Color Of Surrender (High Class Issue Series #3)

Chapter 25

Chapter 25: Hold Me (r-18)

"Fuck you, I really mean it! Stop the car already!" I keep shouting and distracting Tavi so that he will stop the car, I'm crazy right now, and I can't handle this anger anymore.

"Stop shouting, woman. You will get us to an accident if you keep distracting me." he hissed while seriously looking at the road, I'm like a toddler, and I can't help but to tantrums because of irritation. I told him I don't want to talk with him. Why is he being stubborn?

"Maaksidente talaga tayo kapag hindi mo tinigil 'tong sasakyan, wala ako sa hulog para makipag-usap sa'yo. Kakauwi ko lang kaya parang-awa mo na, itigil mo ang kotse." pag-mamakaawa ko pero hindi siya nakinig na dahilan para mag-pakawala ako ng isang marahan na hininga.

Padabog na sinandal ko ang likod ko sa upuan at nasapo ang noo, I'm in big trouble because I'm with him, and I'm not sure if I can handle myself. When it comes to him, I'm defeated, and I can do things that I'm not capable of.

"Ano pa bang pag-uusapan natin?" unti-unti na akong nawawalan ng lakas dahil sa pagiging makulit niya, hindi ba puwedeng mag-pahinga muna ako ngayon dahil kakauwi ko lang?

"Us, we will talk about us." I chuckled a bit because of the confidence he has. There's no us.

I shifted my eyes to him, and still, the bloodshot eyes are there the reason why I gulped. I pouted because I know nothing is holding him back. I don't know why I can't hate this moment, and I'm defeated again.

"What do you want, Tavi? You already have Eleni. You broke your promise." I mumbled with pain, and I saw him glancing at me with confusion on his face. Why do I feel he doesn't know what I'm talking about?

"Please tell me what you want because you're giving me a hard time. Kapag sinabi mong pakawalan na kita ay gagawin ko." 

Nasasaktan ako, kung noon ay siya pa ang hinahabol ko pero ngayon ay iba na ang nararamdaman ko. Umasa ako sa pinanghawakan niya pero nakita ko nalang siya na kasama si Eleni.

Akin ka noon pero hindi na ngayon.

Hindi siya sumagot na dahilan para mariin kong ipikit ang mga mata ko, padabog kong binalik ang likod ko sa lingkuranan ng upuan at bumulong ng isang mura dahil sa bigat na nararamdaman ko.

Kung hindi na ako, sabihin mo nalang.

Hindi nag-tagal ay nakarating na kami sa bahay niya na dahilan para mas lalo akong masaktan, ayaw niyang matulog ako ng may mabigat na iniisip pero kapag nalaman kong ayaw niya na sa akin ay mabigat pa rin sa loob ko 'yun.

Pinanood ko siyang umikot sa harap ng sasakyan hanggang sa makarating siya sa tapat ng pinto para pag-buksan ako, nag-aalangan pa akong lumabas ng kotse dahil alam kong masasaktan ako.

Putangina, sabihin mo nalang na ayaw mo na sa akin para tapos na 'to.

"Stop staring at me, bumaba ka na." mabigat ang boses nito na dahilan para mag-pakawala ako ng isang malalim na hininga, bumaba na nga ako sa kotse at mas naunang pumasok sa bahay niya na wala pa ring pinag-bago.

Sunod-sunod nanaman ang pag-papakawala ko ng isang malalim na hininga ng tuluyan ng lumiwanag ang bahay niya, napalunok ako at ramdam ko ang sakit na nararamdaman ng puso ko.

Sinasabi ng puso ko na pakinggan ka pero itong isip ko gustong isarado ang mga ekplenasyon mo.

I gained my composure and decided to look at him, "I'll give you ten minutes to talk, Captain." I coldly said to him the reason why his forehead creased, he's untying his necktie, and I can't help but be stunned for a second. He looks sexy as fuck!