Shadows Of A Silverharth [COMPLETED]

Chapter 69: I Am Ester Silverharth

I hugged her back to console her. I know what happened. Finnix told me on our way about what happened to Reen. Sa tuwing maaalala ko ang mukha ni Reen ay parang may kung anong mga karayom ang tumutusok sa dibdib ko. I already experienced this before, ang mamatayan ng minamahal. But still it hurts. It hurts so bad.

My left eye produced a tear, falling down on my checks just like what I am feeling. They killed my family, then Lucas and now Reen. Ang mabigyan ng katarungan ang pagkamatay nila ang pinanghahawakan ko para pigilan ang mga pinaplano ni Rathro. I should stop him. "Everything's going to be fine," hinagod ko ang likod niya upang maibsan ang sakit na nararamdaman niya.

"Sorry, Ester. Sorry," Heaven said, while she's still on my shoulder. Sadness. Guilt. Sincerity. Those where what I felt when Heaven said those words. "Sshh," pagpapatahan ko kasabay ng patuloy na paghagod ko sa kaniyang likod. "Naiintindihan ko, Heaven. It's okay. I'm okay."

"Sorry sa mga sinabi ko. Sorry talaga. Sorry." Hindi pa rin siya tumitigil na humingi ng tawad pati ang kaniyang pag-iyak. Hinawakan ko ang magkabilang balikat niya at marahan siyang tinulak palayo sa akin. Tinitigan ko siya mata sa mata. "Wala ka dapat ihingi ng tawad, Heaven. I should be the one asking for that. I kept a secret from all of you. Sorr.."

Hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko nang mas maraming tao ang yumakap sa amin. Crystal and Hydra hugged us. It felt so warm. I felt home.

"We miss you/Na-miss ka namin," they whispered. They hugged me even tighter. Hindi ko namalayang may namumuong tubig na pala sa kanang mata ko. I lift my head as I try to hold them. 

"Save that for later. We still have more important matter to discuss," Finnix said from my back at pinaghihiwalay niya kaming apat. As we got separated, pasimple kong pinunasan ang luha ko. Hinawakan ni Finnix ang kamay ko at sabay kaming pumasok. Heaven, Crystal and Hydra followed behind us. Unang nakita ng mga mata ko ay ang mga hari at reyna, ang mga magulang ng mga kaibigan ko, si headmistress A at si uncle Magnus. My heart is pounding lalo na ng makita ko ang nanay ni Lucas katabi ni uncle. My hand trembled ngunit napawi ito nang higipitan ni Finnix ang pagkakahawak sa kamay ko. They stare at me as I stare at them. Not even a single sound can be heard. Nabalot ng nakakabinging katahimikan ang paligid.

"Dad, I think we should continue the meeting." Finnix said to break it.

King Fuego sighed. "No, I'm done listening to this nonsense. Let's end this meeti..."

"Rathro..." I gulped because I think I was rude for interrupting the fire king, "...you must not trust him," pagpapatuloy ko. If I did not interrupt, baka isa-isa na silang nagsi-alisan.

"And who are you, lady?" asked King Fuego.

"Ester... I am Ester Flixto..." ngunit napailing ako. Yes, Ester Flixtov is my name. Ito ang pangalang ginamit ko simula nang mamatay sina mama at ang kambal ko. I used that name to hide. Ngayon na hindi ko na kailangang magtago, panahon na rin siguro na gamitin ko ang tunay kong apelyido: Silverharth. I am Ester...Silverharth."

"Silverharth?" Tila napantig ang tenga nila sa narinig. I know the reason behind their shocked reactions. Only us, summoners, can have Silverharth as surnames. Tumango ako upang sagutin ang tanong sa kanilang isipan. "That's right. I'm a summoner."

Kahit alam kong maaaring manganib ang buhay ko ay kailangan kong sabihin ang totoo upang mapaniwala sila na totoo ang sinasabi nila Heaven. Finnix tightly held my hand. Tiningnan ko siya at binigyan ng makahulugang tingin. 'I'm okay'. That was what behind my eyes and glad he understood it. Umupo na siya sa upuan malapit sa kinatatayuan ko. Kinakabahan ako. Napakalakas ng pintig ng puso ko samga sandaling ito.

"Pero ubos na ang lahi ng mga summoner." Headmistress A spoke up. She look at me like she is waiting for an explanation.

"Kung 'yan ang akala niyo, nagkakamali po kayo. Links, summon!"