Shadows Of A Silverharth [COMPLETED]

/25/ Lucas Eathren's Gaze

Chapter 25:
LUCAS EATHREN'S GAZE
*************

Ester's POV

Nanlaki ang mga mata ko. Mukha ni Finnix ang unang bumungad sa paningin ko. Napakalapit ng mukha niya sa mukha ko sa puntong nararamdaman ko na ang init ng hininga niyang dumadampi sa noo ko. Hinanap ko kaagad kung nasaan ang aking mga kamay. Sana mali ang iniisip ko.

Hindi! Hindi ito maaari!

Kaagad kong tinanggal ang mga kamay kong nakayakap sa katawan ni Finnix.

What did I do?

Napatayo ako bigla mula sa pagkakahiga at agad na lumayo sa kaniya.

"Sorry," paghingi ko ng despensa. What I did was bad so I must apologize to him.

"For what?" he asked with his cold voice.

"For... For... M--me hugging you without permission," nauutal kong tugon.

"Without permission?" He asked na parang hindi siya makapaniwala.

"Yes, and I'm sorry for that."

"Can't  you remember what happened last night?"

What happened last night?

"What should I remember?" diretsa kong tanong. Wala kasi akong natatandaan. Hindi ko alam. Wala akong natatandaang katarantaduhang ginawa ko kagabi. Ano na naman ba ang nagawa ko? Urgh! Me and my bad habbit again.

"You really can't remember?"

Tumango ako. Hindi ko talaga maalala kahit anong pilit ko. I know I did something horrible last again, but I don't know what I did exactly. "What did I do? Tell me."

"You better not remember it. You were horrible," he said.

"Just tell me so I know what to apologize for!" Bakit hindi niya na lang sabihin sa'kin? Pinag-iiisip niya pa ako ng kung ano-ano! Why is he doing this to me?

"Okay. Okay." Itinaas niya pa ang dalawang kamay niya sa may bandang dibdib niya na tila sumusuko.
"So kagabi nang mawala ang init na dala ng bonfire ko, sobrang lamig at giniginaw ka. Since my body is as hot as a lava at hindi ako tinatablan ng lamig, you came to my direction, and YOU asked me to hug you, so I did. And you hugged me back. At ang ang mas malala pa ay muntik na tayo maghalik---"

"Okay, STOP! You may shut your mouth!" Hindi ko na hinyaang ipagpatuloy niya ang pinagsasasabi niya. Totoo man o hindi pero hindi ko na kayang pakinggan ang mga sinasabi niya. Siya at ako? Nagyakap? At muntik ng maghalik---? Aist! Napapikit ako't ngumiwi. Hindi ko lubos maisip na ginawa ko ang mga 'yon. Why do I have this bad sleeping habit? I hate myself. "B--but still, I'm sorry." Tumalikod na lang ako nang tuluyan sa kaniya.

"For what you did last night? Nah, it's okay, but if you want me beside you every time you sleep, feel free to ask me again." Namula ang mga pisngi ko dahil sa sinabi niya. Bagama't hindi ko nakikita ang mukha niya, alam na alam ko sa tono ng boses niya na nang-aasar siya.

So he heard what I said? This is so embarassing! Nakakahiya! Sobra!

'Nakakahiya ka talaga Ester.  Ang tanga tanga mo talagang babae ka!' Galit kong sabi sa sarili ko.

Tumakbo ako para itago ang hiyang nararamdaman ko. Paano ko pa haharapin ang lalaking 'yon?

Rinig ko ang biglang pagtakbo niya kaya mas binilisan ko rin ang pagtakbo ko. Hindi ko talaga alam kung kaya ko pa siyang harapin.

"Hey! I'm just kidding, Ester," sabi niya nang makahabol sa akin ngunit nasa likuran ko pa rin siya. Hinigit niya ang kamay ko at iniharap niya ako sa kaniya. He is now holding both of my shoulders.