See You Soon, Soldier (Ambience Series #1)

Chapter Twenty-seven

Proud

"Water?"

Worth nodded his head. Nanatili ang mga mata niya sakin.

'You're still mad at him, Bellemy' I reminded myself for the tenth time.

Hindi ko siya sinulyapan at pinagpatuloy ang pag-ayos ng gamit niya sa pag-alis.

I put the pack of can goods on his military bag. Hawak-hawak niya lang na nakabukas iyon sa harapan niya habang nilalagyan ko.

"Bellemy.."

I didn't glanced at him. Instead, I looked at my mother who's busy helping the other soldiers too. Tinutulungan niya rin sila na mag-impake.

We are their only support that they have. Putol na lahat ng koneksyon nila sa ibaba, at ang bahay nalang namin ang nanatiling bukas para sa kanila. Nagkakaroon na kami ng mga koneksyon sa isa't isa.

I'm starting see the effect of Worth's words a while ago. Mas lalong naging dedikado ang bawat isa sa mga sundalo sa ipaglalaban nila. Nakikita ko iyon sa mga mata nila matapos magsalita si Worth.

When they all got out from the tent, I can see fire and fierce with a mixture of violence playing on their auras. Worth's words were inspirited, except for the last part.

Hindi ko gusto ang ginawa niya kanina. That was so embarrassing! Alam niyang hindi pa ako masyadong sanay sa madaming tapos sinabi niya pa 'yun sa harap ng lahat!

His father jaw dropped to the floor after hearing those words, completely shocking the hell out of him. Hindi ko pa nakita ang ganung mukha sa ama niya. Halatang hindi niya iyon inaasahan!

"Bellemy.." Malambot ang boses niya. He tried to search my eyes.

"Bellemy Rose.. baby," Nahagip ko ang pagbuntong hininga niya at paglabi.

"Bellemy naman.."

I almost lost it when he spoke that way.

I zipped his back and reached for his collar. Tumingkad ako sa kanya at inayos ko iyon nang hindi siya tinitignan.

"I'm sorry. I'm sure they won't mind that. Bellemy.." Binitawan niya ang bag at hinawakan niya ang dalawang kamay ko sa dibdib niya. Kinulong niya ang mga iyon sa kanya.

I slowly look up on him. Pinagmasdan ko siya bago yumuko. Pinako ko ang tingin ko sa sapatos niya.

"Did I surprise you that much? I'm sorry, please?" Malambing at marahan niya saad. Yumuko rin siya para subukang kunin ang mga mata ko.

Napalingon ako sa mga babaeng sundalo na napadaan. Nakatali ang mga buhok nila sa likod at may dala-dalang mga gamit.

The three woman holding bags of guns and bullets, grinned when they saw us before giving a thumbs up. They silently chuckled before walking back.

"Aw, so sweet!" One of them whispered out loud. I can't believe they are totally okay with us. But still..

Namula ang pisngi ko bago binaling ang tingin. "Kasi.." I breathed out.

Kinigat ko ang dila ko. Ang init ng pisngi ko. Hindi ako makapagsalita sa panunukso nila.

Nanlaki naman ang mata ni Worth. Bumuga siya ng hininga bago mahinang natawa nang mapansin ang nangyayari sakin.

"You're.. you're shy at them, Bellemy?" Bahagyang natatawa niyang tanong sakin.

Umiling naman ako. "N-No.."

Lumunok ako bago binawi ang mga kamay ko sa hawak niya. I picked up his other bag and checked the insides. I want to make sure he has enough supplies with him when he leaves.