena'yla dışarı çıkacaktık. Ben bunu nasıl unuttum ya. Bir saate gelir kız. Ben daha hazırlanacağım. Hızla banyoya girip, yüzümü yıkayıp, tekrar koşar adım odama girip, hazırlanmaya başlamıştım. Bi ara annem gelip, kızım ne o, atlı kovalıyor gibi, koşturup duruyorsun. Önce gel bi kahvaltı yap, sonra hazırlanırsın. Aç aç mı,gideceksin? diyerekten, salona kurulmuştu. Öyle bir hazırlanma işine girmiştim ki. Annemi ne duyuyordum. Ne de cevap veriyordum.