Zürafa|yarı texting [Tamamlandı]

Bölüm 89

Defne'den

Deniz'in mesajını almam ile aynada son kez saçımı düzeltip kapıyı açtım ve park ettiği arabasına doğru ilerledim. Yaslandığı duvardan doğrulup arabanın kapısını benim için açında gülümseyerek bindim ve onun da yerleşmesini bekledim.

"Naber?" Göz kırparak sorduğu soruya gülümsemem daha fazla büyüyebilirmiş gibi daha çok gülümseyerek cevap verdim.

"İyiyim, sen?"

"Benim okuluma kayda gidiyoruz, aynı yerde okuyacağız, iyi olmamam mümkün mü?"

"Ya Deniiiz."

"Hiç aynı okulda okuyamadık diye üzülüyordun hem ne güzel oldu."

"Evet, seninle bir ara dışarda bile buluşmak o kadar güzel geliyordu ki, şimdi ise aynı okuldayız."

"Her gün birlikteyiz."

"Teşekkür ederim, her şey için. Kaç yıldır her anımda yanımdasın, destek oluyorsun."

"Ben bunda teşekkür edilecek bir durum göremiyorum sevgilim." Konuyu uzatırsam zıtlaşacağımızı bildiğim için uzanıp radyoyu açtım ve arkama yaslandım. Üniversite kayıtları başlamıştı ve ben Deniz ile birlikte gitmek istemiştim. Onunla aynı üniversiteyi kazandığım için çok mutluydum çünkü ben de hep onunla aynı okul koridorunda gezmek isterdim, hastane koridorlarında değil.

Hastalığım bu mesleği seçmemin en büyük nedeniydi. Kendim kurtulabildiğim gibi, diğer insanları da kurtarmak istiyordum.

Aynı zamanda Ateş ile aynı sınıfta olacak olmak da beni mutlu ediyordu. Her zaman evin yaramaz çocuğu gibiydi ama enerjisi insanı mutlu ediyordu. Başını belaya soksa bile son zamanlardaki sessiz haline göre o durumları tercih ederdim.

"Ne düşünüyorsun güzelim?"

"Hiç, öyle."

"Tıp okumanın en çok hangi yanını sevmiyorum, biliyor musun?"

"Hangi yanını?"

"Okulumuz geç biteceği için geç evleneceğimiz yanını."

"Of Deniz ben de ciddi bir şey söyleyeceksin sandım."

"Ne var ya evlenmemiz neden ciddi bir şey olmasın?"

"Daha çok var şimdiden onu mu dert edelim?"

"Bana bak diğerleri bizden önce evlenirse savaş çıkar tamam mı? Hem hepsinden daha büyüğüz kızım biz, hepsinden de uzun süren ilişkimiz var."

"Deniz ya üniversiteye kayda giderken evliliğimizi mi tartışacağız?"

"Niye benim şu yüzüklerden sana da takmayalım mı kurban olduğum?"

"Of Deniz of." Arabayı park edince evlilik diye daralmalarını duymazdan gelip hızla arabadan indim. O da çok geçmeden inince yanıma gelip elimi tuttu ve kaydımı yaptıracağımız okul binasına doğru yürümeye başladık.

Deniz'den

Defne'nin kayıt işlemleri bitince okuldan çıkıp yemek yemeye bizim kafeye gelmiştik. Kapıdan içeri girer girmez annemin bizi karşılamasıyla Defne tuttuğu elimi bıraktı.

"Ay Defne kızım hoşgeldin. Uzun zaman oldu sizi böyle baş başa görmeyeli. Hem sen de tıp kazanmışsın, çok sevindim. Birlikte gider gelirsiniz artık. Aç mısınız, hemen söyleyeyim içeri yemek?"

"Işıl Abla-"

"Kurt gibi açım valla anne."

"Ay hadi siz geçin oturun hemen." Bizi her zaman oturduğumuz masaya doğru iteklemesiyle geçip oturduk.

"Annem seni gelini olarak görmek istiyorken ne yapsak evlensek mi?"

"Deniz ya sabahtan beri ne bu evlilik muhabbeti? Yeri geldiğinde grubun babası benim diyorsun ama sabahtan beri çocuk gibi inatlaşıyorsun evlenme konusunda benle."

"Grubun babası olmam için ne yapsak evlensek mi?"

"Of Deniz of cidden."

"Ya tamam kızma, şaka yapıyorum." Göz devirmesine gülerek uzanıp elini tuttum.

"Ne yapıyorsun ya annen gelecek şimdi."

"Gelsin."

"Sendeki de bu rahatlık başka kimsede yok herhalde." Annemin önümüze iki tabağı koymasıyla Defne hızlıca elini çekip kucağına koydu.

"Ay Defne kızım, daha demin gördüm seni de uyuz ediyor değil mi bu çocuk? Bir evlense de gitse evden diyorum artık."

"Aşk olsun anne."

"Bugün de evlenme muhabbeti bir bitmedi." Defne'nin annemin duyamayacağı şekilde konuşmasıyla kahkaha attım.

"Oğlum bana bak."

"Söyle annem."

"Bu kızı uyuz eder de kendinden soğutursan senin kafanı kırarım."

"Bana olan sevgin gözlerimi yaşarttı cidden anne, ben de seni seviyorum." Annem eğilip bana sarılınca ben de ona karşılık verdim.

"Oy oğluşum, ben de seni seviyorum ama Defne kızım kadar değil." Gülerek benden ayrılıp Defne'ye sarılmasıyla dudaklarımı büküp onlara baktım.

"Ama üzüyorsunuz siz beni böyle gelin kaynana."

"Allah'ım o günleri de göstersin inşallah, hadi benim işim çok artık oyalamayın beni." diyerek yanımızdan ayrılan annemle Defne daha deminden beri tuttuğu nefesi verdi.

"Ne evlilikmiş ya."

deniz_kayaa: Bu yüzüklerden birini de sana takacağım aslan parçası @defneçağlayan
defneçağlayan: aslan parçası ne be?
dorukçağlayan: yüzüğü beleşe getiriyor gerizekalı.

defneçağlayan: Deniz'e attığım aynen kesin bakışım.
deniz_kayaa: ben de seni seviyorum ❤️

Tüm çiftler adına kısa böyle bölüm yazmaya karar verdim, bir dahaki bölüm çiftini siz seçinnnn. Vote ve yorumu unutmayınn, umarım beğenmişsinizdir. 💖