ÜNLÜ||YARI TEXTİNG

•2•

Herkese merhaba!

Nasıl gidiyor?

İyi okumalar dilerim..

Bölüm şarkımız: Çağan Şengül, günaydın sevgilim.

(Çağan Şengül hayranlığımı bilmeyen kaldı mı?)
**
İçimdeki hisleri bastıramıyordum, yirmi beş yaşındaydım lakin şu zaman kadar gerçekten istediğim hiçbir şeyi yaptığımı hatırlamıyorum. Sürekli birilerinin isteklerini yapmaktan yorulmuştum. Sadece evimin içerisindeyken kendimi özgür hissedebiliyordum. Kitaplarımın, tablolarımın, çiçeklerimin, plaklarımın arasında, tabi minik köpeğim Asil'in yanında da gerçek Elis oluveriyordum. Birinin yanında daha kendim oluyordum ama o gitmişti... Gözlerimin dolmasıyla salonun sol köşesine baktım. Burukça gülümsedim: "Çok özledim, kırlangıcım."

Zihnimde onun sesi konuştu: "Çok özledim erguvanım."

Şu an ise şöminenin karşısında oturmuştum, eve hakim olan şarkı ise Çağan Şengül'den günaydın sevgilimdi. Tam karşımdaki duvarda Çığlık tablosuyla bakışıyorduk. Asil'i çok özlemiştim, taşınma telaşından dolayı onu Damla'ya bırakmıştım, Damla'da bugün getireceğini söylemişti. Onu bekliyordum.

Telefonumdan sosyal medyayı gezmeye başladım, Asil Merih fotoğraf koymuştu ve saniyeler içerisinde binlerce kişi beğenip yorumlar yağdırmıştı. Çok yakışıklıydı, çok başarılıydı, gerçekten hayrandım ona. Sanırım beni ona çeken şeylerden biriside sanata olan ilgisi, merakı.

Oturmaktan uyuşan vücudumu hareket ettirdim ve odamdan bir şal alıp bahçeye çıktım. Bahçe soğuk olsada daha iyi hissettiriyordu. Gözlerimi gökyüzüne çevirdim. Yıldızları izlemek çok iyi geliyordu.

"Oradasın, hissediyorum." dedim buruk bir tebessümle.

Aniden duyduğum sese kulak kesildim, köpek sesiydi. Sanırım Damla'lar gelmişti diyerek ayaklandım. Yan tarafıma baktığımda gelenin başka bir köpek olduğunu görmemle yüzüm biraz düşmüştü ama dünya tatlısı bir köpeğin bana doğru koştuğunu gördüğümde gülümsedim ve bana gelmesini bekledim, önümde durduğunda badem gözlerine baktım, başını sevdim. Boyunca eğilip daha çok sevdim.

"Oy sen ne tatlı bir şeysin." dedim gülerek, "Benimde senin gibi bir köpeğim var." Diyerek tüylerini sevmeye devam ettim. O kadar tatlıydı ki, kendini çok güzel sevdiriyordu. Gülümsemem yüzümde büyüdü, o sırada koşarak biri yanımıza geldi.

"Kahve, oğlum nereye kaçtın yine ya!" diye sesleniyordu. Ben bu sesi bir yerden tanıyordum. Başımı kaldırdığımda şokla ona baktım, tabii o bana değil köpeğine bakıyordu. Hızla kendimi toplamaya çalıştım. Ne kadar olursa artık.

Asil Merih Altınışık karşımdaydı ve ben ona hayrandım!
*
Bölüm sonu!

Asil Merih Altınışık... Sen çok özel bir karakter olacaksın. İsminin güzelliğine bakar mısınız... Düşüyoreee!

Hadi öptüm bb.