Shadows Of A Silverharth [COMPLETED]

Chapter 62: Who's who?

Ester's POV

Masarap sa pakiramdam. Isang kamay ang humahaplos sa akin, mula sa  buhok hanggang sa balikat. Mainit ngunit pinapakalma nito ang aking pakiramdam. Para bang pamilyar sa akin ang init na ito.  Ganitong-ganito ang natatandaan kong mga init ng yakap ni Mama.

"Mama!"

"Mama!"

Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko. Kaagad na bumungad ang mukha ng napakagandang nilalang kung saan ko namana ang aking mukha. Nakakurba ang kaniyang labing nakangiti at tila nagniningning ang kaniyang mga mata.

"Mama?"paninigurado ko sa aking nakikita. Ngunit hindi siya tumugon. Nawala ang kaniyang ngiti. "Mama. Panaginip ka lang ba?" Muli kong tanong.

"Hindi. Hindi ako panaginip at lalong hindi ako ang iyong ina" sagot niya. Mayroon siyang inabot sa gilid at kaniya itong itinakip sa kaniyang mukha. Isang itim na maskara na tanda ng kaniyang pagkakilanlan.

"Masked Mistress?" kaagad na naalerto ang katawan ko at napatayo mula sa pagkakahiga. Lumayo ako mula sa kaniya ngunit napahinto ako nang bumangga ang likod ko sa isang pader. 'It's a dead end.' Pinadaloy ko ang aking signus sa aking pangamba na baka sugurin niya ako nang wala sa oras ngunit nadismaya ako nang wala akong naramdamang signus na dumaloy sa aking mga ugat.

"Huwag ka nang mag-aksaya ng panahon. Hindi gagana ang kapangyarihan mo sa lugar kung nasaan tayo ngayon" sabi niya habang nanatiling nakaupo. Inilibot ko ang aking paningin. Tatlong konkretong pader at rehas ang bumubuo sa lugar. Nasa isang bilangguan ako ngayon. Nasa isang bilangguan ako kasama si Masked Mistress, ang pinakakinatatakutang nilalang sa balat ng Archania. Nanatili akong alerto. Minamasdan ko ang bawat galaw niya. Kilala ko kung sino siya. Ang numero unong mamamatay tao sa balat ng Archania.

"Ganyan ka na ba katakot sa akin?" sabi niya habang prenteng nakaupo at tila hindi alintana ang presensiya ko. Ipinikit niya ang kaniyang mga mata at nagmeditate

"A--anong ginawa mo sa akin?" biglang bigkas ng bibig ko dahil sa kaba.

"Hindi ba dapat ay sinasagot mo muna ang tanong ko bago ka magtanong?" Kahit pa nakatago sa maskara ang kaniyang mukha ay nakita ko pa rin ang pagtaas ng kaniyang kilay. "Pero sige, sasagutin ko ang tanong mo. Wala akong ginawa sa iyo. Hindi ko nga rin alam kung bakit ginawa kong yakapin ka at hayaan kang matulog sa mga hita ko sa loob ng isang linggo."

"Isang linggo?"

Iminulat niya ang kaniyang mga mata at nagsalita. "Oo, isang linggo na tayong nakakulong dito. Isang linggo ka na ring tulog. Hindi ko alam pero this body of mine made me do it. I took care of you for 7 days. Maybe it  felt you. Bakit? Totoo ba? Totoo bang ikaw ang anak ng may-ari ng katawang ito?"

Hindi ako nagsalita o gumalaw. Baka isa itong patibong upang mahulog ako sa aking sariling kapahamakan. Lalo pa't alam ko ang sitwasyon ko ngayon. Baka ipinadala siya rito upang mangalap ng impormasyon mula sa akin. At kapag nakumpirma nila na anak ako ni Martes at Egar ay ipapatay nila ako.

"Sasagot ka o hindi?" May bahid ng pagbabanta niyang bigkas. Ngunit hindi pa rin ako nagsalita. Bigla na lamang siyang tumayo at sinugod ako. Hinawakan niya ako sa leeg at idinikit ang likod sa pader.

"Sumagot ka!" sigaw niya. "Ikaw ba ang anak ng may-ari ng katawang ito?" tanong niya habang unti-unting tinatanggal ang maskara. Nang kaniya itong ibinaba ay bumungad sa mismong mga mata ko ang mukha ni Mama. Dahil nauubusan na rin ako ng hangin ay napaluha ako. Binitawan niya ako at natumba ako sa sahig. Napagapang ako. Umuubo rin ako habang pinupunan ng hangin ang baga ko.