Chapter 14

2.1K 62 7
                                    

Chapter 14: Fear


"You enjoyed eating street foods?" I asked Tavi and shifted my eyes to him, he's driving seriously, and I felt that I can't reach him again after we got out of the place. Nung natapos kaming mag-libot libot ay bigla nalang siyang nag-bago na para bang nag-lagay na siya ng pader sa pagitan naming dalawa.

"Yeah, it's good." matipid niyang sabi na dahilan para tumango ako bilang sagot, ano pa ba ang dapat kong sabihin para naman hindi maging boring ang byahe namin? Gabi na at parang hindi pa ako handang umuwi dahil alam kong bukas ay hindi ko nanaman makikita si Tavi.

"Which one is your favorite?" I tried to take out the dead air on us. I'm uncomfortable if we are not talking to each other.

"All of it, you made the right choice to buy those foods." malamig niyang sabi na dahilan para hindi ako mapakali, parang kanina lang ay panay pa siya tawa nung nasa plaza pa kami pero ngayon ay halos hindi na maipinta ang mukha niya.

I sighed and tried to communicate with him despite him being serious, minsan talaga ang hirap kapain ng sundalong 'to. Pakiramdam ko tuloy ay mas moody pa siya kaysa sa akin, minsan tumatawa tapos sa isang iglap magiging seryoso naman.

Maybe I should get used to it, that's Tavi's attitude, and I have no right to change it. I find it cute that he can change. Into a soft to a serious one, he's sometimes pure, but sometimes he seems a little bit off.

Sinandal ko ang likod ko sa backrest ng upuan at panay ang silip sa kanya, umaasang mag-babago ang ekspresyon niya. Hindi ba siya nag-enjoy sa ginawa namin ngayon? Kitang-kita ko naman ang tuwa niya kanina pero bakit parang nag-aalinlangan ako?

"Did you enjoy it?" I mumbled, but it was clear for him to hear, he took a glimpse of me the reason why I pressed my lips. Did he just fake that one because he pities me?

"Did you really enjoyed it?" I asked again. My voice is a little bit tired because we kept talking to each other a while ago, but I still have the energy to have this conversation with him. I just like spending my time with him, and I think this memory is the best.

"No," mariin kong pinikit ang mga mata ko ng marinig ang salita na iyon at ramdam ko ang pag-bigat ng bawat pag-hinga ko, mas ayos ng sinabi niya ang totoo sa akin kaysa naman sa pilitin niya ang sarili niya.

"Tss, looks like I just wasted your time--"

"I loved it," para akong naging sa sinabi niya, dali-daling bumukas ang mga mata ko at binaling ang tingin sa kanya. Paulit-ulit na akong nabibingi sa tuwing may hindi ako inaasahang sasabihin nila.

"I-I'm sorry?" I pardoned the reason why his eyes went on me for a second and flashed a smile on his lips. My heart is racing already, and I don't know if I can handle this soft and pure side of Tavi. I felt floating in the air but still confused at the same time.

"I said I loved it, Avon," he stated again with this fruitful voice, the reason why I sighed, I shut my eyes again and can't help but to smile because of the relief. I had a mini-heart attack on that, but I didn't expect that he loved that I brought him to the plaza.

"Jusko! Akala ko hindi mo talaga na-enjoy yung pag-labas natin, kinikilig ako." pag-amin ko na dahilan para marinig ko ang mahina niyang pag-tawa, heto nanaman ang bibig ko na wala nanamang preno sa pag-sasalita sa kung ano ang iniisip ko.

"You're panis nanaman, my banats are way better than yours." nasapo ko ang noo ko at nakakalokong tumawa dahil sa pag-bagsak niya ng banat maging ang kanyang pagiging conyo.

Color Of Surrender (High Class Issue Series #3)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon