Color Of Surrender (High Class Issue Series #3)

Chapter 18

Chapter 18: Glimpse

"Hustisya! Hustisya ang hinihingi namin pero bakit pinakawalan niyo ang taong 'yan!"

That is the cry of the people for the justice they are fighting for. They are carrying their signs again and, they are shouting loudly for what they want to send to the palace.

"Kapwa Pilipino ang pinaslang ng dayuhan na 'yan pero bakit nag-desisyon na palayain?" gamit ang isang megaphone ay rinig na rinig ko ang mga gusto nilang iparating, kahit na tirik ang araw ay hindi ito ang makakapag-patigil sa kanila para mag-sagawa ng protesta.

Kilala niyo ba kung sino ang tinutukoy nila?

Dalawang buwan na ang nakakaraan simula nung mag-desisyon ang presidente na puwede ng makalaya ang dayuhan na si Anuncio Defidor, sampung tao na ang nakakalipas simula nung mabalita ang walang-awang pag-paslang kay Marife Lacsin.

Although I do not remember what happened to her before, I know that this is one of the things that strengthened the Filipinos for justice. Her case is different because that foreigner mercilessly killed her.

Until now, the people still do not accept the president's decision to free the foreigner who killed my fellow Filipinos.

"Walang hustisya para kay Marife Lacsin!" the one shouted caused them to revolt, even more, the police turned their backs and talked about leaving because I think they had no permission to rally.

Nasasaksihan ko lang naman ito dahil sa naipit nanaman ako sa traffic, agaw-pansin ang mga karatula nila na may larawan ni Marife Lacsin at maging ang mukha ng presidente ay nasa karatula na nakikipag-kamayan kay Anuncio Defidor, ginuhit ito sa pamamagitan ng cartoon.

Dalawang buwan na ang nakalipas pero galit pa rin ang mga aktibista para sa pag-papalaya sa dayuhang si Anuncio Defidor, nakakapag-taka rin na bakit pinalaya ang dayuhang 'yun.

The justice here in the Philippines is rare, even those people who took an oath to serve the country with honesty fooled us. I just don't get it why they have to let go of that foreigner.

The family of Marife Lacsin didn't like the decision of the president as if they were deprived of justice. I felt sad and irritated at some point because of the case of Marife Lacsin, that's one of the worst killing cases here in the Philippines.

"Anuncio Defidor! Bakit mo pinaslang ang kapwa namin Pilipino? President, bakit napag-desisyunan mong palayain ang dayuhan na 'yan?" puro tanong ang nais nilang ipahatid at kahit anong gawing pag-tataboy sa kanila ng mga pulis ay hindi sila mag-papatinag.

I sighed and shifted my eyes away on them, I felt the negative energy already the reason why I decided to take away my attention on them.

Naipit nanaman ako dito sa traffic e' gusto ko lang naman na pumunta sa mall para bumili ng ilang gamit ko para sa bahay, kahit sa simula palang ay ganito na kaagad ang nararanasan ko maging ang ibang motorista.

Malaking mga sasakyan ang nasa kabilaan ko na dahilan para mapa-singhap ako, hindi naman ako puwedeng pumunta ng ibang ruta dahil sa wala na talaga akong madaanan.

Dahil sa naiinip na ako ay kinuha ko ang phone ko para laruin ito saglit, kung maiipit naman ako sa ganitong kahabang traffic ay baka ma-lowbat ko na itong phone ko kakahintay sa pag-usad.

Kakahawak ko lang ng phone ko ng biglang tumunog ito, muntikan ko pang mabitawan ito dahil sa bungad na ringtone pero napamura ako ng makitang si Tavi pala ang tumatawag.

"Shit," I cursed and bit my lower lip because of the sudden call, I cleared my throat as I looked at his name with some heart emojis on it.

Paulit-ulit ang pag-ring nito na dahilan para tuluyan ko na itong sagutin, pinagalaw ko naman ang kotse marahil sa umandar naman ng bahagya ang kotseng nasa harapan ko.