See You Soon, Soldier (Ambience Series #1)

Chapter Seven

Back

It's been a week. My mother approved to their camp here as long as they agreed to her terms, lalo na sa kalagayan ko at kaligtasan namin. We don't want to get ourselves in harm while they are busy tracing 'abusayaps'.

Umalis silang dalawa sa araw na iyon mismo. Once again, Worth left me on the same we saw each other.

They were off to their base to report and to gather men. They are soldiers from Spain sent here for support and alliance. Ibig sabihin ang layo pala talaga ng pinanggalingan nila. I wonder how bad the situation of the world is right now.

"Nak,"

Kinuha ko ang bagong damit na ginawa para sakin ni nanay. I smiled while staring at it and went to the mirror and swayed while holding it infront of me.

"Oh, my god. Ang ganda! Thank you, mother dear. The best ka talaga," I said while swaying.

Nahuli kong umikot lang ang mga mata niya sa likod at nagpatuloy na sa pagtatahi ulit ng iba pa.

Pagkatapos umalis ni Worth noong isang linggo, I'm feeling really happy and excited lately, knowing that he would come back sooner. And yeah, along with a bunch of big guys like him.

I smiled at the white dress. Off shoulder ito at may ribon sa gitna, embroided by a small rose on the center. Plain and simple and pure. Beautiful, just my style.

Everytime my mother made me dresses, there's always a red rose embroided. Parang ginawa na niya itong brand ng lahat ng mga ginawa niyang damit para sakin.

Almost all of my clothes are fancy dresses made by her. Lahat rin ay may burdang pulang rosas sa gitna o sa gilid. She said it's a symbol that those clothes belongs to me.

I giggled while staring at myself. This is new to me. Hindi pa ako naging ganito kasaya dahil lang alam kong babalik ulit siya. I don't mind it tho, I'm happy.

"Kailan daw sila ulit babalik, nay?" tanong ko kay nanay.

Nagkabit balikat lang siya habang nagtatahi ng isa pang damit.

"Ewan ko. Basta wag lang gabi, hindi ako gigisingan ang mga iyon." masungit sa usal niya.

Inayos ko ang purple gloves ko sa kamay saka bumaling sa kanya. I bit my lower lip.

"Tingin mo ba, nay.. may malaking nangyayari sa buong mundo ngayon?" Hinawakan ko ng mahigpit ang damit.

Natigilan siya at nag-angat ng tingin sakin. Kumulubot ang noo niya sa tanong ko.

I don't talk about this stuffs. Ni minsan hindi ako nagtatakon sa kanya tungkol sa mundo dahil alam niyang wala na akong natitirang interes roon. But I'm starting to.. think about it.

"Ang sabi nila bagsak na daw ang ekonomiya ng Asya dahil sa malaking rebelisasyong naganap," walang emosyon niyang paliwanag.

"Mula sila sa Europa at nandito para tapusin ang rebelesasyon. Nagtatago raw ang parte ng mga rebelde sa mga bundok rito." Nagkabit balikat siya. "At sa ibang panig pa ng Asya--ewan ko! Hindi ako sundalo, problema na nila yun." naiirita niyang sambit saka kinigat ang sinulid bago ulit tumingin sakin.

"Kailan ka pa nagkaroon ng pakialam sa mundo?" kunot noong saad niya.

Umiwas ako ng tingin. I hang the dress on my arm and breathed out.

"Wala ho'." I denied.

Tumatango tango siya.

"Dahil ba sa sundalong iyon?"

Napalunok ako at tumingin sa kanya. Nakataas ang kilay niyang nakatitig. Binitawan niya na rin ang damit.

Bumuntong hininga siya. "Napapansin ko ang mga titig niya sayo noon.." seryosong sambit niya. Pinanliitan niya ako ng mata.