Chapter 33

2.1K 32 1
                                    

THIRTY-THREE
— — —

Nabitawan ko ang kaniyang pisngi ngunit nanatili akong nakatitig sa kaniya.

He loves me... all along, it was me?

Alron let go of my left cheek and brought his hand up to tuck a stray hair behind my ear. I wanted nothing but to close my eyes and lean into his touch, yet I cannot find it in me to close my eyes. I wanted to savior the way he was looking at me with tenderness and love.

Back then, I only longed to experience how it felt like to be close to him. Hindi ko inakalang higit pa doon ang makukuha ko. Now, he's staring at me the way I wanted him to look at me. Gusto ko muling umiyak sa sobrang saya. The overwhelming feeling of finding out that the person you love felt the same way as you was a lot to take in. Sa mga libro at pelikula ko lang nakikita ang mga ganitong eksena. Hindi ko inakala na pwede rin palang mangyari sa totoong buhay ang mga ito.

Alron closed his eyes and leaned down. Kusa akong napapikit. One of my hands reached for his own which are still on my cheeks. Nanginginig ako ngunit ayaw kong ipahalata. He gently placed his forehead against mine and I felt his breath a few inches away from my face.

I want to freeze this moment forever.

I was about to lean in when someone knocked on the window on the passenger's side.

Pareho kaming napatalon at lumayo sa isa't isa. Agad akong bumaling sa bintana at halos sumigaw nang makita ko ang nakabusangot na mukha ni Papa.

"Papa!" I exclaimed kahit alam kong hindi niya ako masyadong rinig mula sa labas.

Hindi ko na nagawang sumulyap kay Alron dahil nang humakbang papaatras si Papa ay binuksan ko ang pintuan at nagmadaling bumaba. I can't believe this!

Papa caught us when we were about to—

Napatakip ako sa aking bibig. We were about to kiss! Oh my gosh!

Nag-angat ako ng tingin kay Papa at nakita siyang nakatitig sa akin habang nakahalukipkip. I cleared my throat and composed myself. Umayos ako ng tayo at tumingin pabalik sa kaniya.

Narinig ko ang pagsara ng pintuan sa side ni Alron. Matapos ang ilang segundo ay naramdaman ko ang kaniyang prisensya sa aking tabi. We both look like we were caught in the act, when what we were doing was not even remotely close to that!

This is so awkward. Magpapalamon na lang ako sa lupa, please.

"Good afternoon, Tito," binati siya ni Alron. Ngayon ko lang napansin na papalubog na pala ang araw. Just how long were Alron and I talking?

Hindi sumagot si Papa. Sa halip ay bumuntong-hininga ito bago naglakad papunta sa direksyon ng front door. Ngayon ko lang napansin na nasa likuran pala niya si Mama na ngayon ay malawak ang ngisi.

"Ma..." Mahina kong ani. Hindi ko talaga alam kung ano ang sasabihin ko. I know Alron and I are now grown up adults but still, that was so awkward and embarassing.

"Bakit sa labas kayo nag-uusap, hmm?" Tinaasan niya kami ng kilay. "Tara at pumasok na tayo sa loob. I'm sure your Papa wants to talk to the both of you."

Napalunok ako at tumango na lamang. Sandali muna siyang tumingin sa aming dalawa bago ngumiti at tuluyan kaming iwanan.

Naiwan kami ni Alron sa katahimikan. Gusto kong tumingin sa kaniya at makita man lang ang kaniyang reaksyon. Ngunit hindi ko yatang kayang gawin 'yon ngayon nang hindi mamumula ang aking pisngi.

Teardrops of the Sky (The Skies Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon