The Opposite Ones

Chapter 30|| Fall

KRIS

"I want to go out." Sabi ng bata sabay turo pa sa labas ng bintana.

"But we can't Kris." Malungkot lang itong ngumiti sa munting paslit saka nito hinila palapit at niyakap.

"Why are you even calling me Kris? That's not my name."The kid pouted. Naramdaman naman ng bata ang pagyugyog ng balikat ng kausap senyales na natawa ito.

"Yeah but your name is kinda long to say. Kris stands for Kisses Relainne Ivianna Syraphinne. Get it?" Tumango naman ang bata dito saka ngumiti.

"Can we go out now?" Muling nawala ang ngiti sa labi ng babae ng magtanong ulit ang bata.

"We can't."

"But I never been there. I'm always locked here inside. Bakit ikaw nakakalabas eh ako dito lang sa bahay? Di ba ako mahal nila mama at papa?" Para namang pinipiga ang puso ng babae dahil sa narinig. "They never let me go out. They never let me play with our neighbors. They never let me go to school like normal kids. And because of those things I don't have friends. I-I hate them."

"Hey! Don't say that to mama and papa. They love you so much. All they want is your safety. Hindi mo pa to ma-iintindihan kasi bata ka pa naman but someday, someday Kris." Ngumiti ang babae sa bata pero naka busangot pa rin ito.

"I want to go out. Please let me go out. Just this once. I heard there's a carnaval right next to our village. I never seen nor experience what it feels like to be in there. Please? I want to go there. I want to. see the carnaval. Pleaseeeee." Nagdalawang isip pa ang babae pero ng makita ang lungkot sa mga mata ng bata ay napa buntong hininga nalang ito saka dahan-dahan na tumango.

"Okay but we should keep this a secret from anyone, kay? We need to be silent in order for us to escape with alerting the bodyguards. Understood Kris?" Ngumiti ka agad ang bata saka tumalon-talon sa tuwa.

"Thank you ATE!" Hinagkan naman kaagad ng babae ang bata saka hinalikan sa noo.

"I'll do anything for you to be happy. Ate loves you so much! Always keep that in mind."

Agad akong na pamulat sa pagkakatulog dahil sa napanaginipan. Yun nalang ang kabog ng dibdib ko ng maalala muli ang pangyayaring yun. Bangungot. Hindi yun panaginip kundi bangungot.

"You 'kay? Your sweating bullets." Napatingin naman kaagad ako sa may pintuan ng bumukas ito at iniluwa ang taong di ko ina-akalang nandito. Agad kong pinunasan ang noo ko gamit ang tissue.