Chapter 9

142 81 9
                                    

Chapter 9

He stopped the car. Bakit parang pati siya ay nabigla sa sinabi niya?

I was shocked. I didn't expect that he would say it at the unexpected time and at an unexpected place.

"What?" I asked him, I couldn't still sink it in my head. "Did I hear it right?" tanong ko ulit sa kaniya dahil hindi ko pa rin maintindihan.

"Mateus." binanggit ko ang pangalan niya habang nakatingin pa rin siya sa akin.

"I'm hoping a yes." he said.

"Yes from what you just asked? or a yes on what you will be asking in the future?" I asked him. Dahil kung gusto niya na sigurado siya na sasagutin ko siya agad 'pag nanligaw siya, I would look an easy-to-get girl, at hindi ako gano'n.

"I want to court you. I'm hoping for a yes in the future, but now? I will just start showing you my intentions." he said while still looking at me. He looks serious. "I wasn't asking for your permission if I could court you. Because even if you don't want, I will still pursue you, and your heart." he continued.

Walang salita ang lumalabas sa bibig ko dala ng pagkabigla. Ikaw ba naman sabihan ng gano'n out of nowhere, ano reaction mo?

Well, hindi ko pa rin alam ang sasabihin ko. He looked at me for a minute na para bang hinihintay niya na sumagot ako sa sinabi niya.

Hindi ako makapagsalita.

Pinagpatuloy niya ang pagmamaneho niya kahit na wala pa siyang nakuhang sagot sa'kin.

Tinanong niya ako kung saan ko gustong pumunta. But I dont think that I can be with him for today. Hindi ko kayang maging energetic kung ang utak ko ay may iniisip na iba. Hindi ko pa rin kasi maalis sa isipan ko ang sinabi niya.

"Drive me home." I said. I don't know what to feel.

"Are you sure? I was going to take you on an arcade." he said and looked at me but after just a second, tumingin na ulit siya sa daan.

"No, I can't." sabi ko sa kaniya dahil mukhang hindi ko talaga kaya na samahan siya ngayong araw.

"If it's about me courting you--" hindi niya na naituloy ang sasabihin niya dahil gusto ko na talagang umuwi.

"Bababa ako if you won't take me home." I said.

"You don't have to." he said while looking at me. Kita ko 'yon sa peripheral vision ko. Nakatingin ako sa mga building na dinadaanan namin.

Nakita ko rin na unti-unting pumapatak ang ulan.

"I just told you that I will court you." he said.

"It's okay, I was just shocked. Just drive me home already." ulit kong sabi sa kaniya dahil patuloy pa rin siya sa pagddrive sa daan na hindi naman papunta sa village namin. "If you're going to be pushy, I will just take a cab and go home myself." I looked at him.

He's driving seriously.

"Krisha." he called my name. What, now? Ayaw ko nang pinipilit dahil baka bumaba ako dito sa Porsche niya kahit hindi niya pa pine-preno.

"Hey." he said.

"Hmm?" imik ko.

"Do you have your umbrella? It's raining already." tama siya, umuulan na. Palakas ng palakas ang ulan.

"No, why?"

"How are you going to wait for a cab when it's raining so hard?" he asked at parang tinatakot niya ako na wag na akong bumaba dahil baka mabasa lang ako ng ulan.

Honest Goodbye [COMPLETED] #Wattys2020Where stories live. Discover now