Color Of Surrender (High Class Issue Series #3)

Chapter 34

"A-Ano naman kung tinanggihan ko ang kasal? I changed, and I have the right to reject him because I don't want to force myself to him." I excused, but deep inside of me, I want to cut my tongue already because of the lies I'm saying.

I don't know, but my heart parted on those two soldiers. I don't understand, but I need to get rid of this feeling because this might end me up dying. I'm Alexander's fiancee, and I'm holding two rings, one is for him, and one is for Tavi.

"Bakit? Baliw na baliw ka sa lalaking 'yun pero bakit mo tinanggihan?"

Dalawa ang singsing na natanggap ko pero alam kong isa lang dito ang totoong sinagot ko at isa ang tinanggihan ko pero para kanina ba ang nararamdaman ko ngayon? Mabigat ang pakiramdam ko ng malamang kasintahan ko noon si Alexander at halos hindi ako makatulog sa gabi kakaiyak.

Pag-dating kay Tavi ay halos masaktan rin ako dahil sa nangyare sa aming dalawa. Ang akala ko magiging masaya at simple ang aming samahan pero hindi ko inaakala na pinag-tagpo kami para maalala ang mga nakaraan namin.

Am I still Alexander's fiancee even though he's dead already?

I sighed and shifted my eyes away from her, "Do you have my drugs?" I asked her, and I can feel her look that is confused about me. Maybe it's not yet over to erase this all. I will take those drugs until I can't remember anything from my past anymore.

"What do you mean? I have them--"

"Give it to me, all of it because I want to forget everything." I cut her off while washing the dishes. I can feel the confusion on her look, and maybe she's wondering why I'm interested in the drugs I'm taking because I stopped taking those few months already.

"Ibigay mo sa akin lahat at iinumin ko." ramdam ko na ang panghihina at taliwas na rin ang sistema ko sa gagawin ko pero kung ito lang ang paraan para matakasan ko ang nakaraan ko ay gagawin ko.

Ayoko na, pagod na ako sa putanginang buhay na 'to.

I'm fragile already, and I can't take this anymore. If taking those drugs will put me to death, then I have no objections.

"Bakit gusto mo ng inumin--"

"Kasi pagod na ako, sobrang pagod na ako kaya nag-babakasaling akong matatakasan ko saglit ang mga problema ko sa pag-inom ng gamot na 'yan." kung ano-ano na ang lumalabas sa bibig ko at wala ng preno ang pagiging desperado ko sa iniinom kong gamot para lang makalimutan ko ito lahat.

Pagod na ako kaya tama na, suko na ako kaya puwede umalis nalang?

I'm so tired of being here and if I don't want the world to see me anymore. It's just painful that even time cannot erase this one, tangled in my past with Alexander, but he's already dead, and now I have Tavi, who completed my life for a moment.

"Bakit ba, Avon? Bakit sa isang iglap ay napagod ka nalang?" suminghap ako at tumingala sa kisame para pigilan ang mga luha ko. Hindi ko na kasi kaya, pakiramdam ko ay nung nahanap ko ang sarili ko ay doon ko naman natanggap ang katotohanan na masama akong tao noon.

"Matagal na akong pagod ngayon lang ako nag-sabi, wala namang sigurong umamin na ayos lang sila."

I have been alone for a long time. Since I turned my back on my friends, I have accepted that I am alone, and I have started not to depend on others. It even got to the point where I even pushed the person I love because I was tired.

"P-Pagod na ako Sharla...pagod na pagod na ako, tanginang buhay kasi 'to e walang paawat sa pag-bibigay ng problema." diin na sabi ko at hindi maiwasang mapadabog ng bahagya sa mga hinuhugasan ko hanggang sa mabitawan ko ang isang plato na dahilan para mabasag ito sa mismong lababo.