Zürafa|yarı texting [Tamamlandı]

Bölüm 14

İlk teneffüste hava almak için dışarıya çıkmıştım. Ateş derste uyuduğu için rahatsız etmemiştim, Su ise yetiştiremediğini ödevini yapıyordu.

Her zaman oturduğumuz banklara doğru ilerlerken sırtı bana dönük olmasına rağmen hıçkırıklarını duyduğum Deniz'i gördüm. Telaşla yanına gidip oturdum.

"Deniz, iyi misin? Neyin var? Anlatmak ister misin?" demem ile bana sarıldı. Başını boynuma yaslayıp ağlamaya devam etti.

"Gece, çok korkuyorum."

"Neyden korkuyorsun? Bir sıkıntı mı var? Yardımcı olabileceğim bir şey mi?"

"Sana ne olduğunu söyleyemem en azından şu anlık. Onun için sorup kendini boş yere yorma. Yanımda olman bile benim için yeter şu an." demesiyle kaşlarımı çatarak ona baktım. Sorgulancak halde değildi resmen çökmüş görünüyordu.

"Sana su falan getirmemi  veya elini yüzünü yıkamak falan ister misin? Alp veya Doruk'u da çağırabilirim onlara anlatıp rahatlarsın belki?"

"Aslında ben okuldan çıkıp hastaneye gitsem en iyisi olucak. Çok teşekkür ederim Gece. Sonra görüşürüz." diyip hızlıca ayaklandı ve okulun çıkış kapısına doğru yürümeye başladı.

"Hastane mi?"
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Zürafa: Ablam ameliyattan çıktı.
Gece: Sonunda kavuştun sağlıklı ablana.
Zürafa: Evet. Çok şükür.
Zürafa: O kadar mutluyum ki.
Zürafa: Yanından bile ayrılmak istemiyorum.

Zürafa yani bilinmeyen böyle yazdıkça aklıma direkt abim geldi. Onun da böyle bir hastalığı olabilirdi. Onu kaybetme ihtimalim bile gözyaşlarımın akmasına sebep olmuştu. Hemen odamdan çıkıp yan odaya daldım ve yatakta yatan abimin yanına yatıp ona sarıldım.

"Ya Gece, bir git başımdan. Şafak operasyonu mu düzenliyorsun? Ağlıyor musun sen? Ne oldu, biri bir şey mi yaptı?"demesiyle daha sıkı sarılıp kafamı göğsüne yasladım.

"Abi sana bir şey olursa ben naparım?" diyip hıçkırarak ağlamaya başladım.

"Gece manyak mısın? Nerden çıktı şimdi bu? Ağlamasana gerizekalı. Sus artık, ağlama."

"Ya öküz müsün bu ne biçim teselli?"

"Bizde böyle kızım."

"Biz kim pardon? Öküzler Odası Birliği mi?"

"Yürü git elimde kalıcaksın şimdi."

"İlimdi kiliciksin şimdi."

"Tipe bak, maymun."diyip kafamı ittirdi abim. Yatakta dengemi sağlayamadım ve birden tepetaklak yerde buldum kendimi. Daha kötüsü alnımı abimin dolabına geçirmiştim.

"Ahahahha Gece özür aahhahaha özür dile-ahahahaha iyi mis- ahahahahahah."

Elimle alnımı tutup yerden kalktım. Sinirle mutfağa gidip buz aldım ve bu sefer odama gitmeye karar verip adımlarımı odama doğru yönlendirdim.

Zürafa: Neden görüldü attın ki şimdi?
Gece: Sen böyle anlatınca duygulandım.
Gece: Ağlayarak abimin yanına gittim.
Gece: Sarıldım falan duygusal konuşmalar yaptım.
Gece: O da beni yataktan itti.
Gece: Ve kendimi tepetaklak yerde buldum.
Zürafa: İyi misin peki?
Gece: İyi miyim yarın okulda beni görünce kendin karar ver. Bana göre iyiyim.
Zürafa: O zaman...
Zürafa: Gülebilir miyim?
Gece: Sende mi Brütüs?
Gece: Gül gitsin aman ya.
Gece: Önüme gelene rezil oluyorum resmen.
Zürafa: İnşallah önüne bir gün de ben gelirim.
Gece: Bu senin bileceğin iş.
Zürafa: Önüne geldiğim zaman,
Zürafa: Umarım kalbin benimki kadar sevgiyle dolu olur.