Color Of Surrender (High Class Issue Series #3)

Chapter 30

Chapter 30: Rebellious

"Want to have a date with me?" Tavi asked, the reason why my forehead creased because he sounds fine and comfortable now. I'm dumbfounded for a while because of the light ambiance.

"W-Why are you asking me out all of a sudden?" I gained my composure and stood up to face him. Is he not on duty now, so he's taking me out? We have a misunderstanding, and we didn't talk for a few days, but now he's asking me out on a date.

Pinag-sumikapan kong tingnan siya ng malumanay dahil hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nagagamay ang sarili ko, ilang araw na ang nakalipas simula nung malaman ko kung sino talaga ako at heto ako, pinipilit na maging ayos sa lahat.

"Because I want to," he answered, and that made me sigh because I know he's holding again into something. He wants to take me out because we have this misunderstanding, we didn't talk for days already, and I think this is the right time that I should tell him what happened.

"Ayan pala e' inaaya ka na ng jowa mo kaya lumayas na kayo." ang singit ni Sharla na dahilan para maalis ko ang tingin kay Tavi saglit, hindi ako sumagot at tumuloy na papunta sa kwarto ko para mag-ayos ng sarili.

Saglitan lang ang binigay kong oras sa sarili ko para makapag-ayos, kinuha ko ang maliit kong bag at akmang lalabas na ng kwarto ng bigla kong makita ang sarili ko sa salamin.

Huminto ako at malalim na pinag-masdan ang sarili ko, kung mananalo man ang kalungkutan na kinikimkim ko ay mas pipiliin ko nalang na lumayo dito sa lugar na ito. Gusto ko pumunta sa isang lugar na mas makikilala ko ang sarili ko, sa panaginip ko ay puno ng mga bukid ang nakikita ko at sa tingin ko ay laking probinsya ako.

Marahan akong suminghap at sinukbit ang bag ko, makakasama ko ngayon si Tavi at hindi ko alam ang iaasta ko dahil alam kong may hindi kami pag-kakaunawaan. Ang akala ko matagal ko pa siyang hindi makikita pero ngayon ay nandito siya para linawin ang lahat.

Maybe he just gave me time for me to clarify my thoughts. He was still there supporting me even though we didn't talk for days. He was still holding onto me even though I keep distancing myself from him.

Bumaba na nga ako at doon ko nakita si Tavi na naka-sandal sa gilid ng lamesa, simple lang ang suot nito para naman maging komportable siya sa pag-labas namin. Panigurado akong pinag-laanan niya talaga ako ng oras para maayos namin 'to.

He was there silently and patiently waiting to clarify my doubts, and he was still there when times I feel like I'm completely exhausted and worthless.

I stepped forward and faced him. He didn't say a word and just held my hand tightly with his thorough grasp look on me. He pressed my hand indicates that he wants to fix our misunderstanding because he can't handle it anymore.

Lumabas kami ng bahay at nasa kanya pa rin ang tingin ko, wala akong alam kung saan kami pupunta at hinahayaan ko lang siya na haplusin niya ako ng ganito. Nasasaktan nanaman ako dahil malamig niyang presensya, mas lalong bumigat ang lahat dahil sa wala siyang imik.

Did I make it worst?

Hindi ko magawang maka-sakay sa loob ng kotse dahil sa nakatulala lang ako sa itsura niya, nag-tama ang tingin namin at nakita ko ang pag-kunot ng kanyang noo. Maililigtas ko pa ba ang pag-mamahal ko sa'yo kung hindi ko naman alam ang dahilan kung bakit ako nasasaktan?

"Go inside, baby..." he ordered, causing me to shook my head. I tried to gain my sense despite the cold ambiance between us. I get inside, and I followed him, taking a turn in front of the car.