Color Of Surrender (High Class Issue Series #3)

Chapter 43

I confessed to Tavi what happened few years ago and he can't believe that I was the one who shot his brother. That's the reason why I rejected him and tried to get away from him because I'm scared that he might find out that I was the one who killed his brother.

"Why do you have to do that?! I don't want to go in prison!" he shouted the reason why I coldly looked at him. Siya mismo ang gumawa ng dahilan para mapunta siya sa presinto kaya dapat niya lang asahan 'to.

Tavi can't believe that I was the one who ended Alexander's life. I thought it was my father but it was me all along.

I shot his brother two times while holding my hand. Alexander begged me to shot him and I was out of words when I saw him dead already, it became a tragedy to me that I don't want to experience anymore.

Isipin mo, ikaw mismo ng pumatay sa taong mahal mo, ang hirap pero iyon ang hiniling niya. Hindi ko inakala na darating ako sa punto ng buhay ko na kailangan kong maging masama para sa iba, ngayon si Tavi naman ang nasa tabi ko na siyang katabi niya.

Ayos lang sa akin kung lumayo siya pero iyon naman talaga ang inaasahan ko dahil alam kong mapupunta ang isang kagaya ko sa kulungan at baka hindi na ako makalaya pa.

"Ikaw mismo ang nag-lagay sa sarili mo sa ganitong sitwasyon, maging ang anak mo ay mag-hihirap dahil sa sinimulan mo. Matagal na akong ubos pero pinilit ko kasi umasa ako...umasa ako na baka maayos pa pero hindi."

"Your group became violent, wala na silang sinasanto! Pati si Tavi hindi nila pinalagpas!"

Namuo ang galit sa aking boses ng malaman ko rin ang nangyare kay Tavi noong nasa New York ako. Ang akala ko simpleng injury lang ang natamo niya pero 'yun pala ay halos mamatay na siya dahil sa ginawa sa kanya ng mga tauhan ni daddy.

I was broken because I have no idea that he dealt with that kind of situation. He even said to me that he's fine even though it hurts him. That's the time, I realized that I can't let that happen again to Tavi.

Ayokong maulit ang nangyare kay Alexander sa kapatid niya. Hindi ako papayag dahil sapat na ang isa kahit na hindi ko naman talaga ginusto na mawala si Alexander, hanggang ngayon ay masakit pa rin ang nangyare pero kailangan kong tatagan ang loob ko.

Kapag lumabas ako ng bahay ay ibig sabihin lang nun ay isang terorista na ako, hindi na ako ang sikat na modelo na hinahangaan ng lahat dahil ito talaga ako. Isa akong masamang tao at hindi ko nanaman makita kung ano ang kinakaharap ko.

The door of the house opened, and my eyes widened for a second when I saw Jordan with his forehead creased. He looked at me head to toe with this confused look. He must be wondering why I look like this.

"What is happening here?" pasalit-salit ang tingin sa akin ni Jordan at kay daddy na mukhang nag-hahanap siya ng sasagot sa tanong niya. Napalunok ako at hinahanap ang mga salitang kailangan kong sabihin sa kanya.

I have a fiance, but he doesn't know the truth that the woman he loves is a terrorist.

"Avon?" una itong lumapit sa akin na dahilan para pilit akong ngumiti sa kanya at hinaplos ang pisngi niya. Wala pa akong balak sabihin sa kanya ang totoo dahil masasabi ko lang ito kapag nakabalik na ako, makakabalik pa kaya?

"Hey, babe..." I caressed his cheek with this forced smile to calm him down. I know I look different and suspicious right now, but I have to zip my mouth for a while because I know he will be hurt.

Kapag sinabi ko sa kanya ang totoo ay baka mawala siya, baka hindi matuloy ang kasal. Hanggang ngayon ba ay iyon pa rin ang iniisip ko?

"What are you wearing and where are you going?" ang tanong niya na dahilan para pigilan ko ang sarili kong mag-salita ng tungkol sa pag-alis ko para sa laban. It's already a chaos out there and I know I need to settle this war because I don't want innocent people to die.