Zürafa|yarı texting [Tamamlandı]

Bölüm 91

BEKLENEN BÖLÜM GELDİİ.

Akın'dan

Ateş'e söylediğim kafenin kapısını açıp içeriye gelip gelmediğine dair göz attım. Turuncu saçları onu bulmamı kolaylaştırıyordu. Cam kenarında oturduğu masaya doğru ilerleyip karşısındaki sandalyeyi çektim ve oturdum.

"Selam." Başını telefonundan kaldırıp bana baktı.

"Hoşgeldin."

"Seni ben çağırdım ama beklettim de kusura bakma. Gecelerdeydim çıkamadım bir türlü."

"Biliyorum ben de Gece ile mesajlaşıyordum sen gelene kadar."

"Anladım."

"Ee sen neden çağırmıştın beni, bir sorun mu var?"

"Şey aslında ben sana bir şey sormak istiyorum ama öncesinde sen iyi misin? Klasik Ateş hareketlerin yok?"

"Eski halime döneceğim en kısa zamanda, sadece kendimi biraz toparlamaya ve şu dönemi atlatmaya ihtiyacım var."

"Nasıl anladın?"

"Ne?"

"Yani, boşver."

"Söylesene Akın."

"İlk önce içimde çözüp sana söylesem daha iyi olacak."

"Ee boşu boşuna mı çağırdın beni buraya?"

"Benimle vakit geçirmeyi boş zaman mı görüyorsun?" Kırgınca sorduğum sorudan sonra hızla kafasını olumsuz salladı.

"Hayır, yanlış anladın. Aksine seninle vakit geçirmeyi seviyorum ama-"

"Ama ne?"

"Devamını şu an sana söylemem uygun olmaz."

"Neyse, buranın pizzasının çok iyi olduğunu duydum. Sen de benim kadar seviyorsun diye burda buluşmak istedim."

"Midem ve ben bunu beğendik." Gülerek söylediği şeyden sonra hemen siparişlerimizi vermiştik. İlk başlarda konuşmakta zorlansak da sonrasında açılmıştık.

"Aslında biliyor musun, Su, Alp ve Gece olmayan bir okula başlamak beni korkutuyor. Yani Deniz ve Defne de var evet ama ne bileyim işte kendimi bildim bileli onlarlaydım, hep dip dibeydim."

"Bence korkun normal. Bilmediğin bir okul, yepyeni dersler ve en yakınlarını yanında istemen gayet doğal. Sahi ben senin tıp istediğini hiç bilmiyordum."

"Valla ne yalan söyleyeyim ben de bilmiyordum. Bazen kafamı kurcalıyor ama hala, acaba cidden istediğim meslek bu mu, yapabilecek miyim diye."

"En başarılı şekilde yapacağını düşünüyorum ama yapamazsan da dünyanın sonu değil ya bırakırsın."

"Evet ama boşuna geçen onca zamanım olur. Akın, daha bu yaşında olmama rağmen bazen hayata geç kalmış hissediyorum, isteklerimi yapamayacakmışım gibi geliyor."

"Ne isteklerini?"

"Ne bileyim işte? Her insan gibi dünyayı gezmek belki, bilmiyorum. Sanki hiçbir şeye yetişemeyecekmişim gibi hissediyorum. Bir de zorlu ve uzun üniversite bekliyor beni. Tüm hayatını hastaneye adayan doktorlardan olmak istemiyorum ama insanların hayatına dokunmak istiyorum. Bu yüzden seçtim zaten doktorluğu."

"İsteklerini yerine getireceğinden adım kadar eminim Ateş. Hem bu isteklerini gerçekleştirmek için adımlar atıyor musun, yoksa sadece istemekle mi kalıyorsun? Mesela şu an yapmak istediğin ilk iş ne?" Bu sırada garsonun siparişlerimizi getirmesiyle Ateş düşünüp ardından beni cevapladı.