CHAPTER 37: Never Give You Up

1.6K 98 4
                                    

3rd PERSON'S POV

"Come back, come back. Everything's gonna be okay. I promise." Aiden whispered gently into her ear and hugged her tight like how she was there for him when he transformed and lost control.

I'll never give you up I promise

"Let me go! Let me go!" Eris continued to struggle, fighting with all her might. Aiden hugged her na para bang ito na ang huling sandali na mahahawakan niya si Elafris. His heart was pounding and so was hers.

Elafris let out an ear piercing scream at patuloy parin siyang naglalaban.

"No. hindi 'to maaari, I finally got to be free," Tumingin siya sa mga mata ni Aiden na puno ng pagpupursigi "don't tell me"

Biglang bumagsak ang katawan ni Ela sa katawan ni Aiden na yinayakap parin siya ng mahigpit. dahan dahan niya itong binuhat pababa mula sa sanga ng mga punong kinatatayuan nila. Ihiniga niya ito at mabilis na lumapit ang kanyang mga kaibigan

LADY ELAFRIS HALE

I gasped for air like I never breathed for a year, my eyes wide open. nagpatuloy akong huminga ng malalim trying to get my breathing back to normal, parang namatay ako at muling nabuhay. My body was aching all over and my mind is fuzzy, pinikit ko ang mga mata ko and tried to concentrate nang makakalma ako ay nakaramdam ako ng mainit na nakapatong sa kamay ko, It was a hand cupping my hand.

I tried to break free pero mahigpit ang pagkakahawak nito then I realized na si Aiden pala ang nakahawak dito. His flaming red hair was messy, hinawi ko ito para pagmasdan ang mukha niya. He looked exhausted. 

Tiningnan ko siya ng maigi, unconsciously, my fingers traced the shape of his face. He looks so gentle when he's asleep unlike pag gising na palaging nakakunot ang noo.

"Aiden" sabi ko ng hindi namamalayan. His name made my heart flutter, yung tipong parang nagiging masaya ako na ewan. Nakakaramdam rin ako ng kung ano-ano sa tiyan ko.

He started to groan at unti-unting binuksan ang kanyang mga mata. He looked at me with his sleepily eyes that slowly widened with shock at biglang umupo ng tuwid.

"Are you okay? does anything hurt?" he held my face, checking every angle "your wounds? are they hurting?"

"H-ha?" I noticed na marami siyang bandages na nakapalibot sa braso, kamay at mga daliri niya. A part of his face has band aids too.

"I thought I lost you." napatigil ako, why does he look so scared?

 Ano ba ang nangyari? I looked at him with worried expression mukhang napansin niya ito at umiwas ng tingin.

"Why are you asking me when you are the one that looks like a mess? Ano ba ang nangyari? okay ka lang ba? bat ganyan ang mukha mo?"

Hindi siya sumagot at tumayo, binuksan niya ang tent at makalipas ang ilang segundo ay bumalik pero kasunod na niya ang iba naming mga kasama.

Kaylie came running towrds me with tears in her eyes.

"Ela! Ela I was so scared, I thought I lost you!" She was crying hard habang yakap ako ng mahigpit, I winced at the pain "Ay sorry, injured ka pa pala."

"Ano ba ang nangyari? " tanong ko trying to break away from the hug. Her eyes were puffy and reddish from crying and she's covered with dirt. tiningnan ko ang iba naming kasama. makalat din ang mga buhok nila at halatang hindi pa natutulog. Worry took over me.

"A-ano ba ang meron? kinakabahan ako sa inyo" I said out of nervousness. They were trying to avoid my gaze when Blake finally spoke

"W-We're sorry" He whispered but loud enough for me to hear it "H-hindi namin sinasadya na masaktan ka. Every thing is just so messed up and we don't know what to do anymore"

"Hindi mangyayari 'to kung binigyan namin ng pansin yung nararamdaman mo, I mean narealize namin na hindi lang pala kami ang may mabigat na dinadala" Dagdag ni Tyler "Sorry dahil nabigyan ka ng responsibilidad na hindi naman dapat para sayo and now you're suffering because of us"

"Please don't ever think that it's your fault that everything is happening." malungkot na sabi ni Jayden "Please don't ever think that you're alone"

Tears welled up in my eyes and were threatening to fall. Hindi ko maintindihan kung bakit nila sinabi ang lahat ng iyon pero parang nawalan ng mabigat na bagay ang dibdib ko, like I was freed from something so suffocating.

"Ano ba naman yan guys, bat kayo nagsosorry wala naman kayong nagawang kasalanan" My voice cracked at tears began to fall "Ayos lang naman ako ah para kayong mga tanga" I laughed it off but tears were still falling.

unknowingly nakaramdam ako ng yakap ng isa at sinundan ng iba pa hanggang sa napapalibutan na ako ng mga yakap. It warmed my heart really.

"Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kung wala kayo" Nagulat ako nung biglang sumigaw si Logan at sumisinghot-singhot pa "Mahal na mahal ko talaga kayo!"ngawa nito

"Tngina mo lumayo ka yung sipon mo!" galit na saway ni Ash, napatawa nalang kami sa dalawa.

"Promise walang bibitaw ha." biglang sabi ni Kaylie. Napangiti ako. "Hoy Aiden! wag ka nang umarte at yumakap ka na rin dito!" saway ni Logan sa kanya

Aiden hesitated for a moment until our eyes met, napangiti siya ng tipid at sumama sa yakapan but he threw himself to us that caused all of us to fall

"Loko ka talaga!" inis na sabi ni Blake. All of us laughed.

I wish this moment lasted forever, I wish everything will go back to the way it was but it will not.

--

Tinayo namin ang tent. To set camp pero may napapansin akong kakaiba sa kanila. Tahimik sila and they were acting weird. 

Wala akong maalala na nangyari kanina, sa tuwing sinusubukan kong alalahanin ay sumasakit ang ulo ko. All of us are tired because of what happened pero kahit ganoon they used to tell jokes to lighten the mood pero ngayon hindi.

"Kaylie," lumapit ako kay Kaylie na may hinahanap sa mga gamit niya "Is everything okay?" 

Napatigil siya sa paghahanap sa bag niya ngunit nagpatuloy.

"Oo naman" tumawa siya pero may halong kaba "Ayos lang lahat"

"Wala ba talagang nangyaring kakaiba?" 

Mabilis na umiling si Kaylie. 

"Wala Ela"

Napatigil ako. Nilibot ko ang tingin ko, they were silent. They would look at me and smile but they were silent. And it was uncomfortable.

--

END

Facebook Acct: Daybreakue

Fb page: Daybreakue WP

Fb Art page and Art Shop: Daybreakue

Twitter: Daybreakue

SAFIARA ACADEMY 2: DESTINY'S CHOICEWhere stories live. Discover now