Honest Goodbye [COMPLETED] #Wattys2020

Chapter 22

Chapter 22

"Mat," kasalukuyan siyang nagmamaneho papunta sa site. Ito pa lang ang pang-limang beses niyang pagsundo sa akin sa loob ng tatlong linggo.

"Hmm?" he continued driving.

Hindi ko alam kung sasabihin ko ba sa kaniya ang mga iniisip ko kagabi na hindi nagpatulog sa akin. Hindi ko nga alam kung nakaabot ng isang oras ang tulog ko e.

"What is it?" he looked at me for just a second and focused on driving again.

"If you will rate your attachment to me, out of 10, anong rate ang ibibigay mo?"

Natawa siya nang mahina sa sinabi ko at nakikita kong malapit na kami sa Buendia.

"Tinatanong pa ba yan? Of course, 1.."

I'm surprised from what he said that I felt an ache inside me.

"0" he continued. "One, Zero, edi 10." he laughed and parked the car in front of the site. Nakahinga naman ako nang maluwag sa sinabi niya. I shouldn't have been thinking about what Ara said.

Bago ako makababa ay hinalikan niya ako sa noo at nginitian ako.

Pagkababa ko sa sasakyan ay narinig ko ang ringtone ng phone ko. Kinuha ko iyon sa pouch na dala ko.

"Hello?" sagot ko sa tawag ni Lexi.

Sabay kaming naglalakad ni Mat papasok sa site.

"Krish! Dine is in hospital!" bungad niya sa akin. Napahinto ako sa paglalakad pero hindi 'yon napansin ni Mat at tuloy-tuloy siyang pumasok sa site.

My hands are trembling and I'm trying my best not to drop my phone. Sobra-sobrang kaba ang nadulot sa akin ng sinabi ni Lexi.

"Wh-at happened?" there's a pause in my voice but I didn't stutter. "What hospital?" I should go there now, I want to see the condition of my bestfriend.

"Hey, don't worry," napansin yata niyang kinakabahan ako sa sinabi niya at naging mahinahon ang boses niya, "It's just that she suffered from minor accident last night, nakainom kasing nagdrive." gaga talaga 'yon! Kasalanan niya pala. But, thank God, it was just a minor accident. "She's concious already, dala ka fruit punta ka dito."

"Oh, gosh" I took a sigh. Nakahinga na ako nang maluwag dahil gising na siya. "Ang OA mo kasi magbalita, girl!" totoo naman kasi, kung mahinahon niyang sinabi, eh di sana hindi ako gaanong kinabahan.

"Basta 'yon, here kami sa room 143, Taguig District Hospital," saad niya at narinig ko ang bulong ni Dine pero hindi ko naiintindihan ang binubulong niya.

"What is she saying?"

"Fruits daw, grapes and strawberries," demand niya. Hay, nako!

Nagpaalam lang ako sa kanila na hindi muna ako makakapasok ngayong buong araw. Mat offered to give me a lift to the hospital but I declined. Maramo pa siyang kailangan asikasuhin.

I exited the site.

But she's here again. Her heels are making her look a tigress and a prey. I admit, she looks really a hot professional. Inside her, I can't describe it.

Ara walked pass me and didn't even bother to greet and look at me.

Hinayaan ko na lang at pumara na ako ng taxi dito sa harap ng site.

Pagkabili ko ng prutas na dinemand ni Dine ay pumara ulit ako ng taxi sa harap ng Casco Market.

Sa likod lang naman ng bgc ang palengke at ang hospital kung saan naka-admit si Dine kaya't mapapadali lang ang punta ko roon.