Color Of Surrender (High Class Issue Series #3)

Chapter 34

Chapter 34: Shattered

"Avon, what is happening to you these past few days? You keep canceling your schedules, and some staff is already looking for you." Sharla hissed and tried to catch me because I was walking non-stop inside the house. I don't know what to think anymore because of what is happening in my life.

"Why do you keep walking ba? Kanina pa kita hinahabol pero hindi ka mapakali, ano bang nangyayare?" pag-pupumilit sa akin ni Sharla at dumiretso naman ako sa kusina para hugasan ang mga hugasin na tambak-tambak na, ilang araw ng magulo ang bahay ko at hinayaan ko lang itong ganito.

Before I could wash, I first opened the cabinet and saw a wine there, no doubt I picked it up and took a glass. I just treat everyone coldly, and it seems like I just want to drown myself now because of what I found out.

I can't take this anymore and I just want to drown myself when I found out the truth.

I put wine in my glass, but it stopped filling when Sharla suddenly grabbed the bottle from me, causing me to look at her badly. He raised an eyebrow at me as if she was questioning my drinking. What is her problem?

"Iinom ka sa umaga? Nababaliw ka na ba?" kinuha niya ang basong may laman ng alak. Umaga palang at uhaw na uhaw na ako sa alak pero pinigilan ako ni Sharla dahil sa nag-aalala na siya sa lagay ko.

"Huwag mo nga akong pakielamanan, akin na 'yan--"

"Mag-sabi ka nga sa akin ng totoo...ano bang nangyayare?" nag-aalala niyang tanong sa akin at pinag-masdan ako mula ulo hanggang paa. Kumunot ang noo ko pero ramdam ko pa rin na wala akong gana makipag-usap sa kanya ng mahaba.

Puwede bang iwan niya nalang ako? Gusto ko nalang mapag-isa at iinom nalang lahat ng problema ko para saglit naman ay makalimutan ko ito.

I shook my head and trying to deny everything I'm going through, "There's nothing wrong, Sharla, stop overreacting...I'm just tired and bombarded to work, for now, please understand that." I mumbled with this deep tone, I just want to be alone until my last breath, and it's okay for me.

"What do you mean just tired and bombarded? You look like shit and miserable right now, look at yourself in the mirror." she keeps fuming and analyzing my body, but I don't care about my model career for now because I'm busy dealing with my private life.

Unti-unti siyang lumapit sa akin at hinawakan ang mag-kabilang balikat ko, blangko lang akong tumingin sa kanya na para bang wala talaga akong lakas para punan ang mga tanong niya. Hindi ko pa kaya ngayon at hindi ko alam kung kailan ako magiging maayos.

I lost myself when I found out the truth. The truth that I'm Alexander's lost fiancee and also I'm Tavi's lover, what the hell just happened to us?

"Magiging maayos rin ako, Sharla. Puwede bang iwan mo nalang ako? Kaya ko naman ang sarili ko e--"

"Yan ka nanaman e' sinasarili mo nanaman 'yan tapos paano kapag hindi mo na kinaya? Bakit ba natuto ka ng ipag-tabuyan ang mga taong gustong pumasok sa buhay mo, Avon?"

Parang isang kutsilyo ang tumama sa akin dahil sa tanong na iyon, hindi ako naka-ilag dahil alam ko naman mismo sa sarili ko kung ano ang kinikilos ko. Hindi ko lang talaga mapigilan na sarilihin nalang ang lahat dahil natatakot ako na baka yung mga tao pang gustong pumasok sa buhay ko ang mismong sumira sa akin.

"Sa tingin mo ba hindi ko alam? Sa tingin mo ba hindi ko malalaman na tinanggihan mo ang kasal niyo ni Archi?" sunod-sunod ang kanyang tanong na para bang gusto ko ng punitin ang tenga ko dahil sa binanggit niya si Tavi, nasasaktan na ako kaya tama na.