Color Of Surrender (High Class Issue Series #3)

Chapter 09

Chapter 09: Desperate

"Fuck! What are you doing?!" I heard someone said the reason why I opened my eyes, my body is soaked in the water and the tub is already filled the reason why it overflows the cr.

"Avonlea, why are you doing this?!" Cade asked the reason why I looked at him hopelessly, his expression is filled with pity and sadness the reason why I smirked.

"H-How did you even know that I'm here?" binalikan ko ito ng tanong na dahilan para mas lalo siyang mainis, hindi na siya natigilan dahil sa itsura ko na halos hindi na magandang tingnan pa.

"Fix yourself, I'm going to take you out of here." mahina naman akong natawa dahil sa inutos niya sa akin, sa tingin niya may gana pa akong umalis dito sa hotel na ito kung sa pag-labas ko ay pag-chichismisan naman ako ng mga tao?

"B-But I don't want to leave here Cade, I want to be alone for awhile... I want to consider myself first, for once."

Piliin mo naman ang sarili mo ang kaso nung pinili ko naman ang sarili ko ay doon naman ako nawalan ng lakas para labanan ang problemang 'to.

He sighed and bend over to carry me the reason why I got irritated, "Put me down, Cade." I ordered with a stern voice but he didn't listen to me the reason why I hit his chest.

"Aalis tayo dito, hindi puwedeng mag-isa ka lang dito Avon." ang sabi niya habang buhat-buhat pa rin ako na dahilan para patuloy kong hampasin ang dibdib niya dahil sa galit.

Kung kanina ay wala akong lakas ay ngayon ay nagagawa ko ng magalit, makakita lang ako ng kung sino man sa tabi ko ay hindi ko maiwasang magalit dahil iniisip ko na baka malinlang nanaman ako.

Kahit si Cade ay hindi ko pinalagpas, ayoko ng mag-tiwala sa mga taong ang hangarin lang naman ay siraan ako. Putangina, pati mga taong hindi ko naman kilala ay nakikisawsaw at kinukutya pa ako.

"Ibaba mo nga ako! Hindi nga ako sabi aalis dito e!" pag-papasaway ko na dahilan para umigting ang kanyang panga, dahan-dahan niya akong nilapag sa kama at balak ko na sanang kumawala sa kanya pero hinarangan niya ako.

"Umalis ka nga dito! Ayokong may kasama ako, ayokong may nandito!" kahit siya ay tinataboy ko na dahil sa galit na nararamdaman ko, hindi mo masasabi kung ano ba ang intensyon sa'yo ng mga tao na kahit sarili kong kaibigan ay pinang-hihinalaan ko na rin.

Alam mo yung pakiramdam na nawalan ka na ng gana na mag-tiwala pa kasi alam mong lolokihin ka rin naman pala?

We have that kind of thought wherein we want to open up ourselves to them but we just can't because we are scared to do the same mistake again when it comes to trusting people.

"Just leave me alone! Hindi ka nang-didiri sa akin?!" tumulo nanaman ang luha sa aking mga mata na para bang iniisip ko na wala ng katapusan ang pag-uusap nila tungkol sa akin.

It will never be the same again, all of them will look at me with their judging eyes. Even though I was the victim, they decided to blame me just because I'm a model.

Kapag ba isang model ako ay wala na akong karapatan na maging conservative at conscious sa katawan ko? Tangina, katawan ko pinalaganap ng kung sino mang tao ay may galit sa akin at sa tingin niya maliit lang ang sinira niya sa akin?

"Bakit naman ako mandidiri sa'yo?" kalmado ang boses sa akin ni Cade na dahilan para lumakas ang pag-hagulgol ko, bakit ba pakiramdam ko ay sobrang nakakahiya ang isang kagaya ko?

"Because I'm stupid... b-because I eas careless," I cried out loud and put my hands on my face. You don't know how it fucking hurts to see your body being molested and sexualized in social media.