SAFIARA ACADEMY 2: DESTINY'S CHOICE

CHAPTER 28: Castle of the Undead

LADY ELAFRIS HALE

Malamig, nararamdaman ko ang kalamigan ng hangin sa paligid at sa sahig kung saan nakatapak ang mga paa kong walang suot. Nanatili akong nakapikit, my eyes were to heavy to lift up the eyelids. Gusto kong yakapin ang sarili ko pero hindi ako makagalaw. As if I was tied into a chair.

Nakarinig ako ng mga apak ng paa, it was two people. I hear soft murmurs hanggang sa palakas ng palakas, palapit ng palapit. 

"Wala sa kanya ang libro, backpack lang ang dala niya pero wala don."

"Sigurado ka bang tama yung nakuha natin? hindi niya tayo papatawarin kung hindi natin makuha at maibalik ang libro"

"Sigurado ako, dalawang babae lang ang kasama nila at prinsesa ang isa."

"Paano natin maipapaliwanag 'to"

Narinig kong bumukas ang pintuan na sa tingin ko ay gawa sa metal dahil gumawa ito ng tunog ng binubuksan na gate sa dati naming bahay. Namiss ko tuloy si mommy, I hope she's okay.

"Hoy" the voice was cold and lifeless "Gising diyan" tinapik niya ang mukha ko, unti-unti kong minulat ang mga mata ko, nag adjust ito sa kadiliman. Dahan-dahan kong inangat ang ulo ko, pinagmasdan ko ang kapaligiran.

Nasa madilim akong kwarto  walang bintana o butas at tanging torch lang ang gumagawa ng liwanag.It looked like an old room of a castle, medieval style pero makikita mong dinaanan na ito nga panahon.

 I looked down, I wasn't wearing my clothes. I was wearing a white nightgown. tiningnan ko ang taong gumising saakin, still adjusting to my blurry vision. I gasped nung makita ang mga taong nasa harap ko. pale white skin, dark bags under the eyes, fangs.

"Vampires," I whispered "Bakit ako nandito? a-ano ang kailangan niyo saakin?" I started to panic, tiningnan ko ulit ang paligid. I started to remember what happened, yung pagkuha ko ng tumbler, how Aiden screamed my name and how I was taken away.

"Shut up human, it's better for you to stay silent if you don't want to be drained of blood" malamig na pagkakasambit ng lalaking nasa tabi niya. Mas mataas ito at mas nakakatakot, pula at nanlilisik ang mga mata nito at may malaking peklat sa kalahating mukha.

"Now Ajar. wag mo namang takutin ang bisita natin" sabi ng lalaking-bampira-na gumising saakin kanina. He gave me a creepy grin fully exposing his white pointed fangs. Nakakatakot yung tinatawag niya Ajar pero It seems to me that this guy is more dangerous. The way he spoke so gentle, but there is poison, hatred at cruelty behind it.

"Tara na at iharap na natin siya kay Draco" Malamig parin na sabi ni Ajar, He cut the rope that was around me with a single slice at pagkatapos ay hinawakan niya ako at marahas na itinayo. I winced at the pain, masyadong mahigpit ang pagkahawak niya.

I was scared, I wanted to escape or do something at least pero nanghihina ang katawan ko it's as if I was drugged. "Anong nangyayari saakin? bakit wala akong lakas? Anong ginawa niyo saakin?"

"Oh, don't worry, temporary lang yan. We made you drink a potion that could take away all the possibilities to use your ability or anything you have up your sleeve kaya kung nag iisip ka na tumakas, don't."

I fell silent. Pinikit ko lang ang mga mata ko at tinitiis ang marahas na paghihila ni Ajar saakin, nauunang maglakad yung isang bampira na hindi ko alam kung ano ang pangalan. Dinaanan namin ang madilim at masikip na pasilyo. The place looked like a dungeon and each cell has rogues and sometimes vampire who lost their sanity.

I whimpered nung inaabot nila ako. I just want to go back to my friends, I don't feel safe. I want to go to Aiden, magtago sa likod niya at magsumbong.