Color Of Surrender (High Class Issue Series #3)

Chapter 30

Pinandar niya ang sasakyan at heto ako, wala ring imik na dahilan para mabuo ang isang nakaka-binging katahimikan sa aming dalawa. Hindi ko alam kung saan ako mag-sisimula at wala pa akong masabi sa ngayon.

I cried every night, and I even neglected every call of my dad because I hate him that much. He hid my identity, and I thought he's faithful to me, but those actions are full of lies. I can't believe it.

Nag-pakawala ako ng isang malalim na hininga habang naka-tingin sa labas pero nawala ang atensyon ko dito ng maramdaman ko nanaman ang isang mainit na kamay na humawak sa akin.

Someone pressed my hand and even played it, causing my lips to purse. I shifted my eyes to Tavi and saw him being serious while driving. Maybe I can forget my problems for a while because I'm with him. I felt safe with him but also pain.

"Let's be happy for a while." he broke the silence and took a glance at me, causing me to force a smile. I shut my eyes for a second to gain my sense that I should be thankful he gave time for me to fix this, I can see the effort he put through, and it made the ambiance light.

Tumango nalang ako sa kanya bilang sagot at mas lalong pang hinigpitan ang hawak sa kamay niya. Ang kamay na ayaw kong pakawalan kahit nasasaktan na ako.

Hindi ko alam kung bakit, pakiramdam ko ay patuloy ko pa ring hinahanap ang dahilan kung bakit ganito na ang nangyayare sa akin sa tuwing kasama ko si Tavi.

Masaya naman ako sa bawat oras na kasama ko siya pero iba na ngayon, parang may nag-tutulak sa akin na layuan ko siya at kahit sa panaginip ay ganon rin ang ginagawa ko.

I know it was him, the man who's in my dreams is him.

Tumigil ang kotse at halos kumunot naman ang noo ko ng huminto kami sa parking ng simbahan, kaagad na bumaling ang tingin ko sa kanya na may pag-tataka.

"Dito tayo mag-dadate?" ang tanong ko kay Tavi na ngayon ay tinanggal na ang seat belt, nilapit niya ng bahagya ang sarili sa akin para dahang-dahang ring tanggalin ang seat belt na suot-suot ko.

"Bakit hindi mo ba gusto? I prefer eating street foods with you." ang usal niya na dahilan para mahina akong matawa. Nandito kasi kami sa plaza kung san kumain kami ng maraming street foods noon.

Hindi ko naman inaasahan na dito kami mag-dadate ulit pero masaya naman dito dahil sa mura at maraming pagkain na puwedeng pag-pilian.

"N-No, nagulat lang ako na nagustuhan mo talaga ang street foods." nagagawa na naming mag-lokohan na parang sa isang iglap ay nakalimutan naman ang hindi namin pag-kakaunawaan. Maging masaya muna kami ngayon at mamaya kami mag-kakalinawan.

"I want sunny balls, I'm craving for it." he cleared his throat and looked at the rear mirror, what is he talking about?

"What did you say?" I asked because it's not clear to me what he said earlier, it's kind of weird.

"I said I want sunny balls." pag-ulit niya na dahilan para mas lalong mag-tama ang dalawang kilay ko, anong sinasabi niyang sunny balls e' wala namang kaming kinaing ganyan noon.

"Sunny balls?"

Tumango naman siya sa akin bilang sagot ma dahilan para mag-taka ako kung anong pagkain ang sinasabi niya. May pinakain ba akong sunny balls sa kanya noon?

"The one we ate in manong's cart last time, you even put matamis and suka on it pa nga e." narinig ko nanaman ang maarte niyang tono na dahilan para mas lalo kong isipin kung ano bang sinabi niya. Tangina, anong sunny balls?