SEBEBİM AŞK (Tamamlandı)

36.Bölüm Kapüşonlu Gizemli

Selamün aleyküm

Nasılsınız?

Oy ve yorumlarla destek olur musunuz? Lütfen
Bölüm şarkıları

Mehmet Erdem: Sende vur gülüm
Kürşat Güler: Bir gülüşü var

🌸

Mutluluktan da ağlarmış insan; bir yandan gülümserken diğer yandan da ağlayabilirmiş. Bu duyguyu da tattık çok şükür.

Ankara'ya yaz geldi. Temmuz ayının başındaydık. Hava iyice ısınmaya baslamış, yazlık giysiler iyiden iyiye dolaplarda yerini almıştı. O gün Emir'in evlilik teklifini kabul ettiğim ve akşamına da Ankara'ya geldigimiz gün de hava bugünkü gibi güzeldi. Havanın güzelliğini görünce o gün geldi aklıma. O malum gün. Hayatımın en güzel günü diyebileceğim nadir günlerden bir gün.

Ankara'ya gelmek için otobüs durağına geldiğimizde otobüse bindikten sonra annemlerin farketmediği benim ise otobüs hareket ettikten kısa bir zaman sonra farkettiğim bir ayrıntı vardı ki. Aklıma geldiğinde yüzümde gülücükler açmasına sebep olan o ayrıntı. Emir'di.

Annemlere gözükmemek için baya çaba sarf edip, sadece benim görebileceğim bir yere gizlenen. Ayrılığın son anına kadar beni asla kendinden mahrum bırakmayan diğer yarım, Emir.

Elimdeki telefon titremeye başlayınca, elimdeki toz bezini tozunu almak için içerisindeki inciği, boncuğu boşalttığım annemin çeyizinde getirdiği vitrinin içerisine koyup, telefonu sabırsızca çaldıran arkadaşımın telefonunu yanıtladım ama ben daha alo bile diyemeden sağ olsun kendisi, nefes dahi almadan konuşmasına başladı.

Sena:" Nabersin bebeğim, ne yapıyorsun? Hazırlıklar nasıl gidiyor. Kendini fazla yorma, yarın oradayım. Beraber yaparız kalan işleri," dedikten sonra nihayet nefes almayı akıl eden arkadaşıma,

Elif:" İyiyim kuzum, sağ ol. Hazırlıklar tüm hızıyla devam ediyor ve ben yorgunluktan bayılmak üzereyim." diye yanıt verdim.

Sena:"E ama Elif ya ne diye kendini bu kadar yoruyorsun Allah aşkına? Bana, Emir'i arattıracaksın şimdi." dedikten sonra bir şeylerin hışırtısı geldi. Sonrada telefon yüzüme kapandı.

Ne oldu şimdi ya?

O en son ne demişti. Emir'i mi arayacak mış?

Tabii birisi yetmiyor. Teşkilat kesilecekler başıma. Hoş yaklaşık 1 aydır bizde durumlar böyleydi.

Bir ay önce İzmir'den Ankara'ya geldikten  sonra annemle, Emir'le olan durumumuzu konuşmuştuk. Önce biraz kem küm etmiş, Gaye Hanımın tutumundan, bizi nasıl gördüğünden bahsetmişti ama benim Gaye Hanım'a rağmen kararlı olduğumu gördüğünde, 'Sen mutlu olacaksan, ne olacaksa olsun... Ama fazla uzatmayın, biliyorsun sevgili işleri bize göre değil. En kısa zamanda gelsin, istesinler seni.' demişti. Sonra da bana sımsıkı sarılıp ağlamıştı.

Annemin ağlayışları kadereydi. Benim yetim kalmışlığıma...Babasızlığıma.
Ama ben hissediyorum o hep benimle, bizimle. Sözümün olduğu günde  burada olacak. Yanı başımda.

Sena'yla yaptığımız telefon görüşmesi, Sena'nın telefonun kapanması üzere son bulduğundan ben de yarım kalan işimi yapmaya koyulmuştum ki. Telefonuma bu defada bildirim gelmesiyle. Yine telefonu elime almış bulundum. Annem birazdan elinde oklavayla gelecek yanıma. Şu saat oldu ben hâlâ vitrinin başındayım. İki gün sonra beni istemeye gelecekler ve büyük bir  ihtimalle o gün yüzüklerimizde takılacak.

Bir ara annem mutfakta Salih Amcayla hararetli bir konuşmaya dalmış, bizim meseleyi enine boyuna masaya yatırmıştı.Hatta bir ara Gaye Hanımla ilgili bile konuşmuşlardı. Bende öylece oturmuş onları dinlemiştim. Ne yapayım yani bizimle ilgili konuşuyorlar, dinlemeyeyim de meraktan çatlayayım mi? Aman Allah gecinden versin.. tam da söz arifesi.