Shadows Of A Silverharth [COMPLETED]

/51/ I Know

"Don't you think it's amazing?" she proudly said.

"What did you do?"

"As I said, it's none of your business. Pero ngayong wala nang puppets na tutulong sa'yo, we are now completely even. Would you mind fighting with me using swords then?"

I unsheathed my own sword. Hinawakan ko ito nang mahigpit gamit ang dalawa kong kamay. I readied myself sa paparating na atake niya. Sa kaunting oras ng paglalaban namin ay alam ko na ang paraan ng pakikipaglaban niya. She is not the type of fighter who surrenders or flees. She would always attack her enemies as long as her life is still running and opportunity comes.

"Yaaaaaaah!" As expected, she sprinted forward with her sword sliding on the ground. I can feel  how much power is concentrated in her sword. A power that is enough to destroy a concreted building in one go.

Papalapit na siya kaya naman nag-ipon rin ako ng enerhiyang katumbas ng enerhiyang nilagay niya sa kaniyang espada.

Slash!

She slashed her sword towards me na kaagad ko namang sinalag. Walang napaatras at walang napaurong. Both our forces equalled each other. It collided producing a massive force na nagpayanig sa buong kagubatan at nagpakalbo sa kalahati ng sukat nito. Naggigitgitan pa rin ang mga espada namin habang magkalapit ang aming mukha.

"You sure is a proffesor of that academy. You're strong both at long range and short ranged combat. You're almost invincible!" she praised.

"Tss." 'Yan lang ang lumabas sa bibig ko. I don't have a time to be pleased by her compliment.

She removed her sword from touching mine at kaagad na nagpaulan ng iba't ibang sword techniques. Napakabilis ng kaniyang sandata na halos hindi ko na masundan but I still managed to deflect all of them hanggang sa magawa kong baliktarin ang sitwasyon. She is now defending herself from my sword attacks.

Tumagal ng ilang oras ang paglalaban namin at kahit na puro pagsangga lang ang ginawa niya at hindi niya magawang umatake ay hindi pa rin siya tumakas.

This won't do. Hindi matatapos ito kung walang matatalo. Nilakasan ko ang aking pwersa sa bawat paghampas ko ng aking sandata na lalong nagpahirap sa pagsalag niya. My attacks brought an even stronger force and weight na kayang ubusin ang enerhiya ng kalaban. Ang sasangga sa mga atake kong iyon ay nanakawan ng enerhiya hanggang sa manghina ito.

This is the technique na itinuro sa akin ni Martes nang kami'y bata pa. She taught me how to fight in short ranged combat.

As Masked Mistress deflected my attacks, I can feel that her energy is slowly dropping while mine is increasing. Nakita ko ang mga mata niyang nakatago sa likod ng itim ng maskara at nabasa ko ang kaniyang pagkagulat. Hanggang sa tuluyan na siyang naubusan ng enerhiya. She tried to leap on one of the trees to flee, but I dashed forward to slash her legs. Tinamaan siya nito at napasalampak sa lupa.

Sinakal ko siya gamit ang kanan kong kamay at iniangat sa ere.

"Ngayon, sabihin mo kung ano ang pakay mo sa estudyante ko."

"Just kill me," she said without any fear in her eyes.

Nang titigan ko nang maigi ang kaniyang mata ay parang may kung anong pwersa ang nag-uutos na tanggalin ko ang maskara niya. Hindi ko namalayang sinunod ito ng kaliwa kong kamay at tinanggal ang maskarang nagtatago sa kaniyang mukha.

Dugdug! Parang tambol na kumalabog ang puso ko.

My body froze.

Nagulat ako sa mukhang tumambad sa harap ng mga mata ko. Hindi ko mapigilang masambit ang pangalan niya.